รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 720 ได้แค่ครองตำแหน่งที่สอง
“ประยสย์ฉันต้องรีบเก็บของ อีกเดี๋ยวพี่สาวจะพาฉันกลับไปที่บ้านพี่ชเนนทร์ด้วยกัน เอาไว้ค่อยคุยกันนะ แนแค่ถือโอกาสตอนขึ้นมาเก็บกระเป๋าโทรหานายก่อน”
ประยสย์พูดอย่างตรงไปตรงมา “ตอนฉันกลับไปเธอไม่แม้แต่จะเลี้ยงข้าวฉันสักมื้อเลยนะ ที่วิกากลับไปเธอกลับจะไปอยู่เป็นเพื่อนเธอถึงที่บ้าน ณิศา ฉันหึงนะ”
กัญณิศารู้สึกชื่นใจ เพราะเป็นไปได้ยากมากที่ผู้ชายคนนี้จะพูดคำหึงหวงแบบนี้ออกมา เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “วิกาไม่ใช่คนอื่นสักหน่อย เธอเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของนาย ขนาดน้องสาวตัวเองยังจะหึงอีก”
“ฉันแค่หวังว่าเธอจะเอาฉันไว้เป็นอันดับหนึ่ง โถ่ ฉันเป็นที่สองก็ได้ ที่หนึ่งคงจะเป็นพี่สาวของเธอ ฉันสู้พี่สาวเธอไม่ได้หรอก ขอถอยมาเป็นอันดับสองละกัน”
“รู้ตัวเองดีก็ไม่เลว วิกาเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของนาย แล้วก็เป็นเพื่อนของฉัน ฉันกับเธอเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน นายควรจะดีใจที่ฉันได้เจอเธอสิ ถ้าเราแต่งงานกัน วิกาก็จะกลายเป็นน้องสาวสามีของฉันนะ ความสัมพันธ์ระหว่างพี่สะใภ้กับน้องสามีก็เป็นปัญหาที่น่าปวดหัวไม่เบาเหมือนกันนะ”
เทวิกาคือน้องสาวสามีของพวกเธอสองพี่น้อง ตอนนี้พวกเธอสองพี่น้องนับว่าเป็นเพื่อนกันกับเทวิกา ฉะนั้นไม่ต้องกังวลว่าจะเกิดปัญหาระหว่างพี่สะใภ้กับน้องสาวสามีในอนาคต
ชเนนทร์ไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ ของเทวิกา และด้วยเหตุผลนี้เทวิกาอาจจะเกรงอกเกรงใจกิติยาอยู่เล็กน้อย และไม่มีทางหาเรื่องกิติยาแน่นอน อีกอย่างกิติยาเป็นคนเก่ง เทวิกาไม่สามารถหาเรื่องตำหนิอะไรเธอได้
ถ้าหากกัญณิศาแต่งงานประยสย์ แม้ว่าเธอจะเป็นพี่สะใภ้ของเทวิกา แต่ในอนาคตเทวิกาน่าจะอาศัยอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ ส่วนณิศามีความเป็นไปได้สูงว่าจะไปอยู่กับสามีที่เมืองซูเพร่า และเพราะอยู่ไกลกันคงจะไม่มีเรื่องอะไรให้ทะเลาะกันหรอก
ดังนั้นกัญณิศาจึงรู้สึกว่ามีน้องสาวสามีเป็นเทวิกานับว่าโชคดีมาก โชคดียิ่งกว่าคนอื่น ๆ
เธอเคยได้ยินมาว่ามีน้องสาวสามีหรือพี่ของสามีบางคนเข้ากันได้ยาก มีชีวิตแต่งงานของหลาย ๆ คนพังทลายลงซึ่งเหตุผลก็มีส่วนเกี่ยวข้องกันคนในครอบครัวเป็นส่วนใหญ่
ประยสย์หัวเราะร่า เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สำเร็จสิ ต้องสำเร็จแน่นอน มีคุณย่าของตระกูลเป็นคนออกโรงเองแบบนี้ ไม่ว่ายังไงพวกเราสองคนก็ต้องได้ลงเอยกันแน่นอน”
“แล้วต้องให้คุณย่าเป็นคนบังคับเท่านั้นเหรอนายถึงจะขอฉันแต่งงาน”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น ขนาดฝันฉันยังฝันถึงเธอเลย ชาตินี้ฉันตั้งใจแล้วว่าต้องเป็นเธอ นอกจากเธอจะไม่ขอแต่งงานกับใครอีก”
