รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 643 ตอบกลับแทนภรรยา
กนกอรถือกาแฟแก้วหนึ่งมา วางกาแฟแก้วนั้นตรงหน้าประยสย์ เห็นกัญณิศาหน้าแดง และทำท่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก กนกอรก็ถามด้วยความขี้เมาท์และสงสัย “พวกคุณสองคนคุยอะไรกัน?”
“ณิศา หน้าเธอแดงจนเหมือนกวนกงเลย”
เธอแหย่ประยสย์อีกครั้ง “คุณประยสย์ คุณอย่าเอาแต่จ้องณิศาสิคะ ณิศาคนสวยใจดีขี้กลัวของเรา คุณจ้องมองเธอแบบนี้ เธอจะประหม่า จะหวาดกลัว แล้วจะคิดว่าคุณชอบเธอ”
ประยสย์： “……”
กัญณิศา： “……”
“กนกอร เงินค่ากาแฟวันนี้ของเธอ ฉันออกเอง ฉันเลี้ยงเธอ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะพัฒนาความรู้สึกกับเธอ อืม หมายถึงจีบเธอ”
กนกอรประหลาดใจ ดีที่วางแก้วกาแฟลงแล้ว ไม่งั้นเธออาจจะทำแก้วหล่นแตกเพราะคำพูดสุ่มสี่สุ่มห้าของประยสย์ได้
กัญณิศาหน้าบาง นั่งไม่ไหวอีกต่อไป ลุกขึ้นพูดกับกนกอรว่า “กนกอร ฉันมีธุระ ไปก่อนนะ ค่ากาแฟฉันไม่ต้องให้เขาออก ฉันออกเอง”
กนกอรได้สติกลับมา โบกมือยกใหญ่ แล้วพูดด้วยความใจกว้าง “ฉันเลี้ยง ฉันเลี้ยงเอง”
กัญณิศาควักกระเป๋าเงินออกมาจากกระเป๋า หยิบเงินพันออกมายัดใส่มือของเพื่อน แล้วรีบหิ้วกระเป๋าเธอเดินออกไป
กนกอรมองประยสย์ที่นั่งนิ่งทานขนมอยู่ แล้วมองกัญณิศาที่จะไปด้วยความเร่งรีบ เธอพูดว่าประยสย์ “คุณประยสย์ คุณบอกว่าจะจีบณิศาไม่ใช่เหรอ? นี่ณิศาจะไปแล้ว คุณยังไม่ลุกไปส่งเธออีก?”
“ตอนจีบเธอ คุณควรทำตัวเป็นคู่นัดเธอ ไปส่งเธอกลับบ้านสิ”
ประยสย์ไม่มองกัญณิศาเลยสักนิด พูดขึ้นว่า “ผมหิว ขอกินอะไรสักหน่อย”
กนกอร “……คุณพี่ประยสย์ คุณทำแบบนี้จีบไม่ติดหรอกนะ”
“ผมไม่ได้แต่งงานกับเธอสักหน่อย จีบติดหรือไม่ติดก็ไม่เป็นไร”
กนกอรแทบจะกระอักเลือดออกมา
ที่บอกว่าจะจีบ ไม่ใช่เพื่อแต่งงานหรอกเหรอ? ไม่คิดเลยว่าจะบอกว่าจีบติดหรือไม่ติดก็ได้
“รถเธอจอดด้านนอก ผมไปส่งเธอกลับบ้าน แล้วรถเธอจะขับกลับยังไง? ผมไม่อยากทำเรื่องเกินจำเป็น ให้เธอขับรถเธอกลับนั่นแหละ คราวหน้าถ้าเธอไม่ได้ขับรถมา ผมค่อยให้คนไปส่งเธอได้”
กนกอรมั่นใจได้แล้วว่าพี่ชายแท้ๆ ของเพื่อนสนิทแค่เป็นลิงหยอกไก่ หยอกล้อเธอกับณิศาเล่นแหละ
กนกอรเดินไปส่งณิศาออกไปเอง
ก่อนณิศาจะขึ้นรถ กนกอรก็ปลอบณิศาว่า “ณิศา คุณประยสย์เป็นคนแบบนี้แหละ เธออย่าไปใส่ใจคำพูดเขาเลย ฉันจะช่วยเธอถามวิกาให้ ว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่”
