รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 724 อดใจรอไม่ไหวจริงๆ
หลังจากที่ไซม่อนและภรรยาเดินเข้าไปในบ้านแล้ว เขาได้ขึ้นไปชั้นบนเพื่อทักทายพ่อแม่ตามมารยาท
ส่วนญาณินเดินตรงเข้าไปในห้อง ไม่ได้ไปทักทายพ่อแม่สามีเลย
เธอกับพ่อแม่สามีได้แตกหักกันแล้ว
“คุณผู้หญิง”
ญาณินเพิ่งกลับมาถึงห้อง ป้าอ้อยก็เดินมาหาเธอทันที
“คุณผู้หญิง คุณหญิงย่าให้คุณไปที่ห้องเธอหน่อยค่ะ เธอมีเรื่องจะพูดกับคุณและคุณไซม่อนค่ะ”
ญาณินนิ่งเงียบไปสักพัก ไม่พูดอะไร หันหน้า แล้วเดินออกไปจากห้องเงียบๆ
ในขณะที่เธอจะเดินผ่านป้าอ้อยนั้น ป้าอ้อยอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา
ญาณินหยุดลง แล้วพูดกับป้าอ้อยออกมาว่า： “ป้าอ้อย ฉันรู้ว่าป้าลำบากใจ ทำงานของป้าไป ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเข้าใจผิด
ถ้าฉันเข้าใจป้าผิด พวกเขาถึงจะดีใจสิไม่ว่า”
“คุณผู้หญิง ขอบคุณที่คุณเชื่อใจฉัน”
ป้าอ้อยซาบซึ้งใจมาก
ตอนนี้เธอถูกคุณหญิงย่าใช้งาน สิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็คือกลัวคุณผู้หญิงจะเข้าใจเธอผิดว่าเธอเอ็นเอียงไปอยู่ฝั่งคุณหญิงย่า
เมื่อก่อน เธอก็อยู่ข้างคุณผู้หญิงมาโดยตลอดอยู่แล้ว ตอนนี้คุณผู้หญิงกับคุณไซม่อนคืนดีกันแล้ว เธอยิ่งต้องอยู่ข้างคุณผู้หญิง อย่าว่าแต่เธอเลย ขอแค่คนที่มีมีเซ้นส์หน่อย ก็จะรู้ว่าที่คฤหาสน์นี้ คุณผู้หญิงต่างหากที่เป็นเจ้าบ้านที่แท้จริง
ญาณินพาป้าอ้อยมาที่ห้องของคุณหญิงย่า ตอนที่เธอเข้าไปข้างในนั้น คุณหญิงย่ากับคุณปู่ได้นั่งอยู่บนโซฟาคู่แล้ว ส่วนไซม่อนนั้นนั่งอยู่ตรงข้ามคุณปู่กับคุณหญิงย่า
เมื่อเห็นญาณินเดินเข้ามา ไซม่อนรีบลุกขึ้นไปพยุงภรรยา สองสามีภรรยานั่งด้วยกัน
มองดูสองสามีภรรยาที่อายุปูนนี้แล้ว หลังจากคืนดีกันเหมือนเดิม ทั้งสองคนรักกันเหมือนตอนเพิ่ง
แต่งงานกันใหม่ๆ ทำให้คุณหญิงย่ามองสะใภ้ใหญ่ด้วยสายตาที่ซับซ้อน
ตามหลักแล้ว เธอทำผิดต่อญาณิน
แต่เธอก็รู้สึกโกรธเกลียดญาณิน รู้สึกว่าเป็นเพราะญาณินไม่ยอมยกโทษให้ลูกชายคนเล็กทั้งสองคนของเธอ ลูกชายคนโตถึงส่งน้องชายทั้งสองคนเข้าไปในคุก
“ฮัดเช่ย”
คุณหญิงย่าจามออกมา
เธอแก่แล้วจริงๆ เป่าลมเย็นแค่ไม่กี่นาที ก็เป็นหวัดแล้ว
คุณปู่ต่อว่าเธอขึ้นมาว่า： “ก็บอกแล้วว่าให้คุณหมอมาดูอาการหน่อย เธอก็กลัวกินยา ไม่ยอมหาหมอ เธอนึกว่าเธอยังสาวเหรอ เธอแก่แล้ว ร่างกายรับไม่ไหวแล้ว”
“ผมฉันก็หงอกแล้ว แก่แล้วจริงๆ ร่างกายไม่ไหวแล้ว ร่างกายนี้ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ เฮ้อ ว่ารู้ว่าจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ ไม่รู้จะอยู่ถึงเห็นหน้าเหลนหรือเปล่า？”
“หลานสะใภ้ก็ยังไม่มีเลย ยังคิดจะเห็นหน้าเหลน”
แต่ถ้าเหลนนอกแล้วหล่ะก็คาดหวังได้ เพราะเทวิกาท้องแล้ว
