รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 693 ฟื้นแล้ว
ญาณิณที่กำลังจดจ่อ รู้สึกว่านิ้วของไซม่อนเริ่มขยับ เธอรู้สึกประหลาดใจจนรีบคว้ามือของเขาเอาไว้ แล้วตะโกนว่า: “ไซม่อน คุณได้ยินใช่ไหม?”
“คุณหมอ รีบเรียกคุณหมอ นิ้วมือของนายท่านพวกคุณขยับแล้ว”
หลังจากที่ญาณิณมั่นใจว่านิ้วมือของไซม่อนขยับ ก็รีบตะโกนเสียงดังออกไปถึงหน้าห้องพักผู้ป่วย
พวกบอดี้การ์ดที่ผลัดกันเฝ้าอยู่หน้าห้อง พอได้ยินเสียงตะโกนของคุณหญิง ก็รีบวิ่งไปหาหมอเจ้าของไข้ทันที
หมอและพยาบาลรีบเข้าในห้องทันที
ในตอนที่หมอตรวจร่างกายของไซม่อนอยู่นั้น เขาฟื้นขึ้นมาแล้วจริงๆ เขาลืมตาทั้งสองข้างขึ้น
พอเห็นว่าเขาลืมตา คุณหมอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากที่ตรวจดูอาการก็บอกกับญาณิณว่า: “คุณหญิงธิษณาครับ นายท่านตระกูลสาระทาฟื้นแล้วครับ”
แน่นอนว่าญาณิณเห็นไซม่อนลืมตาขึ้นมาแล้ว
เธอเดินก้าวเข้ามาอย่างประหลาดใจ แล้วจับมือของไซม่อนเอาไว้ พร้อมกับพูดว่า: “ไอ้ตาแก่บ้า ในที่สุดคุณก็ฟื้นสักที ในที่สุดคุณก็ฟื้นสักที ถ้าคุณยังไม่ฟื้นอีก ฉันจะ……”
“คุณลองไปแต่งงานกับอื่นดู!”
ไซม่อนเพิ่งฟื้น เสียงขอเขาจึงค่อนข้างแหบพร่า แต่ญาณิณก็ได้ยินสื่งที่เขาพูดอย่างชัดเจน
เธอทั้งร้องไห้ทั้งยิ้มดีใจ
“คุณหญิงธิษณาครับ นายท่านตระกูลสาระทาเพิ่งฟื้น ร่างกายยังค่อนข้างอ่อนเพลีย ให้ท่านปรับตัวสักพักนะครับ ตอนนี้อย่าเพิ่งคุยกับท่านมากเกินไปนะครับ”
หมอพูดเตือนญาณิณ
ญาณิณพยักหน้ารัว
หมอและพยาบาลเดินออกจากห้องพักไปพร้อมกัน และตามด้วยบอดี้การ์ดที่เดินตามออกไป ให้พื้นที่กับคู่สามีภรรยาที่จากกันไปนานกว่ายี่สิบไปได้ใช้เวลาร่วมกัน
พวกบอดี้การ์ดที่เพิ่งออกจากห้องพักผู้ป่วย รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรทันที
บางคนโทรหาประยสย์ รายงานนายเล็ก ว่านายท่านของพวกเขาฟื้นแล้ว
บางคนโทรหาคู่สามีภรรยายศพัฒน์
แม้แต่คฤหัสน์สาระทา พวกเขาก็โทรรายงานเรียบร้อย
ถึงแม้คุณท่านและท่านหญิงจะน่ารำคาญมาก แต่ยังไงแล้วพวกท่านก็เป็นพ่อแม่แท้ๆ ของนายท่าน นายท่านฟื้นขึ้นมา ก็ควรจะรายงานพวกเขาด้วยเช่นกัน
ให้คนในคฤหัสน์สาระทาได้รู้ว่านายท่านไม่ได้เป็นอะไร แล้วยังสามารถทำหน้าที่เป็นตัวยับยั้งได้อีกด้วย แน่นอนว่า สำหรับบ้านสองบ้านสามแล้ว การที่ไซม่อนฟื้นนั้นไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพวกเขาเลย
คุณยศกรออกจากโรงพยาบาลได้สักพักแล้ว เขาออกจากโรงพยาบาลเร็วกว่าประยสย์เสียอีก
ทันทีที่ออกจากโรงพยาบาล เขาก็กลับไปที่โอเอ กรุ๊ป โดยหวังว่าจะคว้าโอกาสในครั้งนี้ยึดครองบริษัท แต่โชคดีที่ทีมผู้บริหารที่ไซม่อนฝึกฝนมานั้นแข็งแรงมากพอที่จะป้องกันไม่ให้คุณยศกรเข้ายึดบริษัท
เจนสันเคยคิดที่จะใช้โอกาสในครั้งนี้กลับสำนักงานใหญ่ของโอเอ กรุ๊ป เดิมทีคุณหญิงสามอยากเกลี้ยกล่อมไม่ให้ลูกชายเล่นตุกติก แต่พอเห็นไซม่อนไม่ฟื้นเสียที เธอจึงแอบรู้สึกดีใจ และหวังให้ไซม่อนนอนเป็นเจ้าชายนิทราจริงๆ ช่วงชีวิตที่เหลือก็ไม่ต้องฟื้นขึ้นมาอีก
