กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) – บทที่ 442 ประลอง (2)

”นักศิลปะการต่อสู้จากอาณาจักรวายุโชยคนนี้ช่างธรรมดาจริงๆ” ในเวลานี้ไม่เพียงแต่มีศิษย์ธรรมดาบางคนที่ดูถูกอาณาจักรวายุโชยเท่านั้นแม้แต่หัวหน้าสำนักทั้งหลายก็เริ่มรู้สึกมั่นใจเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้ไม่ได้ตระหนักว่าสำนักอัคคีโลหิตเป็นเพียงสำนักหนึ่งของอาณาจักรวายุโชยยิ่งไปกว่านั้นมันไม่ใช่สำนักใหญ่และเพิ่งถือกำเนินขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง
ในทางกลับกันแวดวงศิลปะการต่อสู้ของอาณาจักรสำเภาสวรรค์ได้ส่งฟู่หยางบุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุดของพวกเขาไปบุคคลที่มีชื่อเสียงเช่นนี้ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็ยังไม่ได้รับประโยชน์อย่างท่วมท้น จากสิ่งนี้จะเห็นได้ว่าความแข็งแกร่งของนักศิลปะการต่อสู้คนนี้ยังคงแข็งแกร่งมาก
น่าเสียดายที่ไม่มีใครตระหนักถึงเรื่องนี้และบางทีบางคนก็สามารถมองผ่านมันไปได้แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้ชี้ให้เห็นถึงเรื่องนี้ เนื่องจากแวดวงศิลปะการต่อสู้ของอาณาจักรสำเภาสวรรค์ยังต้องการความเชื่อมั่น
”ข้าขอโทษหัวหน้าสำนักผลงานของผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ไม่ดีเลย” สมาชิกสำนักอัคคีโลหิตกล่าวขณะที่ก้มศีรษะลงต่อหน้า ของหยวนเหลียง พร้อมกับกุมหน้าอกที่ได้รับบาดเจ็บ
”ออกไปก่อนแล้วเราจะจัดการเรื่องนี้ตอนที่เรากลับไปแล้ว!”แม้ว่าหยวนเหลียงจะไม่เป็นกังวลมากนักในตอนนี้ที่ลูกน้องของเขาก็แพ้ในนัดแรก หลังจากนั้นอารมณ์ของเขาจึงไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
”ขอรับ”หลังจากนั้นเขาก็เข้าใจวิธีการของหยวนเหลียง ไม่เพียง แต่เขาจะโหดเหี้ยมต่อศัตรูของเขาเท่านั้น แต่เขายังโหดเหี้ยมต่อพวกพ้องของเขาอีกด้วย และหากพวกเขาชนะในฝั่งของเขาอารมณ์ของหยวนเหลียงก็จะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นและเขาจะได้รับการลงโทษน้อยลงด้วยเสียอีกด้วย
“ปังปัง ปัง!” หยวนเหลียงก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและพูดด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจนว่า “อาณาจักรสำเภาสวรรค์เต็มไปด้วยพรสวรรค์ที่ซ่อนอยู่จริงๆ และมันก็ไม่ไร้ประโยชน์เลยสำหรับข้าที่ได้มาที่นี่
ด้วยเหตุนั้นหยวนเหลียงจึงปลดปล่อยพลังลมปราณทั้งหมดของเขาพลังที่เป็นของยอดฝีมืออันดับสองเผยให้เห็นทันทีว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเช่นนั้น!
