รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 658 ดึงหน้ากากออก
“ผมต้องรีบกลับไปเมืองซูเพร่า”
ประยสย์มองดวงตาเธอ พูดออกมาทีละคำๆ “ก่อนที่ผมจะกลับไป คุณสามารถดึงหน้ากากออกให้ผมดูตัวตนที่แท้จริงของคุณได้ไหม？”
“คุณจะกลับไปเมืองซูเพร่าคืนนี้จริงเหรอ？ตอนนี้เป็นเวลาตีสองแล้ว และคุณก็เหนื่อยมาจากข้างนอกทั้งวัน”
คำพูดของกัญณิศามีความเป็นห่วงแฝงอยู่เล็กน้อย
ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอกับประยสย์เคยเจอกันส่วนตัวมามากมายหลายครั้ง มีความสนิทสนมกันเล็กน้อย แค่เขาเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชาย เธอก็ทำไม่ได้ที่จะไม่ทำอะไรเลย
“ผมกลัวถ้าผมไม่รับกลับไป พ่อผมจะมีอันตราย”
ถึงแม้สองพ่อลูกเวลาเจอหน้ากันจะชอบทะเลาะกัน แต่ประยสย์ก็ยังคงเป็นห่วงคุณพ่อมาก
พ่อมีชีวิตอยู่บนโลกนี้หนึ่งวัน เธอก็คือเด็กที่ยังมีพ่อ ถ้าไม่มีพ่อแล้ว เขาก็จะกลายเป็นเด็กไม่มีพ่อ
“ตามข่าวที่ฉันรู้มาตอนนี้ถือว่ายังสงบอยู่ นฤเบศวร์และตระกูลอริยชัยกุลกับตระกูลกิจวณิชกุลต่างแอบช่วยกันวางแผนอยู่ เพื่อเป็นกองกำลังหนุนให้พ่อคุณ ไม่มีเรื่องอะไรหรอก”
กัญณิศาปลอบใจประยสย์
สมกับที่เป็นบอสใหญ่ของสำนักงานนักสืบจริงๆ กัญณิศารู้เยอะกว่าคนทั่วไปจริงๆ
“ตอนนี้ยังสงบอยู่ แต่ถ้าทางตำรวจลงมือ ก็จะทำลายความสงบทันที ผมต้องรีบกลับไปหารือกับพ่อเพื่อหามาตรการรับมือ”
ประยสย์ดึงมือของกัญณิศาให้สูงขึ้น สายตาที่มองเธอมีความอ่อนโยนและหวั่นไหว เขาพูดจริงจังออกมาว่า “ณิศา มีสงสัยว่าเป็นคุณ ถึงแม้คุณจะไม่ยอมดึงหน้ากากออก แต่ความรู้สึกของผมก็คือคุณ”
“ผมคิดว่าผมชอบคุณ ถึงแม้คุณจะไม่ใช่กัญณิศา ผมก็ชอบคุณ”
เขาชอบท่าทางนี้ของเธอมากกว่า
ไม่ชอบท่าทางของกัญณิศา
กัญณิศาเงียบไปสักพัก ไม่ได้ปฏิเสธออกมาทันที แต่ก็ไม่ได้ยอมรับ เธอถามเขาว่า： “น้องสาวคุณเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของฉันแล้ว เธอน่าจะเคยบอกคุณ ว่าใบหน้าของฉันเต็มไปด้วยฝ้า คุณไม่กลัวฉันดึงหน้ากากออก หน้าตาน่าเกลียดทำให้คุณตกใจจนร้องไห้เหรอ？”
“ผมเคยพูดแล้วผมชอบคุณที่เป็นคุณ ไม่สนใจว่าคุณจะสวยหรือน่าเกลียด คนอย่างผมไม่ใช่ผู้ชายชอบตื้นๆ แบบนั้น”
ในเวลานั้นเทวิกามองเห็นใบหน้าของณิศาภายใต้หน้ากากแล้ว ได้บอกกับเขาว่า ไม่ใช่กัญณิศา แถมบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หน้าตาน่าเกลียด แต่เขาก็ยังคงอยากให้เธอปรากฏตัวให้เห็น ชอบพูดคุยกับเธอ ปฏิบัติกับเธอเหมือนเพื่อนเก่าแก่ เขาไม่เคยมีความรักมาก่อน แต่ก็ไม่ใช่คนไร้เดียงสา รู้ว่าการปฏิบัติกับเธอแบบนี้ ก็คือชอบ！
เขา ได้ชอบผู้หญิงที่ยังไม่เคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงคนนี้เข้าให้แล้วจริงๆ