นี่ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของบ้านสาม แม้แต่เรื่องพวกนั้นที่พวกเธอเคยทำ ถ้าเธอไม่พูดมันออกมา ก็จะไม่มีใครรู้ ไม่มีใครให้เธอรับผิดชอบหรอก
เธอแอบดีใจเพราะตอนที่เธอเอาหลักฐานให้พี่ใหญ่นั้น เธอส่งมันให้กับเขาในห้องอ่านหนังสือ ไม่มีใครรู้ว่าเธอพูดอะไรกับพี่ใหญ่ไปบ้าง
ไม่คิดว่า ตอนนี้เธอจะได้รับข่าวที่ว่าไซม่อนฟื้นแล้ว
ทันใดนั้นคุณหญิงสามก็รู้สึกว่าพระเจ้าไม่ได้ยืนข้างเธอ
เธอจึงทำได้เพียงเรียกลูกชายกลับมา และเน้นย้ำกับลูกชายของเธอว่าอย่าคิดแต่เรื่องที่จะฉวยโอกาสในครั้งนี้ ตราบใดที่คู่พ่อลูกไซม่อนยังไม่ตาย พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะเป็นผู้ครองอำนาจของโอเอ กรุ๊ปได้ แล้วพอมีเทวิกาอีกคนก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย
เทวิกาอาจจะไม่ค่อยรู้เรื่องการบริหารบริษัท แต่เทวิกามีสามีที่ดี เดิมทียศพัฒน์เป็นหัวหน้าของบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปอยู่แล้ว มีเขาคอยช่วยเหลือเทวิกา เทวิกาก็สามารถควบคุมโอเอ กรุ๊ปให้มั่นคงได้เช่นกัน
คุณหญิงสามรู้ว่าการที่พี่ใหญ่ฟื้น จะเป็นการเริ่มกำจัดคนในครอบครัวตัวเอง
เธอ ไม่มีทางที่หนีการเข้าคุกเข้าตารางได้หรอก
ทั้งหมดนี้ เป็นความผิดของเธอเอง
ตอนนี้ ไม่สามารถไปโทษใครได้
ญาณิณไม่รู้ว่า คนในคฤหัสน์สาระทากำลังคิดอะไรอยู่ และในตอนนี้ เธอก็ไม่มีอารมณ์ที่จะไปสนใจเรื่องพวกนั้นด้วย
เธอแค่จับมือของไซม่อนไว้อย่างนั้น เธอร้องไห้ไปหัวเราะไป “คุณฟื้นแล้ว ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว คุณนี่มันตาแก่บ้า คุณสัญญาว่าจะไปรับฉันกลับมาด้วยตัวเอง คุณผิดสัญญา แล้วยังทำให้ฉันต้องเป็นห่วงอีก หลายวันมานี้ฉันกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะคุณคนเดียวเลย”
ไซม่อนลูบมือเบาๆ พร้อมพูดว่า: “ณิณ ผมขอน้ำแก้วหนึ่ง”
ญาณิณเช็ดคราบน้ำตา แล้วรีบไปเทน้ำอุ่นให้เขาหนึ่งแก้ว จากนั้นก็ช่วยพยุงตัวเขา ก่อนจะป้อนน้ำอุ่นให้กับเขา
พอได้ดื่มน้ำอุ่นไปหนึ่งแก้ว ไซม่อนก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาเล็กน้อย และเริ่มรู้สึกมีเรี่ยวแรงขึ้นมา ความจริงแล้วเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่แค่จมน้ำ แล้วไปเที่ยวประตูแห่งความตายมาเท่านั้น ท้ายที่สุดเขาก็ทำใจลาจากณิณของเขาไม่ได้ เขารีบวิ่งกลับมา หลังจากที่สู้กับพวกปีศาจร้ายที่อยากลากตัวเขาไป
เขาดึงญาณิณเข้ามากอดในทันที
ใช้แรงที่เขามีทั้งหมดในตอนนี้ กอดญาณิณไว้อย่างแน่น
“คุณลองหนีไปแต่งงานกับคนอื่นพร้อมลูกของผมดู! ใครกล้าแต่งงานกับเมียฉัน ผมจะตีขาพวกมันให้หักหมด แล้วแย่งคุณกลับมา กักบริเวณให้อยู่แต่ในคฤหัสน์ ชาตินี้คุณเป็นภรรยาของไซม่อนได้แค่คนเดียว!”
