กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) – บทที่ 438 ได้พบเจอกัน

”สหายข้าขอทราบได้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน?” ฮวงเฟิงดึงชายหนุ่มในชุดคลุมสีขาวเอาไว้และถาม
ชายหนุ่มมองไปที่ฮวงเฟิงด้วยความสงสัยเพราะว่าฮวงเฟิงได้มาถึงสถานที่แห่งนี้แล้ว แต่เขากลับไม่รู้ว่าสถานที่แห่งนี้อยู่ที่ไหน เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างแปลกๆ
อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายไม่ได้สอบสวนเพิ่มเติมแต่กล่าวว่า: “นี่คือเมืองหมังชาน สหายท่านนี้ท่านหลงทางงั้นหรือ?”
ชายหนุ่มคนนี้คิดได้เพียงความเป็นไปได้นี้มิฉะนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่ฮวงเฟิงจะไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน
”อ้อ”ฮวงเฟิงถือโอกาสพยักหน้า: “ก่อนหน้านี้ภายใต้คำสั่งของพ่อ ข้าไปเยี่ยมสหายเก่าของเขา แต่ระหว่างทางข้าถูกกลุ่มโจรปล้นและโยนทิ้งไว้ใกล้ภูเขาที่อยู่ด้านหน้าของเรา
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”เขาไม่สงสัยในคำพูดของฮวงเฟิง ในช่วงเวลานี้ของปีตามท้องถนนไม่สงบซึ่งเป็นเรื่องปกติมาก สิ่งที่เกิดขึ้นแบบนั้นมักจะเกิดขึ้นและจากหน้าตาท่าทางแล้วฮวงเฟิงก็ไม่ได้ดูเหมือนคนเลวเลย
“ได้เวลากินข้าวแล้วข้ายังไม่คิดว่าเพื่อนกินข้าวยังถ้าไม่ถือสาก็มากินข้าวกับพวกเราสิ” เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มคนนี้มีจิตใจที่อบอุ่น เขารู้ว่าฮวงเฟิงไม่มีเงินติดตัวและอาจจะไม่มีเงินกินข้าวด้วย ดังนั้นเขาจึงเป็นฝ่ายเชิญ
“จะมัวไปอายอะไรกันเล่า?”ฮวงเฟิงกล่าวเพราะว่าเขาไม่มีเงินจริงๆ แต่ไม่ได้ถูกโจรปล้น แต่เพราะเขาเพิ่งจะเคลื่อนย้ายประตูมิติมาและในกล่องจักรวาลมีเงินหยวนจีนเพียงไม่กี่หยวน แต่เห็นได้ชัดว่าสิ่งนั้นใช้ไม่ได้ที่นี่ดังนั้นการที่บอกว่าฮวงเฟิงไม่มีเงินก็ถูกต้องแล้ว
“มีอะไรให้อายอีกล่ะ?ในเมื่อพวกเราอยู่ที่นี่กันหมดก็ควรจะช่วยกัน” ชายหนุ่มกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
”ขอบคุณนะ”ฮวงเฟิงไม่ปฏิเสธแม้ว่าเขาจะยังไม่หิวมาก แต่ก็เป็นการดีที่ได้รู้จักกับคนไม่กี่คนที่นี่ด้วยวิธีนี้ เขาจะได้เข้าใจสิ่งต่างๆ ที่นี่ได้มากขึ้น
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็พาฮวงเฟิงไปที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขานัดกับใครบางคนไว้ “อ้อใช่ ข้าชื่อหลิวหมิงเจี๋ย”
“ข้าชื่อฮวงเฟิง”ฮวงเฟิงยกมือประกบกันแสดงการคารวะจึงดูเหมือนเขาเป็นนักศิลปะการต่อสู้
“งั้นก็เรียกพี่ฮวงได้สินะยินดีที่ได้รู้จัก!” หลิวหมิงเจี๋ยประกบมือของเขาและกล่าวออกมา
เมื่อหลิวหมิงเจี๋ยพาฮวงเฟิงเข้ามาในร้านอาหารแน่นอนว่ามีใครบางคนรอพวกเขาอยู่ที่นั่นแล้วหลิวหมิงเจี๋ยแนะนำทั้งสองฝ่ายและฮวงเฟิงก็ยังพบว่าคนที่รอพวกเขาอยู่แล้วนั้นชื่อว่า หลี่เต๋อหยูและเขาเป็นเพื่อนของหลิวหมิงเจี๋ย นอกจากนี้พวกเขายังมาจากสำนักเดียวกัน นั่นก็คือ สำนักเจ็ดนพเคราะห์!
