รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 619 เรื่องงานแต่งประยสย์
สองสามีภรรยางีบต่อ หลับจนเกือบเที่ยง พิรัตน์ตื่นแล้ว ทั้งร่างนอนคว่ำบนตัวเทวิกา ใช้หน้าถูหน้าเทวิกา เรียกแม่ไม่หยุดหย่อน ทำให้เทวิกาตื่น
พอเทวิกาตื่นขึ้น ผู้ชายข้างกายก็ตื่นตาม
เห็นเจ้าหนูน้อยคว่ำตัวบนร่างเทวิกา ยศพัฒน์ก็นั่งขึ้นมาแล้วหิ้วเจ้าหนูน้อยไป
ร่างพิรัตน์ลอยขึ้นมา ดิ้นเร่า ปากก็ยังตะโกนเรียก “แม่ แม่”
เทวิการีบพูด “พัฒน์ นายห้ามหิ้ว ถ้าเสื้อผ้าขาด เขาหล่นพื้นจะทำยังไง”
ยศพัฒน์ถึงได้วางเจ้าตัวเล็กลง เจ้าหนูน้อยพออยู่บนเตียงก็รีบคลานโผเข้าหาเทวิกา เทวิกาทำได้แค่กอดเขาไว้
“แม่”
พิรัตน์เรียกแม่ไม่หยุดหย่อน
ยศพัฒน์ยื่นมือไปหยิกแก้มเขาเบาๆ แล้วพูดขึ้น “เจ้าตัวเหนียวหนึบ เหมือนตังเมเลย วิกา คืนนี้ให้เขานอนที่ห้องเด็ก ให้แม่นมอยู่กับเขา”
“เขาร้องไห้โวยวายแน่”
“รอเขาหลับก่อนค่อยอุ้มไป นอนหลับแล้วเหมือนหมูน้อย หลับลึกมาก ฟ้าร้องก็ไม่ตื่น”
พิรัตน์เลี้ยงง่ายมาก แค่กินอิ่มหมีพีมัน โดยปกติแล้วจะไม่โวยวาย ให้ของเล่นเขานิดหน่อย เขาก็จะนั่งเล่นได้ครึ่งวัน
“ได้ๆๆ กลางคืนให้เขานอนในห้องเด็ก ไม่ต้องหึงแล้ว ไปชงนมผงให้เขาหน่อย”
ยศพัฒน์พึมพำลงจากเตียงไปชงนมผงให้หนูน้อย
ส่วนเทวิกาช่วยพิรัตน์เปลี่ยนชุดนอน สวมเสื้อผ้าแล้วก็อุ้มพิรัตน์เดินไปข้างหน้าต่าง เปิดผ้าม่าน เห็นด้านนอกท้องฟ้ามืดครึ้ม ก็พูดกับยศพัฒน์ว่า “ฉันว่าวันนี้ฝนตก”
“พรุ่งนี้ฉันไปทำงาน วันนี้ฝนตกก็ตกไป”
ยศพัฒน์ชงนมผงเสร็จแล้ว เดินมาหา “ฝนตก ก็ยิ่งหนาว ช่วยเจ้าตัวเล็กสวมเสื้อผ้าอีกชั้น”
“สวมเยอะมากแล้ว เหมือนบ๊ะจ่างเลย”
เดิมทีพิรัตน์ก็จ้ำม่ำกว่าลูกน้อยทั่วไปนิดหน่อย ตอนนี้สวมเสื้อผ้าเยอะ อุ้มก็ยิ่งหนัก โชคดีที่แรงเทวิกามีมากพอ เธออุ้มเด็กไปนั่งขอบเตียง รับขวดนมมา สองมือพิรัตน์ยื่นออกไป ตัวเองรับขวดนมมาแล้วก็กินมัน
นมผงที่ชงมาเต็มขวด เจ้าหนูน้อยเหมือนลูกวัวดื่มน้ำ ดื่มหมดเกลี้ยงอย่างรวดเร็ว เหมือนยังดื่มไม่พอ ยศพัฒน์จะเอาขวดไป เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ
“ต่อไปลูกของเราสองคนเลี้ยงง่ายกินง่ายแบบพิรัตน์ก็ดีสิ”
เทวิกายิ้มแล้วพูดขึ้น “กนกอรท้องแล้ว นฤเบศวร์ได้มาอวดกับนายไหม?”
