รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 657 กนกอรฝันเห็นเด็กน้อยในครรภ์
อีกอย่างบ้านพ่อตาเป็นคนมีศักดิ์ศรี สินสอดมหาศาลที่เขาให้ บ้านพ่อตาก็ไม่เอา โดยบอกว่าทั้งหมดถือเป็นสินเดิมให้กนกอรเอากลับมา
แถมบ้านพ่อตาได้ให้สินเดิมอีกจำนวนหนึ่งตามความสามารถของพวกเขา
กนกอรหยิบบัตรเอทีเอ็มที่เขาให้มาแล้วพูดขึ้นว่า “ถ้าต้องการใช้เงินด่วนค่อยบอกฉัน ฉันโอนให้คุณได้ตลอดเวลา”
“ที่รัก คุณวางใจได้ ผมไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องขายหน้าหรอก ถ้าผมขายหน้าก็แสดงว่าทำคุณขายหน้าไปด้วย ผมจะทนเห็นภรรยาผมขายหน้าได้ยังไง”
เขาเป็นถึงประธานใหญ่ถ้าไม่มีเงินติดตัวเลย หรือถ้าขายหน้า คนอื่นจะพูดได้ว่ากนกอรร้ายกาจเกินไป เขาไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นพูดกนกอรไม่ดีได้
“พอแล้ว เอาคีย์บอร์ดของคุณออกไปเถอะ”
ใบหน้าอันหล่อเหลาของนฤเบศวร์คว่ำลงทันที “ที่รัก คุณจะไล่ผมออกไปนอนห้องหนังสือจริงเหรอ？ผมคุกเข่าบนคีย์บอร์ดได้จริงๆนะ ผมคุกเข่าให้คุณดูเดี๋ยวนี้เลย”
กนกอรพูดออกมาอย่างหมดหนทางว่า： “คีย์บอร์ดของคุณทั้งเก่าทั้งสกปรก ไม่รู้ว่าคุณไปหามาจากไหน คุณเอาออกไปก่อนแล้วค่อยกลับเข้ามานอน”
“รับทราบ”
นฤเบศวร์หัวเราะฮิๆ ออกมา แล้วถือคีย์บอร์ดออกไป ผ่านไปไม่นานนักกับกลับมา จากนั้นคลานขึ้นไปบนเตียง เอาหัวไปหนุนบนท้องของกนกอร แต่ท่าทีนั้นเบามาก และได้พูดขึ้นว่า： “ให้ผมฟังดูหน่อย พูดกับลูกสาวผมหน่อย”
“ตอนนี้คุณจะสามารถฟังอะไรได้？ยังไม่เป็นรูปร่างเลย ตอนนี้ยังเป็นแค่ตัวอ่อนอยู่ ถ้าจะมีการเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ต้องหลังจากสี่เดือนขึ้นไปถึงสัมผัสได้ เมื่อถึงตอนนั้นคุณค่อยมาบ่มความสัมพันธ์กับลูกเถอะ”
“อีกอย่าง ต่อไปเสื้อผ้าโทนชมพูดซื้อน้อยหน่อย ฉันรู้สึกว่าเด็กในครรภ์เป็นผู้ชาย”
“คุณฝันเห็นเด็กในครรภ์ใช่ไหม？”
กนกอรส่ายหน้า “ไม่ได้ฝัน ก็แค่มีความรู้สึกว่าเป็นลูกชายเท่านั้นเอง”
นฤเบศวร์： “……เป็นไปได้ไหมว่าจะเป็นแฝดชายหญิง？มีทั้งลูกชายและลูกสาว”
“ผมอยากได้แฝดชายหญิงมากกว่าคุณเสียอีก แต่น่าเสียดายที่พวกเราไม่ได้โชคดีขนาดนั้น ครรภ์นี้มีเด็กแค่คนเดียว ฉันเคยถามแม่แล้ว ครอบครัวฉันไม่เคยมีคนมีลูกแฝดมาก่อน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกรรมพันธุ์ด้วย”
ในอนาคตถ้าเพื่อนสนิทท้อง โอกาสที่จะท้องลูกแฝดสูงกว่าคนปรกติทั่วไป
“ไม่เป็นไร พวกเราสามารถคลอดลูกคนที่สอง คนที่สามได้”
“ครรภ์นี้ยังไม่ได้คลอดออกมาเลย ก็คิดจะมีครรภ์ที่สองครรภ์ที่สามแล้ว อย่างมากฉันก็คลอดแค่สองคน ถ้ามากกว่านั้น ฉันไม่อยากคลอดหรอก ถ้าคุณอยากมีลูกเยอะๆ สามารถหย่ากับฉันได้ แล้วไปหาคนอื่นคลอดลูกให้คุณ”
