รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 714 คุณชุติภาผู้โหดเหี้ยม
สรุปคือตั้งแต่มิลินท์ตั้งท้อง กษิดิผู้เป็นสามีก็นอนไม่ค่อยหลับและตื่นเต้นประหม่าอยู่ทุกวัน
มิลินท์หัวเราะเยาะเขา ถ้าเธอตั้งท้องอีกครั้งสองครั้ง เขาอาจจะประหม่าเกินไปจนเป็นบ้าไปเลยก็ได้
“ได้ยินมาว่าหลังจากตั้งท้องได้สามเดือน อาการแพ้ท้องก็ค่อย ๆ ลดลง”
กนกอรก็อยากจะปรึกษาเรื่องหลังตั้งท้องกับเพื่อนรักของเธอเหมือนกัน
“เรื่องของตระกูลสาระทาก็จบลงไปแล้ว คิดว่าต่อไปวิกาก็คงจะไปใช้ชีวิตที่เมืองแอคเซสซ์ คุณย่าชนิศาไม่ต้องกังวลใจไปนะคะ”
กนกอรปลอบหญิงชรา
“ต้องดูการตัดสินใจของวิกา ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน พวกเราก็สนับสนุนการตัดสินใจของเธอแน่นอน”
คุณย่าค่อนข้างใจกว้างมาก
เทวิกาถูกลักพาตัวทำให้ต้องแยกทางจากพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอตั้งแต่ยังเด็ก ตอนนี้ก็เพิ่งจะได้พบกับพ่อแม่แท้ ๆ ของตัวเองแค่ไม่กี่เดือน ถ้าเธออยากจะพักอยู่ที่เมืองซูเพร่าเพื่อเลี้ยงครรภ์ คลอดลูก เพื่ออยู่กับพ่อแม่ของเธอให้มาก ๆ มันก็เป็นเรื่องปกติ
“คุณหญิงคะ คุณชายพัฒน์กับคุณนายน้อยกลับมาแล้วค่ะ”
คุณป้าแม่บ้านเดินเข้ามาบอกพร้อมยิ้มหน้าบาน
คุณนายน้อยตั้งท้องกลับมาด้วย
เมื่อคุณย่าได้ยินดังนั้นก็จะลุกขึ้นออกไปรับทันที คุณปู่ภูธิปก็รีบขัด “วิกานั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับมา เครื่องบินต้องไปจอดที่สนามหญ้าใหญ่ที่เชิงเขาของวิลล่า ขึ้นลงเขามันเหนื่อยง่าย คุณก็อายุมากแล้วไม่ต้องไปกับพวกเขาหรอก กลัวจะไม่ได้เจอกันหรือไง”
ทุกคนก็ขอคุณย่าว่าไม่ต้องออกไปเหมือนกันและให้รออยู่ภายในบ้าน
วันนี้อุณหภูมิค่อนข้างต่ำ คฤหัสน์เมเปิลอยู่ห่างจากเขตเมืองที่คึกครื้นเสียงดัง ล้อมรอบด้วยภูเขาและแม่น้ำ ไม่มีตึกสูงบังลมจากภูเขา ทำให้อุณหภูมิต่ำกว่าเขตเมืองเล็กน้อย
ณภัทรพูดขึ้นว่า “คุณย่าครับ พี่สามกับคุณชุติภาอยู่ในสวนดอกไม้แหนะครับ”
พี่ใหญ่กลับมาแล้ว คุณย่าก็อยากจะออกไปต้อนรับ คงจะมีแต่พี่ใหญ่เท่านั้นที่จะได้รับการปฏิบัติแบบนี้
เมื่อหญิงชรานึกได้ว่าตัวเองอายุมากแล้ว วิ่งขึ้นลงเขาคงจะทำให้หลานชายกับภรรยาที่เพิ่งจะกลับมาต้องเป็นห่วง จึงนั่งลงที่เดิม พอได้ยินคำพูดของณภัทรคุณย่าก็ฟาดเข้าให้หนึ่งที แต่ว่าไม่ได้ออกแรงอะไรมากมาย
แต่ณภัทรก็ยังดูงง ๆ กับฝ่ามือของคุณย่าที่ตีเขาเหมือนกัน และได้แต่มองคุณย่าอย่างไม่เข้าใจ
“หยุดบ่นย่าในใจได้แล้ว คนที่ย่าคิดถึงคือวิกา ไม่ใช่พี่ใหญ่ของเราสักหน่อย”
ณภัทร …คุณย่าอ่านใจคนได้หรือเปล่าเนี่ย
เขาไม่เชื่อหรอกว่าคุณย่าจะไม่เป็นห่วงพี่ชาย
ในช่วงวันที่ตระกูลสาระทากับตระกูลเลิศธนโยธาต่อสู้กัน ผู้ใหญ่ในตระกูลต่างพากันตนอนไม่หลับ แม้แต่พ่อแม่ของเขาก็กังวลอยู่หลายวัน จนกระทั่งได้รับข่าวดีจากทางตระกูลสาระทา ทุกคนถึงกลับมาเป็นปกติ
