คุณสามีพันล้าน – บทที่ 686 ความกังวลของเทวิกา

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 686 ความกังวลของเทวิกา

แค่ประยสย์ได้ฟังก็รู้แล้วว่าคนเก่งๆอย่างนี้คงไม่ใช้ประโยชน์จากเขาหรอก

โชคดีที่คุณชุติภากับกัญณิศารู้จักกัน วันหน้าถ้ามีเรื่องที่ต้องไหว้วานคุณชุติภา จะได้ขอให้กัญณิศาช่วยออกหน้าชักชวนให้หน่อย

กัญณิศาไม่ได้บอกประยสย์ว่าชุติภาก็คือผู้หญิงที่นอนกับณภัทร

ในเมื่อชุติภาไม่ยินยอมพูด ตอนแรกแม้กระทั่งสืบหาก็ไม่ยอมให้เธอสืบ กว่าชุติภาจะเชื่อใจเธอ ยอมรับว่าเคยนอนกับณภัทร กัญณิศาจึงต้องช่วยชุติภารักษาความลับอยู่แล้ว

“ประยสย์ คุณนอนหน่อยเถอะ”

กัญณิศายังคงสงสารที่ประยสย์ได้รับบาดเจ็บ

ไม่ได้นอนมาทั้งคืน ประยสย์ก็ง่วงเช่นกัน

ช่วงนี้ ประยสย์นอนน้อย แต่ตอนนี้สงครามระหว่างตระกูลเลิศธนโยธาจบลงแล้ว เขาจึงสามารถหลับได้อย่างสบายใจสักตื่น

“ก่อนคุณตื่น ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น แต่ถ้าก่อนบ่ายสอง คุณยังหลับอยู่ ฉันก็ต้องไป ให้พี่ฉันรู้เรื่องพวกนี้ไม่ได้”

ประยสย์จึงรีบฝันถึงโจวกงซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งความฝัน

เขาที่ง่วงสุดขีด ไม่นานก็โดนโจวกงล่อลวงไปแล้ว

กัญณิศาไม่ได้ออกไปจากห้องคนไข้ เฝ้าประยสย์อยู่ในห้องคนไข้ตลอด จริงๆเธอก็ง่วงแล้ว ตอนที่เฝ้าประยสย์ เธอก็สัปหงกเช่นกัน

เทวิกาคิดจะมาดูพี่ชายอีกครั้ง จึงเปิดประตูเบาๆก็เห็นพี่ชายหลับไปแล้ว แม้กระทั่งกัญณิศาเองก็งีบหลับไปด้วย เธอจึงถอยออกมาเงียบๆ กำลังจะปิดประตู แต่กัญณิศากลับลืมตาขึ้นมาทันที เห็นว่าเป็นเทวิกา สายตาที่แข็งกร้าวดุดันของเธอจึงเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน

“วิกา”

กัญณิศาลุกขึ้น เดินออกไป

เทวิกากอดเธอด้วยความซาบซึ้งใจ

หลังจากที่กัญณิศากอดกับเธอสักพัก จึงตบๆที่บ่าเทวิกา พูดด้วยรอยยิ้ม: “ใกล้ถึงวันแต่งงานของกนกอรแล้ว ในที่สุดเธอก็ได้กลับไปร่วมงานแต่งอย่างสบายใจสักทีนะ ไหนจะ งานแต่งของเธอกับคุณพัฒน์อีกต้องเตรียมการแล้วสินะ”

“ณิศา ขอบคุณนะ”

กัญณิศาหัวเราะอย่างเบิกบาน: “ฉันไม่ได้ทำเพื่อเธอ ฉันชอบพี่ชายเธอต่างหาก รู้สึกดีกับพี่ของเธอ จึงทนเห็นพี่เธอจากไปไม่ได้ เธอไม่ต้องซึ้งใจฉันหรอก”

เทวิกาก็หัวเราะ “เธอช่วยพี่ฉันก็เท่ากับช่วยฉัน ช่วยทั้งครอบครัวของฉันนั่นแหละ”

“ตัวตนของฉันยังหวังให้เธอช่วยเก็บเป็นความลับอยู่นะ”

“นี่มันแหงอยู่แล้ว”

เทวิกายังจำเรื่องที่คุณย่าจะจับคู่ณิศากับพี่ชายในบ้านได้ ก็ให้กัญณิศาตบหน้าหญิงแก่ด้วยตัวเองแล้วกัน

“พี่ฉันหลับแล้วเหรอ?”

