รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 591 ยุ่งวุ่นวาย
ธนภรณ์สงสัยลุงใหญ่กับพี่ชายที่เป็นญาติผู้พี่ฝั่งพ่อของเธอ แต่พวกเขาสองพ่อลูกไม่ได้ออกจากสถานที่จัดงานเลี้ยงทั้งคืน กระทั่งสองสามีภรรยาพี่สาวที่เป็นญาติผู้พี่ พวกเขาเห็นว่าลูกหลับแล้ว ถึงได้ลงไปข้างล่างกลางคัน
ถ้าไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องกับมารดาจนทำให้ทุกคนตกใจ สองสามีภรรยาพี่สาวที่เป็นญาติผู้พี่ก็ไม่มีทางมา
ตระกูลของพวกเขาวุ่นวายขึ้นเรื่อยๆ แล้วจริงๆ
ธนภรณ์เกิดความรู้สึกเศร้าโศกในใจ
“ผมบอกแล้วว่าผมไม่ได้ตีป้าสะใภ้รองสลบ!”
แดนตะคอกเสียงดังด้วยความโมโห
รสชาติของการถูกปรักปรำนั้นแย่มากจริงๆ
“พอแล้ว!”
ไซม่อนตวาดเสียงขรึม “อย่ามาทะเลาะเสียงดังกันที่นี่ ป้าสะใภ้รองของหลานต้องการพักผ่อน ข้อเท็จจริงของเรื่องราวเป็นยังไง ลุงจะสืบให้ชัดเจน”
เขาเอ่ยกับน้องชายคนรองว่า “เจ้าสอง นายดูแลครอบครัวนายให้ดี เรื่องนี้ พี่จะต้องมีคำอธิบายให้พวกนายแน่นอน”
ต่อมาก็เอ่ยกับคุณพ่อมารดาว่า “พ่อครับ แม่ครับ นี่ก็ดึกแล้ว พวกคุณก็อายุมากแล้ว กลับไปพักก่อนเถอะ ทางด้านเจ้าสาม ผมให้คนไปตามหาทั่วเมืองแล้ว จะรู้ผลในไม่ช้า ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ณิชกานต์จะโหดเหี้ยมยังไง ก็ไม่สามารถเอาชีวิตเจ้าสามได้ เพราะเห็นแก่เด็กๆ ทั้งสามคน”
ถ้าณิชกานต์ฆ่าเจ้าสาม ในภายภาคหน้าลูกชายกับลูกสาวสามคนของพวกเขาจะตั้งหลักในตระกูลสาระทาได้ยังไง
ตอนนี้ณิชกานต์ให้ความสำคัญกับลูกชายลูกสาวสามคนของเธอมากที่สุด ไม่มีทางทำร้ายลูกทั้งสามคนเด็ดขาด
อย่างมากก็แค่ให้น้องสามของเขาเสียเปรียบนิดหน่อย
“ลูกรีบนำคนไปหาน้องสามของลูกเร็วเข้า”
นายท่านหญิงเร่งเร้า “ใครจะรู้ว่าณิชกานต์จะทำอะไรกับเจ้าสามภายใต้โทสะ”
“แม่ครับ ผมรู้แล้ว ผมจะนำคนไปตามหาเดี๋ยวนี้”
ไซม่อนปลอบคุณพ่อมารดา นายท่านสงบนิ่งและหนักแน่นกว่านายท่านหญิงมาก เขาปลอบภรรยาสองสามประโยค แล้วประคองภรรยาออกมาจากห้องของเจ้าสอง
เมื่อลงไปข้างล่าง ก็เห็นสองพ่อลูกคุณพสธรนั่งรอข่าวสารอยู่ในห้องโถง
เห็นพวกเขาลงมาแล้ว พลอยไพลินก็แสดงท่าทางว่าเป็นห่วงชลมาก รีบก้าวเข้าไป แต่สายตากลับจ้องไปทางไซม่อน หลังจากทั้งสองคนสบตากัน พลอยไพลินก็ข่มคลื่นความรู้สึกในใจ ถามไซม่อนว่า “สรุปว่าชลเป็นอะไรกันแน่คะ”
