รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 592 เด็ดขาด
แต่ตอนนี้ดันไม่มีหลักฐานว่าเป็นการลงมือโหดเหี้ยมของตระกูลสาระทา
นับว่า รณภพได้ลิ้มลองรสชาติความอึดอัดที่ประยสย์เคยเจอมาก่อนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว รู้อยู่แท้ๆ ว่าใครเป็นคนทำ แต่ดันไม่มีหลักฐาน ไม่อาจทำอะไรเขาได้
ตอนที่รับสายของคุณพ่อ รณภพแสร้งทำเหมือนว่าไม่มีอะไร
เขากลับไปที่พักของเขา ก็สั่งคนใต้บังคับบัญชาอย่างเด็ดขาดว่า ไม่ให้พูดเรื่องที่เขาได้รับบาดเจ็บออกไป
รณภพไม่หวังและไม่อยากให้คุณพ่อระบายความโมโหแทนตัวเอง เขาโหดเหี้ยมอำมหิตยิ่งกว่าพ่อของเขา ไม่ต้องให้เขาระบายความแค้นนี้แทนเขา พ่อเขาก็อายุมากแล้ว แม้มีแรงใจ แต่ร่างกายค่อยๆ ไม่อำนวย ไม่ดุร้ายเหี้ยมโหด ชอบเอาชนะเหมือนตอนวัยรุ่นแล้ว
ดังนั้นเขาเลยไม่พูดอะไร
ยังไงเขาก็กลับบ้านน้อยอยู่แล้ว รออาการบาดเจ็บเขาหายค่อยกลับบ้าน ก็ไม่เป็นไร
ฟังวาจาที่คุณพ่อพูดในโทรศัพท์จบแล้ว รณภพก็พูดว่า “พ่อครับ ผมออกมาจากงานก่อน เรื่องที่เกิดขึ้นในภายหลังของตระกูลสาระทา แม้ว่าผมจะชอบแทงข้างหลัง แต่คืนนี้ผมไปประสมโรงด้วยเฉยๆ ดูสาวงาม ไม่ได้วางแผนทำเรื่องที่บอกใครไม่ได้อะไร”
“อืม พ่อก็คิดว่าไม่ใช่ลูกทำ ลูกคิดว่าใครเป็นคนทำ”
“ยังไงก็ไม่ใช่ผมทำ จะสนใจไปทำไมว่าใครทำ นั่นคือการต่อสู้กันภายในอย่างดุเดือดของตระกูลสาระทา พ่อครับ พวกเราดูอย่างเดียวก็พอ แล้วค่อยหาโอกาสเหมาะสมในการซ้ำเติมอีกที”
รณภพไม่มีอารมณ์อยากรู้อยากเห็นไปคิดว่าใครเป็นคนลงมือ
ใช้คำพูดของเขา นั่นคือการต่อสู้กันภายในอย่างดุเดือดของตระกูลสาระทา ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลเลิศธนโยธาของพวกเขา ในทางตรงกันข้ามกลับสร้างโอกาสให้กับตระกูลเลิศธนโยธาของพวกเขาด้วย หลังจากที่ตระกูลหนึ่งต่อสู้กันภายในอย่างดุเดือดแล้ว ก็จะเข้าสู่จุดเริ่มต้นของความตกต่ำ
“ใช่แล้ว พ่อครับ มีเรื่องหนึ่งที่ผมต้องบอกพ่อสักหน่อย ตอนที่ผมออกมา ระหว่างทางเห็นลูกสาวแสนดีของพ่อ เธอมั่วอยู่กับชลบนรถ ตั้งท้องแล้ว ไม่ต้องการเด็กคนนั้น ก็รีบทำแท้งซะ ถ้าต้องการล่ะก็ให้ระวังและควบคุมหน่อย อย่าให้ชลกินยาเยอะจนมาทรมานตัวเองขนาดนั้น”
“นึกว่าทำลายชลได้แล้ว ตัวเธอจะได้ดีถึงไหน หากเกิดทรมานจนแท้งลูกขึ้นมา ยังเป็นการทำร้ายตัวเองให้ไร้หนทางมีลูกได้อีก เธอจะต้องเสียใจในภายหลัง ชีวิตนี้ของเธอจบสิ้นแน่”
คนทั้งเมืองซูเพร่าล้วนรู้เรื่องของพลอยไพลินกับไซม่อน
ตอนนี้เรื่องของเธอกับชล คนทั้งเมืองซูเพร่าก็รู้เช่นกัน หากว่าหลังจากนี้เธอไม่สามารถมีลูกได้ ตระกูลดีๆ ที่ไหนจะต้องการเธออีก
เธอก็ทำได้แค่มั่วสุมไปวันๆ กับผู้ชายน่ารังเกียจที่ละโมบในความมั่งคั่งของตระกูลเลิศธนโยธาพวกนั้น
