รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 590 สงสัยแดน
“ฉันไม่รู้ว่าเป็นใคร……พ่อ แม่ พี่ใหญ่ รีบไปช่วยน้องสามเถอะค่ะ ฉันเห็นน้องสามโดนภรรยาเขากับแดนประคองออกไปจากประตูหลัง ถึงได้โดนคนตีจนสลบ”
คุณนายรองไม่ได้พูดว่าตนเองโดนใครตีจนบาดเจ็บ เธอก็ไม่รู้จริงๆ แต่เธอเห็นทุกอย่าง เธอถึงได้พูดออกมา
สีหน้าของแดนเปลี่ยนไปทันที รีบอธิบาย: “ป้าสะใภ้รอง พ่อผมไม่สบายครับ ผมกับแม่ผมประคองพ่อออกไปหาหมอ แต่ในบ้านกำลังจัดงานเลี้ยงอยู่ พวกเราไม่อยากทำให้ทุกคนตกใจ ถึงได้ออกไปจากประตูหลัง”
ประยสย์มองแดน แววตาแข็งกร้าว พูดขึ้น: “หลังจากลุงสามกลับมาก็มองออกเลยนะว่า เขาดูกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวาดี ทำไมถึงไม่สบายขึ้นมาอย่างกะทันหันล่ะ?”
“พ่อผมอาจจะดื่มไวน์มากเกินไป บอกว่าไม่สบาย แม่ผมจึงรีบเรียกผมให้ช่วยประคองพ่อผมออกไป”
แดนกำลังโกหก
แต่คุณนายรองดันพูดกับพ่อแม่สามี: “พ่อแม่คะ ฉันเห็นคนของน้องสามหมดสติไปแล้ว ถ้าน้องสะใภ้สามกับแดนจะประคองเขาเดินไป ถ้าเขาเกิดไม่สบายขึ้นมาอย่างกะทันหันจริงๆ ในบ้านก็มีหมอของครอบครัวอยู่ เรียกหมอไปดูก่อนก็ได้นี่คะ”
“ป้าสะใภ้รอง ป้าหมายความว่าไงครับ คำพูดของป้ากำลังสงสัยว่าผมกับแม่ผมทำอะไรพ่อผมงั้นเหรอ”
คุณนายรองไม่ตอบ ซึ่งเป็นการยอมรับว่าเธอสงสัยว่าคุณนายสามทำร้ายชลไปโดยปริยาย
ถึงเธอจะไม่ได้พูดออกมาชัดๆ แต่ก็สงสัยว่าแดนนี่แหละที่ตีเธอจนสลบ หัวแตกเลือดไหล เพราะเธอเห็นเรื่องที่ไม่ควรเห็น
“แดน แม่แกพาพ่อแกไปไหน? พ่อแกไม่สบายตรงไหน? แล้วแม่แกส่งพ่อแกไปโรงพยาบาลไหน?”
ไซม่อนถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอึมครึม
เขาไม่ค่อยเชื่อว่าแดนจะทำร้ายน้องสาม แต่น้องสะใภ้สามจะทำเรื่องอะไรหรือเปล่า เขาก็ไม่กล้ารับประกัน
“แดน พ่อแม่แกกำลังทะเลาะกันเรื่องหย่า แกก็รู้นี่นา แม่แกเกลียดพ่อแกสุดๆ แกคิดว่าถ้าพ่อแกไม่สบายจริงๆ แม่แกจะเป็นห่วงพ่อแกเหมือนเมื่อก่อนงั้นเหรอ?”
สีหน้าของแดนซีดมากขึ้น
เจนสันพอจะเดาได้แล้วว่าแม่คงจะลงมือทำร้ายพ่อ แม้ความรักที่เท่ากันของเขาจะโน้มเอียงไปทางแม่ แต่ก็ไม่อยากให้แม่ฆ่าหรือทำร้ายพ่อ จึงรีบถามน้องชาย: “แดน แกรีบบอกมา สรุปว่าพ่อไม่สบายจริงๆหรือว่าโดนแกกับแม่ทำอะไร?”
“แม่พาพ่อไปไหน? ที่ป้าสะใภ้รองโดนตีจนสลบ แกเป็นคนทำหรือเปล่า?”
