ตอนที่ 896 วาดงูเติมขา
หากซีเหลียงรู้ว่าหรงตี๋ต้องการโจมตีซีเหลียงภายในสามปีนี้ ต้าเยี่ยนทำข้อตกลงว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยในระยะเวลาสามปีนี้ อีกทั้งบัดนี้ต้าโจวกำลังเป็นใหญ่อยู่แคว้นเดียว ซีเหลียงอาจหันไปเข้าร่วมกับต้าโจวเพื่อให้แคว้นของตัวเองได้ดำรงอยู่ต่อไปก็ได้
มู่หรงเหยี่ยนส่ายหน้า “จักรพรรดินีแห่งต้าโจวทำข้อตกลงสามปีกับอวิ๋นพั่วสิง บัดนี้เหลือเวลาอีกเก้าเดือนก็จะครบสัญญาแล้ว จักรพรรดินีแห่งต้าโจวเป็นคนกล่าวคำไหนคำนั้น นางให้เวลาอวิ๋นพั่วสิงสามปี เมื่อครบกำหนดนางต้องบุกโจมตีซีเหลียงอย่างแน่นอน ดังนั้นต่อให้ซีเหลียงอยากผูกมิตรกับต้าโจว จักรพรรดินีแห่งต้าโจวก็คงไม่ยินยอม ถึงแม้ยินยอมซีเหลียงก็ต้องส่งตัวอวิ๋นพั่วสิงให้ต้าโจวว จักรพรรดินีแห่งซีเหลียงไม่ใช่คนที่จะสละชีวิตของขุนนางคนสำคัญเพียงเพื่อความอยู่รอดของแคว้น!”
“ดังนั้นทางที่ดีที่สุดของซีเหลียงในตอนนี้ก็คือผูกมิตรกับหรงตี๋ แคว้นที่อ่อนแอรวมกันต่อต้านแคว้นที่ยิ่งใหญ่กว่า ทว่า น่าเสียดายที่แม่ทัพหน้ากากผีคือคุณชายของตระกูลไป๋ น้องชายของจักรพรรดินีแห่งต้าโจว”
“เช่นนั้น…ท่านอาเก้าส่งคนไปบอกเรื่องนี้ให้อ๋องแห่งหรงตี๋ทราบแล้วหรือไม่ขอรับ” มู่หรงผิงถามอย่างร้อนใจ
ถึงแม้มู่หรงผิงจะโง่เขลาสักเพียงใดเขาก็ยังรู้ว่าบัดนี้ต้าโจวทำลายต้าเหลียงได้แล้ว หากหรงตี๋ตกเป็นของต้าโจวอีก ต้าเยี่ยนคงยากที่จะต่อกรกับต้าโจว!
ยิ่งไปกว่านั้นหากปล่อยให้ต้าโจวได้ซีเหลียงไปครอบครองอีก ต้าเยี่ยนคงตกอยู่ในอันตรายแน่
มู่หรงเหยี่ยนส่ายหน้า หลังจากที่เขาพบแม่ทัพหน้ากากผีที่เซียงเหลียง เขาก็ส่งคนไปที่หรงตี๋หวังจะติดต่อกับอ๋องแห่งหรงตี๋ ทว่า นึกไม่ถึงเลยว่าอ๋องแห่งหรงตี๋จะถูกแม่ทัพหน้ากากผีควบคุมอยู่ในกำมือ คนของเขาหาทางติดต่ออ๋องแห่งหรงตี๋ไม่ได้เลย
“แม่ทัพหน้ากากผีผู้นี้ฝีมือไม่ธรรมดา บัดนี้หรงตี๋ตกอยู่ในมือของแม่ทัพหน้ากากผีผู้นี้อย่างสมบูรณ์แล้ว ข้าคิดว่าต่อให้แม่ทัพหน้ากากผีสังหารอ๋องแห่งหรงตี๋แล้วเข้าแทนที่ในตอนนี้ก็คงไม่มีผู้ใดกล้ากล่าวสิ่งใดทั้งสิ้น” น้ำเสียงทุ้มลึกของมู่หรงเหยี่ยนกล่าวขึ้นอย่างช้าๆ “ธรรมเนียมของหรงตี๋คือเคารพผู้ที่แข็งแกร่งกว่า พวกเขาไม่สนใจเรื่องสายเลือด”
มู่หรงลี่เริ่มเป็นกังวลขึ้นมาเช่นกัน เขาก้มหน้าคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกล่าวขึ้น “ท่านอาเก้า เราควรบอกเรื่องที่แม่ทัพหน้ากากผีคือน้องสาวของจักรพรรดินีแห่งซีต้าโจวให้ซีเหลียงทราบหรือไม่จอรับ เมื่อซีเหลียงรู้เรื่องนี้ เขาอาจขอร้องให้ต้าเยี่ยนช่วยเหลืออย่างลับๆ”
“จักรพรรดินีแห่งซีเหลียงไม่ใช่คนโง่ นางเป็นคนฉลาด นางรู้ว่าต้าเยี่ยนต้องการรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง ดังนั้นต้าเยี่ยนต้องทำลายซีเหลียงอย่างแน่นอน” ดวงตาล้ำลึกของมู่หรงเหยี่ยนจ้องไปทางมู่หรงลี่ที่กำลังจะกลายเป็นจักรพรรดิต้าเยี่ยน “ที่สำคัญคนฉลาดมักหยิ่งยโส หากต้าเยี่ยนบอกซีเหลียงว่าแม่ทัพหน้ากากผีคือน้องชายของจักรพรรดินีแห่งต้าโจว ซีเหลียงอาจหวาดระแวงคิดว่าต้าเยี่ยนจงใจเสี้ยมให้เกิดความบาดหมาง เรื่องทุกเรื่องควรมีขอบเขต ความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นก็เช่นเดียวกัน เตือนเพียงเล็กน้อยก็พอ มิเช่นนั้นจะเป็นการวาดงูเติมขา[1]ได้”
