ตอนที่ 677 หดหัวอยู่ในกระดอง
เซียวหรงเหยี่ยนนั่งอ่านจดหมายลับที่พี่ชายของตัวเองส่งมาอยู่ริมหน้าต่างในห้องตำรา เขาเพิ่งเผาจดหมายทิ้งเสร็จก็ได้ยินเสียงนกกระจอกสองตัวบินมาเกาะอยู่ที่หน้าต่าง จากนั้นกระพือปีกส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้ว
เซียวหรงเหยี่ยนเอื้อมมือไปจับนกตัวหนึ่งมาวางไว้บนฝ่ามือ ลูบขนนกตัวนั้นอย่างแผ่วเบา จากนั้นกล่าวกับจางเหยียนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “แคว้นเว่ยกับต้าเหลียงร่วมมือกัน หวังบุกโจมตีแคว้นต้าเยี่ยนพร้อมกันจากทางทิศเหนือและใต้ อีกทั้งต้องการข่มบารมีแคว้นต้าจิ้น”
ก่อนหน้านี้ไป๋ชิงเหยียนนำทัพบุกโจมตีต้าเหลียงจนพ่ายแพ้ย่อยยับ ต่อมาแคว้นเว่ยกับซีเหลียงร่วมมือกันหวังจะบุกโจมตีต้าเยี่ยน ทว่า ต้าจิ้นกลับส่งกองทัพไปประชิดชายแดนซีเหลียงเพื่อข่มขู่เสียก่อน แคว้นเว่ยถูกต้าจิ้นขัดขวางทุกครั้ง พวกเขาย่อมไม่พอใจอยู่แล้ว
ที่สำคัญแคว้นเว่ยอยากครอบครองดินแดนต้าเยี่ยนมานานแล้ว
ต้าเยี่ยนลอบสั่งสมกำลังและสร้างความแข็งแกร่งมาหลายปีแล้ว พวกเขาไม่ใช่แคว้นที่อ่อนแอ ยอมถูกแคว้นอื่นรังแกอย่างที่แล้วมาเหมือนดั่งที่แคว้นเว่ยและต้าเหลียงคิดอีกต่อไป
บัดนี้สถานการณ์บีบบังคับ ต้าเยี่ยนควรเผยคมดาบของตัวเองเสียที!
ต้าเยี่ยนต้องทำให้ทุกแคว้นได้เห็นว่า ต้าเยี่ยนในสิบปีให้หลังนี้ ไม่ใช่ต้าเยี่ยนที่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ผู้ใดกล้ามารุกรานก็ควรประเมินความสามารถของตัวเองให้ดีเสียก่อน
เซียวหรงเหยี่ยนตัดสินใจแน่วแน่ เขาเงยหน้าเอ่ยถามจางเหยียน “ทูตของต้าเยี่ยนอยู่ที่ใดแล้ว”
“อีกไม่เกินสองวันคงเดินทางมาถึงเมืองหลวงขอรับ” จางเหยียนกล่าวตอบอย่างนอบน้อม
“ไปบอกทูตของต้าเยี่ยนว่าไม่จำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากต้าจิ้น ให้บอกกับองค์รัชทายาทว่าเมื่อจักรพรรดิต้าเยี่ยนรับรู้ข่าวเรื่องที่ต้าเว่ยและต้าเหลียงเตรียมร่วมมือกันบุกโจมตีต้าเยี่ยน พระองค์ทรงทรุดลงอย่างหนักเพราะความกังวล เขามาเพื่อเชิญองค์ชายแห่งต้าเยี่ยนกลับไปพบหน้าจักรพรรดิต้าเยี่ยนเป็นครั้งสุดท้าย!” เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“นายท่าน นี่มัน…” จางเหยียนมองหน้าเซียวหรงเหยี่ยนอึ้งๆ