นฤเบศวร์รีบพูดออกมาว่า： “นอกจากคุณ ผมไม่มีทางไปมีลูกกับคนอื่นหรอก”
จากนั้นก็บ่นพึมพำขึ้นมาอีกว่า： “แต่ว่า ครอบครัวแบบเรา มีลูกแค่สองคนรู้สึกว่าน้อยไปหน่อย เพราะพวกเราสามารถเลี้ยงดูได้”
เขาเป็นคนชอบเด็ก การมีลูกเยอะหลานเยอะเป็นความหวังของเขา
กนกอรพลิกตัว ไม่อยากพูดคุยกับเขาอีก
หลายปีต่อมา มีคนอยากคลอดคนที่สองคนที่สาม คุณชายบางคนยังไม่ยอมตอบตกลงเลย
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคุยเรื่องเด็กก่อนนอนหรือเปล่า กนกอรถึงได้ฝัน
ฝันนั้นเหมือนจริงมาก จริงจนทำให้เธอคิดว่าเป็นความจริงเสียอีก
เธอฝันเห็นเด็กผู้ชายหน้าตาสวยงามคนหนึ่ง อายุประมาณสี่ห้าขวบ ยืนอยู่หน้าเตียงเธอ ดวงตาดำระยิบระยับ เรียกเธอหม่าม้าด้วยน้ำเสียงของเด็ก ซึ่งมีท่าทางเขินอายและเกรงกลัวเล็กน้อย
“จะนอนกับหม่าม้าไหม？ขึ้นมาสิ”
กนกอรรู้สึกว่าเด็กผู้ชายคนนั้นก็คือลูกชายของเธอ เธอจึงพูดออกมาโดยสัญชาตญาณ แถมได้ขยับที่ออกมา เพื่อเว้นที่วางให้ลูกชายนอน
“อร อร”
นฤเบศวร์ผลักภรรยา ผลักกนกอรให้ตื่น
เธอลืมตาขึ้น แล้วถามนฤเบศวร์ออกมาด้วยความงุนงงเล็กน้อยว่า： “ลูกชายหล่ะ？”
“ลูกชายยังอยู่ในท้องคุณอยู่ เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะ พูดว่านอนกับแม่ คุณฝันไปหรือเปล่า？”
กนกอรหันไปมองด้านข้าง นอกจากนฤเบศวร์แล้ว ไม่มีคนอื่นอีก
เด็กผู้ชายหล่อเหลาคนนั้น ตกใจเดินออกไป ตั้งแต่ที่นฤเบศวร์ผลักเธอแล้ว
เธอพูดออกมาอย่างเสียดายว่า： “เด็กคนนั้นหน้าตาหล่อเหลามากจริงๆ ดวงตาคู่นั้นสวยงามมาก ทั้งดำและสดใส ตอนที่เรียกหม่าม้านั้น เสียงอ่อนมาก เมื่อได้ยินเขาเรียกฉันว่าแม่ทำให้ฉันหัวใจละลายเลย เหมือนเขาเป็นลูกชายจริงๆ ของฉันเลย”
นฤเบศวร์ตื่นเต้นขึ้นมาทันที คลานไปอยู่ข้างกายเธอ แล้วถามออกมาว่า： “ที่รัก นี่ก็คือการฝันเห็นลูกใช่ไหม？คุณฝันเห็นหน้าตาของลูกเราใช่ไหม？คุณแน่ใจเหรอว่าเป็นลูกชาย？”
“เป็นเด็กผู้ชาย อายุประมาณสี่ห้าขวบ น่ารักมาก ฉันเห็นก็รู้สึกชอบทันที เขาเรียกฉันหม่าม้า ฉันก็รับทันที นึกว่าเขาจะนอนกับฉัน ฉันก็เลยเรียกเขาให้ขึ้นมานอนกับฉัน ฉันกำลังขยับที่ให้เขา ใครจะไปรู้ว่าคุณผลักฉันให้ตื่น”
นฤเบศวร์： “……นี่คือผีน้อยมาเกิด”
กนกอรถลึงตาใส่เขา
นฤเบศวร์หัวเราะฮิๆ ออกมา แล้วยื่นมือไปลูบท้องของภรรยา “เป่าเปา ที่แท้หนูเป็นเด็กผู้ชายจริงๆ เหรอ ถ้างั้นพ่อซื้อชุดกระโปรงเจ้าหญิงมาเยอะขนาดนี้จะทำยังไงดี？ลูกสามารถเปลี่ยนเป็นเจ้าหญิงน้อยได้ไหม？”
“นฤเบศวร์ คำพูดนี้ของคุณไม่กลัวถูกคนอื่นหัวเราะเยาะจนฟันหลุดไปเหรอ”
ใบหน้าหล่อเหลาของนฤเบศวร์แดงขึ้นมาทันที
หลังจากที่สองสามีภรรยาพูดคุยเกี่ยวกับการฝันเห็นลูกซึ่งเหมือนความจริงมากเสร็จ ทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปอีกครั้ง
