ตอนที่ 1003 แต่งเข้าตระกูล
“ปณิธานของต้าเยี่ยนคือการรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งเช่นเดียวกับต้าโจว บัดนี้ต้าเยี่ยนคือหนึ่งในแคว้นที่แข็งแกร่ง แม้จะด้อยกว่าต้าโจวอยู่บ้าง ทว่า ความทะเยอทะยานของต้าเยี่ยนไม่เคยลดลง ไม่ทราบว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนจะเปิดศึกกับต้าโจวหรือจะทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับต้าโจว”
“ฝ่าบาทเคยตรัสว่าจะตัดสินผลแพ้ชนะด้วยความเจริญรุ่งเรืองของสองแคว้น เหยี่ยนไม่กล้ารับปากพ่ะย่ะค่ะ” เซียวหรงเหยี่ยนก้มศีรษะให้ไป๋ชิงเหยียนเล็กน้อย “ตระกูลมู่หรงเป็นผู้นำแผ่นดินมาทุกสมัย เหยี่ยนไม่กล้ายกบัลลังก์นี้ให้แก่ผู้อื่น…”
“เช่นนี้แสดงว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนไม่มั่นใจว่าระบอบการปกครองของต้าเยี่ยนจะเอาชนะต้าโจวได้ใช่หรือไม่” ไป๋ชิงเหยียนเคาะนิ้วลงบนโต๊ะเป็นจังหวะ “อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนจึงอยากใช้สงครามตัดสินผลแพ้ชนะแทน”
ไป๋ชิงเหยียนเคยตรวจสอบการปกครองของต้าเยี่ยน การปกครองหลักของต้าเยี่ยนที่มาจากการปกครองของจีโฮ่วเอื้อผลประโยชน์ให้ราชวงศ์เป็นหลัก แม้เซียวหรงเหยี่ยนจะรู้เรื่องนี้ดี ทว่า เขาไม่อยากแก้ไขมัน
เซียวหรงเหยี่ยนต้องการรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง ขึ้นเป็นใหญ่เหนือใต้หล้า ทว่า ไป๋ชิงเหยียนต้องการให้ชาวบ้านมั่งคั่ง แคว้นแข็งแกร่งหลังจากรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งสำเร็จแล้ว
เซียวหรงเหยี่ยนไม่ได้ปิดบัง ทว่า ไม่ได้ยอมรับเช่นเดียวกัน เขากล่าวเพียง “ต้าโจวล่ากวางได้ ต้าเยี่ยนก็ล่าได้เช่นเดียวกัน กวางจะตายด้วยน้ำมือของผู้ใด หากไม่ถึงวันสุดท้ายยังไม่มีทางรู้ได้พ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า “ในเมื่ออ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนไม่เห็นด้วยกับการแข่งขันด้วยระบอบการปกครองของแต่ละแคว้นที่ข้าเสนอมา เช่นนั้นต่อจากนี้พวกเราก็แข่งขันกันด้วยความสามารถของแต่ละแคว้นก็แล้วกัน!”
ไป๋ชิงเหยียนผิดที่ไม่เคยเรียนรู้การเป็นจักรพรรดิ ผิดที่คิดว่าปณิธานของเซียวหรงเหยี่ยนเหมือนกับนาง…จนลืมชาติกำเนิดของชายหนุ่มไป
ทว่า สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญอีกต่อไป โชคดีที่นางรู้ตัวตอนที่ยังไม่สายเกินไป
“ฝ่าบาท…” เสียงชุนเถาดังขึ้นจากนอกตำหนัก
“เข้ามาได้…”
ชุนเถาได้ยินดังนั้นถึงผลักประตูออกเล็กน้อย ชุนเถาเห็นเซียวหรงเหยี่ยนและไป๋ชิงเหยียนนั่งอยู่บนที่นั่งของตัวเอง ชายหนุ่มดูสงบเสงี่ยมดี ชุนเถาจึงวางใจลง นางเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างกายไป๋ชิงเหยียน ใช้มือป้องปากกระซิบหญิงสาว “อ๋องหน้ากากผีขอเข้าพบเจ้าค่ะ เว่ยกงกงเชิญเขาไปนั่งดื่มชารอที่ตำหนักรับรองแล้วเจ้าค่ะ”
ชุนเถายังไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของอ๋องหน้ากากผี เมื่อเห็นหน้ากากสีเขียวที่มีเขี้ยวของแม่ทัพหน้ากากผีทีไรชุนเถารู้สึกหวาดกลัวทุกครั้ง
แม้ชุนเถาจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดเว่ยจงต้องพาอ๋องของแคว้นศัตรูไปยังตำหนักหลัง ทว่า เว่ยจงต้องมีเหตุผลที่ทำเช่นนี้แน่นอน
อาอวี๋คงได้ยินว่าหลี่จือเจี๋ยเข้าวังมาพบนางจึงรีบร้อนเข้าวังมาเช่นนี้ นางมีเรื่องจะสนทนากับอาอวี๋อยู่พอดี
“เจ้าบอกว่าเว่ยจงพาอ๋องหน้ากากผีไปที่เรือนรับรองอย่างนั้นหรือ” ไป๋ชิงเหยียนค่อนข้างประหลาดใจ ดูเหมือนเว่ยจงจะรู้สิ่งใดบางอย่างเกี่ยวกับอาอวี๋แล้ว
“เจ้าค่ะ” ชุนเถาพยักหน้า
ไป๋ชิงเหยียนมองเซียวหรงเหยี่ยนแวบหนึ่ง จากนั้นกล่าวขึ้น “เจ้าไปเชิญเขามาที่นี่…”
ไม่นานอ๋องหน้ากากผีที่สวมหน้ากากเขี้ยวสีเขียวก็ถูกเว่ยจงพาเข้ามาในตำหนัก เมื่อไป๋ชิงอวี๋เห็นเซียวหรงเหยี่ยนนั่งอยู่บนที่นั่งถัดจากพี่หญิงของเขาในตำหนักด้วยเช่นกันก็ตะลึงไปเล็กน้อย ทว่า สีหน้าของเขาถูกซ่อนอยู่ใต้หน้ากาก เขาสะบัดเสื้อแขนยาวสีเขียวลายเมฆเล็กน้อย จากนั้นทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน
“ท่านอ๋องไม่ต้องมากพิธี เชิญนั่ง…” เมื่อไป๋ชิงเหยียนมองเห็นร่างองอาจทะนงของไป๋ชิงอวี๋ ใบหน้าของนางมีรอยยิ้มอ่อนโยนขึ้นมาทันที
ไป๋ชิงอวี๋ก้มศีรษะให้เล็กน้อย จากนั้นเดินไปนั่งบนที่นั่งอีกฝั่งที่ติดกับไป๋ชิงเหยียนโดยไม่มองเซียวหรงเหยี่ยนแม้แต่น้อย
“ไม่ทราบว่าท่านอ๋องเข้าวังมาด้วยเรื่องอันใด” ไป๋ชิงเหยียนถามไป๋ชิงอวี๋ยิ้มๆ
ไป๋ชิงอวี๋เหลือบมองเซียวหรงเหยี่ยนที่ดวงตาล้ำลึกแวบหนึ่ง จากนั้นกล่าวเสียงขรึม “อ๋องของกระหม่อมส่งจดหมายมาบอกว่ากองทัพของซีเหลียงเคลื่อนทัพโดยไม่ทราบจุดประสงค์แน่ชัด ทรงมีรับสั่งให้กระหม่อมรีบกลับไปเตรียมพร้อมที่หรงตี๋ กระหม่อมจะมาทูลลาฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”
กล่าวจบ ไป๋ชิงอวี๋มองไปทางเซียวหรงเหยี่ยนด้วยท่าทีปกติ “นึกไม่ถึงว่าพ่อค้าที่ร่ำรวยอันดับหนึ่งในต้าหล้าแห่งแคว้นเว่ยจะอยู่ที่นี่ด้วย”
“ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ข้าจะแนะนำพ่อค้าที่ร่ำรวยอันดับหนึ่งในใต้หล้าแห่งแคว้นเว่ยผู้นี้ให้ท่านอ๋องรู้จักใหม่อีกครั้ง” ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางเซียวหรงเหยี่ยน “ท่านผู้นี้คืออ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยน…มู่หรงเหยี่ยน”
ไป๋ชิงอวี๋เลิกคิ้วสูงพลางกำชายเสื้อของตัวเองแน่นโดยไม่รู้ตัว
แสดงว่าพี่หญิงยอมรับว่าตัวเองคือคู่หมั้นของเซียวหรงเหยี่ยนทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาคืออ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนอย่างนั้นหรือ พี่หญิงใหญ่รักอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนจริงๆ อย่างนั้นหรือ
หรือว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนจงใจหลอกลวงพี่หญิงของเขากันแน่
“ข้าเคยมีโอกาสพบหน้าอ๋องหน้ากากผีที่เมืองเซียงเหลียง พวกเราทำสัญญาว่าต้าเยี่ยนจะไม่เข้าไปวุ่นวายกับซีเหลียงเป็นเวลาสามปี ถือว่าเคยรู้จักกันมาก่อนแล้ว” รอยยิ้มของเซียวหรงเหยี่ยนกว้างขึ้นกว่าเดิม เขาหยัดกายตรง ทำความเคารพไป๋ชิงอวี๋ เขาอยากรู้ฐานะที่แท้จริงของอ๋องหน้ากากผีผู้นี้มาก “ในเมื่อวันนี้ข้าเปิดเผยฐานะที่แท้จริงของข้าแล้ว ไม่ทราบว่าอ๋องหน้ากากผีคือแม่ทัพคนใดของกองทัพไป๋ เหยี่ยนจะได้รู้ขอบเขตไว้”
