ตอนที่ 576 แผนการ
ไป๋ชิงเหยียนลูบแขนของต่งเหล่าไท่จวินเบาๆ อย่างปลอบโยน “ท่านยาย ข้าให้คนไปตามท่านน้าชายมาแล้วเจ้าค่ะ เรื่องนี้ยังพอมีทางแก้ รอดูว่าท่านน้าชายจะจัดการเช่นไรเถิดเจ้าค่ะ”
ต่งชิงเยว่รีบมาทันทีที่รับรู้เรื่องราว เมื่อเดินเข้ามาด้านใน เขามองไปทางต่งถิงจือด้วยแววตาคมกริบ ต่งถิงจือรีบก้มหน้าลง นางตกใจจนแทบหยุดหายใจ ไม่กล้าแม้แต่จะอ้อนวอน
“พาออกไปก่อน!” ต่งชิงเยว่หันไปสั่งหวังหมัวมัว
หวังหมัวมัวรับคำ ให้คนพาต่งถิงจือออกไปจากห้อง
ต่งชิงเยว่เดินอ้อมฉากกั้นเข้าไปด้านใน ทำความเคารพต่งเหล่าไท่จวิน เมื่อนั่งลงเรียบร้อยจึงกล่าวขึ้น “ข้าได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วขอรับ เรื่องนี้จัดการง่ายนิดเดียว ส่งตัวถิงจือออกไปคืนนี้ จากนั้นทูลองค์รัชทายาทว่านางเสียชีวิตอย่างกะทันหัน องค์รัชทายาทคงไม่สนใจผู้ที่เสียชีวิตแล้วหรอกขอรับ”
อย่างไรก็เป็นสายเลือดของตัวเอง ต่งชิงเยว่จะตัดใจสังหารบุตรสาวของตัวเองได้อย่างไร ส่งนางออกไปจากจวน ถือเสียว่าไม่มีบุตรสาวคนนี้อีกต่อไป
“หากท่านน้าชายทำเช่นนี้ องค์รัชทายาทอาจสงสัยได้เจ้าค่ะว่าเหตุใดท่านน้าชายจึงยอมให้ต่งถิงจือเสียชีวิต ทว่า กลับไม่ยอมให้นางแต่งเข้าจวนรัชทายาท หากองค์รัชทายาทเริ่มหวาดระแวงในตัวท่านน้าชาย พระองค์ต้องเริ่มขัดขวางท่านลุงในราชสำนักแน่เจ้าค่ะ โดยเฉพาะตอนนี้ฮ่องเต้มัวแต่สนพระทัยเรื่องการปรุงยา องค์รัชทายาทเป็นคนดูแลเรื่องการเมืองทั้งหมด ท่านน้าชายควรระวังรัชทายาทให้มากที่สุดเจ้าค่ะ”
ต่งชิงเยว่หลับตาลง “นางเป็นคนก่อเรื่องก็ให้นางรับผิดชอบเอง ถิงจืออยากไปอยู่จวนรัชทายาท เช่นนั้นก็ส่งนางไปเถิด นับแต่นี้เป็นต้นไปนางไม่ใช่บุตรสาวตระกูลต่งอีกต่อไป!”
“องค์รัชทายาทและฝ่าบาทจะทรงคิดเช่นนั้นหรือเจ้าคะ ขอเพียงต่งถิงจือแต่งออกจากจวนต่ง ขอเพียงนางคือบุตรสาวของต่งชิงเยว่ อย่างไรนางก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลต่งอยู่ดี ผู้อื่นจะคิดว่าเบื้องหลังของนางคือผู้ตรวจการเมืองเติงโจว คือกองทัพเติงโจวเจ้าค่ะ!” ต่งเหล่าไท่จวินวางลูกประคำลงบนโต๊ะอย่างแรง “ร้ายกาจนัก! เด็กนั่นรู้เรื่องนี้ดี นางรู้ดีเกินไปจึงคิดใช้เจ้า คิดใช้กองทัพเติงโจวปูทางให้ตัวเอง ด้วยนิสัยของนาง หากนางเข้าไปอยู่ในจวนรัชทายาท วันหน้าต้องสร้างความเดือดร้อนให้ตระกูลต่งแน่!”
ต่งเหล่าไท่จวินกล่าวอย่างร้อนรนจนไอออกมา “ฉางหลานกำลังเสี่ยงอันตรายปูทางให้ตระกูลต่งอยู่ที่ด่านหน้า จะปล่อยให้ทุกอย่างพังทลายเพราะคนเห็นแก่ตัวอย่างถิงจือไม่ได้เป็นอันขาด!”
“ท่านแม่ ข้าสั่งสอนถิงจือไม่ดีเอง ท่านแม่อย่าเพิ่งร้อนใจไปขอรับ!”