”โลกนี้ช่างเล็กเสียจริง”เมื่อฮวงเฟิงพบว่า หลิวหมิงเจี๋ยและหลี่เต๋อหยูมาจากสำนักเจ็ดนพเคราะห์ เขาก็ตกใจเมื่อรู้ว่าศาสตร์กำลังภายในครั้งแรกที่เขาได้รับมาก็ได้มาจากสำนักเจ็ดนพเคราะห์นี่เอง
เพียงแต่ฮวงเฟิงไม่ได้คาดหวังว่าชะตากรรมของเขากับสำนักเจ็ดนพเคราะห์จะมาถึงขั้นนี้เขาเพิ่งเคลื่อนย้ายประตูมิติไปและบุคคลที่เขาดึงมาโดยบังเอิญก็คือสำนักเจ็ดนพเคราะห์ แล้วจะไม่ทำให้ฮวงเฟิงประหลาดใจได้อย่างไรกัน? Aileen-novel
หลี่เต๋อหยูคนนี้เหมือนกันกับหลิวหมิงเจี๋ยทั้งคู่มีบุคลิกที่ตรงไปตรงมา หลังจากรู้ว่าฮวงเฟิงถูกโจรปล้นเขาก็มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลและพร้อมที่จะมอบเงินบางส่วนให้กับฮวงเฟิงซึ่งทำให้ฮวงเฟิงซึ้งใจเป็นอย่างมาก
“ดูเหมือนว่าตำแหน่งของการเคลื่อนย้ายประตูมิติในครั้งนี้ก็ไม่เลวนะสองคนนี้มาจากสำนักเจ็ดนพเคราะห์ซึ่งมันดีเลยทีเดียว” หลังจากที่ฮวงเฟิงขอบคุณอย่างสุภาพเรียบร้อยแล้วเขาก็เก็บเงินไว้ เขาไม่รู้ว่าจะต้องอยู่ที่นี่นานแค่ไหนเพราะว่าเขาจึงไม่มีเงินติดตัวเลย
การกระทำของหลิวหมิงเจี๋ยและหลี่เต๋อหยูทำให้ความประทับใจของฮวงเฟิงที่มีต่อสำนักเจ็ดนพเคราะห์และทั้งคนสองคนพุ่งสูงขึ้น
“พี่หลิวพี่หลี่ ข้าเพิ่งจะเห็นผู้ชายหลายคนถือดาบ พวกเขาดูรีบร้อนและมีสีหน้ากังวล มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”
หลังจากกินอาหารและดื่มไปได้นิดหน่อยฮวงเฟิงก็เริ่มถามถึงข้อสงสัยในใจของเขา เขาอยากจะเข้าใจสถานการณ์ที่นี่ก่อนจึงจะสามารถจัดการได้ในเวลาที่เหลือ
ครั้งล่าสุดที่เขาถูกเคลื่อนย้ายประตูมิติกล่องจักรวาลก็ได้เคลื่อนย้ายเขาไปยังสนามรบในทันที ในสถานที่นั้นเขาไม่สามารถแม้แต่จะกินได้ในขณะที่ปากของเขาร้อนและส่วนใหญ่เขาก็ต้องต่อสู้ในสงครามและเมื่อเขาหิวมากเท่านั้นเขาจึงจะกินอะไรได้ นอกจากนี้เขายังกินอะไรไม่ได้นอกจากซาลาเปาเนื้อแข็งซึ่งมีรสชาติที่ไม่อาจจะบรรยายได้