มู่หรงลี่ยืดหลังตรงแล้วโค้งกายคำนับมู่หรงเหยี่ยน “อาลี่จะจดจำคำสอนของท่านอาเก้าให้ดีขอรับ”
มู่หรงผิงโค้งกายคำนับมู่หรงเหยี่ยนเช่นเดียวกัน “อาผิงจะจดจำคำสอนของท่านอาเก้าให้ดีขอรับ”
เมื่อเอ่ยถึงจักรพรรดินีแห่งต้าโจว มู่หรงลี่นึกถึงเรื่องที่ท่านอาเก้าของตนชอบเสี่ยวไป๋ไซว่แห่งกองทัพไปขึ้นมา บัดนี้คุณหนูใหญ่ตระกูลไป๋ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดินีแห่งต้าโจวไปแล้ว หญิงสาวมีปณิธานอยากครอบครองใต้หล้าเช่นเดียวกัน เท่ากับว่าตอนนี้หญิงสาวยืนอยู่คนละฝั่งกับต้าเยี่ยน
มู่หรงลี่มองไปทางมู่หรงเหยี่ยน ท่านอาเก้าจะยังได้แต่งงานกับคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลไป๋หรือไม่
“ท่านอาเก้า…” มู่หรงลี่เรียกมู่หรงเหยี่ยนเสียงเบาหวิว “จักรพรรดินีแห่งต้าโจวจะจัดพิธีบรมราชาภิเษกในวันที่ยี่สิบ เดือนหก ท่านอาเก้าคิดว่าควรส่งผู้ใดไปดีขอรับ”
สีหน้าของมู่หรงเหยี่ยนราบเรียบไม่เปลี่ยนแปลง ทว่า มือที่วางอยู่บนหน้าตักกระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย
เขาเคยรับปากอาเป่าว่าเมื่อต้าเยี่ยนทำลายแคว้นเว่ยได้ เขาจะไปสู่ขอหญิงสาว บัดนี้ต้าเว่ยตกเป็นของต้าเยี่ยนแล้ว อาเป่ายึดครองต้าเหลียงได้แล้ว กระทั่งเข้าที่แทนราชวงศ์หลินได้แล้ว ทว่า พี่ชายของเขากลับไม่สามารถไปสู่ขออาเป่าให้เขาได้อีกแล้ว
บัดนี้อาลี่อายุยังน้อย ต้าเยี่ยนมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมากมาย เขาไม่สามารถจากไปตอนนี้ได้จริงๆ
ส่วนอาเป่า…ในเมื่อนางจะขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดินี นางก็คงมีเรื่องมากมายให้ทำเช่นเดียวกัน
มู่หรงเหยี่ยนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกล่าวขึ้น “ข้าจะไปด้วยตัวเอง…”
“ทว่า หากผู้อื่นล่วงรู้ฐานะของท่านอา กิจการของตระกูลเซียวที่อยู่ตามแคว้นต่างก็จะ…”
“คุณหนูใหญ่ไป๋รู้ฐานะของข้ามาโดยตลอด ตอนอยู่ที่ต้าจิ้นหากไม่ได้คุณหนูใหญ่ไป๋ยื่นมือเข้าช่วยเหลือข้าคงถูกผู้อื่นจับได้นานแล้ว ดังนั้นตอนนี้กิจการของตระกูลเซียวที่อยู่ในต้าจิ้นและต้าเหลียงคงถูกต้าจิ้นจับตาดูไว้หมดแล้ว เราต้องวางแผนเรื่องนี้กันใหม่”
มู่หรงเหยี่ยนมองไปทางต้นดอกไห่ถังที่ถูกแสงแดดส่องจนส่องแสงเรืองรองอยู่กลางลานหญ้านิ่ง จากนั้นกล่าวเสียงเบา “เรื่องนี้รีบร้อนไม่ได้ เราต้องค่อยๆ คิด”
พวกเขาต่างรู้ดีว่าวันที่ซีเหลียงถูกทำลาย วันนั้นต้าเยี่ยนและต้าโจวจะกลายเป็นศัตรูกันอย่างแท้จริง
วันที่เจ็ด เดือนหก รัชศกหยวนเหอปีที่หนึ่ง เหลียงอ๋องถูกจับที่เมืองลั่วหง จักรพรรดิต้าจิ้นที่ทุกคนคิดว่าสวรรคตไปแล้วปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาคืนตำแหน่งรัชทายาทให้อดีตรัชทายาท จากนั้นสั่งให้คนจับกลุ่มของเหลียงอ๋องและหลี่เม่าไปขังคุกเพื่อรอวันประหาร
