ตอนที่ 816 ไม่สนใจ
ไป๋ชิงเหยียนนำกองกำลังทหารติดตามมาด้วยแสนกว่านาย หญิงสาวไม่เพียงต้องดูแลจัดการกับทหารที่ได้รับบาดเจ็บและล้มป่วย หญิงสาวยังต้องโจมตีเมืองต่อไปเรื่อยๆ ก่อนโจมตีต้องวางแผนอย่างรอบคอบและละเอียดที่สุด หญิงสาวไม่ได้ไปมาได้อย่างอิสระเช่นเดียวกับเซียวหรงเหยี่ยน หากเซียวหรงเหยี่ยนต้องการเดินทางไปพร้อมกองทัพ ไป๋ชิงเหยียนเกรงว่าชายหนุ่มจะเสียเวลา
“ข้าจะพักอยู่ที่ต้าหมิงอีกวัน พรุ่งนี้จะออกเดินทางไปยังเมืองหาน ตอนที่ซีไหวอ๋องส่งคนมาตามข้า เขาบอกว่าแม่ทัพหน้ากากผีจะเดินทางไปถึงเมืองหานประมาณปลายเดือนสามหรือต้นเดือนสี่ เขาอยากเดินทางไปถึงก่อนล่วงหน้าจะได้มีเวลาจัดการวางแผนขอพบแม่ทัพหน้ากากผีสักครั้ง”
ไป๋ชิงเหยียพยักหน้า เซียวหรงเหยี่ยนต้องรีบเดินทางไปจัดการทุกอย่างที่เมืองหานให้เรียบร้อยเช่นเดียวกัน
หากอาอวี๋จะเดินทางไปถึงเมืองหานในช่วงปลายเดือนสามหรือต้นเดือนสี่ ไป๋ชิงเหยียนก็เหลือเวลาอีกไม่มากนัก เดิมทีหญิงสาวต้องการถ่วงเวลาให้ไป๋จิ่นจื้อยึดเมืองหานให้ได้ก่อนเดือนหก ตอนนี้ดูเหมือนว่าคงทำเช่นนั้นไม่ได้แล้ว
“ท่านเชิญซีไหวอ๋องมาเถิด”
ไป๋ชิงเหยียนจัดเครื่องแต่งกายให้เรียบร้อยแล้วเตรียมลุกขึ้นยืน ทว่า ถูกเซียวหรงเหยี่ยนกดบ่าให้นั่งลงตามเดิมเสียก่อน
ชายหนุ่มก้มมองดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงฉานของไป๋ชิงเหยียน บีบไหล่ของหญิงสาวเบาๆ แล้วกล่าวขึ้น “เจ้าพักผ่อนต่อเถิด ข้าจะไปคุยกับซีไหวอ๋องเอง เรื่องที่เขาขอไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องเสียเวลา นอนพักต่อเถิด”
เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ชายหนุ่มก้มตัวลงไปถอดรองเท้าให้ไป๋ชิงเหยียนอย่างไม่รังเกียจ จากนั้นหันไปสั่งให้เสิ่นชิงจู๋ไปน้ำน้ำแกงไก่ที่โรงครัวเล็กต้มไว้มาให้ไป๋ชิงเหยียน จากนั้นจึงเดินออกไปหาซีไหวอ๋อง
เสิ่นชิงจู๋รู้ฐานะที่แท้จริงของเซียวหรงเหยี่ยนแล้ว เมื่อเห็นชายหนุ่มปฏิบัติต่อคุณหนูใหญ่ของนางโดยไม่ถือตัวเช่นนี้ แม้จะดูล่วงเกินไปบ้างเพราะทั้งคู่ยังไม่ได้หมั้นหมายกันจริงๆ ทว่า ชายหนุ่มปฏิบัติต่อคุณหนูใหญ่ของนางด้วยความจริงใจ เสิ่นชิงจู๋รู้สึกดีใจแทนคุณหนูใหญ่ของนาง ทว่า ในขณะเดียวกันก็อดเป็นห่วงไม่ได้
