รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 675 โชคไม่มาคู่ เคราะห์ไม่มาเดี่ยวจริงๆ
บอดี้การ์ดของไซม่อน เนื่องจากพวกเขาว่ายน้ำเป็น แค่สำลักน้ำไปไม่กี่คำหลังกระโดดลงมา แต่ก็ไม่เป็นอะไรมาก พวกเขาว่ายไปที่ฝั่งด้วยตัวเอง แต่ไซม่อนยังไม่โผล่ออกมาเลย
รณภพถูกรีบนำส่งโรงพยาบาล แต่เขาเสียชีวิตระหว่างทาง
ประยสย์และไซม่อนไม่สนใจว่ารณภพจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว พวกเขาเฝ้ารอสถานการณ์การค้นหาและช่วยเหลือไซม่อนอย่างใจจดใจจ่อ
โชคดีที่ไม่นานไซม่อนก็ถูกพบ
ไซม่อนดำน้ำไม่เก่ง เขากระโดดลงมาจากที่สูงขนาดนั้นแล้วยังสำลักอีก นอกจากนี้อากาศที่หนาวจัดทำให้เขาไม่สามารถว่ายน้ำขึ้นฝั่งด้วยตัวเองได้ แต่โชคดีบอดี้การ์ดที่อยู่ใกล้เขาอดทนต่อความเย็นดึงเขาขึ้นมา
ทว่าเมื่อบอดี้การ์ดทนไม่ไหวทั้งคู่ก็จมลงไป
หลังจากที่บอดี้การ์ดคนอื่นๆพบว่ามีบางอย่างผิดปกติกับผู้นำของพวกเขา พวกเขาก็กลับไปที่บ่อน้ำเพื่อช่วยไซม่อนแม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะเป็นอย่างไร
โชคดีที่หน่วยกู้ภัยมาถึง
เมื่อไซม่อนได้รับการช่วยเหลือ เขาก็หมดสติไปแล้ว
“พ่อ”
ประยสย์ถอดเสื้อคลุมของตัวเองคลุมบนตัวพ่อของเขา
ยศพัฒน์รีบดึงเขาออกไปและพูดว่า: “ออกไปให้พ้น แล้วรีบให้หมอมาดูเร็ว”
หลังจากที่แพทย์ช่วยเหลือไซม่อนในที่เกิดเหตุแล้ว ก็รีบอุ้มเขาขึ้นรถแล้วนำตัวส่งโรงพยาบาล
สาเหตุหลักคือข้างนอกหนาวเกินไปแล้วยังตกลงไปในน้ำอีก และที่เกิดเหตุไม่มีเครื่องมือในการช่วยเหลือ
บอดี้การ์ดก็ตัวสั่นเพราะอากาศหนาว ดังนั้นพวกเขาจึงขึ้นรถพยาบาลไปด้วย
ในขณะเดียวกันที่คฤหาสน์สาระทา
“อะไรนะ ไซม่อนถูกตระกูลเลิศธนโยธาจมตีระหว่างทางไปสนามบินเหรอ และตอนนี้ไซม่อนกระโดดลงเหว ซึ่งไม่รู้ตายร้ายดียังไง”
เมื่อหญิงชราได้รับข่าว ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก
เทวิกาที่เพิ่งได้รับข่าว เธอกังวลมากกว่าหญิงชราและพูดว่า: “คุณย่า หนูจะไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ ส่วนพี่ชายหนูกับยศพัฒน์ตามรถพยาบาลไปที่โรงพยาบาลแล้ว”
หญิงชรามักจะเป็นคนลำเอียงและไม่ชอบลูกชายคนโตของเธอมากนัก แต่เป็นลูกที่เธอเกิด ดังนั้นเมื่อลูกชายของเธอประสบอุบัติเหตุและเป็นตายยังไม่รู้ ซึ่งเธอในฐานะแม่ก็กังวลเช่นกัน
“ย่าไปด้วย”
หญิงชราออกไปทันทีที่เธอพูดอย่างนั้น และเธอไม่ลืมที่จะดุญาณินว่า: “แม่ของลูกถ่วงแข้งถ่วงขาจริงๆ ไม่กลับมาเวลาไหนจะกลับเวลานี้ และจะกลับมากก็กลับมาสิ สนามบินมีรถตั้งหลายคัน เธอโบกเรียกสักคันจะกลับมาไม่ได้เหรอ”