“หลับแล้ว ช่วงนี้เขาคงไม่ได้นอนเต็มที่สินะ ความอ่อนเพลียบนใบหน้าชัดเจนขนาดนั้น รอยคล้ำใต้ตาก็ด้วย”

ในคำพูดของกัญณิศาที่มีต่อประยสย์เต็มไปด้วยความสงสารทั้งนั้นเลย

เธอยินยอมถอดหน้ากากต่อหน้าประยสย์ ยอมรับว่าตนเองคือกัญณิศาแล้ว ก็เพราะชอบประยสย์แล้วน่ะสิ

ประยสย์เองก็ชอบเธอเช่นกัน

พอดีเลยที่ทั้งสองฝ่ายชอบพอกัน

“ช่วงนี้พี่ฉันเหนื่อยมาก ทั้งยังแบกรับภาระมากเกินไปด้วย”

อันที่จริงว่าที่ผู้นำตระกูล ภาระหน้าที่ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าพ่อเลย

เทวิการู้สึกว่าตนเองไม่สามารถช่วยอะไรพ่อกับพี่ได้ ถ้าจะพูดถึงประโยชน์จริงๆก็คงเป็นสองสามีภรรยาที่คอยเฝ้าดูแลพ่ออยู่ที่โรงพยาบาล ไม่ยอมให้พสธรแอบเข้ามาทำร้ายลอบฆ่าได้สำเร็จนี่แหละ

“วิกา เธอก็ต้องพักผ่อนด้วยนะ สภาพเธอไม่ได้ดีไปกว่าพี่เธอเท่าไหร่หรอก”

เทวิกาหัวเราะ “ฉันไม่เป็นไร ฉันต้องไปรับแม่ที่สนามบินน่ะ”

“งั้นเธอไปรับน้าณินเถอะ ระวังตัวด้วย”

เทวิกาอืมตอบรับ

มองพี่ชายที่กำลังหลับสนิทอยู่บนเตียงอีกครั้ง เธอถึงได้หมุนตัวเดินไป

สนามบินเมืองซูเพร่า

ญาณินอยากมาที่นี่ตั้งแต่แรกแล้ว ทว่ากลับโดนรั้งเอาไว้จนถึงตอนนี้ กว่าจะได้กลับมาที่เมืองซูเพร่าอีกครั้ง ประยสย์นี่แหละที่ขอร้องให้ตระกูลอริยชัยกุลทางฝั่งนั้นรั้งแม่เอาไว้ ไม่ยอมให้แม่กลับมาเสี่ยงอันตรายด้วย

ตอนนี้เรื่องราวจบลงแล้ว ญาณินถึงได้ขึ้นเครื่องบิน โดยมีเซทท์กับณภัทรคอยคุ้มกันกลับมาส่งที่เมืองซูเพร่า

เครื่องบินลงสู่พื้นดิน ญาณินจึงเอามือถือมาปิดโหมดเครื่องบิน รีบโทรออกไปหาลูกสาว

เทวิกาที่กำลังหลับอยู่บนรถ ได้ยินมือถือดังขึ้น เธอจึงสะดุ้งตื่นจากความฝัน รับโทรศัพท์อย่างรีบร้อน

“วิกา แม่เอง”

“แม่ ถึงหรือยังคะ? หนูใกล้ถึงแล้วค่ะ แม่รออยู่ที่สนามบินรอหนูไปรับนะ อย่านั่งรถกลับมาเอง”

ญาณินถามออกมาทันที: “พ่อของลูกเป็นยังไงบ้าง?”

“พ่อหนู สบายดีนี่คะ แม่ บอกข่าวดีแม่หนึ่งอย่างนะคะ พวกสารเลวนั่นโดนจับหมดแล้ว ตอนนี้รอให้พวกเขาโดนลงโทษตามกฎหมาย ต่อไป ครอบครัวพวกเราจะใช้ชีวิตได้อย่างสบายใจแล้ว”

ญาณินยังคงถาม: “พ่อลูกเป็นยังไงบ้าง?”

เทวิกา: “……แม่คะ พ่อสบายดีจริงๆค่ะ ถึงยังไง พ่อก็ยังอยู่ค่ะ”

ญาณินเงียบไปชั่วครู่ แล้วพูดขึ้นเบาๆ: “เขาบอกว่าเขาจะมารับแม่กลับบ้าน แต่เขาไม่มา จะสบายดีขนาดไหนล่ะ พวกลูกก็ดีแต่หลอกแม่นี่แหละ”

เทวิกาปวดใจ

อยากปลอบใจแม่สักหน่อย แต่แม่กลับวางสายไปแล้ว

ตอนนี้แม่กลับมาแล้ว สถานการณ์ของพ่อก็ปิดบังไม่ได้ เทวิกาถอนหายใจ อธิษฐานให้พ่อรีบฟื้นขึ้นมาอยู่ในใจ

สิบกว่านาทีผ่านไป

“แม่คะ”

เทวิกาเห็นแม่รวมถึงน้องชายสามีอีกสองคน

เธอโบกมือไปทางแม่

ญาณินจึงเดินมาหาลูกสาว

“พี่สะใภ้”

“พี่สะใภ้”

