ตอนที่ 610 สัจจะธรรม
เซียวหรงเหยี่ยนกำลังคิดหาคำปฏิเสธ รัชทายาทมองออกว่าเซียวหรงเหยี่ยนไม่อยากจะกล่าวถึงเรื่องนี้ เขากลัวว่าไป๋ชิงเหยียนจะคิดว่าเซียวหรงเหยี่ยนดูถูกสตรี ไม่อยากให้สตรีเข้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องการค้าแล้วเกิดไม่พอใจในตัวเซียวหรงเหยี่ยนขึ้นมา รัชทายาทจึงรีบกล่าวแทรกขึ้น “ไม่ใช่การค้าใหญ่อันใด เซียวหรงเหยี่ยนได้ยินมาว่าต้าเยี่ยนและเป่ยหรงจะบุกโจมตีหนานหรงเพื่อแก้แค้นให้องค์หญิงหมิงเฉิงแห่งต้าเยี่ยน เขาจึงกว้านซื้อเสบียงจากทุกแคว้นด้วยราคาที่สูง เตรียมขายให้แก่ต้าเยี่ยนและเป่ยหรงในราคาที่สูงกว่าเพื่อหากำไร…”
ไป๋ชิงเหยียนเอาแต่มองไปทางเซียวหรงเหยี่ยนยิ้มๆ ไม่กล่าวสิ่งใด “ดูเหมือนว่าเซียวเซียนเซิงคงได้กำไรจากครั้งนี้ไม่น้อย! เหยี่ยนขอแสดงความยินดีกับเซียวเซียนเซิงล่วงหน้าด้วยนะเจ้าคะ”
รัชทายาทโบกมือ “หรงเหยี่ยนยังไม่ทันได้กำไรเลย เสบียงยังอยู่ระหว่างทาง หรงเหยี่ยนอยากนำเสบียงผ่านแคว้นต้าจิ้นจึงมาขอให้เราอำนวยความสะดวกให้ ทว่า เราเพิ่งบอกหรงเหยี่ยนไปว่าต้าจิ้นส่งทูตไปยังเป่ยหรงให้พวกเขายุติธรรมสงครามกับหนานหรงทันที”
รัชทายาทกล่าวพลางมองไปทางเซียวหรงเหยี่ยนยิ้มๆ “หรงเหยี่ยนกำลังกลุ้มใจอยู่เลย เขากลัวว่าหากต้าเยี่ยน เป่ยหรงและหนานหรงไม่ทำสงครามกันต่อ เขาไม่รู้จะขายเสบียงที่ซื้อมาในราคาแพงเหล่านั้นให้ผู้ใด ดังนั้นจึงอยากมาขอร้องเราให้ทูตของต้าจิ้นรออีกสักพัก ให้เขาส่งเสบียงออกไปและขายได้กำไรก่อน เราคิดว่าไม่น่าเป็นปัญหา”
ข้ออ้างของเซียวหรงเหยี่ยนถือว่าสมเหตุสมผลดีมาก ยื้อเวลาคณะทูต…ไม่ได้ขอให้รัชทายาทแก้ไขคำสั่ง จากนั้นแบ่งผลกำไรส่วนหนึ่งให้รัชทายาท หากนางไม่มาที่นี่ รัชทายาทคงตอบตกลงไปแล้วอย่างแน่นอน!