ปณิธานของคุณหนูใหญ่อยู่ที่ใต้หล้า หากวันหน้าคุณหนูใหญ่ต้องเผชิญหน้ากับต้าเยี่ยน คุณหนูใหญ่จะไม่ลำบากใจอย่างนั้นหรือ
เมื่อเซียวหรงเหยี่ยนจากไป ไป๋ชิงเหยียนไม่ได้พักผ่อนต่อ หญิงสาวลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยถามเสิ่นชิงจู๋
“เสี่ยวซื่อส่งจดหมายมาบ้างหรือไม่”
“ไม่เลยเจ้าค่ะ…” เสิ่นชิงจู๋ส่ายหน้าให้ไป๋ชิงเหยียน เมื่อเห็นหญิงสาวนั่งลงหน้าโต๊ะตำราและหยิบพู่กันขึ้น เสิ่นชิงจู๋จึงนั่งลงฝนหมึกให้ “จะมีเรื่องอันใดเกิดขึ้นหรือไม่”
เสี่ยวซื่อมีนิสัยวู่วาม ไช่จื่อหยวนเก่งเรื่องวางแผน หากเสี่ยวซื่อเผชิญหน้ากับอาอวี๋ขึ้นมาจริงๆ เสี่ยวซื่อและไช่จื่อหยวนไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของอาอวี๋ หากอาอวี๋นำกองทัพมาด้วย เสี่ยวซื่อและไช่จื่อหยวนต้องวางแผนกำจัดกองทัพเสริมของหรงตี๋ที่เดินทางมาช่วยเหลือต้าเหลียงก่อนแน่นอน น้องสาวของนางคงคิดว่าถึงแม้จะต้องสูญเสียกองทัพทั้งกอง ทว่า หลิวหงและนางต้องยึดเมืองหานได้แน่ๆ
หากอาอวี๋ไม่ได้นำทหารมาด้วย คนเก่งอย่างไช่จื่อหยวนต้องมองอาอวี๋เป็นศัตรูที่เก่งกาจและคิดกำจัดอาอวี๋อย่างแน่นอน
แม้จะยกพู่กันขึ้นมาแล้ว ทว่า ไป๋ชิงเหยียนก็ยังไม่กล้าเสี่ยงบอกตัวตนที่แท้จริงของแม่ทัพหน้ากากผีลงไปในจดหมายแล้วส่งไปให้เสี่ยวซื่ออยู่ดี หากทำเช่นนั้นอาอวี๋อาจพบกับความยุ่งยากได้
ไป๋ชิงเหยียนคำนวณเส้นทางนำทัพของไป๋จิ่นจื้ออย่างละเอียดอีกครั้ง จากนั้นคำนวณว่าอาอวี๋ต้องใช้เส้นทางใดจึงจะไปถึงเมืองหานภายในสิ้นเดือนสามหรือต้นเดือนสี่ได้ หญิงสาววางพู่กันลงแล้วหันไปกล่าวกับเสิ่นชิงจู๋
“คำนวณดูแล้วตอนนี้เสี่ยวซื่อน่าจะไปถึงเมืองฝูอวี้แล้ว เจ้ารีบออกเดินทางไปดักรอจิ่นจื้อที่ต้าเฉวียน บอกจิ่นจื้อว่าแม่ทัพหน้ากากผีคือพวกเดียวกันกับเรา ห้ามให้นางลงมือกับเขาเด็ดขาด”
เสิ่นชิงจู๋ตกใจ
ตั้งแต่ที่แม่ทัพหน้ากาผีปราบหรงตี๋ให้สงบได้ ชื่อเสียงของเขาโด่งดังไปทั่วทุกแคว้น นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นพวกเดียวกันเช่นนี้