……
โรงแรมเมเปิล
เมื่อประยสย์พาร่างกายที่เหนื่อยล้ากลับมาถึงห้องชุดเพรสซิเดนเชียล สวีทชั้นสูงสุดของโรงแรม ก็เห็นกัญณิศาได้รอเขาอยู่ตรงนั้นแล้ว
เมื่อเห็นกัญณิศานั่งอยู่บนโซฟา เขาตกใจเล็กน้อย ขยี้ตาตัวเอง ริมฝีปากมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาเล็กน้อย ทันใดนั้นรู้สึกว่าคุ้มแล้ว
กับการที่เขาเหนื่อยมาทั้งวัน
กลับมา ก็เห็นผู้หญิงที่เขาชอบนั่งรอเขาอยู่
ผู้หญิงที่เขาชอบ？
ใช่ เขาชอบผู้หญิงที่ใส่หน้ากากเงินคนนี้
ก่อนที่ยังไม่รู้หน้าตาที่แท้จริงของเธอ เขาก็ชอบเธอเข้าให้แล้ว
“กลับมาแล้ว？เป็นยังไงบ้าง？”
กัญณิศาลุกขึ้น แล้วเดินไปหาเขา แล้วช่วยเขาปิดประตูให้เรียบร้อย จากนั้นได้ยื่นมือไปช่วยเขาถอดเสื้อสูทอย่างเอาใจใส่ และหลังจากทำเรื่องพวกนี้เสร็จ เธอถึงรู้ตัวว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรทำ
เมื่อกี้เธอเหมือนภรรยา รอสามีที่กลับมาดึกอย่างเป็นห่วง
“ส่งหลักฐานให้ทางตำรวจแล้ว และได้ร่วมมือกับทางตำรวจ”
ตอนที่ประยสย์พูดคำพูดนี้นั้น เสมือนโล่งอก และก็หนักใจในเวลาเดียวกัน
เรื่องที่โล่งอกคือ ในที่สุดก็มีหลักฐานเพียงพอที่จะฟ้องตระกูลเลิศธนโยธาว่ามีความเกี่ยวข้องกับการขายยาเสพติด และสิ่งที่หนักใจคือ เดิมทีตระกูลเลิศธนโยธาก็ทำการฟอกดำให้เป็นขาวอยู่แล้ว และได้วางแผนบริหารจัดการมาตั้งหลายปีขนาดนั้น พวกเขาร่วมมือกับทางตำรวจ ก็ไม่รู้ว่าสามารถกำจัดได้สิ้นซากหรือเปล่า
ทางด้านตำรวจก็ต้องวางแผนกันอีกครั้งหนึ่ง เพื่อจะได้ลงมือครั้งเดียวก็สำเร็จ
เพราะว่า ถ้าทำผิดพลาด ก็จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น ผลที่ตามมาอาจสุดที่จะรับได้
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี เชื่อใจตำรวจ”
กัญณิศาเองก็รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยากมาก จึงปลอบใจเขาออกมา
“อรจิราอยู่ข้างในเกือบถูกคนเล่นงานจนตาย โชคดีที่มีคนพบเห็นได้เร็ว จึงช่วยเหลือไว้ได้ทัน”
ประยสย์สีหน้าเคร่งเครียด กัญณิศาฟังอย่างตกใจ จากนั้นพูดขึ้นมาว่า： “โชคดี”
โชคดีที่อรจิราไม่ถูกเล่นงานจนตาย
มิฉะนั้นอาจมีปัญหาปลีกย่อยแทรกซ้อนขึ้นมาอย่างคาดคิดไม่ถึง และไม่รู้เรื่องราวจะกลายเป็นยังไง
“ณิศา”
จู่ๆ ประยสย์ก็ร้องออกมา
กัญณิศามองเขาด้วยความตกใจ
และนึกขึ้นได้ทันที จากนั้นยิ้มแล้วพูดออกมาว่า： “คุณชายประยสย์ชอบคุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์สินะ？ถึงเรียกฉันเป็นคุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์”
ทันใดนั้นประยสย์ก็กุมมือเธอไว้
กัญณิศาก้มหน้ามองมือใหญ่ของเขาที่กุมมือเธออยู่ เขากุมแรงมาก เธอดึงมือไม่ออก และมีความลังเลเล็กน้อย และการลังเลนี้ ทำให้เขากุมมือเธอแน่นขึ้นไปอีก