ทว่า ไป๋ชิงเหยียนและเซียวหรงเหยี่ยนรู้ดีแก่ใจ ขอเพียงเซียวหรงเหยี่ยนได้โอกาสที่รัชทายาทมอบให้ ต้าเยี่ยนจะนำกำลังทั้งหมดของแคว้นบุกไปทำลายหนานหรง บีบต้าจิ้นจากทั้งสองด้าน
“องค์ชายทรงรับปากแล้วหรือไม่เพคะ” สีหน้าของไป๋ชิงเหยียนขรึมลง นางเอ่ยถามรัชทายาท
เมื่อเห็นไป๋ชิงเหยียนมีสีหน้าเคร่งเครียด ไม่ได้ยิ้มแย้มเหมือนเมื่อครู่ รัชทายาทรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “ยังเลย เราคิดว่ายื้อเวลาให้หรงเหยี่ยนมีเวลาส่งเสบียงสักเดือนก็ไม่ใช่เรื่องยากอันใด องค์หญิงเจิ้นกั๋วคิดว่ามีสิ่งใดไม่เหมาะสมอย่างนั้นหรือ”
“ไม่ต้องถึงเดือนหรอกพ่ะย่ะค่ะ แค่ครึ่งเดือนก็พอ…” เซียวหรงเหยี่ยนกล่าว
“แค่ครึ่งเดือนก็เพียงพอให้ต้าเยี่ยนและเป่ยหรงยึดครองหนานหรง ทำให้ต้าจิ้นถูกบีบจากต้าเยี่ยนทั้งสองด้านแล้วเพคะ!” สีหน้าของไป๋ชิงเหยียนจริงจัง
“องค์หญิงเจิ้นกั๋วประเมินต้าเยี่ยนสูงเกินไปหรือไม่พะย่ะค่ะ ต้าเยี่ยนเป็นเพียงแคว้นที่ยากจน เหยี่ยนเคยไปเยือนมาแล้ว ที่นั่นมีแต่ความยากจนทั้งนั้น! ตอนที่เป่ยหรงและหนานหรงขัดแย้งกันเองตอนแรก ทหารยอดฝีมือของเป่ยหรงล้วนอยู่ที่หนานหรง ยิ่งไปกว่านั้นบัดนี้หนานหรงยังมีแม่ทัพหน้ากากผีโผล่ขึ้นมาอีกคน แม่ทัพผู้นี้แข็งแกร่งดุดัน แม้แต่แม่ทัพผู้แข็งแกร่งของต้าเยี่ยนอย่างเซี่ยสวินยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยด้วยซ้ำพะย่ะค่ะ”
เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวอย่างช้าๆ ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ฟังแล้วมีพลังโน้มน้าวใจคนเป็นอย่างมาก
เมื่อเห็นรัชทายาทพยักหน้า ไป๋ชิงเหยียนรีบลุกขึ้นยืนทำความเคารพรัชทายาท “องค์ชาย เราจะดูถูกแคว้นต้าเยี่ยนไม่ได้เด็ดขาดเพคะ ก่อนหน้านี้ต้าเยี่ยนอาจเป็นเพียงแคว้นที่ยากจน ทว่า หลายปีมานี้ต้าเยี่ยนลอบสร้างความแข็งแกร่งให้แคว้นของตัวเอง พวกเขาไม่ใช่ต้าเยี่ยนที่เราเคยรู้จักอีกต่อไปแล้ว หากต้าเยี่ยนยากจนเอาตัวเองแทบไม่รอด ดั่งที่เซียวเซียนเซิงกล่าวจริง เหตุใดเขาจึงยึดครองหนานเยี่ยนได้เพคะ เหตุใดพวกเขาถึงกล้าให้ความช่วยเหลือเป่ยหรงเพคะ”
มือที่วางอยู่บนที่วางแขนเก้าอี้ของเซียวหรงเหยี่ยนกระชับแน่น “องค์หญิงเจิ้นกั๋วจะทราบได้อย่างไรว่าต้าเยี่ยนไม่ใช่เพียงธนูที่คมแต่ใช้งานจริงไม่ได้พะย่ะค่ะ หากต้าเยี่ยนแข็งแกร่งแล้วจริง เหตุใดจึงต้องส่งองค์ชายมาเป็นตัวประกันที่ต้าจิ้นด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