ญาณิณถูกเขากอดเอาไว้อย่างแน่น
ลมหายใจที่คุ้นเคย ความทรงจำอันโรแมนติกในอดีตแล่นเข้ามาในหัวของเธอ
มือทั้งสองข้างของเธอกอดตอบเขา
และเงียบเป็นเวลานาน
ขอแค่เขาฟื้นขึ้นมา ให้เธอทำอะไรก็ยอม
เวลาผ่านไปสักพัก ไซม่อนถึงจะปล่อยแขนออกจากภรรยาของเขา จากนั้นก็ก้มหัวลงก่อนจะจูบลงบนริมฝีปากสีแดงของเธอ
แม้ว่าภรรยาของเขาจะอายุห้าสิบกว่าแล้ว แต่ริมฝีปากนั้นยังคงนุ่มและหอมหวาน เขาเสพติดทุกครั้งที่ได้ลิ้มรสมัน
หลังจากที่ทั้งคู่กอดกัน และจูบกันอย่างลึกซึ้งแล้ว ญาณิณก็หน้าแดงก่ำ ดันตัวไซม่อนให้นอนลงบนเตียง: “คุณเพิ่งฟื้น ต้องพักผ่อนมากกว่านี้”
“การที่ผมฟื้นแสดงว่าไม่เป็นอะไรแล้ว”
พอไซม่อนได้ดื่มน้ำ เสียงพูดของเขาดังชัดเจนมากกว่าก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก
ฝ่ามือใหญ่ของเขาทาบลงบนท้องน้อยของญาณิณ ดวงตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน แต่เขาถามอย่างได้ใจว่า: “คุณท้องใช่ไหม?”
ญาณิณ： “……”
ตอนแรกลูกสาวบอกเธอว่า ลูกได้เปลี่ยนยาคุมกำเนิด เธออาจจะท้อง แต่ว่า ไม่กี่วันต่อมา เธอก็ได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้ท้อง เพราะวันนั้นของเดือนมาพอดี
“รอผมพักผ่อนอีกสักหน่อย ค่อยไปตรวจร่างกายคุณกันนะ ถ้าร่างกายคุณยังไหว แล้วท้องขึ้นมาจริงๆ เราก็จะคลอดเด็กคนนี้กัน ไอ้เด็กประยสย์นั่นมีความสามารถมากพอ ที่จะรับมือโอเอ กรุ๊ปต่อได้ ผมจะได้เกษียณด้วย”
“ต่อจากนี้เราก็จะเลี้ยงเจ้าตัวเล็กกัน ใช้ชีวิตที่สงบสุขด้วยกัน วิกาก็ท้องแล้วใช่ไหม ผมได้ยินวิกาบอกผมในฝัน พอถึงตอนนั้นก็ให้วิกาส่งหลานมา เราสองคนก็เลี้ยงลูกชายไปพร้อมกับหลาน”
“ถ้าได้ลูกสาวก็ไม่เป็นไร ไม่ว่าจะลูกชายหรือลูกสาว ผมก็ชอบทั้งนั้น เราสองคนอยู่ด้วยกันมายี่สิบกว่าปี คุณท้องแค่ครั้งเดียว ถือว่าน้อยไปหน่อย”
พวกเขามีลูกสองคนก็จริง แต่พวกเขาเป็นฝาแฝด ถือว่าญาณิณเคยท้องแค่ครั้งเดียว
ญาณิณฟังแผนอนาคตที่เขาวางไว้ ก็รู้สึกว่าควรบอกความจริงอันโหดร้ายให้กับเขา แต่จะไม่พูดก็ไม่ได้ เธอเอามือใหญ่ของเขาที่วางบนท้องน้อยของเธอออก แล้วพูดกับเขาว่า: “ถึงแม้วิกาจะบอกว่าลูกแอบเปลี่ยนยา แต่ลูกไม่ได้มารายงานตัว ฉันไม่ได้ท้อง”
ไซม่อน： “……”
จะไม่ท้องได้ยังไง?
“ประจำเดือนฉันมาหลายวันแล้ว ฉันไม่ได้ท้องจริงๆ”
ไซม่อน： “……”
เขาไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือควรเสียใจดี
