ตอนที่ 527 ปฐมราชินีจู่โจมแอตแลนกลับ!
น่าเสียดาย…
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!…
แทบจะในเวลาเดียวกันกับที่เอเลน่าและพรรคพวกปรากฏตัวขึ้น เซ่าเฮ่า ซีหวังหมู่ เทพอัสนีและอิงหลง ขวางทางของพระชายาลาซิน่าไว้ก่อนจะร่วมมือกันผนึกรอยแตกแยกไว้แล้ว
พูดๆ ง่ายก็คือ พวกนางถูกล้อมไว้แล้ว แต่ว่าพระชายาลาซิน่าที่หนีไม่ทัน นางกลับยังคงสงบนิ่ง ต่างจากเอเลน่าที่ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ลงได้ เมื่อนางออกมาก็เห็น ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองกอดเยี่ยนอวี๋สองแม่ลูกไว้
‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองคนนี้ย่อมมีรูปลักษณ์ตรงกับชายในฝันของเอเลน่า ผมสีทอง ดวงตาสีทอง
“หรง!”
เอเลน่าร้องออกมาอย่างตื่นเต้น พระชายาลาซิน่าย่อมเห็น ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองที่กำลังกอดเยี่ยนอวี๋สองแม่ลูกไว้ สีหน้าเยือกเย็น “หรง เจ้าหมายความเช่นไร!”
เพียงคำพูดนี้… ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองไม่ได้สนใจ
กรร!
วี้ด! โฮกกก…
เทพขุนเขาโบราณทั้งสิบสององค์คำรามพร้อมกัน อีกเพียงพริบตาก็จะโถมเข้าใส่หน้าของสองแม่ลูกลาซิน่าแล้ว
“ชักดาบ!” เอลล่าชักดาบและตะโกนขึ้นทันที
ทัพทหารม้าแอตแลนหมื่นกว่านายต่างชักดาบออกมาอย่างพร้อมเพรียง พลังงานบางอย่างถูกรวบรวมขึ้นอย่างรวดเร็ว แสงสีขาวทรงพลังและยิ่งใหญ่ไหลทะลักออกมาจากรอยแตกแยกฝั่งนั้นไม่หยุด สั่นไหวจนบริเวณภูเขาปู้โจวซานแตกเป็นรอยแยกอย่างต่อเนื่อง
หากมองจากระยะไกล จะเห็นได้ว่าทั่วทั้งบริเวณภูเขาปู้โจวซานมีรอยแตกเป็นใยแมงมุง
สถานการณ์เช่นนี้… เยี่ยนอวี๋นัยน์ตาเคร่งขรึม ทว่าพระชายาลาซิน่าเอ่ยขึ้นอีกครั้งว่า “หรง ข้าเชื่อว่าเจ้ารู้จักความสามารถของราชวงศ์แอตแลนของข้าดี ขอเพียงเจ้าเดินออกจากข้างกายสตรีคนนั้นตอนนี้ เดินมาทางนี้ ข้าจะช่วยเจ้าให้ราชสำนักอภัยกับสิ่งที่เจ้าทำลงไป”
“ใช่! ใช่! หรง! เจ้ารีบมา! มาอยู่ข้างกายข้า หากเจ้าทิ้งบุตรชายเจ้าไม่ลงก็พาเขามาด้วย ข้าจะทำดีต่อเขาแน่นอน” เอเลน่าตะโกนขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจ
ครานี้เอง…
“กัดนาง”
เมื่อสิ้นเสียงเยี่ยนอวี๋
กรร!
เทพขุนเขาโบราณทั้งสิบสององค์พากันอ้าปากที่โชกไปด้วยเลือด
วี้ด!
โดยเฉพาะซีหวังหมู่ มันอ้าปากหมายจะเขมือบเอเลน่าตรงๆ ทันที! นังโจรนี่ชักจะไร้ยางอายเกินไปแล้ว กล้าดีอย่างไรคิดจะเป็นแม่เลี้ยงของนายน้อย มารดามันเถอะ!
วี้ด!
ซีหวังหมู่กัดวงแหวนป้องกันของทัพทหารม้าแอตแลนแตกในคำเดียวทันที กลิ่นคาวเลือดพุ่งเข้าใส่ใบหน้าสองแม่ลูกลาซิน่า อีกเพียงพริบตาก็จะกัดลงไปแล้ว
เยี่ยนเสี่ยวเป่าเห็นดังนั้นก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา “กัดให้ตาย!” เป่าและพ่อเป่าไม่ไปหรอก! ไม่สนใจหญิงทรามหน้าไม่อายหรอก! น่าโมโหจริงๆ!
