Chapter 449
“นี่มันพลังอะไรกันเนี่ย?”
ใบหน้าของเขาเกือบจะติดหน้าจอมอนิเตอร์และดวงตาของเขาก็เบิกกว้างอย่างประหลาดใจ แต่ก็มีความตื่นเต้นปนด้วย.
“บางทีเขาอาจจะเป็นคนที่พระเจ้าส่งมาให้ฉัน!”
เมื่อมองไปที่หลินเฟยบนหน้าจอ เขาก็หัวเราะอย่างมีความสุข” ตอนนี้ให้ฉันทดสอบแกหน่อยสิว่าขีดจํากัดแกมันอยู่ที่ไหน?”
ปัง ปัง ปัง
ปืนกลหักร่วงลงมาจากแพงและกลายเป็นชิ้นๆ
กริ้งๆ
ในเวลานี้ กําแพงที่อยู่ข้างหน้าทั้งสองก็ได้ยินเสียงดังลั่น และขณะเดียวกันก็สั่นเล็กน้อย.
กําแพงด้านหน้าของเขาค่อยๆยกตัวสูงขึ้นๆและประตูก็ปรากฏขึ้น
ด้านหลังประตูเป็นทางเดินกว้างไม่เกิน 2 เมตร มันแทบจะเดินเข้าไปพร้อมกันสองไม่ได้
หลินเฟยมองไปที่ทางเดินข้างหน้าของเขาและครุ่นคิด.
“เดิมที่ชั้นใต้ดินมันใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ? หรือว่าคนเหล่านี้ขุดทางเดินหลังจากที่ไม่มีอะไรทํา?”
อย่าดูถูกพวกขี้เกียจที่ไม่มีอะไรทํา
“ตามฉันมา” หลินเฟยพูดกับเด็กสาว
“ฉันไม่ใช่เด็ก ฉันแข็งแกร่งมาก” เด็กสาวไม่เต็มใจที่จะได้รับความคุ้มครองจากหลินเฟย แม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้นแต่เธอก็ยังคงเดิมตามหลินเฟยไปอย่างเงียบๆ
ตูมมม!
ทันทีที่ทั้งสองเดินเข้ามาตามทางเดิน ประตูด้านหลังก็ปิดลง และกําแพงก็ค่อยๆหดหายไป.
“มันดูเหมือนว่าอีกฝ่ายต้องการให้เราเดินไปข้างหน้า”
หลินเฟยไม่รีบและเขาก็ไม่กังวล แต่อย่างใดก็ตามเขาไม่มีเวลาเล่นที่นี่ เพราะนี่ไม่ใช่วันหยุด
แต่ในเวลานี้
กริ๊ก
จู่ๆก็มีเสียงดังออกมาจากกําแพงด้านหน้าราวกับว่ามันกําลังถูกเปิดออก
จากนั้น ทั้งสองและหลินเฟยและเด็กสาวก็ได้ยินเสียงคํารามของสัตว์ร้าย.
ปัง ปัง
สิงโตสามหัวค่อยๆเดินออกมาจากกําแพง ดวงตาสีแดงของมันจ้องไปที่หลินเฟยและเด็กสาวทันที
“ฉันไม่รู้ว่ามันกลายพันธุ์เองหรือว่ากลายพันธุ์เพราะอย่างอื่น” หลินเฟยมองดูสิ่งโตสามหัวที่ตัวขนาดพอๆกับวัวและอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพํา “แต่มันดูไม่น่ารักเลย มันดุร้ายมาก”
สิงโตตัวนี้สูงพอๆกับวัวและในทางเดินนี้ก็กว้างไม่ถึง 2 เมตร มันเหมือนกับติดอยู่ในโบกี้รถไฟพร้อมกับสิงโต
ตอนนี้มันจ้องไปที่หลินเฟยและเด็กสาวก่อนที่จะคํารามออกมา
แค่ตัวมันอย่างเดียวก็เต็มทางเดินแล้ว มันไม่แม้แต่จะกลับตัวด้วยได้ซ้ำ และไม่มีที่ให้คนหลบ.
หากเป็นคนอื่น สิงโตทั้งสามนี้ทรงพลังอย่างมาก
เมื่อมันวิ่งขึ้นมาบนพื้น ทําให้มันมีแรงมากพอที่จะถล่มภูเขา.
ตูม!
อย่างไรก็ตาม หลินเฟยยกมือซ้ายเพื่อป้องกัน
มือซ้ายของเขายันไปที่หัวสิงโตและสิงโตก็ทําอะไรไม่ได้อีก
เผชิญหน้ากับสิงโตที่ใหญ่เท่ากับรถไฟ เขายันมันด้วยมือซ้ายและไม่ถอย.
“แกนี่มันน่าเกลียดจริงๆ”
หลินเฟยพูดอย่างนั้นและก้าวไปด้านหน้า
ตูม!
สิงโตถูกหลินเฟยผลักกลับไปทันที
“อะไรกัน!”
ชายหนุ่มในห้องที่เฝ้ามองก็ผงะเมื่อเห็นฉากนี้ และความยินดีบนใบหน้าของเขาก็มากขึ้น
“น่าสนใจ น่าสนใจ!”
“หากฉันเอาร่างของแกมาได้ ฉันก็สามารถค้นคว้าหาพลังจากพวกมอนเตอร์ได้อย่างไม่จํากัด!”
“ตอนนี้ฉันต้องการร่างของแก ไม่ว่าแกจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วก็ตาม”
เขากดปุ่มอย่างแรง
ปุซี่~
เกิดเสียงดังและทางเดินเริ่มบีบตรงกลาง!