“ณิชกานต์บอกกับเขาว่า ตกลงหย่า ทั้งยังเขียนหนังสือหย่าเรียบร้อยแล้ว และวางไว้ในห้องหนังสือ ให้ชลกลับไปดูกับเธอ ถ้าไม่มีความเห็นอะไรก็เซ็นชื่อได้เลย สุดท้ายชลไปแล้วก็ไม่กลับมาอีก ผมก็ไปหาที่บ้านเขามา แต่หาเขาไม่เจอ กระทั่งณิชกานต์ก็หายไปด้วย”
ไซม่อนตอบเรียบๆ “ชลแค่ไม่สบายกะทันหัน ภรรยาของเขาส่งเขาไปโรงพยาบาลแล้ว”
ต่อมาเขาก็พูดกับคุณพสธรว่า “ธร ทำให้นายหัวเราะเยาะแล้ว นี่ก็ดึกแล้ว นายพาลูกกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ”
คุณพสธรรู้ว่าในเรื่องนี้มีเบื้องหลัง แต่นี่เป็นเรื่องในครอบครัวคนอื่น เขาก็ไม่สะดวกจะซักถาม แม้ว่าลูกสาวกับชลจะมีความสัมพันธ์กัน แต่ทั้งสองคนยังไม่ได้แต่งงานกัน ไม่ได้เป็นครอบครัวเดียวกัน จึงไม่มีคุณสมบัติที่จะซักถามมากเกินไป
จึงพูดอย่างเกรงใจว่า “ถ้ามีอะไรที่ต้องการให้ฉันช่วย ก็บอกมาได้เลย ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันพาพลอยกลับไปพักผ่อนก่อนแล้วกัน”
เรื่องคุณหญิงรองถูกคนตีสลบในลานบ้านแพร่ออกไป เดิมงานเลี้ยงที่เข้าสู่ช่วงท้ายก็จบลงล่วงหน้า
เหล่าแขกผู้มีเกียรติทยอยกล่าวคำอำลา
เพราะลูกสาวไม่ยอมกลับคุณพสธรถึงได้อยู่ต่อเป็นเพื่อน
ตอนนี้ไซม่อนออกปากไล่แขกแล้ว เขาย่อมไม่สามารถอยู่ต่อได้
เขามีหูตาเยอะแยะ ออกจากตระกูลสาระทาแล้ว ให้คนไปตรวจสอบดูสักรอบ ก็จะรู้ว่าคืนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมคุณหญิงรองถึงได้ถูกตี และเป็นใครที่ลงมืออย่างโหดเหี้ยมกับคุณหญิงรอง?
“พ่อคะ หนูไม่อยากไป หนูอยากรอจนชลกลับมา หนูอยากรู้ว่าชลเป็นยังไงบ้าง”
พลอยไพลินจงใจแสดงท่าทางว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับชล หางตากลับเฝ้ามองสีหน้าของไซม่อน หวังว่าจะได้เห็นสีหน้าหึงหวงของไซม่อน
“เขาจะเป็นอะไรไปได้ เขามีภรรยาเขาคอยดูแลอยู่ รีบกลับบ้านกับพ่อเร็ว”
คุณพสธรถลึงตาใส่ลูกสาว ยื่นมือไปคว้าข้อมือลูกสาวเอาไว้แล้วดึงเธอออกไป
พลอยไพลินไม่อยากกลับ แต่เธอสู้แรงพ่อเธอไม่ได้ จึงถูกพ่อเธอบังคับจากไป
รอจนรถเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์ตระกูลสาระทาแล้ว พลอยไพลินก็พูดกับคุณพ่ออย่างไม่สบอารมณ์ “พ่อคะ ชลจะต้องไม่ได้ไม่สบายกะทันหันแน่ๆ ในนี้จะต้องมีเงื่อนงำ พ่อสนใจเรื่องของตระกูลสาระทามาตลอดไม่ใช่หรอคะ คืนนี้เป็นโอกาสที่ได้ดูเรื่องสนุก แต่พ่อกลับไม่ดู”
“ผู้อื่นออกปากไล่แล้ว พวกเราอยู่ที่นั่นอีก จะถูกไซม่อนสงสัยเอาได้ ไม่แน่ว่าไซม่อนอาจจะสงสัยว่าพวกเราสองพ่อลูกเล่นเล่ห์ด้วย”