“จะให้พ่อของลูกต้องรับเธอไปเท่านั้น ตระกูลเลิศธนโยธากลายเป็นสุนัขจรจัดแล้ว และพวกเขาจะโต้กลับอย่างสุดชีวิตแน่ ดังนั้นเมื่อพ่อของลูกออกไป ก็เป็นการให้โอกาสพวกเขาฆ่านะสิ”
หญิงชรามีความคิดเห็นที่ไม่ดีเกี่ยวกับลูกสะใภ้คนโตมาก
เทวิกาไม่ยอมปล่อยให้หญิงชราเข้าใจแม่ของเธอผิด เธอจึงอธิบายว่า: “แม่ของหนูยังไม่กลับมา พ่อของหนูจงใจปล่อยข่าวออกไปเพื่อล่อให้ตระกูลเลิศธนโยธาปรากฏตัว”
หญิงชรา: “……”
ย่าและหลานสาวออกจากบ้านหลังใหญ่ และหญิงชราดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้ จึงสั่งคนใช้ว่า: “ไปแจ้งคุณยศกรว่าเกิดเรื่องกับท่านผู้นำแล้ว แล้วเรียกเขาไปโรงพยาบาลด้วยกัน”
คนรับใช้ตอบและรีบไปที่บ้านสอง
หลังจากฟังคำสั่งของหญิงชรา ดวงตาที่สวยงามของเทวิกาเป็นประกายและพูดกับคุณย่าว่า: “คุณย่า หนูไปโรงพยาบาลก่อนนะคะ คุณย่ารออาสองก่อนแล้วค่อยตามไป”
พูดอย่างนั้นโดยไม่รอให้คุณย่าตอบ เธอก็รีบอุ้มพิรัตน์ออกไป
คุณยศกรไม่ให้แม่ของเขารอนาน เขารีบพาภรรยาและลูกๆของเขามา แต่กลับไม่เห็นธนภรณ์เลย
“แม่ครับ พี่ชายผมเป็นยังไงบ้าง”
คุณยศกรพยุงแม่ของเขาและถามคำถามขณะที่เดิน
“บอกว่าเกิดอุบัติเหตุขึ้น ไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง และถูกนำส่งไปโรงพยาบาลแล้ว”
หญิงชราดุญาณินอีกครั้ง แม้ว่าเทวิกาจะอธิบายแล้ว เธอก็ยังรู้สึกว่ามันเป็นความผิดของญาณิน
“พ่อของลูกก็ไม่รู้ไปซ่อนตัวเงียบๆอยู่ที่มุมไหน”
คุณยศกรปลอบแม่ของเขาว่า: “แม่ไม่ต้องกังวลหรอก พี่ชายของผมคนดีผีคุ้มต้องไม่เป็นอะไรแน่”
“ปีนั้น เขาช่วยญาณินกันกระสุนจนเกือบจะเสียชีวิตและตอนนี้ยังเพราะญาณินอีก ญาณินก็คือผู้หญิงกินผัว พอพี่ชายของลูกหายดีแล้ว ถึงญาณินจะไม่พูดถึงการหย่าร้าง แม่ก็ต้องให้พวกเขาหย่ากันให้ได้ เพื่อไม่ให้กินผัวพี่ชายของลูกอีก”
หญิงชรายังคงด่าไม่หยุด
คุณยศกรและภรรยาของเขาไม่มีอะไรนอกจากการปลอบใจ
“วิกาล่ะ”
คุณยศกรถามทันที
“เธอไปก่อนแล้ว เรารีบไปกันเถอะ บางทีอาจตามรถของเธอได้”
คุณยศกรตอบเสียงตกลง
หลังจากที่ทุกคนขึ้นรถ รถหลายคันก็ขับออกจากคฤหาสน์สาระทาในไม่ช้า
รถของคุณยศกรและคนอื่นๆขับรถเร็วมาก หลังจากขับไปนานกว่าสิบนาที พวกเขาก็เห็นรถของเทวิกาจากระยะไกลแล้ว
เมื่อเห็นรถของเทวิกา เขาบอกคนขับว่าอย่าขับเร็วนัก
เขาไม่ได้ขึ้นรถคันเดียวกันกับแม่ ซึ่งสะดวกที่เขาจะลงมือ
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความอีกครั้ง
หลังจากนั้น ทุกคนก็ตามขบวนรถของเทวิกาไปอย่างสบายๆ
หลังจากขับรถไปตามถนนสายเดียวที่มุ่งสู่คฤหาสน์สนสาระทา ก็เข้าสู่ถนนสายหลักด้านนอกและรวมเข้ากับรถจากที่อื่น
จากสองเลนกลายเป็นสี่เลน
หญิงชรารู้สึกว่าความเร็วของรถไม่เร็วพอ เธอจึงเร่งให้คนขับขับเร็วขึ้น