“บัดนี้ไม่ใช่ยุคที่ให้ความสำคัญกับระบบศักดินาอีกต่อไปแล้ว ความคิดของคนเปลี่ยนไป ไม่ใช่ยุคที่ผู้คนให้ความสำคัญกับยศถาบรรดาศักดิ์มากเท่าในอดีตแล้ว ต้าเยี่ยนอ้างว่าส่งองค์ชายที่เกิดจากฮองเฮามา คนผู้นั้นก็คือโอรสที่เกิดจากฮองเฮาอย่างนั้นหรือ” ไป๋ชิงเหยียนเลิกคิ้วสูง “องค์ชายแห่งต้าเยี่ยนที่เป็นตัวประกันอยู่ที่ต้าจิ้นในตอนนั้นคือโอรสที่เกิดจากฮองเฮาจริงหรือไม่ล้วนมาจากคำกล่าวของต้าเยี่ยนเพียงฝ่ายเดียว ผู้ใดสามารถยืนยันได้ว่าองค์ชายที่อยู่ในต้าจิ้นตอนนี้คือมู่หรงลี่ตัวจริงกันเจ้าคะ”
รัชทายาทได้ยินคำกล่าวของไป๋ชิงเหยียนจึงครุ่นคิดตาม
“แน่นอนว่าเหยียนอาจใจแคบคิดเช่นนี้ไปเองคนเดียว ทว่า องค์ชายเพคะ วันหน้าแคว้นต้าจิ้นที่ยิ่งใหญ่แห่งนี้จะตกอยู่ในมือขององค์ชาย หากวันนี้องค์ชายเห็นแก่ความสัมพันธ์ระหว่างเซียวเซียนเซิงกับองค์ชายแล้วยื้อเวลาไปอีกครึ่งเดือน ถึงเวลานั้นหากต้าเยี่ยนยึดครองหนานหรงได้ก่อน องค์ชายจะส่งทหารไปปราบภายหลังหรือเพคะ ถึงเวลานั้นเงินที่เราต้องสูญเสียไปกับการจัดหาเสบียงให้กองทัพ เกรงเวลากำไรอีกร้อยเท่าที่ได้มาจากเซียวเซียนเซียงก็คงไม่พอเพคะ” ไป๋ชิงเหยียนโค้งคำนับ “องค์ชายทรงไต่ตรองให้ดีนะเพคะ ทรงอย่ารับปากเรื่องนี้อย่างง่ายดายเพียงเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์จนทำให้ต้าจิ้นต้องชดใช้อีกเป็นร้อยเท่าในภายหลังเลยเพคะ ทุกอย่างต้องคำนึงถึงแคว้นต้าจิ้นของเราเป็นหลักเพคะ”
รัชทายาทพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำกล่าวของไป๋ชิงเหยียน
“องค์ชาย องค์หญิงเจิ้นกั๋วอาจตื่นตระหนก ให้ความสำคัญกับต้าเยี่ยนมากเกินไป อีกทั้งดูถูกหนานหรงเกินไปพ่ะย่ะค่ะ ตอนที่หนานหรงบุกโจมตีเติงโจว เติงโจวยังพ่ายแพ้ยับเยินไม่เพียงพอหรือพะย่ะค่ะ แม้แต่ต่งฉางหลานบุตรชายคนโตของผู้ตรวจการเมืองเติงโจวต่งชิงเยว่ยังเสียชีวิตในสงครามครั้งนั้น ต้าเยี่ยนและเป่ยหรงร่วมมือกันเพียงสองแคว้นจะถึงกับยึดครองหนานหรงได้ภายในครึ่งเดือนเลยหรือพ่ะย่ะค่ะ” เซียวหรงเหยี่ยนยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มเช่นเดิม ถ้อยคำกระชับและตรงประเด็น
“ดังนั้นเซียวเซียนเซิงจึงอยากใช้ความสัมพันธ์อันดีระหว่างเซียนเซิงกับองค์รัชทายาทให้พวกเรานำชะตาของแคว้นต้าจิ้นไปเสี่ยงอย่างนั้นหรือเจ้าคะ หากวันนี้เซียวเซียนเซิงคือคนของแคว้นต้าจิ้น เหยียนอาจพิจารณาสิ่งที่เซียวเซียนเซิงกล่าว ทว่า เซียวเซียนเซิงคือคนของแคว้นเว่ย เซียวเซียนเซิงกล่าวเช่นนี้ เหยียนอดสงสัยไม่ได้ว่าเซียวเซียนเซิงกำลังต้องการหลอกใช้ความสัมพันธ์ของรัชทายาททำลายแคว้นต้าจิ้นเพื่อผลประโยชน์ของแคว้นตัวเองนะเจ้าคะ”