“วิกาเอาแต่อยากเป็นแม่สื่อ เธออยากจับคู่ฉันกับคุณประยสย์นานแล้ว ฉันรู้ว่าคุณประยสย์ไม่ได้สนใจฉันเลยสักนิด เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก ไม่คิดว่า……”
ไม่แปลกใจที่คุณย่าตระกูลสาระทาดีกับเธอขนาดนั้น
ที่แท้ก็เป็นแผนร้าย อยากให้เธอแต่งงานเป็นภรรยาประยสย์นี่เอง
คุณย่าไม่ชอบหลานอย่างประยสย์ ประยสย์มีฐานะพิเศษ เป็นเจ้าบ้านรุ่นถัดไปในตระกูลสาระทา คุณย่าให้ประยสย์แต่งงานกับเธอผู้เป็นหญิงสาวไกลโพ้นจากเมืองซูเพร่ามาเป็นภรรยา ภายนอกดูอ่อนหวานอ่อนแอ เป็นดอกไม้ในเรือนกระจกที่ไม่สามารถทนต่ออุปสรรคและความยากลำบากได้
คุณย่าอยากให้ประยสย์มีความสุขเหรอ?
ไม่ เธอไม่อยากให้ประยสย์มีความสุขเลยสักนิด
คุณย่าแค่คิดว่าเธออ่อนโยนอ่อนแอควบคุมได้ง่าย คิดว่าครอบครัวเธออยู่ห่างไกล ครอบครัวเธอเหลือเพียงพี่สาวคนเดียวที่เป็นญาติ กล่าวได้ว่าไม่มีคนหนุนหลังที่ทรงอำนาจ
กัญณิศาไม่คิดเลยจริงๆ ว่าเรื่องราวมันจะกลายเป็นแบบนี้
“ฉันว่าตอนนี้ประยสย์ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอสักนิด ฉันไปถามวิกาก็รู้แล้ว เธอก็ไม่ต้องใส่ใจ ไม่ต้องรู้สึกแย่นัก ปกติประยสย์ไม่ให้หญิงสาวเข้าใกล้เขาในระยะสามเมตรอยู่แล้ว เธอเป็นกรณีพิเศษ”
ได้นั่งดื่มกาแฟโต๊ะเดียวกับประยสย์
ส่วนเธอเป็นเพราะเทวิกา ยิ่งไปกว่านั้นเธอแต่งงานแล้ว ประยสย์เลยละเว้นเธอไว้ เลยอนุญาตให้เธอปรากฏตัวในระยะสามเมตรเขาได้
“ฉันไม่ได้รู้สึกแย่ แค่ตกใจมาก ตกใจจนกลัว กนกอร ฉันไม่เป็นไรหรอก เธอรีบกลับไปเถอะ ข้างนอกแดดแรง อย่าให้แดดเผา คุณเบศวร์จะมาคิดบัญชีกับฉัน”
เห็นว่ากัญณิศาไม่เหมือนรู้สึกแย่จริงๆ กนกอรก็วางใจ
มองตามหลังณิศาขึ้นรถแล้วขับออกไป กนกอรถึงได้กลับไปที่ร้าน
เห็นประยสย์ทำท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่งดื่มกาแฟ ทานขนมอยู่ตรงนั้น กนกอรก็หมดคำจะพูด
วิกากับประยสย์เป็นพี่น้องแม่เดียวกัน แต่นิสัยพี่น้องแตกต่างกันมากจริง
เฮ้อ ก็โกรธที่วิกาเป็นห่วงเรื่องงานแต่งพี่ชายแบบนั้นไม่ลงเหมือนกัน
นิสัยแบบประยสย์ ถ้าแต่งงานได้ ควันคงผุดขึ้นมาจากหลุมฝังศพบรรพบุรุษตระกูลสาระทา
กนกอรไม่ได้ไปรบกวนประยสย์อีก แต่ส่งข้อความหาเทวิกา