กัญณิศาลังเล ว่าควรจะยอมรับว่าตัวเองคือกัญณิศาดีไหม？
ประยสย์ยกมือขึ้นสูง และลองหยั่งเชิงแตะไปที่หน้ากากของเธอ เมื่อเห็นว่าเธอแค่มองมาที่เขา แต่ไม่ได้มีท่าทีที่จะห้ามเขา
เมื่อได้รับการสนับสนุนแบบนี้ ประยสย์จึงดึงหน้ากากเงินที่เธอสวมไว้ออกทันที
เมื่อหน้ากากถอดออกมา สิ่งที่เขาเห็น ไม่ใช่ใบหน้าที่งดงามของกัญณิศาใบนั้นจริงๆ แต่เป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยฝ้า เหมือนกับที่เทวิกาพูดแบบนั้นเลย
ณิศาเงยหน้าขึ้นอย่างเปิดเผย โชว์ใบหน้าที่เต็มไปด้วยฝ้าให้เขาเห็น ให้เขาได้เห็นอย่างชัดเจน
ประยสย์จ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยฝ้าสักพัก จากนั้นมือได้ขยับอีกครั้ง ไปหยุดอยู่ตรงใบหน้าเธอ เขาลูบมันอย่างเบาๆ
สัมผัสนั้นเหมือนผิวพรรณจริงไม่มีผิด
มือเรียวยาวของเขาค่อยๆ ลูบคลำใบหน้าเธอ ปลายนิ้วของเขาสัมผัสใบหน้าของเธอทีละนิ้วๆ จนกระทั่งนิ้วมือไปหยุดลงบนแก้มของเธอ
กัญณิศาตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ก็เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ และกลับคือสู่สภาพเดิมได้อย่างรวดเร็ว จ้องมองเขาเงียบๆ
ประยสย์ลูบโดนจุดที่มีร่องรอย แต่เขาไม่ได้ฉีดหนังปลอมบนใบหน้าของเธอออก แล้วพูดออกมาว่า： “ผมรอเวลาคุณฉีดมันออกด้วยความเต็มใจ”
ณิศาดึงมือเขาออก ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “คุณอยากรู้หน้าตาที่แท้จริงของฉันมาโดยตลอด ในเมื่อค้นพบจุดบกพร่อง ทำไมถึงไม่ดึงหนังของฉันออกมาเลยหล่ะ？”
“คุณยังไม่ค่อยเต็มใจหนิ่”
“ฉันไม่ได้ทำตัวแบบนี้ในวันสองวัน ไม่เคยมีใครสงสัยฉันมาก่อน ทำไมคุณถึงสงสัยว่าฉันกับคุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์เป็นคนๆเดียวกันหล่ะ？”
ประยสย์เงียบไปสักพัก แล้วพูดความจริงออกมาว่า： “ไม่ใช่ผมสงสัย แต่เป็นวิกา เขารู้สึกว่ารูปร่างของคุณเหมือนคุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์ ให้ความรู้สึกที่คุณเคยกับเธอ และหลังจากที่ผมลองทดสอบดู ก็รู้สึกสงสัยว่าพวกคุณเป็นคนๆดียวกัน”
ถ้าเป็นคนๆเดียวกันจริงๆ แล้วหล่ะก็ ต้องยอมรับในฝีมือการแสดงของเธอจริงๆ
เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา เธอน่าจะแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา เพราะการจะแสดงตัวละครอย่างกัญณิศาที่อ่อนโยนเหมือนเหมือนน้ำ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
โดยเฉพาะแสดงได้เป็นอย่างดี เข้าถึงใจคน แม้แต่คุณหญิงย่าของตระกูลสาระทาก็สามารถปิดบังได้สำเร็จ
กัญณิศา： “……”
ที่แท้เทวิกาสงสัยเธอเป็นคนแรกนี่เอง