อย่างไรก็ตามครั้งนี้กล่องจักรวาลไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาอย่างไม่ยุติธรรมอย่างน้อยก็ในเรื่องของอาหารในทันทีที่เขามาที่นี่เขาได้พบกับแขกที่มีอัธยาศัยดีถึงสองคนนอกจากนี้อาหารในร้านนี้ยังอร่อยมากและเป็นอาหารสีเขียวจากธรรมชาติที่ปราศจากมลพิษ เมื่อกินเข้าไปเขารู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมจางๆ ในอากาศที่นี่ไม่มีโรงงานอุตสาหกรรมที่ก้าวหน้าที่จะทำให้อาหารเหล่านั้นเป็นมลพิษ
สำหรับเหล้านั้นฮวงเฟิงไม่ค่อยชอบสักเท่าไรเพราะดีกรีของเหล้านี้ไม่ได้สูงมากนักดังนั้นการดื่มเข้าไปจึงไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรมากนัก ฮวงเฟิงคิดว่าดีกรีของเหล้าที่นี่แย่ยิ่งกว่าเบียร์บนโลกของเขาเสียอีก
หลิวหมิงเจี๋ยและหลี่เต๋อหยูหลังจากดื่มเหล้าไปเพียงสองสามจอกหน้าก็เริ่มแดงเล็กน้อยแม้แต่คนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ พวกเขาก็ดูเหมือนจะเมาอย่างแน่นอน ฮวงเฟิงสังเกตเห็นว่าคนเหล่านี้ซึ่งมาจากโลกศิลปะการต่อสู้ชอบดื่มเหล้ามาก
“ฉันสงสัยว่าปริมาณแอลกอฮอล์ที่ฉันเพิ่งดื่มเข้าไปมันมากแค่ไหนกันนะถ้าเปิดโรงกลั่นเหล้าที่นี่ก็คงไม่เลวนะ” ฮวงเฟิงคิดในใจ แต่จนถึงตอนนี้เขาสามารถมาที่นี่ได้เพียงแค่ครั้งเดียวและน่าจะอยู่ได้เกือบปีต่อครั้ง แม้ว่าเขาจะเปิดโรงกลั่นเหล้าที่นี่ แต่ดูเหมือนว่าผลที่ตามมาจะไม่ทำให้เขาได้รับประโยชน์มากสักเท่าไร
“ฮวงเฟิงนี่ท่านยังไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลยงั้นเหรอ?”ฮวงเฟิงเองก็สวมชุดนักรบดังนั้นหลี่เต๋อหยูและหลิวหมิงเจี๋ยต่างก็คิดว่า ฮวงเฟิงก็เป็นนักศิลปะการต่อสู้เช่นกันและตราบใดที่เป็นนักศิลปะการต่อสู้ของอาณาจักรสำเภาสวรรค์ก็ไม่มีใครเคยได้ยินชื่อเขามาก่อนดังนั้น หลี่เต๋อหยูจึงอยากรู้อยากเห็น
”ข้าไม่รู้จริงๆ”ฮวงเฟิงส่ายหัว“ ก่อนหน้านี้ข้าฝึกตนด้วยความสันโดษและข้าไม่ค่อยรู้มากเกี่ยวกับเรื่องของโลกภายนอก”
“เป็นอย่างนี้นี่เอง”หลี่เต๋อหยู่และหลิวหมิงเจี๋ยพยักหน้าเพราะผู้ฝึกตนในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ฮวงเฟิงจะไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกภายนอก
”เรื่องนี้จะต้องเริ่มจากการต่อสู้ระหว่างอาณาจักรสำเภาสวรรค์ของเรา”หลิวหมิงเจี๋ยจิบเหล้าของเขาและกล่าวด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์