ตอนนั้นอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนผู้นี้เสี่ยงชีวิตไปช่วยเหลือองค์หญิงของต้าเยี่ยนที่ชายแดนของเติงโจวและหรงตี๋ เขาจะมองการจัดทัพของเขาออกก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด
ต่อมาพวกเขาพบกันที่เมืองเซียงเหลียง สองคนทำสัญญากัน อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนผู้นี้กล่าวว่าเห็นแก่พี่หญิงของเขา เขาจึงนึกว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนรู้ฐานะที่แท้จริงของเขาแล้ว เขาประเมินชายหนุ่มสูงไปจริงๆ
ไป๋ชิงอวี๋คลายมือที่กำชายเสื้อแน่นออก เขามั่นใจว่าถึงแม้พี่หญิงจะรักอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนผู้นี้ ทว่า นางไม่มีทางบอกนามของเขาให้อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนรู้แน่นอน อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนผู้นี้คงรู้เพียงว่าเขาคือคนของตระกูลไป๋
ไป๋ชิงอวี๋กล่าวขึ้นช้าๆ “อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนประเมินข้าสูงไปแล้ว ข้าเป็นเพียงสมาชิกคนหนึ่งในกองทัพไป๋เท่านั้น”
คำกล่าวนี้ไม่ใช่เรื่องโกหก ไป๋ชิงอวี๋คือสมาชิกคนหนึ่งของกองทัพไป๋ตั้งแต่เขาเกิดมา
เซียวหรงเหยี่ยนหันไปมองไป๋ชิงเหยียน เขาเห็นหญิงสาวยกชาขึ้นจิบ เมื่อหวนนึกถึงคำกล่าวของไป๋ชิงฉี แม้เซียวหรงเหยี่ยนยังมีข้อสงสัยอยู่ ทว่า เขาไม่ได้เซ้าซี้ต่อ
จากความเข้าใจที่เซียวหรงเหยี่ยนมีต่อไป๋ชิงเหยียน หากไป๋ชิงอวี๋เป็นเพียงทหารคนหนึ่งในกองทัพไป๋ เหตุใดวันที่ไป๋ชิงเหยียนถามเขาเรื่องที่เขาสู้รบกับแม่ทัพหน้ากากผีที่เติงโจวหญิงสาวจึงเสียอาการเช่นนั้น
เซียวหรงเหยี่ยนไม่อยากเซ้าซี้ต่อ จึงได้แต่พยักหน้า
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้…” ไป๋ชิงอวี๋เม้มปากเล็กน้อย จากนั้นเงยหน้ามองเซียวหรงเหยี่ยนนิ่ง “ในฐานะคนของกองทัพไป๋ พวกเราถือเป็นญาติคนหนึ่งของเสี่ยวไป๋ไซว่ ข้าขอถามอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนสักนิด ต้าเยี่ยนอยากรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง วันหน้าหากต้าเยี่ยนต้องเผชิญหน้ากับต้าโจว อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนจะทำเช่นไร จะสงบศึกหรือทำสงครามกับต้าโจว”
“ต้าเยี่ยน…ไม่มีทางยอมสวามิภักดิ์ให้แคว้นอื่น” เซียวหรงเหยี่ยนหันไปมองไป๋ชิงเหยียน “ทว่า เหยี่ยนสามารถแต่งเข้าตระกูลไป๋ได้”
“นี่คือข้อแลกแปลี่ยนของอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนอย่างนั้นหรือ” ไป๋ชิงอวี๋แสยะยิ้มออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาขยับท่านั่งของตัวเองเล็กน้อยด้วยท่าทีทะนง “ต้าเยี่ยนของท่านอยากรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง ต้าโจวของข้าก็อยากสร้างสันติสุขให้ใต้หล้าเช่นเดียวกัน ที่สำคัญตอนนี้ต้าโจวมีหรงตี๋อยู่ในมือแล้ว พวกเราพร้อมเข้าร่วมกับต้าโจวทุกเมื่อ!”
****************************