กัญณิศาพูดยิ้ม ๆ “รีบจัดการได้แล้ว ไหน ๆ เรื่องในครอบครัวนายก็จัดการไปหมดแล้ว รีบมาจีบฉันต่อได้แล้ว ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเป็นแฟนนายเลย เรื่องขอฉันแต่งงานยังอีกยากไกล โอเคนะ ฉันวางก่อนนะ”
ประยสย์แค่เคยสารภาพความรู้สึกกับสาวหน้ากากเท่านั้น แต่ยังไม่ได้สารภาพกับกัญณิศาเลย
ถึงแม้ว่าหญิงสาวสวมหน้ากากจะเป็นเธอเหมือนกัน แต่ในสายตาของคนอื่นสถานะของเธอแตกต่างออกไป
ประยสย์ยังอยากจะพูดคำหวานอีกสักสองสามประโยค แต่กัญณิศากลับกดวางสายโทรศัพท์ไปก่อนแล้ว เธอรีบเก็บข้าวของเตรียมตัวจะไปอยู่ที่บ้านตระกูลวาชัยยุงสักสองวัน
ถึงแม้ว่าจะไม่ทันได้พูดคำรักหวาน ๆ ก็ถูกตัดสายโทรศัพท์ไปก่อน แต่ประยสย์ก็ยังกดส่งข้อความเสียงไปหากัญณิศาอีกหลายข้อความ ทั้งส่งอั่งเปาให้กัญณิศาเลียนแบบนฤเบศวร์แบบที่กดส่งอั่งเปาไปเรื่อย ๆ ส่วนเลขส่งอั่งเปาก็จะมี 520 บ้าง 1314 บ้าง
กัญณิศา: “…”
ทำไมจู่ ๆ ถึงส่งอั่งเปามาให้แบบไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้ล่ะ
เธอส่งข้อความเสียงให้เขาหยุดส่งอั่งเปา เธอกำลังจะออกจากบ้านแล้ว ถ้าเอาแต่กดรับอั่งเปาเดี๋ยวจะถูกพี่สาวจับสังเกตและสงสัยเอาได้
ประยสย์ถึงได้ฝืนใจยอมหยุดส่งอั่งเปาให้เธอ
“ก๊อก ก๊อก”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
ประยสย์รีบเปลี่ยนกลับมาทำสีหน้าเคร่งเครียดและเฉยชาทันที ก่อนจะถามด้วยเสียงเย็นชา “ใคร มีธุระอะไร”
“คุณชาย ป้าเองค่ะ ป้าอ้อย”
ประยสย์ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู เมื่อเปิดออกก็เห็นป้าอ้อยยืนอยู่หน้าประตู เขาเอ่ยถามเสียงเข้มว่า “ป้าอ้อยมีธุระอะไรเหรอครับ”
ป้าอ้อยเป้ปากไปทางห้องของคุณย่าพร้อมกับกระซิบเบา ๆ ว่า “ก็คุณย่าอยากจะหาเรื่อง หาเรียกคุณผู้หญิงไปคอยดูแลรับใช้เธอ แต่ว่าคุณหญิงไม่สนใจเธอเลย ก็เลยให้แนมาเรียนคุณชายแทนค่ะ”
ปกติคุณย่าจะไม่ค่อยเรียกใช้ป้าอ้อย เพราะว่าเธอรู้ดีว่าป้าอ้อยคือคนที่ลูกชายคนโตเลือกให้เป็นคนคอยดูแลญาณิณ นับตั้งแต่คืนนั้น ไซม่อนพาตำรวจจำนวนมากกลับมาจับคุณยศกรและภรรยาพร้อมกับชลและภรรยาออกไป คุณย่าก็เริ่มเรียกใช้ให้ป้าอ้อยไปเป็นคนคอยกระจายข่าวให้เธอ
ทำให้คนต่างมองว่าคุณย่าจงใจให้งานป้าอ้อยให้หนักเพื่อจะใช้เหตุนี้ทำให้ญาณิณโกรธ
เธอไม่สามารถบงการลูกสะใภ้อย่างญาณิณได้ แต่ว่าเธอสามารถเรียกใช้และบงการคนรอบตัวของลูกสะใภ้ได้
ประยสย์สีหน้าเคร่งขรึม และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณไซม่อนไปไหน”
“ดอกระกำในสวนกำลังบานสวย คุณไซม่อนพาคุณผู้หญิงไปเดินชมดอกระกำค่ะ แถมยังกำชับเอาไว้อีกว่าถ้าฟ้าไม่ถล่มไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไปรบกวนเขากับคุณผู้หญิงเด็ดขาดค่ะ”
ป้าอ้อยพูดประโยคนี้พร้อมกับขำออกมาเล็กน้อย