“ในเมื่อต้าเยี่ยนจะเผยคมดาบ องค์ชายของต้าเยี่ยนก็ไม่สามารถอยู่ที่ต้าจิ้นได้อีกต่อไป มิเช่นนั้นอาจถูกจับเป็นตัวประกันเพื่อข่มขู่ได้” เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวออกมาทีละประโยค
จางเหยียนได้ยินเซียวหรงเหยี่ยนกล่าวเช่นนี้จึงเข้าใจความหมายของเจ้านายในทันที ต้าเยี่ยนคงลอบสร้างความแข็งแกร่งอย่างลับๆ ต่อไปไม่ได้แล้ว หากแสร้งคมในฝักเช่นนี้ต่อไป แคว้นอื่นอาจคิดว่าต้าเยี่ยนอ่อนแอ สามารถรังแกได้ง่ายๆ ผู้ใดจะเข้าไปรุกรานยึดครองดินแดนต้าเยี่ยนก็ได้ทั้งสิ้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ต้าเยี่ยนเสนอกำลังช่วยเหลือหรงตี๋ แคว้นอื่นย่อมทนเห็นแคว้นที่อ่อนแออย่างต้าเยี่ยนมีกำลังเหลือเฟือช่วยเหลือแคว้นอื่นไม่ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงคิดรุกรานต้าเยี่ยยนเพื่อสร้างบารมีให้แคว้นของตัวเอง ต้องการกดดันจนแคว้นต้าเยี่ยนได้แต่หลบหนี หดหัวอยู่แต่ในกระดองอย่างหวาดกลัว
ดังนั้นต้าเยี่ยนจำเป็นต้องทำให้ทุกแคว้นรับรู้ว่าต้าเยี่ยนในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
แคว้นต้าเยี่ยนที่เคยแข็งแกร่งกลับมาอีกครั้งแล้ว
“ข้าเข้าใจแล้วขอรับ ข้าจะไปบอกเจตจำนงของนายท่านให้ทูตของต้าเยี่ยนรับรู้เดี๋ยวนี้ขอรับ” จางเหยียนกำหมัดคารวะแล้วเดินออกจากห้อง เขาเดินออกไปจากจวน ขี่ม้าเร็วจากไปทันที
แม้ไม่มีข้อความใดๆ ส่งมาถึงเขา ทว่า ผ้าที่เขาผูกอยู่ที่ขาของนกกระจอกไม่อยู่แล้ว ไป๋ชิงเหยียนต้องได้รับข้อความจากเขาแล้วแน่ๆ
เมื่อวานเขาได้ยินว่าตอนที่หมัวมัวข้างกายของพระชายาเอกไปเยี่ยมองค์หญิงเจิ้นกั๋วที่จวน จู่ๆ องค์หญิงเจิ้นกั๋วก็กระอักเลือดออกมา ด้านนอกต่างลือกันว่าครั้งนี้องค์หญิงเจิ้นกั๋วคงไม่รอดแล้ว คนในโรงสุราต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้ คนในเมืองหลวงต่างกังวลว่าเมื่อองค์หญิงเจิ้นกั๋วฝืนต่อไปไม่ไหวจริงๆ หากวันหน้าต้าจิ้นเกิดสงครามขึ้นอีก แม่ทัพคนใดจะช่วยต้านทานข้าศึกได้กัน
แม้เซียวหรงเหยี่ยนจะรู้ดีว่าไป๋ชิงเหยียนเป็นคนจัดฉากกระอักเลือดให้คนขององค์รัชทายาทได้เห็น ทว่า เขาก็ยังเป็นห่วงหญิงสาวมากอยู่ดี เดิมทีเขาอยากบุกไปหาไป๋ชิงเหยียนในยามวิกาลอีกครั้ง ทว่า คิดไม่ถึงเลยว่าด้านนอกจวนองค์หญิงเจิ้นกั๋วจะเต็มไปด้วยองครักษ์ลับของจวนองค์รัชทายาท องค์รัชทายาทคงส่งพวกเขาไปปกป้องไป๋ชิงเหยียน เซียวหรงเหยี่ยนจึงได้แต่ยอมแพ้
วันนี้เซียวหรงเหยี่ยนไปเยี่ยมไป๋ชิงเหยียนที่จวนองค์หญิงเจิ้นกั๋วตั้งแต่เช้าตรู่ แม้จะถูกฮูหยินสองขวางให้อยู่แต่เรือนหน้า ทว่า ยังดีที่อย่างน้อยนกกระจอกสองตัวที่เขานำมาให้ยังถูกไป๋จิ่นจื้อนำไปยังเรือนชิงฮุย
เซียวหรงเหยี่ยนใช้นิ้วลูบหัวของนกกระจอกเบาๆ สายตาหยุดอยู่ที่เศษขี้เถ้าของจดหมายในถาดล้างพู่กันกระเบื้อง
เรื่องที่ต้าเหลียงและแคว้นเว่ยร่วมมือกันบุกโจมตีต้าเยี่ยนไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธีรับมือ เซียวหรงเหยี่ยนมีแผนการอยู่ในใจแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ร้อนรนสักเท่าใดนัก
คราวที่แล้วต้าเยี่ยนร่วมมือกับเป่ยหรงโจมตีหนานหรง ทว่า เพราะการข่มขู่ของต้าจิ้น ต้าเยี่ยนจึงได้แต่อ้างกับเป่ยหรงว่าองค์ชายของต้าเยี่ยนอยู่เป็นตัวประกันที่แคว้นต้าจิ้น ต้าเยี่ยนจึงไม่อาจช่วยเป่ยหรงได้อีก การร่วมมือในครั้งนั้นจึงยุติลงเท่านั้น!
ครั้งนี้ต้าเยี่ยนเรียกตัวมู่หรงลี่กลับต้าเยี่ยนโดยอ้างว่าจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนประชวรหนัก ส่วนทางด้านเป่ยหรง พวกเขาสามารถเรียกตัวเซี่ยสวินกลับมาโดยอ้างว่าต้าเหลียงและแคว้นเว่ยกำลังร่วมมือกันบุกโจมตีต้าเยี่ยน
หลังจากที่แคว้นสู่ถูกต้าจิ้นโจมตีจนดับสูญ หากต้าเหลียงอยากบุกโจมตีต้าเยี่ยน พวกเขาต้องขอยืมเส้นทางจากต้าจิ้นหรือไม่ก็ต้องเดินทางทางน้ำ
ในเมื่อต้าเหลียงต้องการโจมตีต้าเยี่ยนเพื่อข่มบารมีต้าจิ้น พวกเขาย่อมไม่มีทางขอยืมใช้เส้นทางของต้าจิ้นแน่นอน เช่นนั้นก็เหลือแต่ทางน้ำ…กองทัพทางน้ำเท่านั้น
ทางเหนือของต้าเหลียงติดทะเล พวกเขามีกองทัพทางน้ำที่แข็งแกร่ง ทว่า หากเปรียบเทียบเรื่องทหารที่แข็งแกร่งและความเป็นหนึ่งเดียวของชาวบ้านในแคว้นแล้ว ต้าเหลียงสู้ต้าเยี่ยนไม่ได้สักนิด!