ทุกคนไม่ชอบพูดออกมาตรง ๆ ว่าเป็นห่วง เพียงแต่จะแอบกังวลใจลับหลังพวกเด็ก ๆ หลาน ๆ จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ หรือไม่ก็สูบบุหรี่หมดไปหลายต่อหลายมวน
“ดูพี่สามของเราสิ ชอบคุณชุติภา ก็พยายามทำทุกอย่าง เกลี้ยกล่อมคุณชุติภาให้อยู่ร่วมงานแต่งงานของอรก่อนไป ถึงแม้ว่าพี่สามจะไม่ได้ทำเพื่อความรัก แต่เพื่อจะขอเป็นศิษย์ก็ตามแต่ อย่างน้อยเขาก็ลงมือทำ ไม่เหมือนเรา เวลาว่างก็อยู่แต่บ้าน อยู่แต่บ้านแบบนี้จะมีเมียหล่นลงมาจากฟ้าตกลงบนเตียงนอนให้หรือไง”
ณภัทรลุกขึ้นทันทีและรีบเดินออกไปพร้อมพูดว่า “คุณย่าครับ ผมคิดถึงพี่ใหญ่มากเลย ผมไปรับพี่ใหญ่ก่อนนะครับ”
เขายอมวิ่งขึ้นลงเขารับลมหนาว ดีกว่าต้องทนฟังคุณย่าบ่นเรื่องที่เขาไม่รู้จักไล่ตามหาภรรยา
เขาไม่มีเป้าหมายจะให้ไล่ตามอะไรล่ะ
“บ่นไม่กี่คำก็หนีซะละ จริง ๆ เลย เอาแต่ขลุกตัวอยู่บ้านจะขุดผู้หญิงที่ไหนออกมาได้หรือไง” คุณย่าพูดกับกนกอรอย่างจนปัญญา “อุตส่าห์คิดว่าจะขายเขาออกแล้วเชียว สุดท้ายชักดาบซะงั้น แม้แต่รูปร่างหน้าตายังจำไม่ได้เลย”
กนกอรคิดว่าถ้าตัวเองหัวเราะจะกลายเป็นมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น แต่ว่าเธออดไม่ได้จริง ๆ จนต้องหัวเราะออกมา
เธอพูดพลางหัวเราะขึ้นว่า “คุณย่าชนิศาคะ หนูว่าพรหมลิขิตของคุณชายสี่อาจจะยังไม่แข็งแกร่งพอ ไว้พรหมลิขิตของเขาแข็งแกร่งพอแล้ว จะต้องตามหาคนที่ชักดาบคนนั้นเจอแน่นอนค่ะ”
คุณย่าถอนหายใจ “ไม่รู้ว่าคนที่ชักดาบคนนั้นเก่งมาจากไหนนะ แม้แต่หลานชายตระกูลอริยชัยกุลของฉันยังกล้าชักดาบเลย”
ณภัทรไม่สนใจว่าคุณย่าจะบ่นอะไร แต่หลังจากที่เขาหนีรอดออกไปจากห้องโถงใหญ่ได้แล้ว ทีแรกก็คิดจะกลับบ้านของตัวเอง แต่หลังจากคิดไปคิดมาก็เดินออกไปจากคฤหัสน์เมเปิลและเดินเท้าลงเขาไป
เพิ่งจะเดินลงเขาได้ครึ่งทางก็บังเอิญเจอกับชุติภาเข้าพอดี
ชุติภาสวมหมวกกันน็อค ขี่อยู่บนมอเตอร์ไซค์ราคาแพงของเธอและกำลังซ้อนใครบางคนลงเขา
ณภัทรนึกขึ้นได้ว่าเธออยู่กับพี่สาม จึงคิดว่าคนที่เธอซ้อนมาคือพี่สาม แถมยังแอบพูดในใจว่าพี่สามไม่แมนเอาซะเลย ทำไมถึงปล่อยให้ชุติภาเป็นคนขับตัวเองซ้อนตลอด
พอมองชัด ๆ ณภัทรถึงได้รู้ว่าคนที่ชุติภาซ้อนมาคือพี่สะใภ้ที่เพิ่งกลับจากเมืองซูเพร่า
เขารีบตะโกนอย่างกระวนกระวายทันที “ชุติภา ช้า ๆ หน่อย อย่าให้กระเทือนพี่สะใภ้กับหลานชายหลานสาวของฉันนะ”
พี่ใหญ่ก็จริง ๆ เลย ทำไมถึงกล้าปล่อยให้พี่สะใภ้ขี่มอเตอร์ไซค์ของหญิงใจกล้าคนนี้ ขาไม่รู้เหรอว่าผู้หญิงคนนี้ขับรถเหมือนกับบิน แม้แต่เขายังถึงกับแข้งขาอ่อนแรงเลย
ณภัทรไม่รู้ว่าเขากับชุติภาเป็นพวกเข้ากันไม่ได้หรือเปล่า เขามองชุติภาทีไรไม่ค่อยจะชอบใจเท่าไหร่เลย