เมื่อเทวิกาถูกคุณพ่อส่งกลับเมืองแอคเซสซ์แบบลับๆ โทรศัพท์ติดตัวก็เป็นโทรศัพท์เครื่องใหม่ เบอร์ใหม่ ไม่ใช่เบอร์เก่าที่เธอใช้เป็นประจำ
แต่โทรศัพท์เธอเครื่องนั้นอยู่ในมือยศพัฒน์ ไม่ได้ให้เทวิกาเอาติดตัว
หลังจากได้รับข้อความจากกนกอร ยศพัฒน์ก็ตอบคำถามทุกอย่างของกนกอรแทนภรรยา
หลังจากรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น กนกอรก็หมดคำจะพูดสุดๆ
ก็แขวะกับเพื่อนสนิทว่า “วิกา พี่เธอมาก็บอกณิศาว่าอยากเป็นเพื่อนกับหล่อน จะพัฒนาความรู้สึกกัน ทำให้ณิศาตกใจมาก ณิศารีบเผ่นไปเลย ฉันให้พี่ชายเธอไปส่งหล่อน พี่ชายเธอก็นั่งนิ่งไม่ขยับ ฉันว่าเขาทำแบบนี้จะจีบติดได้ยังไง เขาบอกอีกว่าเขาจะไม่แต่งงานกับณิศา จีบติดหรือไม่ติดก็ไม่เป็นไร”
“นี่เขากำลังเล่นกับความรู้สึกณิศาไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขาไปหาณิศา ไปผูกมิตร ไปพัฒนาความรู้สึกกับณิศาทุกวันจริงๆ ทำให้ณิศารักเขา ถ้าเขาปลีกตัวออกมา ก็เป็นการทำร้ายณิศาไม่ใช่เหรอ?”
ยศพัฒน์： “……”
นี่เป็นปัญหาที่แก้ยากจริงๆ
พี่ของเขานั้น ก็ตรงไปตรงมาเกินไปแล้ว
ด้วยคำพูดของกนกอร นี่คืออยากทำให้กัญณิศากลัวมาก จากนั้นเขาก็ไม่ต้องแต่งงานแล้ว
สุดท้ายยศพัฒน์ก็ตอบกลับกนกอรแทนภรรยา “เดี๋ยวฉันโทรบอกพี่ชายฉันหน่อย ถ้าเขาไม่มีเจตนาอะไรกับณิศาจริงๆ ก็อย่าไปเย้าแหย่ณิศา ถึงฉันจะอยากให้ณิศาเป็นพี่สะใภ้ฉันมากก็เถอะ แต่เงื่อนไขเบื้องต้นคือทั้งคู่ต้องรักกัน”
“แตงที่แข็งกระด้างมันจะไม่หวาน ฉันก็ไม่อยากบังคับพวกเขาให้กลายเป็นคู่รักกัน ตอนนี้เขาไปที่เมืองแอคเซสซ์แล้ว อยู่ห่างไกลมาก ย่าไม่รู้ว่าเขาได้อยู่กับณิศาหรือเปล่า เขาไปทำในสิ่งที่เขาอยากทำก็ได้ ทำไมจะต้องไปวอแวณิศาด้วย?”
กนกอรตอบอืม “นั่นสิๆ เธอต้องไปคุยกับพี่ชายเธอนะ วิกา ช่วงนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? ร้านเครื่องประดับเธอเปิดหรือยัง? ร้านใหม่เราจะเปิดเร็วๆ นี้แล้ว ถึงตอนนั้นเธอสะดวกกลับมาหน่อยไหม? เราคิดถึงเธอมากเลยนะ”
เสแสร้งเป็นเทวิกาไปแล้ว ยศพัฒน์จำเป็นต้องตอบข้อความกนกอรต่อไป “ฉันสบายดีมาก ร้านเครื่องประดับก็จะเปิดแล้ว ถ้าร้านใหม่เปิดให้บริการ จะพยายามหาเวลากลับไปนะ”
กนกอรเฝ้ารอคอย “โทรหาฉันก่อนกลับมานะ”
“ได้”
“มีลูกค้าจะเช็กบิล ฉันไม่คุยกับเธอแล้ว”
ยศพัฒน์เหมือนเอาภูเขาออกจากอก รีบตอบกลับเธอ “ได้”
ยังดี ที่ไม่ได้โป๊ะ