วันที่สิบ เดือนหก รัชศกหยวนเหอปีที่หนึ่ง จักรพรรดินีแห่งต้าโจวไป๋ชิงเหยียนเดินทางไปถึงเมืองลั่วหง
ไป๋ชิงเหยียนเพิ่งมาถึง หญิงสาวกำลังปรึกษาแผนการอยู่กับไป๋จิ่นซิ่วและหลินคังเล่อ
หลินคังเล่อบอกกับไป๋ชิงเหยียนว่าผู้ที่คุ้มกันเมืองลั่วหงในตอนนี้คือฉินซ่างจื้อที่และเจ้าเมืองเยี่ยนว่อเสิ่นเทียนจือ เมื่อเหลียงอ๋องมาถึงลั่วหง เขาใช้รัชทายาทบีบบังคับฉินซ่างจื้อ ทว่า นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าเมืองเยี่ยนว่อใต้เท้าเสิ่นจะปรากฏตัวออกมา เหลียงอ๋องคิดว่าเจ้าเมืองเสิ่นมาเสริมทัพจึงสั่งให้คนเปิดเมือง ผู้ใดจะคิดว่าเจ้าเมืองเสิ่นจะนำทหารบุกเข้าไปจับตัวเหลียงอ๋องและหลี่เม่าทันทีที่เข้าไปในเมือง
บัดนี้จักรพรรดิต้าจิ้นได้รับการช่วยเหลืออกมาแล้ว ทว่า เขายังคงหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องการสร้างหอบูชาเก้าชั้น เขาเริ่มสั่งให้อดีตรัชทายาทที่กลับมารับตำแหน่งอีกครั้งเริ่มเกณฑ์เด็กไปยังหอบูชาเก้าชั้นอีกทั้ง อีกทั้งคิดใช้ทหารของฉินซ่างจื้อและเสิ่นเทียนจือบุกไปยังหอบูชาเก้าชั้น
เมื่อไป๋ชิงเหยียนได้ยินชื่อเสิ่นเทียนจือ หญิงสาวจึงยิ้มออกมาทันที ฉินซ่างจื้อจงรักภักดีต่อรัชทายาท ไม่แปลกที่เขาจะถูกเหลียงอ๋องข่มขู่ได้ ทว่า เสิ่นเทียนจือไม่มีทางเป็นเช่นนั้น เสิ่นเทียนจือเป็นคนฉลาดและมีความสามารถมากคนหนึ่ง เหลียงอ๋องหลงกลเสิ่นเทียนจือจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด
ไป๋ชิงเหยียนยังไม่ทันเปิดเผยฐานะของเสิ่นเทียนจือให้ไป๋จิ่นซิ่วและหลินคังเล่อรับรู้ก็ได้ยินคนด้านนอกรายงานว่ามีขันทีคนหนึ่งกล่าวว่าตนเป็นขันทีข้างกายของจักรพรรดิต้าจิ้นนำจดหมายขององค์หญิงใหญ่มามอบให้องค์หญิงเจิ้นกั๋ว
ไป๋จิ่นซิ่วหันไปมองไป๋ชิงเหยียนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ประมุข “ก่อนหน้านี้เหลียงอ๋องชอบเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิแห่งต้าจิ้น เมื่อจักรพรรดิแห่งต้าจิ้นได้รับการช่วยเหลือออกมา เขาก็แทนตัวเองว่าจักรพรรดิแห่งต้าจิ้นมาโดยตลอด ไม่รู้ว่ากำลังแสดงให้ผู้ใดดูเจ้าคะ”
ไป๋จิ่นซิ่วคิดว่าคงเป็นเพราะจักรพรรดิแห่งต้าจิ้นรู้เรื่องที่พี่หญิงใหญ่ขึ้นเป็นจักรพรรดินีแล้ว ผู้อื่นต่างเรียกพี่หญิงใหญ่ว่าจักรพรรดินีแห่งต้าโจว จักรพรรดิต้าจิ้นจึงเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิต้าแห่งต้าจิ้น
“ไม่ต้องสนว่าจะแสดงละครให้ผู้ใดดูหรอกขอรับ หากไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วข้าจะตัดศีรษะเขาส่งไปให้จักรพรรดิต้าจิ้นเองขอรับ” หลินคังเล่อกล่าวเสียงรอดไรฟัน
ไป๋ชิงเหยียนปลดดาบที่เอววางลงบนโต๊ะ จากนั้นกล่าวยิ้มๆ “เช่นนั้นก็มาดูกันว่าจักรพรรดิต้าจิ้นองค์นี้กำลังจะแสดงละครใดให้พวกเราดูกันแน่ เชิญคนเข้ามาได้”
[1]วาดงูเติมขา หมายถึง การทำสิ่งใดที่เกินพอดีหรือเกินความจำเป็น