“ผมไม่ได้ทำ!”
แดนปฏิเสธเสียงดัง “ผมไม่ได้ตีป้าสะใภ้รองสลบ ผมไม่รู้ด้วยว่าป้าสะใภ้รองเห็นผมกับแม่ เวลานั้นบนถนนเงียบสนิท ไม่เห็นแม้แต่เงาใครเลย ไฟถนนก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงดับไปหมด”
“ป้าสะใภ้รองเห็นผมกับแม่ผมในสถานการณ์อย่างนี้ ป้าสะใภ้รอง คอยติดตามพวกเรามาโดยตลอดใช่ไหม? ป้าสะกดรอยตามพวกเราทำอะไร?”
แดนพยายามเบนความสนใจจากทุกคนมาที่คุณนายรองแทน
“แดน!”
ไซม่อนเรียกออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม
แดนหวาดกลัวคุณลุงใหญ่คนนี้ เห็นลุงใหญ่หน้าตาอึมครึม สายตาที่มองเขาก็แข็งกร้าวสุดๆ รู้แล้วว่าไม่มีใครเชื่อเขา
เห็นสีหน้าของปู่ย่าก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน ย่าถึงขั้นเร่งรัดเขาด้วยซ้ำ: “แดน แกรีบบอกมาว่าแม่แกพาพ่อแกไปไหน? ถ้าพ่อแกโดนแม่แกทำร้ายเข้า แกจะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดนะ นั่นพ่อแท้ๆของแกนะ!”
การป้องกันในใจของแดนทลายลงในทันที เขาพูดขึ้น: “ผมก็ไม่รู้ครับ แม่บอกว่าจะพาพ่อไปโรงพยาบาล แต่ไปโรงพยาบาลไหน ผมไม่รู้จริงๆ เป็นโรงพยาบาลที่แม่ติดต่อเอาไว้”
“แม่แกพาพ่อแกไปโรงพยาบาลทำไม? พ่อแกไม่สบายจริงๆงั้นเหรอ?”
ทุกคนไม่เชื่อว่าชลจะป่วยขึ้นมาอย่างฉับพลัน
ตอนที่เขากับพลอยไพลินกระหนุงกระหนิงกัน ความรู้สึกชื่นมื่นมีความสุขนั้น ทำให้นายท่านหญิงทนดูไม่ได้ อยากตบบ้องหูลูกชายคนเล็กตรงนั้นซะเหลือเกิน
แต่เนื่องจากแขกอยู่กันเต็มคฤหัสน์ นายท่านหญิงถึงได้อดกลั้นเอาไว้ตลอดไม่ได้แสดงออกมา คิดๆว่าพรุ่งนี้ค่อยคิดบัญชีลูกชายคนที่สามให้เต็มที่อีกที สั่งสอนเขาสักหน่อย
ทำเรื่องหักหลังครอบครัว แล้วยังจะอวดดีอย่างนั้นอีก ทำลายเกียรติของภรรยาคนแรก เธออยากจะตบเขาแรงๆสักยก
แต่ต่อให้โมโหยังไงก็ทนไม่ได้ที่ลูกสะใภ้จะทำร้ายลูกชายคนเล็กของตน
เจนสันรู้ว่าแม่อยากทำหมันให้พ่อ
แต่ทว่าตอนนี้เขากลับแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขากับน้องชาย ไม่สามารถโดนปู่ย่าสงสัยในเวลาเดียวกันได้ ทั้งยังไม่สามารถสูญเสียความเมตตาเอ็นดูในเวลาเดียวกันได้ด้วย ไม่งั้นครอบครัวที่สามของพวกเขาคงจบเห่แล้วจริงๆ
แม่ตามน้องชายมาช่วยเหลือ ดึงตัวเขาออกมา ก็คิดจะรักษาศักยภาพของครอบครัวที่สามเอาไว้ เขาเป็นศักยภาพของครอบครัวที่สาม เป็นความหวังของครอบครัวที่สาม