คุณพสธรจิ้มขมับลูกสาว พูดกับลูกสาวว่า “ลูกคิดว่าพ่อไม่รู้ความคิดลูกหรอ ลูกอยากให้ไซม่อนหึง ลูกนึกว่าการที่ลูกแสดงออกว่าเป็นห่วงชลมาก แล้วเขาจะหึงหรอ”
ผ่านการวิเคราะห์คาดเดาของลูกชายคุณพสธรก็ยิ่งรู้สึกว่าไซม่อนหลอกใช้ลูกสาวมาโดยตลอด
เพียงแต่ลูกสาวยังเพ้อฝันไม่เลิก
“เขาหึง เมื่อครู่หนูจับตาดู เห็นเขาหน้าตึง ทั้งยังหันหน้าหนี ไม่มองหนู เห็นได้ชัดว่าไม่อยากให้หนูเห็นว่าเขาหึง เขารู้สึกไม่สบายใจ”
คุณพสธร：”…”
เขาคร้านจะพูดกับลูกสาวแล้ว จึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาคนของตัวเอง สั่งให้พวกเขาไปทำความเข้าใจเรื่องในคืนนี้ให้ชัดเจน ดูสิว่างิ้วของตระกูลสาระทาในคืนนี้เป็นเรื่องบังเอิญ หรือว่ามีคนวางแผนเอาไว้ และมีเป้าหมายอะไร
พลอยไพลินพิงหลังเข้ากับเบาะรถ พูดว่า “จะต้องเป็นยัยแก่ณิชกานต์คนนั้นวางแผนแน่ๆ ตั้งแต่เกิดเรื่องหนูกับชล ยัยแก่นั่นก็เหมือนกับคนบ้า ถ้าหนูไม่ใช่ลูกสาวพ่อ ก็ไม่รู้ว่าจะถูกเธอจัดการจนมีสภาพแบบไหนแล้ว”
แม้ว่าเธอจะเป็นคุณหนูตระกูลเลิศธนโยธา และถูกณิชกานต์ตบตีมาหลายครั้ง ทั้งยังทำให้คุณพ่อของเธอไม่อาจทวงความยุติธรรมคืนให้เธอได้อย่างเปิดเผย ใครใช้ให้ณิชกานต์เป็นภรรยาคนแรกกัน
“เธอไม่ยอมหย่ามาโดยตลอด คืนนี้จู่ๆ ก็พูดว่าตกลงที่จะหย่า เห็นได้ชัดว่ามีอะไรแปลกๆ แต่ยุ่งเหยิงเถอะ วุ่นวายเถอะ สิ่งที่หนูต้องการก็คือ ให้ครอบครัวของพวกเขายุ่งวุ่นวาย ยิ่งวุ่นวายยิ่งดี หาเรื่องหนู พลอยไพลิน ก็ต้องทำให้ครอบครัวของพวกเขาไม่ได้อยู่กันอย่างสงบสุข!”
หลังจากคุณพสธรเงียบไปครู่หนึ่ง พลันเอ่ยถามว่า “คืนนี้ลูกเห็นพี่ชายลูกรึเปล่า”
“เห็นแล้ว”
“เขาไม่ได้ทำอะไรสินะ?”
“ใครจะไปรู้ หนูกับพี่ไม่ลงรอยกัน อีกอย่างตอนที่หนูเห็นพี่ หนูกับชลยังอยู่ระหว่างทาง พี่ออกไปประมาณสองสามชั่วโมงก่อนหน้านี้ได้”
ได้ยินว่าลูกชายจากไปล่วงหน้าหลายชั่วโมงคุณพสธรก็วางใจ ลูกชายไม่ได้เป็นคนบุ่มบ่ามทำเรื่องนี้ก็พอแล้ว
เขาโทรศัพท์หาลูกชาย
รณภพกับตัวแทนเขาถูกคลุมกระสอบ ทั้งสองคนล้วนไม่ได้ไปโรงพยาบาล แต่กลับไปยังคฤหาสน์ส่วนตัวของรณภพ แล้วเรียกหมอประจำตระกูลมาช่วยตรวจพวกเขาสองคน ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บภายในเล็กน้อย จำเป็นต้องกินยาระยะหนึ่ง
เห็นได้เลยว่าคนที่คลุมกระสอบพวกเขานั้นลงมือหนักมาก
ถ้าไม่ใช่ว่าพวกเขาอึด และหลุดพ้นได้เร็ว ก็คงถูกตีตายอยู่ที่นั่น โดยไม่รู้ว่าฆาตกรเป็นใครไปแล้ว
ต้องเป็นตระกูลสาระทาที่ลงมือแน่นอน