ทว่า… ซีหวังหมู่เพิ่งจะกัดลงไป
“ราชาแห่งคทา!”
ลาซิน่าที่สังเวยคทาพระชายาออกมาในทันที รอบกายของนางแผ่ซ่านรัศมีเจิดจ้าราวกับพระอาทิตย์แตกระเบิด เห็นได้ชัดว่ามีพลังทำลายล้างระดับเทียนอ๋อง
หากถูกคลื่นพลังระเบิดของนางทำลาย ทั่วทั้งบริเวณภูเขาปู้โจวซานจะพังทลายจนสิ้น กฎแห่งมิติของจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้าก็จะสั่นไหวรุนแรงขึ้น
เรื่องนี้นอกจากเยี่ยนอวี๋จะมองออกแล้ว เซ่าเฮ่าก็มองออกเช่นกัน ดังนั้น…
เตร๊ง!
ไป๋ตี้เซ่าเฮ่าที่เหินออกมาเขาก็สังเวยกู่ฉินออกมา และยังบรรเลงดนตรีด้วยคลื่นเสียงวุ่นวาย หนักแน่น ทุกๆ ที่ที่เสียงบรรเลงผ่าน พื้นที่กลับมาเสถียร แสงรัศมีเบาบางลง
ในขณะเดียวกัน!
กร๊อบ!
กรอบแกรบ! กรอบแกรบ…
เทพแห่งขุนเขาทั้งสิบสององค์กัดวงแหวนป้องกันเหล่าทัพทหารม้าหลวงแอตเลนต่อจากซีหวังหมู่ พวกมันไม่ชักช้าแม้แต่น้อย กัดกินทหารม้าที่อยู่รอบนอกสุดเข้าไปในปากคำแล้วคำเล่า
แครก!
แผละ!…
เสียงกระดูกและอาวุธที่ถูกกัดจนแตกหัก และเลือดเนื้อถูกกัดไหลทะลักออกมาจากปากของเทพแห่งขุนเขาทั้งสิบสององค์เป็นจังหวะ
เพียงเผชิญหน้ากันครั้งเดียว เทพแห่งขุนเขาทั้งสิบสององค์ก็ชนะขาด หักหน้าเอเลน่าที่เพิ่งตื่นเต้นดีใจได้ครู่หนึ่งทันที
“ให้ตายเถอะ!”
พระชายาลาซิน่าที่ชูคทาสีหน้าพลันเปลี่ยน เพราะว่านางคิดไม่ถึงเลยว่าจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้าจะมีเหล่าอสูรที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ไม่เหมือนที่ได้ยินมาเลย ตามข่าวล่าสุดที่ได้ยินมาเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว นางทราบมาว่าเทียนอ๋องสวรรค์เก้าชั้นฟ้านั้นเหลือน้อยนัก ในบรรดาสามคนที่ทรงพลังที่สุดยังถูกฆ่าไปสองคนเมื่อไม่นานมานี้ ที่เหลือก็ไม่น่าจะเหลือรอด เดิมทีลาซิน่าจึงคิดว่าการที่นางพาเอเลน่ามาจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ตัวแปรที่สำคัญที่สุดคือ… หรง!
แต่แล้ว…
“พระชายา อสูรเหล่านี้ล้วนมีพลังต่อสู้ระดับเจ้าศักดินา! พวกเราสู้ไม่ไหวแน่ ต้องถอนกำลังพ่ะย่ะค่ะ!” สีหน้าเอลล่าเคร่งเครียดมาก ถึงอย่างไรทหารม้าที่เขานำทัพมาถูกกินไปกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว
ระหว่างที่พูดนี้ อีกครึ่งหนึ่งก็หายไปแล้ว…
เหล่าทหารม้าพากันถอยกรูด อยากได้การคุ้มครองจากคทาลาซิน่า น่าเสียดาย…
กร๊อบ!
ซีหวังหมู่กัดคทาของลาซิน่าร้าว
อั่ก!
ลาซิน่าผู้ครอบครองคทาอาเจียนเป็นเลือดทันที!
“ท่านแม่!”
เอเลน่าเพิ่งรู้สึกกลัว! แต่แล้ว…
“ออกมา!”