เจนสันไม่ยอมรับว่าตนเองหลงใหลกัญณิศาเข้าแล้ว ทั้งๆที่หาโอกาสพูดคุยกับกัญณิศาอยู่ทั้งคืน อยากสนิทกับกัญณิศาให้มากขึ้น แม่อาจจะเห็นว่าเขาลืมเรื่องที่เคยรับปากเธอไว้ ถึงได้ตามน้องชายมาช่วยพาพ่อออกไป
“คุณปู่คุณย่า อย่าเพิ่งกังวลเลยครับ พ่อผมดื่มไวน์เยอะมากจริงๆ อาจจะดื่มไวน์จนไม่สบายก็ได้ แม่ผมถึงได้ให้น้องผมส่งพ่อออกไปโรงพยาบาล ถึงพ่อแม่ผมจะกำลังทะเลาะกันเรื่องหย่า แต่สามีภรรยายังไงก็ต้องมีความผูกพันกันอยู่แล้ว พ่อแม่ผมแต่งงานกันมายี่สิบกว่าปี ยังมีพวกผมสามพี่น้องด้วยกันอีก แม่ผมไม่มีทางทำเรื่องทำร้ายพ่อหรอกครับ”
เจนสันปลอบใจปู่ย่า
ไซม่อนกลับขี้เกียจจะถามอีก เขาหยิบมือถือออกมาโทร สั่งให้คนทั้งหมดไปตามหาชลกับภรรยาให้ทั่วทั้งเมือง
หลังจากสั่งเสร็จ เขามองเจนสันอีกครั้ง พูดอย่างเคร่งขรึม: “เจน ถ้าพ่อแกแค่ดื่มไวน์จนไม่สบาย ทำไมแม่แกถึงไม่ให้แดนไปโรงพยาบาลด้วยกันล่ะ?”
ตอนนี้น้องสามของเขาต้องกำลังเดินทางไปสู่ความหายนะแน่ๆ
ไซม่อนทายผลลัพธ์อยู่ในใจแล้ว แต่ด้วยภาพลักษณ์ เขาไม่เพียงเป็นผู้นำของตระกูล ยังเป็นพี่ชายแท้ๆของชลอีก ถึงยังไงก็ต้องแสดงความห่วงใยน้องชายด้วย
เจนสันพูดไม่ออก ทำได้เพียงมองแดน แดนจึงอธิบาย: “แม่ผมบอกว่างานเลี้ยงยังไม่จบ ให้ผมกลับมาคอยดูแลแขกเหรื่อ เธอส่งพ่อไปโรงพยาบาลคนเดียวได้”
สุดท้าย เขาจึงเน้นย้ำอีกครั้ง: “ลุงใหญ่ครับ ผมไม่ได้เป็นคนตีป้าสะใภ้รองสลบ ผมไม่รู้จริงๆว่าป้าสะใภ้รองโดนตีสลบอยู่ตรงไหน ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าป้าสะใภ้รองสะกดรอยตามผมกับแม่ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าที่ป้าสะใภ้ทำตัวลับๆล่อๆนี่คิดจะทำอะไร”
“ใครสะกดรอยตามพวกแก ฉันตามหาสัตว์เลี้ยงของฉัน จึงเห็นพวกแกแม่ลูกแอบประคองน้องสามออกไปทางประตูหลังโดยบังเอิญ ฉันถึงได้ตามไปดูเงียบๆ ใครจะไปรู้ว่าจะโดนแกแก้แค้น ตีฉันจนมีสภาพอย่างนี้”
คุณชายรองจึงถลึงตาใส่แดนทันที แสดงท่าทีจะเดินเข้ามาลงไม้ลงมือ
แต่โดนธนภรณ์ดึงเอาไว้ ตอนนี้สถานการณ์ยังไม่แน่ชัด ถ้าพ่อของเธอลงไม้ลงมือ หากตีผิดคนขึ้นมา คงโดนด่าน่ะสิ
แต่ธนภรณ์กลับเชื่อว่าคนที่ตีแม่เธอสลบไม่ใช่แดนหรอก ทว่าเธอก็เดาไม่ออกว่าใครเป็นคนลงมือ
มือนี้ ลากพวกเขาครอบครัวที่สองครอบครัวที่สามเข้ามาพัวพัน ใครก็ไม่ได้รับผลดีทั้งนั้น ใครก็อย่าคิดเลยว่าตัวเองจะได้ประโยชน์
ไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไง พวกเขาทั้งสองครอบครัวก็เสียเปรียบกันทั้งคู่