ในที่สุดคุณผู้หญิงก็ได้มีวันที่สดใสสักที่ เธอไม่เพียงแต่ได้พบกับคุณหนูวิกา ได้สติกลับมาเป็นปกติ แถมยังได้กลับมาคืนนี้กับคุณไซม่อนอีกด้วย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นคู่สามีภรรยากันกว่าหลายสิบปีแล้ว แต่พอได้กลับมาคืนดีกัน พวกเขาก็ยังรักใคร่กันมากเหมือนอย่างเมื่อก่อน คุณไซม่อนมักจะคิดหาวิธีมาเอาใจคุณผู้หญิงได้ตลอด
นับตั้งแต่ที่บ้านสองบ้านสามถูกจับกันไปหมดแล้ว ป้าอ้อยรู้สึกได้ว่าคุณผู้หญิงของเธอเริ่มจะอบอุ่นขึ้น น้ำแข็งในฤดูหนาวเริ่มละลายเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิแล้ว
ประยสย์นั่งเงียบไป แต่กลับบ่นพ่อแม่ของเขาในใจอย่างบ้าคลั่ง วัน ๆ เอาแต่พลอดรักกันตลอดเวลาจนลืมไปแล้วว่าที่บ้านยังมีคนแก่อีกสองคนชอบทำตัวหาเรื่องคนอื่น โดยเฉพาะคุณย่า
คุณปู่นิ่งเงียบไปมาก แต่ว่าคุณย่าชอบทำตัวประหลาดคอยหาเรื่องตลอดเวลา
คุณหมอบอกว่าคนแก่ทั้งสองคนไม่ได้มีอะไรผิดปกติ เพียงแต่ว่าคุณย่าอยากจะอยู่ติดเตียง ทำเป็นเหมือนเธอกำลังป่วยหนัก อยากให้พวกเขา ลูก ๆ หลาน ๆ ทั้งหลายคอยดูแลรับใช้เธอ
อ้อ ไม่ใช่สิ คุณย่าอยากจะเรียกใช้แต่สี่คนในครอบครัวของพวกเขาเท่านั้น วิกาไม่อยู่ก็เลยรอดตัวไป
จะให้พวกลูก ๆ หลาน ๆ จากบ้านสองบ้านสามมาดุแลรับใช้คุณย่าก็ไม่เอา แต่กลับชอบให้ลูกหลานบ้านสองบ้านสามมาเป็นเพื่อนพูดคุยด้วย
แถมยังมอบทรัพย์สินส่วนตัวของเธอให้กับพวกลูก ๆ หลาน ๆ จากบ้านสองบ้านสามอย่างเปิดเผยด้วย
ประยสย์แอบคิดในใจ เธอคิดว่าเขาไม่เคยเห็นของดีพวกนี้เหรอไง
“คุณชาย คุณย่าบอกให้มาเรียกคุณไปหาค่ะ”
ประยสย์ไม่พูดอะไร แต่ก้าวเท้าเดินไปทันที
ห้องของคุณย่าเปิดอยู่ เธอไม่ได้นอนอยู่บนเตียง แต่กำลังยืนอยู่ที่ระเบียงห้องนอนของเธอ เสื้อผ้าที่สวมก็ไม่ได้หนานมากเท่าไหร่
พอได้ยินเสียงฝีเท้าเธอก็หันมามอง และเห็นว่าประยสย์เข้ามาแล้ว
“ประยสย์ช่วยหยิบเสื้อหนา ๆ ออกมาหน่อยสิ ข้างนอกมันหนาว ฉันเพิ่งจะมายืนตรงนี้แค่สองนาทีก็หนาวจนตัวสั่นแล้ว”
คุณปู่นั่งอยู่ในห้อง กำลังพลิกหนังสือพิมพ์อ่านอย่างสบาย ๆ เมื่อประยสย์เข้ามาเขาก็แค่พยักหน้าให้เล็กน้อย แต่ไม่ได้คุยอะไรกับหลานชายคนโตเลย
คุณปู่รู้สึกว่าตัวเองมีความผิด แต่ว่าบ้านใหญ่จัดการลูกชายทั้งสองคนของเขาพร้อมกับอีกหลาย ๆ คนในตระกูล มันทำให้เขารู้สึกว่าลูกชายคนโตกับลูกชายโหดเหี้ยมจนเกินไป เรื่องในอดีตมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้วิกาก็กลับมาแล้ว แถมยังมีชีวิตอย่างดีอีกด้วย
ลงโทษแค่เล็กน้อยก็เพียงพอแล้ว แต่ลูกชายคนโตของเขากลับจัดการถึงขั้นเด็ดขาด
ลูกชายทั้งสองคนของเขาเกรงว่าคงจะไม่ได้ออกมาอีกแล้วตลอดชีวิต และบางทีอาจจะถูกตัดสินประหารชีวิตก็ได้ ทุกคนเป็นลูกชายของเขา เขาจะไม่ปวดใจได้ยังไง
ในฐานะคนเป็นพ่อแม่ สิ่งที่กลัวมากที่สุดคือการเห็นลูก ๆ ของตัวเองทำร้ายกันเองแบบนี้