ขอเพียงกองทัพทางน้ำของต้าเหลียงกล้าบุกเข้ามาในอาณาเขตของต้าเยี่ยน ต้าเยี่ยนจะทำให้พวกเขาไม่มีโอกาสกลับออกไปอีก
ส่วนเป่ยหรง ก่อนหน้านี้พวกเขาทำสงครามยืดเยื้ออยู่กับหนานหรงจนสูญเสียเสบียงอาหารไปไม่น้อย บัดนี้ใกล้ถึงฤดูหนาวแล้ว เป่ยหรงมีเขตแดนติดกับต้าจิ้นและต้าเหลียง ปกติชาวเป่ยหรงมักบุกไปแย่งเสบียงอาหารของต้าจิ้นและต้าเหลียงเป็นประจำทุกปี
ปีนี้เป็นเพราะมีกองทัพของต้าเยี่ยนตั้งค่ายอยู่ในเป่ยหรง พวกเขาจึงยังไม่เคลื่อนไหว
ขอเพียงกองทัพต้าเยี่ยนถอนกำลังออกมาจากเป่ยหรงครึ่งหนึ่ง เป่ยหรงต้องบุกไปแย่งชิงเสบียงที่ต้าจิ้นหรือต้าเหลียงอย่างแน่นอน
บัดนี้เขามีแผนการรับมือกับต้าเหลียงอยู่สองแบบ แผนแรก…ให้เป่ยหรงบุกปล้นเสบียงของต้าเหลียง ทำให้กองทัพของต้าเหลียงแบ่งกำลังส่วนหนึ่งไปรับมือ ทว่า วิธีนี้ไม่ใช่วิธีหยุดยั้งสงครามระหว่างต้าเหลียงและต้าเยี่ยน
อีกวิธีคือให้เป่ยหรงร่วมมือกับต้าเหลียงบุกโจมตีต้าจิ้นโดยอ้างว่าทำไปเพราะขุ่นเคืองที่ต้าจิ้นเข้ามาขัดขวางไม่ให้เป่ยหรงบุกโจมตีหนานหรง การบุกโจมตีต้าจิ้นซึ่งๆ หน้าเป็นการข่มบารมีของต้าจิ้นได้ดีที่สุด
มีเพียงยุให้ต้าเหลียงทำสงครามกับต้าจิ้นเท่านั้น ต้าเหลียงจึงจะไม่อาจปลีกตัวมายุ่งกับต้าเยี่ยนได้ เพราะแคว้นที่ต้าเหลียงทำสงครามอยู่ด้วยคือแคว้นต้าจิ้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตอนนี้
ส่วนหรงตี๋โดยเฉพาะเป่ยหรงในตอนนี้กำลังสร้างกองกำลังทหารม้าที่แข็งแกร่งขึ้นมาภายใต้การช่วยเหลือของต้าเยี่ยน ม้าของเป่ยหรงดุดันที่สุดในบรรดาทุกแคว้น เป่ยหรงยินดีร่วมมือกับต้าเหลียง ขอเพียงส่งตัวแทนไปเจรจาให้ดี ประกอบกับต้าเยี่ยนมอบสมบัติล้ำค่าให้ต้าเหลียง ต้าเหลียงอาจยอมตกลง
ถึงเวลานั้นต้าเยี่ยนไม่จำเป็นต้องกังวลด้านหลังอีก เซียวหรงเหยี่ยนจะนำกองทัพบุกทำลายแคว้นเว่ยโดยที่แคว้นอื่นยังไม่ทันตั้งตัว!
เซียวหรงเหยี่ยนปล่อยนกกระจอกในมือให้บินออกไปจากหน้าต่าง นกสองตัวบินเกี่ยวรัดกันไปมา จากนั้นบินไปเกาะอยู่บนต้นไม้สูงกลางลานหญ้า
เซียวหรงเหยี่ยนหรี่ตาแคบมองไปทางเงาที่ทอดยาวของต้นไม้สูงนิ่ง ต้าเยี่ยนที่เคยถูกแคว้นอื่นรุมรังแกไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว ความลำบากตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา ทุกคนในแคว้นร่วมแรงร่วมใจฝ่าฟันมาจนถึงทุกวันนี้อย่างยากลำบาก บัดนี้พวกเขาไม่อาจทนได้อีกต่อไปแล้ว
ทว่า หลายปีมานี้ทุกแคว้นต่างคานอำนาจกันและกัน ไม่มีแคว้นใดกล้าเริ่มต้นทำลายแคว้นอื่นก่อน…