“วิกาบอกว่าคุณแสร้งเป็นหมู เพื่อหลอกกินเสือ จึงพยายามเชียร์ให้เราอยู่ด้วยกัน วันนั้นที่ผมพูดว่าผมมาเพื่อจีบคุณ และคืนนั้นที่คุณมาหาผม คำพูดของคุณถามถึงแต่สาเหตุที่ผมมาเมืองแอคเซสซ์เพราะอะไร แถมวนอยู่แต่หัวข้อเรื่องที่คุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์จะแต่งงานไปในทีที่ไกลๆหรือไม่”
“ดังนั้น ผมจึงแน่จะว่าคุณก็คือคุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์”
กัญณิศา： “……”
เธออยู่วงการนี้มานาน ไม่เคยมีช่องโหว่ปรากฏออกมาเลย แต่กลับถูกเทวิกาสาวน้อยคนนี้สงสัย ที่สำคัญคือการวิเคราะห์ของเทวิกานั้นละเอียดถี่ถ้วน และสิ่งที่สงสัยก็ถูกต้องหมด
หรือว่าคนที่เขียนนิยาย ความคิดและการจินตนาการจึงมากมายเป็นพิเศษ？
เธอยกมือขึ้น แล้วดึงผิวหนังบนใบหน้าของเธอออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามของกัญณิศาออกมา
ในใจของประยสย์แน่ใจแล้วว่าเธอก็คือกัญณิศา แต่ในขณะที่เธอดึงผิวหนังบนใบหน้าออกมา เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามของกัญณิศา ประยสย์ก็รู้สึกตกตะลึง ไม่ใช่ตกตะลึงในความสวยของกัญณิศา แต่ตกตะลึงในการคาดเดาของน้องสาวที่แม่นยำถูกต้องมาโดยตลอด
โชคดี ที่เขาลังเล ไม่ได้ปฏิเสธที่จะใกล้ชิดกับกัญณิศาออกมาอย่างเด็ดขาด มิฉะนั้น เขาคงต้องปล่อยให้ผู้หญิงที่เขาหวั่นไหวเพียงครั้งเดียวหลุดรอดไป
ที่คืนนี้กัญณิศายอมเปิดเผยตัวตน ก็เพราะว่าประยสย์แน่ใจแล้วว่าเธอก็คือกัญณิศา เพราะน้ำเสียงที่เขาพูด คือเห็นเธอเป็นกัญณิศาแล้ว
“ประสย์ ฉันยอมแพ้วิกาจริงๆ”
ประยสย์มองเธอด้วยสายตาจริงจัง พยักหน้า “วิกาเป็นคนละเอียดอ่อนจริงๆ”
“คุณ คุณคือกัญณิศาจริงๆ โชคดี โชคดี”
กัญณิศายิ้มออกมาอย่างน่ารัก
เมื่อก่อนรอยยิ้มของเธอล้วนเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน เหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิพัดผ่าน ประยสย์สัมผัสไม่ได้ถึงความอ่อนโยนของสายลมฤดูใบไม้ผลิพัดผ่าน แต่รอยยิ้มน่ารักของเธอตอนนี้ ประยสย์รู้สึกถึงอะไรคือจิตใจเคลิบเคลิ้มหลงใหล
เขาจึงรีบหยิบหน้ากากเงินขึ้นมา แล้วช่วยเธอสวมไว้ โดยสัญชาตญาณ
เพื่อบดบังใบหน้าที่งดงามของเธอใบนั้น
“คิดอยากดึงหน้ากากฉันออกมาโดยตลอด ทำไมถึงช่วยฉันสวมใส่เข้าไปอีกหล่ะ？”
ณิศาพูดแซวเขาออกมา
เมื่อจับได้ว่าหูเขาเริ่มแดง จากนั้น ใบหน้าหล่อเหลาของเขา ค่อยๆ แดงขึ้นเรื่อยๆ ณิศามองดูอย่างดีใจ นี่เขากำลังอายเหรอ
เมื่อก่อน ไม่ว่าเธอจะยิ้มได้สดใสแค่ไหน เขาก็ไม่หวั่นไหว แถมยังรังเกียจเธอที่อ่อนโยนเกินไป แต่ตอนนี้แค่ยิ้มเพียงเล็กน้อย เขาก็หน้าแดงไปหมด
“เวลาที่ชอบใครสักคน ถึงแม้เธอจะหน้าตาเหมือนคางคก ก็ยังคงชอบอยู่ดี และอดไม่ได้ที่จะจูบสักสองที แต่ถ้าเวลาที่ไม่ชอบใคร ถึงแม้เธอจะเป็นนางฟ้าลงมาจากสวรรค์ ก็ไม่อยากมองหน้าเธอด้วยซ้ำ เพราะรู้สึกการมองหน้าเธอ เป็นเรื่องเสียเวลา”