แม้ว่าศิษย์ธรรมดาที่อยู่ด้านล่างจะไม่มีความแข็งแกร่งเท่ากับยอดฝีมืออันดับสองแต่พวกเขายังสามารถสัมผัสได้ถึงลมปราณที่เป็นของผู้ติดอันดับที่แข็งแกร่ง พวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยวนเหลียงดังนั้นพวกเขาจึงไม่ส่งเสียงใดๆ อยู่ชั่วครู่
”ดูเหมือนว่าเราจะต้องพึ่งพาหัวหน้าสำนักแล้วล่ะ”หลิวหมิงเจี๋ยกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เพราะในบรรดาศิษย์ธรรมดาเหล่านั้นไม่มีใครสามารถมีท่าทางที่โอ่อ่าเช่นนี้ได้ นอกจากนี้หลิวหมิงเจี๋ยเคยสัมผัสได้ถึงออร่าของหัวหน้าสำนักของเขามาก่อนและความรู้สึกยังคิดว่าด้อยกว่าของหยวนเหลียงคนนี้ด้วยซ้ำ
หลิวหมิงเจี๋ยไม่ใช่คนเดียวที่มีสีหน้าเคร่งเครียดหัวหน้าสำนักที่อยู่บนเวทีตอนนี้ก็มีสีหน้าไม่ดีเช่นกัน แม้แต่สองสามคนที่เคยดูถูกอาณาจักรวายุโชยก่อนหน้านี้ก็มีสีหน้าที่น่าเกลียดมากเช่นกัน เพราะพวกเขาตระหนักดีว่าท่าทางที่สง่างามของหัวหน้าสำนักอัคคีโลหิตคนนี้แข็งแกร่งกว่าพวกเขาส่วนใหญ่ นี่เป็นเพียงแค่สำนักเท่านั้น ใครจะไปรู้ว่าจะมีสำนักแบบนี้อีกสักกี่สำนัก Aileen-novel
“ข้าไปเอง”ในเวลานี้ผู้อาวุโสเดินออกไปและกล่าว
“ผู้อาวุโสตงดีเหลือเกินที่ท่านมาอยู่ที่นี่” ใครบางคนกล่าวออกมาซึ่งน้ำเสียงของเขารู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก
“ใช่แล้วถ้าผู้อาวุโสตงจัดการเอง ก็คงจะไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน เจ้าเด็กนั่นกับพวกของมันช่างโชคไม่ดีเสียจริงๆ” ใครบางคนกล่าวต่อ
จากการปรากฏตัวของผู้อาวุโสตงบรรยากาศที่ตึงเครียดบนเวทีลดน้อยลงทันที
ยิ่งไปกว่านั้นชื่อเสียงของเขาดังกระฉ่อนมานานแล้วก่อนที่เขาจะอายุสี่สิบปีเขาได้กลายเป็นยอดฝีมืออันดับสองแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ผ่านเข้าสู่อันดับหนึ่งตลอดหลายปีที่ผ่านมา หากต้องพูดว่าภายในอาณาจักรสำเภาสวรรค์บุคคลที่มีความหวังสูงสุดในการก้าวสู่การเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งก็คือผู้อาวุโสตงอย่างแน่นอน และเขายังเป็นหนึ่งในสามอันดับแรกที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองหมังชานจนถึงตอนนี้
เมื่อมองไปที่ชายชราที่ดูเหมือนจะอายุเพียงสี่สิบกว่าหยวนเหลียงก็ขมวดคิ้ว แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้เปล่งรัศมีออร่าใดๆ ออกมา แต่หยวนเหลียงก็รู้สึกได้โดยสัญชาตญาณว่าคนๆ นี้ไม่ธรรมดาและดูเหมือนจะไม่ด้อยไปกว่าเขาเลย
”อะไรกันคนของอาณาจักรสำเภาสวรรค์ไม่มีอีกแล้วเหรอ? ถึงได้ส่งคนแก่อย่างท่านมา?” หยวนเหลียงพูดเพราะเขาต้องการโจมตีชายชราคนนี้เสียก่อน
”หึหึ พวกเรามีคนอยู่มากมาย ถึงแม้ว่าข้าจะแก่แล้ว แต่ก็คงพอจะจัดการกับเจ้าได้” ใบหน้าของผู้อาวุโสตงยังคงมีรอยยิ้มที่ไม่เป็นอันตรายราวกับว่าเขาไม่ได้สนใจคำพูดของหยวนเหลียงเลยสักนิด
หยวนเหลียงเห็นว่าเขาไม่สามารถบังคับให้คู่ต่อสู้ถอยหนีได้ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงรับคำท้า
ทั้งสองฝ่ายแนะนำตัวเองก่อนดังนั้นหยวนเหลียงจึงเริ่มที่จะโจมตีชายชราก่อน แต่ดูเหมือนว่าเขาก็คิดจะทำแบบนั้นเช่นกัน ชายชราไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มก่อนและด้วยเหตุนี้จึงยังไม่ทันที่จะป้องกันตัวเอง เพียงครู่เดียวกลายเป็นหยวนเหลียงที่กำลังเข้าโจมตีและผู้อาวุโสตงเป็นฝ่ายตั้งรับ แต่ในสายตาของศิษย์ธรรมดาผู้อาวุโสตงกำลังเสียเปรียบ
“พวกเราจะทำยังไงกันดี?แม้แต่ผู้อาวุโสตงก็ไม่มีใครเทียบเขาได้ดูเหมือนว่าเราจะแพ้อย่างแน่นอนแล้ว” หลิวหมิงเจี๋ยกล่าวด้วยใบหน้าที่หดหู่ เขารู้จักผู้อาวุโสตงคนนี้และต้องบอกว่าเขามีข้อมูลแน่นปึ้ก
ฮวงเฟิงไม่ได้ตอบอะไรสายตาของเขาดีกว่าศิษย์ทั่วไปเช่น หลิวหมิงเจี๋ยอยู่เล็กน้อย และในตอนนี้หยวนเหลียงกำลังต่อสู้เหมือนเสือในสนามรบโดยเหวี่ยงหมัดหลังจากที่ต่อยไปที่ผู้อาวุโสตง การชกของเขารวดเร็วมากจนทำให้เกิดภาพซ้อนกัน นอกจากนี้พลังของเขาก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน แต่ว่าการได้ยินของฮวงเฟิงก็ดีเช่นกันและเป็นคนเดียวที่ได้ยินเสียงระเบิดจากตัวเขา
”กำปั้นก็เร็วถึงขีดสุดความแรงของมันมากพอจนมันสามารถสร้างโซนิคบูมได้”ฮวงเฟิงพึมพำอยู่ในใจ
หมัดฟ้าผ่าของเขายังเป็นวิธีที่รุนแรงและทรงพลังเพียงแต่มันยังไม่ร้อนแรงเท่าของหยวนเหลียงในตอนนี้ ดังนั้นผลการชกของเขาจึงไม่ดีเท่ากับของหยวนเหลียง แต่อย่างไรก็ตามเขาเชื่อว่าหลังจากที่เขาเชี่ยวชาญเทคนิคหมัดของเขาแล้วเขาก็จะสามารถทำได้เช่นเดียวกัน
ใบหน้าของฮวงเฟิงแตกต่างจากศิษย์คนอื่นๆเขาไม่ได้กังวลมากนักเพราะเขาสามารถบอกได้ว่าแม้ว่าการโจมตีของหยวนเหลียงจะเป็นระลอกคลื่นและดูดุร้าย แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำอันตรายต่อผู้อาวุโสตงมากนักซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสามารถแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างง่ายดาย
แม้ว่าผู้อาวุโสตงและหยวนเหลียงต่างก็อยู่ในระดับสูงสุดของอันดับสองแต่ก็มีความแตกต่างระหว่างทั้งสองคน หากยอดฝีมืออันดับหนึ่งมีคะแนนหนึ่งร้อยคะแนนและยอดฝีมืออันดับสองมีคะแนน 90 หรือสูงกว่าผู้อาวุโสตงอาจอยู่ที่จุดสูงสุดที่ 99 คะแนน
สำหรับหยวนเหลียงดูเหมือนว่าเขาจะมีความแตกต่างในช่วงเก้าถึงสิบห้าแม้ว่าเขาจะมีพลังมากอยู่แล้วและด้อยกว่าผู้อาวุโสตงเพียงเล็กน้อย แต่หลังจากมาถึงระดับนี้แล้วก็ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ในความแตกต่างที่จุดหนึ่ง ไม่ต้องพูดถึงว่าทั้งสองฝ่ายมีความแตกต่างกันอยู่แล้วสามถึงสี่คะแนน แต่ช่องว่างระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่น้อยเลย
ดังนั้นฮวงเฟิงจึงไม่กังวลเลยเพราะหยวนเหลียงไม่สามารถที่จะทำร้ายผู้อาวุโสตงได้เลย