ซีหวังหมู่ฉีกรอยแตกแยกด้วยกรงเล็บ กรงเล็บที่ฉีกจักรวาลขาดได้ก็ตะปบไปที่กะโหลกของเอเลน่าหมายจะฉีกทึ้ง! ทำเอาเอเลน่าตกใจตะลึงงัน
“ดาบศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง!”
เอลล่าระเบิดดาบอัศวินที่ไม่ธรรมดาออกมา น่าเสียดาย…
กร๊อบ!
ดาบอัศวินที่ไม่ธรรมดาของเอลล่ากลายเป็นเศษซากภายใต้กรงเล็บของซีหวังหมู่!
“เอเลน่า! กระตุ้นการคุ้มครองของสายเลือดราชวงศ์!” ลาซิน่าที่อาเจียนเป็นเลือดตะโกนบอก
น่าเสียดายที่เอเลน่าตกใจจนอึ้งไปแล้ว ไม่สามารถขานตอบได้เลย ดังนั้น… กรงเล็บของซีหวังหมู่จึงกระชากเอลล่ากระเด็น ตะปบเข้ากะโหลกและใบหน้าของเอเลน่าเข้าอย่างจัง ฝ่ายหลังเจ็บจนแสงศักดิ์สิทธิ์สีทองแดงอันบริสุทธิ์ไหลทะลักออกมาจากร่างกาย วิ้ง!
วงแหวนน่าสะพรึงถือกำเนิดขึ้นจากในร่างกายของเอเลน่าอย่างรวดเร็ว มันโจมตีกรงเล็บของซีหวังหมู่กลับ เกิดเสียงโลหะปะทะดังเคร้ง
จากนั้น…
วิ้ง!
เงาร่างสูงใหญ่ คล้ายมนุษย์และอสูรปรากฏกลางอากาศ
เยี่ยนอวี๋ผลัก ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองที่โอบเอวนางไว้และส่งเด็กน้อยให้เขา ในขณะเดียวกันก็ปล่อยลำแสงศักดิ์สิทธิ์ไปทางเงาร่างนั้น “กักขัง!”
ในครานี้ เยี่ยนอวี๋สัมผัสได้อย่างแจ่มชัดว่าเงาร่างมีกฎและระเบียบดั้งเดิมที่สุดของจักรวาลแอตแลน ซึ่งจะเป็นประโยชน์แก่นางมาก หากนางจับมันไว้ได้! ทว่าแทบจะในเวลาเดียวกันนั้น…
“หวนคืนแดนศักดิ์สิทธิ์!”
พระชายาลาซิน่าบีบคทาแตก นางสลายกลายเป็นแสงสีขาว หายตัวไปจากที่เดิมแล้ว! คนที่หายไปพร้อมกับนางย่อมรวมไปถึงเอเลน่าและเอลล่า รวมถึงอัศวินที่อยู่ใกล้นางมากที่สุดสองสามนาย ทว่า…
วิ้ง!
เยี่ยนอวี๋ก็จำกัดร่างเงาที่ปกป้องลาซิน่าและพรรคพวกไว้กลายเป็นวงแสงเล็กๆ เก็บไว้ในกำมือแล้ว
ตู้ม!
รอยแตกแยกพ่นกระแสน้ำสีดำน่าสะพรึงออกมาอย่างต่อเนื่องราวกับคลื่นน้ำทะเล คลื่นแต่ละลูกซัดรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่ามันต้องการทำลายเยี่ยนอวี๋และพรรคพวก ทำลายภูเขาปู้โจวซาน และทำลายล้างจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้าอย่างต่อเนื่อง
น่าเสียดาย…
“ภูเขาเชวี่ยซาน!”
“หนานชื่อเอ้อร์ซาน!”
“เป่ยชื่อเอ้อร์ซาน!”
“…”
“ภูเขาจิงซาน!”
ครานี้เอง เทพแห่งขุนเขาทั้งสิบสององค์ล้วนกลายเป็นภูเขาขนาดยักษ์ พวกเขาตั้งแถวและบดขยี้ไปทางกระแสน้ำสีดำอย่างไร้ซึ่งความเกรงกลัว ทำให้กระแสน้ำสีดำที่กัดกร่อนพื้นที่ลูกนี้สลายและถูกบดขยี้ระเบิดกลับไปในรอยแตกแยกทันที
ครานี้เอง…