ไป๋ชิงเหยียนกล่าวอย่างรุนแรงจนรัชทายาทต้องออกมาแก้สถานการณ์ “เอาล่ะ พวกเราแค่กล่าวไปตามสถานการณ์ อย่ามาผิดใจกันเองเลย องค์หญิงเจิ้นกั๋วมีใจทำเพื่อบ้านเมืองมาโดยตลอด เราไม่เคยสงสัยเจ้าในเรื่องนี้ เซียวเซียนเซิงเป็นพ่อค้า เขาไม่เข้าใจเรื่องการเมืองสักเท่าใดจึงกล่าวเช่นนี้ ไม่ถึงขั้นทำลายต้าจิ้นเพื่อผลประโยชน์ของแคว้นเขาหรอก”
รัชทายาทอยากให้ไป๋ชิงเหยียนและเซียวหรงเหยี่ยนได้ครองคู่กัน เขาจะปล่อยให้สองคนนี้กลายเป็นศัตรูกันไม่ได้เด็ดขาด
เซียวหรงเหยี่ยนกำหมัดแน่น กล่าวยิ้มๆ “เหยี่ยนทราบดีว่าองค์หญิงเจิ้นกั๋วเป็นคนตรงไปตรงมา ทว่า เหยี่ยนอยากแก้ต่างให้ตัวเองสักนิดพ่ะย่ะค่ะ เหยี่ยนคือคนแคว้นเว่ย แคว้นเว่ยและแคว้นต้าจิ้นไม่มีอาณาเขตติดต่อกัน ร้อยปีมานี้ไม่เคยทำสงครามกันมาก่อน! เพื่อนบ้านของต้าจิ้นอย่างต้าเยี่ยนและซีเหลียงล้วนมีดินแดนติดต่อกับต้าเว่ย หากเหยี่ยนอยากทำเพื่อผลประโยชน์ของแคว้นตนเองจริงๆ เหยี่ยนย่อมอยากเห็นต้าจิ้น ซีเหลียงและต้าเยี่ยนทำสงครามกัน แคว้นเพื่อนบ้านอ่อนแอ แคว้นของเหยี่ยนจะแข็งแกร่งขึ้นมาทันที นี่คือสัจจะธรรมพ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้ตอบรับคำกล่าวของเซียวหรงเหยี่ยน หญิงสาวหันไปมองรัชทายาท “เมื่อครู่องค์ชายตรัสว่าเซียวเซียนเซิงเป็นเพียงพ่อค้า ไม่เข้าใจการเมืองของแคว้น ทว่า คำกล่าวของเซียวเซียนเซิงดูไม่เหมือนคนไม่เข้าใจการเมืองเลยนะเพคะ”
รัชทายาทที่เดิมทีอยากทำให้สถานการณ์เกิดความปรองดองวิตกกังวลขึ้นมาทันที เหตุใดสองคนนี้ถึงไม่ยอมถอยกันคนละก้าวและเจรจากับอย่างสงบนะ!
“เหยี่ยนกล่าวตามความจริงเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ!” เซียวหรงเหยี่ยนยังคงมีท่าทีสุขุมอ่อนโยนตามเดิม
ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้าตาอย่างเห็นด้วย “เช่นนั้นข้าจะกล่าวกับเซียวเซียนเซิงตามที่เห็นนะเจ้าคะ เซียวเซียนเซิงไม่รู้ว่าต้าเยี่ยนควบคุมสนามเลี้ยงม้าของเป่ยหรงได้แล้วหรือเจ้าคะ ดินแดนทางตะวันออกของต้าจิ้นติดกับหรงตี๋ ตะวันตกติดกับต้าเยี่ยน บัดนี้ต้าเยี่ยนบุกเข้าโจมตีหนานหรงโดยอ้างว่าทำไปเพื่อแก้แค้น ความจริงทำไปเพื่อจะได้โอบล้อมต้าจิ้นไว้ทั้งสองทิศทาง ถึงเวลานั้นสนามเลี้ยงม้าทั้งหมดของหรงตี๋ตกอยู่ในมือของต้าเยี่ยน ต้าเยี่ยนจะมีพลทหารม้าที่แข็งแกร่งที่สุด พวกเขาจะบุกโจมตีต้าจิ้นทั้งฝั่งตะวันออกและตะวันตก ต้าจิ้นที่ไม่มีม้าศึกจะเป็นคู่ต่อสู้ของต้าเยี่ยนได้อย่างไรเจ้าคะ”