เซทท์กับณภัทรต่างก็เรียกเทวิกาว่าพี่สะใภ้

“พี่สะใภ้ พี่ใหญ่ล่ะ? พี่ใหญ่ไม่เป็นไรใช่ไหม?” เห็นพี่สะใภ้มารับแค่คนเดียว เซทท์ถึงได้กังวลว่าพี่ใหญ่จะเป็นอะไรไป จึงรีบถามหา

เทวิกาตอบ: “พี่นายคอยเฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาลน่ะ พี่ฉันได้รับบาดเจ็บนิดหน่อย จำเป็นต้องมีคนดูแล” เธอไม่ได้บอกว่าพ่อยังหมดสติอยู่ ตอนนี้จึงต้องมีสักคนที่คอยสั่งการอยู่ในโรงพยาบาล

ศัตรูภายนอกโดนกำจัดไปแล้ว

แต่ข้าศึกภายในยังไม่ได้สะสางเลย

พี่ชายบาดเจ็บ พ่อหมดสติ ก็ต้องให้พัฒน์คอยสั่งการนี่แหละ

โชคดีที่ตอนแรกยศพัฒน์กลับมาเป็นเพื่อนเธอด้วย ตอนที่ครอบครัวของภรรยาเกิดเรื่องใหญ่ ถึงยังไงก็ยังมีพัฒน์ที่เป็นผู้นำได้ ไม่ถึงขั้นทำให้ทุกคนแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง

“ประยสย์ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ประยสย์ค่อนข้างสนิทสนมกับพี่น้องตระกูลอริยชัยกุล ได้ยินว่าประยสย์บาดเจ็บ เซทท์กับณภัทรจึงถามถึงสถานการณ์ของประยสย์ด้วยความเป็นห่วง

ญาณินได้ยินว่าลูกชายก็บาดเจ็บ ถึงได้ยิ่งลนลาน เทวิกาจึงรีบพูด: “พี่แค่มีบาดแผลภายนอกนิดหน่อย ไม่ได้สาหัสค่ะ หมอบอกว่านอนโรงพยาบาลสักสองวันก็กลับบ้านได้แล้ว แม่ ไม่ต้องกังวลนะคะ พี่ไม่ได้เป็นอะไรหนักจริงๆค่ะ”

ที่เรื่องใหญ่น่ะพ่อของเธอต่างหาก

ตอนนี้ยังไม่มีวี่แววจะฟื้นขึ้นมาเลย

เธอกลัวมากว่าที่พ่อจมน้ำจะเป็นเหตุให้สมองขาดออกซิเจนจนกลายเป็นเจ้าชายนิทรา

เป็นไปไม่ได้!

พ่อเธอเป็นคนดีสวรรค์ต้องเมตตาอยู่แล้ว อีกเดี๋ยวต้องฟื้นแน่ๆ

ตอนนี้แม่เธอมาแล้ว มีแม่คอยเฝ้าดูแลพ่อ เชื่อว่าอีกไม่นานพ่อก็จะฟื้น

เทวิกาค่อยๆเคลื่อนหน้าที่ปลุกพ่อที่แสนหนักหน่วงนี้ไปไว้บนบ่าของแม่แทน

ญาณินจึงสบายใจได้บ้าง

“แม่คะ เราขึ้นรถกันก่อนเถอะ”

เทวิกาคล้องแขนแม่ พาแม่เดินไป

เซทท์กับณภัทรก็เดินตามไปด้วย

หลังจากขึ้นรถ สองพี่น้องตระกูลอริยชัยกุลจึงถามถึงเรื่องเมื่อคืน

ค่อนข้างเสียดายที่พวกเขาไม่ได้มาที่เกิดเหตุด้วยตัวเอง นฤเบศวร์ยังเข้ามาประสมโรงด้วย แต่เนื่องจากพวกเขาได้รับคำสั่งจากพี่ใหญ่ ให้พวกเขาคอยคุ้มกันน้าณินกลับมาที่เมืองซูเพร่า จึงมาช่วยเหลือเหมือนนฤเบศวร์ไม่ได้

ฉากอย่างนั้น แม้จะเต็มไปด้วยความอันตราย แต่ก็หาดูได้ยาก

โดยเฉพาะพวกเขาที่มาจากตระกูลร่ำรวยมีอิทธิพล ทั้งยังเป็นนักธุรกิจที่เที่ยงตรง ฉากประเภทนั้นคงเคยเห็นจากในโทรทัศน์เท่านั้นแหละ

“ผู้หญิงลึกลับสองคนนั้นเป็นใครมาจากไหนเหรอครับ ถึงเก่งกาจขนาดนั้น?” เซทท์ให้ความสนใจผู้หญิงสองคนนั้นที่ปรากฏตัวออกมาทีหลัง แต่กลับอัดพสธรจนยับเยินเป็นอย่างมาก