ไป๋ชิงเหยียนไม่ได้เล่าให้เสิ่นชิงจู๋ฟังอย่างละเอียด กล่าวเพียง “เขียนสิ่งนี้ลงไปจดหมายอันตรายเกินไป มีเพียงส่งเจ้าไปเท่านั้นข้าถึงจะวางใจ”
เสิ่นชิงจู๋กำหมัดรับคำเสียงหนักแน่น
“คุณหนูใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าค่ะ เสิ่นชิงจู๋จะออกเดินทางเดี๋ยวนี้ คุณหนูใหญ่ระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ”
เสิ่นชิงจู๋เตรียมลุกขึ้น ทว่า ไป๋ชิงเหยียนจับข้อมือนางไว้เสียก่อน
“เมื่อส่งข่าวให้เสี่ยวซื่อรู้แล้ว เจ้าจงอยู่ข้างกายเสี่ยวซื่อต่อ นางเป็นคนวู่วาม มีเจ้าอยู่ด้วยข้าจะได้สบายใจ”
“เจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าค่ะ” เสิ่นชิงจู๋ลุกขึ้นยืนทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน จากนั้นจากไปทันที
คำนวณดูจากเวลาแล้วเสิ่นชิงจู๋จะไปเตือนไป๋จิ่นจื้อทันก่อนที่ไป๋จิ่นจื้อจะเผชิญหน้ากับอาอวี๋
ทว่า ซีไหวอ๋องรู้แผนการเดินทางของอาอวี๋ได้อย่างไรกัน
ไป๋ชิงเหยียนไม่แปลกใจที่หรงตี๋มีสายลับของแคว้นเว่ยอยู่ แคว้นใดไม่ส่งสายลับไปยังแคว้นอื่นบ้าง
ทว่า สายลับของแคว้นเว่ยรู้กระทั่งแผนการเดินทางมาถึงต้าเหลียงของอาวอวี๋เลยอย่างนั้นหรือ แสดงว่าข้างกายของอาอวี๋มีสายลับของแคว้นเว่ยอยู่
ไป๋ชิงเหยียนกำมือแน่น เซียวหรงเหยี่ยนสนิทสนมกับซีไหวอ๋อง เขามีสติปัญญาโดดเด่นเหนือผู้อื่น เขาย่อมรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน
คราวที่แล้วเซียวหรงเหยี่ยนบอกไป๋ชิงเหยียนว่าเขาจะไปเจรจากับแม่ทัพหน้ากากผีเรื่องกองทัพที่ถูกจับเป็นตัวประกันของต้าเยี่ยน
หากไป๋ชิงเหยียนเดาไม่ผิด เซียวหรงเหยี่ยนคงอยากใช้เรื่องสายลับเป็นข้อต่อรองกับแม่ทัพหน้ากากผี
ไป๋ชิงเหยียนไม่ใช่คนใจแคบ ทว่า หญิงสาวคิดว่าหากถึงคราวจนจริงๆ เซียวหรงเหยี่ยนอาจใช้ฐานะคุณชายไป๋ของแม่ทัพหน้ากากผีเป็นเครื่องต่อรอง
บัดนี้เซียวหรงเหยี่ยนต้องการให้สายลับของแคว้นเว่ยที่อยู่ข้างกายของอาอวี๋ส่งข่าวให้ซีไหวอ๋อง ทว่า ไป๋ชิงเหยียนจะปล่อยให้ถูกข่มขู่ไม่ได้เด็ดขาด
หญิงสาวกำหมัดแน่น เมื่อตัดสินใจได้จึงตะโกนเสียงดังลั่น “ผู้ใดก็ได้ เตรียมม้าที!”
“ขอรับ!”