เมื่อเขาสืบทอดตระกูลเลิศธนโยธา เขาก็คร้านจะสนใจน้องสาว ตอนที่ผู้ชายพวกนั้นหาประโยชน์จากน้องสาวไม่ได้ ก็จะจากเธอไป
สีหน้าของคุณพสธรพลันทะมึน
“พ่อรู้แล้ว”
“พ่อครับ ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมวางสายก่อนนะ ผมกินเหล้าไปไม่น้อย ง่วงแล้ว จะไปนอน”
นี่ก็รุ่งสางแล้ว
เขาพูดว่าจะพักผ่อนก็เป็นเรื่องปกติ
คุณพสธรไม่ได้สงสัยเขา รอลูกชายวางสายไป ก็ด่าใส่หน้าลูกสาวโครมๆ ไปยกหนึ่ง พลอยไพลินกลับเกลียดที่พี่ชายฟ้องเรื่องเธอ ปกติไม่ได้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านไม่ใช่หรอ ทำไมคืนนี้ถึงได้ยุ่งเรื่องของเธอกัน?
…
คุณหญิงสามตีชลสลบแล้วกรอกยานอนหลับ จากนั้นก็พาเขาไปโรงพยาบาลเอกชนที่เธอนัดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เหล่าคุณหมอพยาบาลที่รอแต่แรกเข็นชลเข้าไปในห้องผ่าตัด แล้วทำหมันให้เขา
แม้ว่าไซม่อนจะส่งคนไปตรวจสอบอย่างรวดเร็ว แต่รอจนสองพ่อลูกไซม่อน รวมไปถึงสองพี่น้องเจนสัน พาบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งมาถึงโรงพยาบาลแห่งนั้น การผ่าตัดทำหมันของชลก็เสร็จสิ้นแล้ว
“พ่อครับ”
เห็นชลนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ทั้งยังให้น้ำเกลือ สองพี่น้องเจนสันก็เร่งเท้าเดินไปหน้าเตียง เรียกชลติดต่อกันหลายครั้ง ก็ไม่ได้รับการตอบรับ
“พ่อลูกหลับไปแล้ว ไม่ต้องเรียกหรอก ให้เขาหลับสบายๆ สักระยะหนึ่ง”
คุณหญิงสามที่อยู่ด้านข้างเอ่ยเรียบๆ เธอมองสองพ่อลูกไซม่อน มุมปากโค้งขึ้น ประดับรอยยิ้มที่คล้ายกับเย้ยหยัน แต่กลับไม่พูดอะไร
ไซม่อนเดินเข้ามามองน้องสามก่อนครู่หนึ่ง แล้วถามคุณหญิงสามว่า “ณิชกานต์ ชลเป็นอะไรไปหรอ”
“เพิ่งผ่าตัดเสร็จ”
“เขาป่วยเป็นอะไร ถึงต้องผ่าตัด ทำไมไม่บอกพวกเราสักคำ”
คุณหญิงสามมองลูกชายสองคน แล้วพูดตรงๆ โดยไม่ปิดบัง “เพิ่งจะทำหมันเสร็จ เรื่องแบบนี้บอกกับพวกคุณ พวกคุณจะให้เขาทำหรอ”
ได้ยินแล้ว ไซม่อนก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง
ประยสย์กลับนัยน์ตาเป็นประกาย
รู้สึกว่าอาสะไภ้สามของเขาเป็นคนเด็ดขาดมาก ถึงได้จัดการให้ลุงสามของเขาไม่สามารถมีลูกได้อีกในอนาคต
ชู้รักข้างนอกที่ท้องแล้ว นอกจากเมือง Cที่ยังไม่ได้จัดการคนนั้น คนอื่นๆ ล้วนถูกอาสะไภ้สามจัดการทิ้งหมดแล้ว
อ่อ ยังมีเด็กที่อยู่ในท้องพลอยไพลินอีกคน แต่ตัวพลอยไพลินเองก็ไม่ต้องการเด็กคนนั้น เด็กคนนั้นถูกกำหนดเอาไว้แล้วว่าไม่มีทางได้เกิด
ถึงตอนนั้น ลูกชายลูกสาวอาสามของเขา ก็จะมีแค่ลูกๆ สามคนที่เกิดจากอาสะไภ้สาม ปล่อยให้ใช้ชีวิตสนุกสนานของเขาต่อไป ก็ไม่มีคนใหม่เข้ามาแบ่งทรัพย์สมบัติกับสามพี่น้องเจนสันอีก
“ผ่าตัดทำหมัน ตัวชลยอมทำ?”