ต่งชิงเยว่รีบยื่นถ้วยน้ำชาส่งให้ต่งเหล่าไท่จวิน ทว่า ถูกต่งเหล่าไท่จวินที่หายใจหอบปัดออก ต่งชิงเยว่จึงส่งถ้วยชาให้ไป๋ชิงเหยียนแทน ส่งสัญญาณให้หลานสาวปลอบโยนต่งเหล่าไท่จวิน
“ท่านยายดื่มชาก่อนเถิดเจ้าค่ะ” ไป๋ชิงเหยียนลูบหลังของต่งเหล่าไท่จวินอย่างแผ่วเบาแล้วยื่นถ้วยชาให้
“เจ้าอย่าให้อาเป่าออกรับแทนเจ้านะ!” ต่งเหล่าไท่จวินถลึงตาใส่บุตรชาย รับถ้วยชามาจากหลานสาว “ข้าขอบอกเจ้าไว้ตรงนี้เลยนะ ต่งถิงจือเป็นคนคิดตื้น เห็นแก่ตัว และใจแคบ นางวางแผนเรื่องนี้โดยไม่คำนึงถึงความปรองดองและเกียรติยศของตระกูลเลยสักนิด หากปล่อยให้นางแต่งเข้าจวนรัชทายาท คนในตระกูลต่งจะกลายเป็นเพียงบันไดที่นางใช้เหยียบย่ำขึ้นไปเท่านั้น เจ้าจงคิดถึงบุตรชายที่ยอมเสียสละแม้แต่ชีวิตของตนเองเพื่อตระกูลต่งให้มากหน่อย!”
ต่งชิงเยว่กำหมัดที่อยู่ข้างลำตัวแน่น สักพักจึงคลายมือออกราวกับติดสินใจสิ่งใดบางอย่างได้ “ท่านแม่มีแผนการแล้วหรือไม่ขอรับ”
ต่งเหล่าไท่จวินวางถ้วนชาลงบนโต๊ะ ดวงตาดำขลับสะท้อนแสงไฟในห้องจนเป็นประกายชัดเจน “ส่งตัวหลิ่วอี๋เหนียงและต่งถิงจือออกไปจากจวนต่งแต่เช้าตรู่ กล่าวกับคนภายนอกว่าถิงจือไม่ใช่บุตรสาวแท้ๆ ของเจ้า ข้าเป็นคนลอบสืบเรื่องนี้อย่างลับๆ เอง ทว่า ต่งฉางหลานเพิ่งเสียชีวิต หลานสะใภ้ของข้ากำลังตั้งครรภ์ ข้าไม่อยากให้เลือดแปดเปื้อนจวนต่งจึงทำเพียงขับไล่สองแม่ลูกออกไปจากจวนต่ง!”
เหล่าไท่จวินกล่าวอย่างชัดเจนว่าจะขับไล่สองแม่ลูกออกไปมีชีวิตตามมีตามเกิด หากรัชทายาทอยากรับนางไปเป็นอนุ สตรีผู้นี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลต่งทั้งสิ้น
แม้วันหน้าต่งถิงจือก่อเรื่องอันใดขึ้นมา ตระกูลต่งสามารถอ้างได้ว่านางคับแค้นใจจึงต้องการแก้แค้นตระกูลต่ง
“ดีที่เจ้าไม่ชอบหลิ่วอี๋เหนียงเป็นทุนเดิม เจ้ารับนางมาอยู่ในจวนเพราะเมาเหล้าจนพลาดมีต่งถิงจือ นับแต่นั้นเป็นต้นมาเจ้าไม่เคยไปเหยียบที่เรือนของหลิ่วอี๋เหนียงเลย ต่อให้องค์รัชทายาททรงสืบก็ยังมีหลักฐานอยู่” ต่งเหล่าไท่จวินกล่าวนิ่งๆ
ตอนนั้นพี่ชายคนที่สามของผู้เฒ่าต่งเมาเหล้าต่งชิงเยว่และยัดหลิ่วอี๋เหนียงให้เขา นับแต่นั้นเป็นต้นมาต่งชิงเยว่ไม่เคยเมาเหล้าอีกเลย เมื่อรู้สึกใกล้เมาแล้ว ไม่ว่าผู้ใดจะขอให้ดื่ม เขาก็ไม่มีทางดื่ม กลัวว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีก
เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องน่าอายสำหรับบุรุษ
ทว่า ความปลอดภัยของตระกูลต่งสำคัญกว่าภาพลักษณ์ของต่งชิงเยว่มากนัก ต่งชิงเยว่จึงพยักหน้า “ถือเป็นการไว้ชีวิตนาง ต่อไปนี้นางจะทำเช่นไรต่อปล่อยให้นางเป็นผู้ตัดสินเอง”
ไป๋ชิงเหยียนลูบไปที่ถุงทรายซึ่งพันอยู่รอบแขนของตัวเอง รัชทายาทคงรู้แล้วว่าตระกูลต่งมีบุตรสาวอนุสองคน เขาอาจพุ่งเป้าไปที่อีกคนขึ้นมา “ท่านยายคงต้องป่าวประกาศว่าต่งถิงอวิ๋นป่วยหนักด้วยเจ้าค่ะ พวกนางเติบโตมาด้วยกัน อยู่ๆ ทราบว่าอีกฝ่ายไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกัน อีกทั้งเพิ่งสูญเสียพี่ชายไป ร่างกายย่อมรับไม่ไหวเจ้าค่ะ”
“ในเมื่อสืบรู้ว่าหลิ่วอี๋เหนียงปิดปังเรื่องใหญ่เช่นนี้ไว้หลายปี เช่นนั้นก็ทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตเถิด!” ต่งเหล่าไท่จวินเป็นคนเด็ดขาดมาแต่ไหนแต่ไร นางตะโกนเสียงดัง “หวังหมัวมัว ไปจับตัวหลิ่วอี๋เหนียงมาที่นี่! สั่งให้ทุกคนในจวนต่งปิดปากให้สนิท ผู้ใดกล้าแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปจะโดนโบยจนตาย!”
กล่าวจบ ต่งเหล่าไท่จวินหันไปทางไป๋ชิงเหยียน นางไม่อยากให้หลานสาวเห็นเรื่องสกปรกเหล่านี้จึงกล่าวขึ้น “หากคืนนี้เจ้าอยู่ที่เรือนคงไม่นอนไม่หลับแน่ ยายจะให้คนพาเจ้าไปพักที่เรือนของถิงอวิ๋นสักคืน”
เรื่องงามหน้าของตระกูงต่ง ไป๋ชิงเหยียนสกุลไป๋ ไม่ควรมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ หญิงสาวจึงพยักหน้ารับ
คืนนี้ตระกูลต่งมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นจริงๆ เมื่อต่งถิงจือรู้ว่ามีคนไปนำตัวหลิ่วอี๋เหนียงมา นางก็รู้ทันทีว่าตนทำให้อี๋เหนียงพลอยเดือดร้อนไปด้วย ใบหน้าของนางขาวซีด ไม่มีความรู้สึกได้ใจอย่างเมื่อครู่อีกแล้ว หญิงสาวร้องไห้จนตัวโยน
ไป๋ชิงเหยียนเดินไปถึงเรือนของต่งถิงอวิ๋น ต่งถิงอวิ๋นออกมาต้อนรับนางเข้าไปในห้องนอนหลักโดยที่ผมยังเปียกอยู่
“ข้าเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่หมดแล้วเจ้าค่ะ พี่หญิงใหญ่วางใจพักผ่อนที่นี่ได้ตามสบายเจ้าค่ะ ข้าจะไปนอนที่ห้องรับรองด้านข้างเจ้าค่ะ”
“รบกวนเจ้าแล้ว ผมเจ้ายังไม่แห้ง รีบไปเช็ดผมเถิด” ไป๋ชิงเหยียนเห็นริมฝีปากของต่งถิงอวิ๋นซีดเผือดจึงเอื้อมไปจับมือของญาติผู้น้อง ต่งถิงอวิ๋นตกใจจนรีบถอยหลังหนี จากนั้นรีบย่อกายขอขมาไป๋ชิงเหยียนอย่างกระอักกระอวน
มือของต่งถิงอวิ๋นเย็นเฉียบ
ไป๋ชิงเหยียนหันไปสั่งให้พวกชุนเถาออกไปจากเรือน จากนั้นเอ่ยถามต่งถิงอวิ๋น ” เกิดอันใดขึ้น”
ต่งถิงอวิ๋นกัดริมฝีปากแน่น นางคิดไม่ถึงว่าท่านย่าจะให้ไป๋ชิงเหยียนมาพักที่เรือนของนาง ตอนที่บ่าวรับใช้มารายงาน ติงถิงอวิ๋นยังแช่ร่างอยู่ในน้ำเย็นเพื่อให้ตัวเองป่วยอยู่เลย
ต่งถิงอวิ๋นย่อกายทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน จากนั้นกล่าวขึ้น “เมื่อครู่ข้าแช่ตัวอยู่ในน้ำเย็น พรุ่งนี้จะอ้างว่าป่วยเจ้าค่ะ…”
ไป๋ชิงเหยียนเข้าใจในทันที “เจ้ากลัวองค์รัชทายาทจะพุ่งเป้ามาที่บุตรสาวของตระกูลต่งอย่างนั้นหรือ”