ยศพัฒน์ทำความสะอาดขวดนมที่ห้องน้ำ เสียงหัวเราะจากด้านในดังลอดออกมา “เธอว่าเขาไม่อวดได้เหรอ? เจ้านั่นแค่เจอเรื่องดีใจนิดหน่อย ก็จงใจมาอวดฉันแล้ว ถ้าเป็นเรื่องแย่ๆ ก็จะปิดบัง กลัวฉันรู้แล้วจะหัวเราะเยาะเขา”
นฤเบศวร์: ……ฉันโดนนายหัวเราะเยาะหลายครั้ง จะกลัวก็ไม่ได้หรือไง?
“บางครั้งนฤเบศวร์ก็เป็นคนเฮฮาดี”
เทวิกาวางพิรัตน์ให้ยืนบนพื้น รอยศพัฒน์ล้างขวดนมเสร็จแล้วออกมา เธอถึงได้จูงพิรัตน์เดินออกไปข้างนอก
ตอนนี้เจ้าหนูน้อยเดินเหมือนนกเพนกวินจ้ำม่ำ เดินเอียงไปเอียงมา บางครั้งก็จะล้ม อาจจะเป็นเพราะสวมเสื้อผ้าเยอะเกินไป
ไซม่อนกับภรรยาและคุณย่ากับสามีนั่งอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ชั้นหนึ่ง เห็นเทวิกาและสามีลงมาชั้นล่าง ใบหน้าชราที่ตึงเครียดของคุณย่าก็ผ่อนคลายลงมาก
“คุณปู่คุณย่า คุณพ่อคุณแม่ อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่ฉันยังไม่ตื่นเหรอ?”
เทวิกาจูงพิรัตน์ตัวน้อยมา เจ้าหนูน้อยเห็นญาณินก็สะบัดมือเทวิกาออก วิ่งเหยาะๆ ตรงไปหาญาณิน น่าเสียดายที่เขาเดินไม่มั่นคงอยู่แล้ว พอวิ่งก็เลยล้ม ญาณินรีบลุกขึ้นไปอุ้มเขา
ปากพิรัตน์ที่เบะออกก็กลับมาเป็นปกติ
เทวิการู้สึกได้อย่างรวดเร็วว่าสีหน้าพ่อแม่ไม่ดีนัก ส่วนปู่ก็ทำท่าทางไม่สนใจ รอยยิ้มของคุณย่าก็เป็นการเค้นออกมา
เธอกับสามีส่งสายตาให้กัน เทวิกาเดินไปนั่งข้างกายคุณย่า ควงแขนคุณย่าด้วยความสนิทสนม แล้วถามขึ้นอย่างเป็นห่วง “คุณย่าคะ ใครทำให้คุณย่าโกรธแต่เช้าตรู่? บอกฉันมา ฉันจะช่วยคุณย่าระบายความแค้น”
คุณย่าเหลือบมองลูกชายลูกสะใภ้ “พ่อแม่หลานน่ะสิ หลานช่วยระบายความแค้นพ่อแม่ให้ย่าได้เหรอ?”
เทวิกาแสร้งทำเป็นลำบากใจ “คุณย่าคะ นั่นมันเรื่องร้ายแรงนะคะ ฉันทำไม่ได้หรอก คุณย่า คุณพูดสิคะ เกิดอะไรขึ้นกับพ่อแม่ฉันคะ?”
“ก็เพราะเรื่องงานแต่งพี่ชายหลานน่ะสิ ช่วงนี้ครอบครัวเราไม่ค่อยราบรื่นเลย หลานดูอาสะไภ้สองกับอาสามก็เกิดเรื่องเกิดราวกันหมด ลูกของพลอยไพลินก็แท้ง ถึงพลอยไพลินจะหน้าไม่อาย แต่เด็กในท้องหล่อนก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขอาสามของหลาน ลูกของเธอแท้ง ก็เท่ากับว่าคนในครอบครัวเราเกิดเหตุร้าย”
“ย่าแค่คิดว่าจัดงานรื่นเริงมาล้างมลทินมันสักหน่อย คราวก่อนย่าเคยบอกหลานแล้วว่าย่าชอบคุณกัญณิศามาก แนะนำพ่อแม่หลานว่าให้เกี่ยวดองกับตระกูลนนท์สัจทัศน์ ให้พี่ชายเธอแต่งงานกับคุณกัญณิศาซะ ถ้าไม่อยากแต่งงานเร็ว ก็หมั้นกันก่อนได้ จากนั้นก็ไปรับคุณกัญณิศามาพัฒนาความรู้สึกกับพี่ชายเธอบ่อยๆ แต่พ่อแม่หลานไม่พอใจ”
ไซม่อนไม่รู้ว่าลูกชายตัวเองสนใจหญิงสาวสวมหน้ากาก และหญิงสาวสวมหน้ากากก็คือกัญณิศา ที่เขาคัดค้านคือไม่อยากให้คุณแม่ไปจุ้นจ้านเรื่องงานแต่งของลูกชาย
ถ้าลูกชายรู้เข้า จะต้องโวยวายจนอลหม่านไปหมด
ความสัมพันธ์ของสองพ่อลูกเพิ่งกลับมาอบอุ่นได้ ถ้าเขาตกลงข้อเสนอคุณแม่ ช่วยคุณแม่จัดการเรื่องงานแต่งให้ลูกชาย ลูกชายไม่โกรธเขาแทบตายสิแปลก
หลักๆ คือไซม่อนไม่ชอบกัญณิศา
พูดให้ถูกต้องคือไม่ชอบบุคลิกของกัญณิศา รู้สึกว่ากัญณิศาหน้าตาสวยงาม มีนิสัยอ่อนหวานอย่างแท้จริง เป็นประเภทที่อ่อนหวานไปจนถึงอ่อนแอ ลูกชายเขาคือเจ้าบ้านในอนาคต จะแต่งงานกับผู้หญิงอ่อนแอเป็นภรรยาได้ยังไง?
ถึงแม้ณินจะอ่อนหวานก็จริง แต่ณินก็มีด้านที่แข็งแกร่งด้วย
ส่วนกัญณิศาเหมือนซาลาเปา เมื่อคุณแม่เปิดเผยจุดประสงค์นี้กับเขา ไซม่อนก็รีบให้คนไปสืบอดีตของกัญณิศา รู้ว่ากัญณิศาได้รับการปกป้องจากพี่สาวมากเกินไป เป็นดอกไม้ในเรือนกระจก โดยปกติแม้แต่โอกาสที่จะติดต่อคนภายนอกก็มีน้อยมาก
ผู้หญิงแบบนี้จะเป็นสะใภ้เขาได้ยังไง?
กัญณิศาสวยเกินไปด้วย ตั้งแต่สมัยโบราณผู้หญิงสวยจะทำให้เกิดภัยพิบัติ ใครจะไปรู้ว่าแต่งงานกับภรรยาแบบนี้เข้าบ้านแล้วจะนำพาภัยพิบัติอะไรมาให้สามี?
ในใจญาณินยินยอมร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เธอเผยมันออกมาไม่ได้ ถ้าให้คุณย่ารู้ว่าเธอกับลูกสาวอยากให้กัญณิศาแต่งเข้ามา คุณย่าจะไม่เป็นผู้ผลักดัน
คุณย่าถูกใจกัญณิศาตั้งแต่แวบแรก เขี่ยลูกสาวตระกูลดังในเมืองซูเพร่าทิ้งทั้งหมด เพียงเพราะถูกใจความอ่อนแอน่ารังแกของกัญณิศา
หญิงสาวสวมหน้ากากคนนั้น ญาณินไม่เห็นใบหน้าของอีกฝ่าย แต่รูปร่างหญิงสาวในคืนนั้นคล้ายกับกัญณิศามากจริงๆ เธอกับลูกสาวสงสัยว่ากัญณิศาจะเป็นคนประเภทแสร้งเป็นหมูเพื่อหลอกกินเสือ
ฉะนั้นญาณินจึงแกล้งทำเป็นโกรธมาก ปฏิเสธที่คุณย่าแทรกแซงเรื่องงานแต่งของลูกชาย เธอก็รู้เหมือนกันว่า ยิ่งพวกเขาสองสามีปฏิเสธมากเท่าไร คุณย่าก็จะยิ่งยืนกรานมากเท่านั้น