ผู้เฒ่าทั้งสอง ต่างสลับกันพูดคนละประโยค ทำให้ไซม่อนและภรรยาเข้าใจถึงสาเหตุที่พ่อแม่เรียกพวกเขาได้ทันที
แต่ว่าสองสามีภรรยายังคงทำหน้าบึ้งตึงเหมือนเดิม สีหน้าเคร่งขรึม ฟังผู้เฒ่าทั้งสองเล่นละครกัน
ผ่านไปสักพัก คุณหญิงย่าถึงพูดข้าประเด็น เธอถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อน จากนั้นค่อยพูดออกมาว่า： “ไซม่อน เรื่องของน้องรองกับน้องสาม พ่อกับแม่รู้ดีว่าโทษพวกแกไม่ได้ ก็แค่คนเป็นพ่อแม่ยังไงก็ต้องรู้สึกเสียใจเป็นธรรมดา”
“อายุของแม่ก็มากแล้ว ร่างกายก็ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ ทั้งชีวิตนี้ของแม่ มีความสุขมาครึ่งค่อนชีวิต ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องของน้องรองกับน้องสาม แม่คงมีความสุขจนถึงตาย”
ไซม่อนไม่พูดอะไร สายตาจ้องมองไปที่แม่ รอฟังแม่พูดต่อไป
“ครอบครัวราวผ่านอะไรมาตั้งเยอะ ตอนนี้ทั้งคฤหาสน์บรรยากาศอึมครึม แม่กับพ่อแกก็อารมณ์ไม่ดี ก่อนหน้านั้นที่ฉันเคยเสนอพวกแก เรื่องที่จับคู่ประยสย์กับกัญณิศา พวกแกสองคนคิดว่าเป็นยังไงบ้าง？”
“แม่คิดว่า พวกแกสองคนคงไม่มีปัญหา พวกเรารีบจัดเรื่องงานแต่งให้พวกเขา จะเป็นการเพิ่มงานสิริมงคลให้แก่คฤหาสน์และแม่ก็จะได้รู้สึกดีขึ้น ถ้าหากได้อุ้มเหลนก่อนตาย แม่ก็คงจะนอนตายตาหลับ”
คุณปู่รับช่วงพูดต่อขึ้นมาว่า “ไซม่อน แม่ของแกก็แค่อยากจัดงานมงคลเพื่อขจัดเรื่องไม่ดี แกดูสิ สุขภาพของฉันกับแม่แก่ก็แย่ลงทุกวัน จัดงานมงคลเพื่อขจัดเรื่องเสนียดจัญไรออก ไม่แน่หลังจากนี้ครอบครัวของเราก็จะดีขึ้นก็ได้”
ไซม่อนยิ้มเยาะในใจ พ่อแม่ต้องการแก้แค้นเขา แก้แค้นลูกชายของเขา อดใจไว้ไม่ไหวจริงๆ
น้องชายสองคนถูกตำรวจจับตัวไปแค่กี่วันเอง？ยังไม่ได้ตัดสินเลยด้วยซ้ำ พ่อแม่ก็อดใจไม่ไหวที่จะแก้แค้นลูกชายของเขาแล้ว
พ่อแม่คิดว่าเขาเป็นคนนำพาความเจ็บปวดและความทุกข์มาให้แก่พวกเขา ดังนั้นจึงต้องการแก้แค้นลูกชายของเขา เพื่อให้พ่ออย่างเขาได้ลิ้มลองรสชาติของความเจ็บปวด
“พ่อ แม่ ถ้าสุขภาพไม่ดี ก็ควรไปหาหมอ จัดงานมงคลเพื่อขจัดเรื่องไม่ดีออกไปไม่มีประโยชน์หรอก ถ้าจัดงานมงคลแล้วขับไล่สิ่งไม่ดีออกไปได้ แล้วจะมีหมอไว้ทำไม？อีกอย่างประยสย์กับคุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์ก็ไม่ได้รักกัน ประยสย์ไม่ได้ชอบคุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์ด้วยซ้ำ คนสองคนที่ไม่ได้รักกัน ถ้าฝืนใจให้แต่งงานกันไป มีแต่จะเป็นการทำร้ายพวกเขา ให้พวกเขาทนทุกข์ทรมานตลอดชีวิต”
คุณหญิงย่าต้องการให้ประยสย์ทนทุกข์ทรมานทั้งชีวิตนั่นแหละ
“ให้แกส่งประยสย์ไปขยายธุรกิจที่เมืองแอคเซสซ์ไม่ใช่เหรอ เมื่อเขาไปแล้ว ก็สามารถบ่มเพาะความสัมพันธ์กับณิศาได้ ณิศากับวิกาสนิทกัน ถ้าประยสย์แต่งงานกับณิศา วิกาก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีปัญหากับพี่สะใภ้”
“ณิศาเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกับประยสย์มากที่สุด ประยสย์เย็นชาแข็งกระด้างเกินไป ก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่อ่อนโยนอย่างณิศามาเป็นภรรยา สยบความแข็งกร้าวด้วยความนุ่มนวลละมุนละไม”
ไซม่อนยังต้องการพูดอะไรต่ออีก แต่ถูกญาณินกระตุกตัวเบาๆ ไซม่อนจึงพูดออกมาว่า： “แม่ นี่เป็นเรื่องแต่งงานของประยสย์ ลูกโตแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเอง ผมที่เป็นพ่อไม่มีทางไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขาหรอก แต่ถ้าพ่อกับแม่สามารถเกลี้ยกล่อมเขาให้แต่งงานกับคุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์ด้ ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
ลูกสะใภ้แต่งงานเพื่อใช้ชีวิตกับลูกชาย ขอแค่ลูกชายไม่มีปัญหา เขาที่เป็นพ่อสามีจะสามารถมีปัญหาอะไรได้？
“แกโทรศัพท์หาประยสย์ตอนนี้เลย เรียกเขากลับมา ฉันจะพูดต่อหน้าเขาเลย”
คุณหญิงย่าเหมือนต้องการให้ประยสย์กับกัญณิศาแต่งงานจดทะเบียนเดี๋ยวนี้เลย
เป้าหมายของเธอ เด่นชัดมาก แต่เธอก็ไม่คิดจะปิดบัง
ลูกชายคนโตกับภรรยาไม่ใช่คนโง่สักหน่อย จะไม่รู้เป้าหมายที่แท้จริงของเธอได้ยังไง？
เธอต้องการให้ชีวิตการแต่งงานของประยสย์ไม่มีความสุข ทั้งสองคนจดทะเบียนสมรสกันยิ่งเร็วยิ่งดี ใช้กัญณิศามัดตัวประยสย์ไว้ตลอดชีวิต เมื่อประยสย์กับกัญณิศาแต่งงานกันแล้ว ถ้าเขาต้องการหย่า เทวิกาก็ต้องเกลี้ยกล่อมพี่ชายให้ตรึกตรองให้ดี
“แม่ เรื่องนี้ไม่รีบ รอให้งานแต่งของวิกากับยศพัฒน์จัดเสร็จก่อนค่อยว่ากัน ตามปฏิทินจันทรคติงานแต่งของวิกาอยู่วันที่ยี่สิบหกเดือนธันวาคม ก็ใกล้ถึงแล้ว แต่หลังจากงานแต่งของวิกาก็เป็นปีใหม่แล้ว ปล่อยให้ประยสย์กับคุณหนูรองของตระกูลนนท์สัจทัศน์สนิทกันมากกว่านี้อีกหน่อย ดูสิว่าจะรักกันได้ไหม”
“ฮัดเช่ย”
คุณหญิงย่าจามออกมาอีกครั้ง แล้วพูดออกมาว่า： “ร่างกายของฉันตอนนี้ ไม่รู้อยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ รีบๆ จัดงานแต่งให้พวกเขา จัดงานมงคลเพื่อขจัดเรื่องไม่ดีออก ไม่แน่แม่อาจมีชีวิตถึงเหลนเข้าโรงเรียนก็เป็นได้”
ญาณินทำท่าเบ้ปาก
แล้วตำหนิอยู่ในใจ：ฝันไปเถอะ！
คุณหญิงย่า：คนชั่วอายุยืนเป็นพันปี ฉันในสายตาของพวกแกก็คือคนชั่ว ยังไงก็ต้องมีชีวิตอยู่ถึงพันปี เพื่อยั่วโมโหพวกแก
ไซม่อนนิ่งเงียบไป
สุดท้ายทนไม่ไหวกับการเกลี้ยกล่อมและบีบบังคับของพ่อแม่ เขาจึงโทรศัพท์ให้ลูกชาย เพื่อเรียกลูกชายให้กลับมาคุยเรื่องสำคัญในชีวิต
หลังจากประยสย์ได้รับโทรศัพท์ของพ่อ เขาเกรี้ยวกราดด้วยอารมณ์เดือดดาลผ่านโทรศัพท์ แต่เมื่อเขาวางสายลงแล้ว ก็รีบส่งข้อความไปให้กัญณิศาด้วยความดีใจ เนื้อหาของข้อความคือ： “ณิศา นางแก่ที่บ้านผมคนนั้นอดใจรอไม่ไหวที่จะแก้แค้นผม บอกให้ผมแต่งงานกับคุณ”
กัญณิศา： “……”