เซียวหรงเหยี่ยนรู้ว่าแม่ทัพหน้ากากผีคือน้องชายของนาง ทว่า เขาปิดบังนางเรื่องนี้ กระทั่งคิดใช้เรื่องนี้ข่มขู่น้องชายของนาง นางรู้สึกโกรธหรือไม่
แน่นอนว่าโกรธมาก
ตอนนั้นนางส่งหมอหงไปรักษาอาการป่วยของจักรพรรดิต้าเยี่ยนเพราะนางเห็นแก่เซียวหรงเหยี่ยน
ทว่า ชายหนุ่มที่เมื่อครู่เพิ่งบอกรักนางและทำเรื่องใกล้ชิดสนิมสนมกับนางกลับหันไปสร้างความยุ่งยากให้น้องชายของนาง กระทั่งคิดข่มขู่น้องชายของนาง ไป๋ชิงเหยียนจะปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้เด็ดขาด
ทว่า หญิงสาวเข้าใจว่าเซียวหรงเหยี่ยนคืออ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยน ไม่ใช่เรื่องผิดอันใดที่ชายหนุ่มจะทำทุกอย่างเพื่อต้าเยี่ยน
ที่สำคัญทั้งสองเคยทำสัญญากันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
ไป๋ชิงเหยียนเข้าใจตั้งแต่ชาติที่แล้วแล้วว่าเรื่องทุกบนโลกนี้ล้วนมีเหตุผล ยกเว้นความรู้สึกเท่านั้นที่ไม่มีเหตุผล
สติทำให้นางเข้าใจและเห็นด้วยกับการกระทำของชายหนุ่ม หากเป็นนางนางก็จะทำเช่นนี้เหมือนกัน
ทว่า หากกล่าวเรื่องความรู้สึก หญิงสาวรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
ซีไหวอ๋องที่นั่งรออย่างร้อนใจอยู่ในโรงเตี๊ยมเล็กของเมืองต้าหมิงไม่ได้พิถีพิถันกับเรื่องทุกอย่างเหมือนตอนอยู่ที่แคว้นเว่ย เขากำลังกระวนกระวายใจ ไม่รู้ว่าจะใช้อาศัยความสัมพันธ์กับเซียวหรงเหยี่ยนขอพบองค์หญิงเจิ้นกั๋วได้สำเร็จหรือไม่
คราวที่แล้วทูตแคว้นเว่ยเดินทางไปขอความช่วยเหลือจากต้าจิ้น ทว่า รัชทายาทต้าจิ้นกล่าวว่าบัดนี้กองกำลังหลักของต้าจิ้นอยู่ที่ต้าเหลียง พวกเขาไม่มีกองกำลังมากพอที่จะส่งไปช่วยเหลือแคว้นเว่ย
ทว่า สายลับแคว้นเว่ยที่อยู่ในต้าจิ้นส่งจดหมายกลับไปบอกเขาว่ารัชทายาทแห่งต้าจิ้นผู้นี้เชื่อใจและเชื่อฟังคำขององค์หญิงเจิ้นกั๋วมาก หากครั้งนี้เขาสามารถโน้มน้าวให้องค์หญิงเจิ้นกั๋วรับปากช่วยเหลือแคว้นเว่ย หญิงสาวไม่จำเป็นต้องยกทัพบุกเข้าไปในแคว้นต้าเยี่ยน ขอเพียงก่อกวนที่ชายแดนของต้าเยี่ยนเพื่อข่มขู่พวกเขาก็เพียงพอแล้ว
ซีไหวอ๋องเชื่อว่าหากแคว้นเว่ยมอบของล้ำค่าให้มากพอ อีกทั้งลดตัวกล่าวกับองค์หญิงเจิ้นกั๋วอย่างอ่อนน้อม ประกอบกับความสัมพันธ์ระหว่างเซียวหรงเหยี่ยนและองค์หญิงเจิ้นกั๋ว เรื่องนี้ต้องสำเร็จอย่างแน่นอน
เพราะตอนนี้องค์หญิงเจิ้นกั๋วหมั้นหมายอยู่กับเซียวหรงเหยี่ยน สตรีทั้งหลายล้วนชอบฟังถ้อยคำที่สวยหรูอยู่แล้ว