“ท่านหญิงครับ คุณยศกรบอกว่ายิ่งคุณเร่งรีบมากเท่าไหร่ก็ยิ่งขับเร็วขึ้นไม่ได้ เพราะอุบัติเหตุจะเกิดขึ้นได้ง่ายครับ”
หญิงชรามองไปข้างหน้า เธอไม่เห็นขบวนรถของเทวิกามานานแล้ว เธอพูดว่า: “เร็วเข้า ฉันไม่ได้ขอให้เธอขับเร็วมาก แต่ตอนนี้ความเร็วของรถช้าไปหน่อยนะ”
ถ้าลูกชายคนโตเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ ด้วยความเร็วของรถตอนนี้ พอเธอไปถึงโรงพยาบาล คงจะเจอหน้าลูกชายคนโตเป็นครั้งสุดท้ายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
คนขับจึงต้องเพิ่มคันเร่ง
เพียงไม่กี่นาที ความเร็วของรถไม่เพียงแค่ช้าลงเท่านั้น แต่ช้าลงมาก แล้วรถก็หยุดลง
การจราจรติดขัด
หญิงชราโกรธมาก แต่ในสถานการณ์นี้ แม้ว่าเธอจะเป็นจักรพรรดิก็ทำอะไรไม่ได้
ในไม่ช้าคุณยศกรก็ลงจากรถและรีบกลับไปที่รถที่หญิงชรานั่งอยู่ เขาเคาะกระจกรถของแม่ และหญิงชราก็กดกระจกลงแล้วถามว่า: “ลูกชายรองเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆถึงรถติดล่ะ”
“แม่ครับ วิกาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครับ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหญิงชราเปลี่ยนไปอย่างมาก และทุกคนก็ตัวสั่น
โชคไม่มาคู่ เคราะห์ไม่มาเดี่ยวจริงๆ
ลูกชายคนโตประสบอุบัติเหตุเป็นตายยังไม่รู้เลย พวกเขารีบไปโรงพยาบาล แต่รถที่หลานสาวคนโตนั่งก็เกิดอุบัติเหตุ
“วิกา วิกาเป็นอย่างไรบ้าง ลูกแน่ใจหรือว่ารถของวิกาเกิดอุบัติเหตุ”
หญิงชราเปิดประตูรถ ขาของเธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
ไม่ใช่ว่าเธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหลานสาวหรอก แต่ตอนนี้ตระกูลสาระทาประสบอุบัติเหตุครั้งแล้วครั้งเล่า และพวกเขาทั้งหมดเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ ซึ่งหัวใจของหญิงชราก็ทำด้วยเนื้อเช่นกัน เธอจะทนแรงโจมตีเช่นนี้ได้อย่างไร
“ผมขอให้คนไปสอบถามที่ด้านหน้าและผมเห็นท้ายรถที่ถูกชน หมายเลขทะเบียนเป็นรถของวิกา รถถูกชนเข้าไปด้านล่างของรถคันใหญ่ และมีเพียงด้านหลังเท่านั้นที่โผล่ออกมา เกรงว่าวิกาจะ……”
รอดกลับมายาก
ขณะที่คุณยศกรพูด ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
หญิงชราต้องการเห็นที่เกิดเหตุนั้นด้วยตนเอง
เนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทุกคนจึงติดอยู่ที่นี่ คุณยศกรช่วยพยุงหญิงชราไปดูที่เกิดเหตุ
เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุก็เห็นรถที่เสียหายหนัก หมายเลขทะเบียนด้านหลังรถคือรถที่เทวิกามักจะนั่ง หญิงชารารู้สึกหน้ามือ และขาทั้งสองข้างอ่อนแรงจนยืนไม่ขึ้น จากนั้นก็เป็นลมไป