ไซม่อนรู้ว่าเรื่องในคืนนี้มีลูกชายลูกสาวคู่นั้นของเขาเป็นคนควบคุมอยู่เบื้องหลัง ยังมีสิ่งที่ลูกเขยหน้าเนื้อใจเสือของเขาคนนั้นเขียนเอาไว้อีก
คิดไม่ถึงเลยว่าณิชกานต์จะให้เจ้าสามทำหมัน
“แน่นอนว่าเขาไม่ยอม”
คุณหญิงสามยิ้มเยาะ “ดังนั้นฉันถึงได้หลอกเขากลับบ้าน ตีเขาสลบ หลอกแดนให้ช่วยฉันประคองเขาขึ้นรถ พาเขามาที่นี่แล้วทำหมันให้เขา อ่อ ฉันยังกรอกยานอนหลับให้เขากินด้วย เขาจะนอนประมาณสองวันได้ ถึงจะตื่น
“เขาชอบหยอกสาวไปทั่วขนาดนั้น ฉันรู้ตัวเองดีว่าฉันเป็นผู้หญิงวัยกลางคน รั้งเขาเอาไว้ไม่อยู่ แต่ฉันไม่อนุญาตให้เขามีลูกนอกสมรสไม่หยุด การแต่งงานนี้ ฉันไม่มีทางหย่า ทุกอย่างของครอบครัวนี้ ฉันไม่มีทางประเคนให้ผู้หญิงข้างนอกเหล่านั้นหรอก”
เธอมองไซม่อน พูดด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความเกลียดชัง “พี่ใหญ่ ชลที่เป็นแบบนี้ พวกพี่ล้วนไม่สนใจเขา และไม่พูดทวงความยุติธรรมให้ฉันสักประโยค ฉันเป็นภรรยาและเป็นแม่คน ฉันจะทวงความยุติธรรมให้กับตัวเอง จะปกป้องทุกอย่างที่ควรจะเป็นของลูกๆ เอาไว้”
“พวกพี่จะด่าฉันก็ตามใจ ฉันไม่ว่าอะไร”
คุณหญิงสามดึงลูกคนเล็กของตัวเองออกจากเรื่องนี้ สร้างเรื่องว่าแดนไม่รู้เรื่อง เพียงแค่ถูกเธอที่เป็นแม่หลอกเท่านั้น
หลังจากที่ไซม่อนเงียบไปนาน ก็พูดว่า “ณิชกานต์ เรื่องของพวกเธอสามีภรรยา จะให้พี่ที่เป็นลุงใหญ่ยุ่งได้ยังไง ตอนนี้ชลคบกับพลอยไพลิน พี่ก็ถูกทำร้ายเหมือนกัน พบกับการถูกหักหลังครั้งหนึ่ง บาดแผลของตัวพี่เองยังไม่หาย จะมีอารมณ์ไปสนใจว่าเธอถูกทำร้ายยังไงเสียที่ไหน”
“ยิ่งไปกว่านั้น พี่ก็เป็นลุงใหญ่ของเธอ พี่ไม่สามารถสงสารเธอที่ได้รับบาดเจ็บได้ใช่มั้ย เรื่องของพวกเธอ ควรให้คุณพ่อคุณแม่เข้ามาจัดการ พวกเขามีคุณสมบัติมากที่สุด”
คุณหญิงสามสะอึก
และรู้ว่าสิ่งที่ไซม่อนพูดเป็นความจริง
แม้ไซม่อนจะเป็นหัวหน้าตระกูล แต่นี่เป็นเรื่องในบ้านของน้องชาย แม้ว่าไซม่อนจะเป็นหัวหน้าตระกูล แต่ก็ไม่สะดวกยื่นมือเข้ามายุ่มย่าม
เดิมพลอยไพลินเป็นแฟนของไซม่อน แต่กลับถูกชลหลับนอนด้วย เขาก็ถูกทำร้าย ถูกหักหลังคนหนึ่งจริงๆ