ถึงแม้ว่าชุติภาจะเป็นคนที่เก่งมาก พวกพี่น้องของเขาต่อสู้กับเล่ห์เหลี่ยมของชุติภามาแล้วหลายคน และพวกเขาทั้งหมดก็พ่ายแพ้กันราบคาบอย่างไม่มีข้อยกเว้น เพราะแบบนั้นเขาถึงเข้าใจว่าทำไมพี่สามถึงได้อยากจะกอดขาชุติภาและมอบตัวเป็นศิษย์ของชุติภาให้ได้
ผู้หญิงคนนี้เก่งมากจริง ๆ
ทักษะทางการแพทย์ของเธอดีพอ ๆ กับความสามารถของเธอเลย
ระหว่างที่เขาอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ เขาได้เห็นเธอช่วยชีวิตผู้คนด้วยตาของเขาเอง แต่เธอไม่ได้ช่วยชีวิตทุกคน ครั้งหนึ่งมีคนโหดเหี้ยมคนหนึ่งล้มป่วย รักษามายาวนานแต่ไม่ได้ผล พอได้ยินว่ามีหมออัจฉริยะอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ ก็ได้ส่งคนจำนวนไม่น้อยมาเชิญชุติภา
และแน่นอนว่ามีการเสนอเงินให้จำนวนมาก แต่ชุติภาก็ปฏิเสธ
ลูกน้องของพวกเขาอย่างจะบังคับเธอไป แต่พวกเขากลับถูกเธอจัดการจนนอนกองกันเกลื่อน ทุกคนต้องกลับไปรายงานพร้อมบาดแผลฟกช้ำ
ณภัทรคิดว่าเธอไม่มั่นใจว่าตัวเองจะสามารถรักษาคนคนนั้นได้ เลนอยากจะเหน็บแนมเธอ แต่ใครจะรู้ว่าเธอกลับบอกว่าอีกฝ่ายทำเรื่องโหดร้ายก่ออาชญากรรมมาเยอะเกินไป เธอไม่อยากช่วยคนคนนั้น ปล่อยให้เขารับความทรมานจากการเจ็บป่วยแบบนั้นแหละ และสุดท้ายก็ต้องตายไปด้วยความทรมานเจ็บปวด
ซึ่งมันเป็นสิ่งที่สมควร!
ณภัทรถึงได้ได้รูว่าผู้หญิงคนนี้ เรียนหมอ แต่เธอไม่รักษาคนอย่างเท่าเทียม เธอรักษาเฉพาะคนดีและคนธรรมดาทั่วไป แต่พวกคนชั่วทำร้ายคนอื่น ต่อให้เธอสามารถรักษาอีกฝ่ายให้หายได้ร้อยเปอร์เซ็น เธอก็ไม่มีทางรักษาแน่นอน
หลังจากได้รู้จักกันมากขึ้น และหลังจากได้เห็นความโหดเหี้ยมของชุติภาแล้ว ณภัทรก็คิดว่าพี่สามของเขาน่าเป็นห่วงมาก และคอยเตือนพี่สามว่าอย่าตกหลุมรักชุติภาเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเขาต้องถูกชุติภาทำร้ายร่างกายใช้กำลังในครอบครัวแน่นอน ถ้าทำให้ชุติภาโกรธขึ้นมา เธอคงจะแอบวางยาพิษเขาแน่ ๆ
และทำให้อยู่ก็ไม่ได้ ตายก็ไม่ได้ และต้องอยู่อย่างตายทั้งเป็น
เซทท์: “…”
สรุปคือ ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมอย่างชุติภา ณภัทรจะรักษาระยะห่างไว้ไกล ๆ เลย
ชุติภาจอดรถ ดันหมวกกันน็อคของเธอขึ้นแล้วมองณภัทรด้วยใบหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “นายคิดว่าฉันเป็นเหมือนนายหรือไง”
ครั้งก่อนณภัทรขี่มอเตอร์ไซค์แถวคฤหัสน์เมเปิล แล้วชนบันไดจนล้ม ไม่รู้ว่าใครเห็นแล้วแว่วไปถึงหูของชุติภา
สายตาที่เธอมองเขา ณภัทรเอาแต่รู้สึกว่าเธอกำลังเหน็บแนมเขาอยู่
ผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมร้ายกาจจริง ๆ สุดจะทนกับเธอแล้ว!
ลำบากพี่สามมากจริง ๆ ที่วัน ๆ ต้องทนทำหน้าด้านเอาอเอาใจเธอตลอด แม้ว่าเธอจะมีความสามารถและทักษะพิเศษแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางทำใจไปประจบประแจงเธอเด็ดขาด!
