ตอนที่ 1011 ไม่มีวันคืนคำ
ต่งซื่อถอนหายใจยาว นางพยายามข่มความโกรธ ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตา จากนั้นกล่าวอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ “เช่นนั้นก็กำหนดวันแต่งงานเถิด เจ้าแต่งงานในนามเซียวหรงเหยี่ยน จากนั้นประกาศบอกทุกคนว่าพระภัสดาสิ้นพระชนม์ เมื่อใต้หล้ารวมเป็นหนึ่งเมื่อใดเจ้าค่อยกลับมาหาอาเป่าและลูกในฐานะมู่หรงเหยี่ยน ห้ามใช้ฐานะของเซียวหรงเหยี่ยนอีกเด็ดขาด!”
“เหยี่ยนขอบพระคุณมารดามากขอรับ” เซียวหรงเหยี่ยนรู้สึกซาบซึ้งมากที่ได้รับการอนุญาตจากต่งซื่อ เขาก้มศีรษะคำนับอีกครั้ง “มารดา เหยี่ยนขอสนทนากับอาเป่าสักครู่ได้หรือไม่ขอรับ”
ต่งซื่อมองไปทางบุตรสาวของตัวเอง จากนั้นมองไปทางเซียวหรงเหยี่ยนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น นางเก็บผ้าเช็ดหน้าพลางกล่าวขึ้น “บัดนี้พวกเจ้ายังไม่ได้แต่งงานกันเป็นเรื่องเป็นราว จะอยู่กันตามลำพังนานไม่ได้ อีกสักครู่ข้าจะให้คนไปเชิญซือถูใต้เท้าต่งมาปรึกษาเรื่องงานอภิเษกในวังหลวง ส่วนครอบครัวฝั่งเซียวหรงเหยี่ยน…ต้าเยี่ยนเป็นคนปลอมฐานะนี้ขึ้นมา ต้าเยี่ยนรับผิดชอบเองก็แล้วกัน!”
เซียวหรงเหยี่ยนก้มศีรษะคำนับต่งซื่ออีกครั้ง “ขอบพระคุณมารดามากขอรับ”
ต่งซื่อสะบัดกระโปรงเดินจากไป
เซียวหรงเหยี่ยนก้มศีรษะน้อมส่งต่งซื่อจากไป เมื่อต่งซื่อก้าวออกไปจากตำหนัก ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นยืน เขาเห็นหมอหงถอนหายใจเตรียมเดินจากไป เซียวหรงเหยี่ยนจึงรีบรั้งหมอหงไว้เสียก่อน “ท่านหมอหง การที่อาเป่าตั้งครรภ์ในตอนนี้จะส่งผลกระทบร้ายแรงต่อร่างกายของอาเป่าหรือไม่ขอรับ”
เมื่อหมอหงได้ยินเซียวหรงเหยี่ยนเอ่ยถามเขาด้วยความเป็นห่วงไป๋ชิงเหยียน ความไม่พอใจที่มีอยู่ในใจจึงลดลงเล็กน้อย เขากล่าวขึ้น “แน่นอนว่าต้องมีผลกระทบอยู่แล้ว ไม่ต้องกล่าวถึงคุณหนูใหญ่ที่เคยได้รับบาดเจ็บหนักจนร่างกายอ่อนแอ ต่อให้เป็นสตรีธรรมดาที่ร่างกายแข็งแรง การตั้งครรภ์ล้วนส่งผลกระทบต่อพวกนางทั้งสิ้น”
“ท่านหมอหง…” เซียวหรงเหยี่ยนโค้งกายคำนับหมอหงอีกครั้ง “ไม่ทราบว่าจะเป็นอันตรายถึงชีวิตของอาเป่าหรือไม่ขอรับ”
“ไม่อันตรายถึงชีวิต ทว่า แคว้นต้าโจวเพิ่งสถาปนาขึ้น มีเรื่องต่างๆ ต้องทำมากมาย คุณหนูใหญ่มีงานต้องสะสางมาก หากคุณหนูใหญ่ยังหักโหมทำงานต่อไปเช่นนี้ เด็กคนนี้จะยิ่งเป็นภาระของคุณหนูใหญ่” หมอหงขมวดคิ้วมองไปทางไป๋ชิงเหยียนที่กำลังมองมาทางเขา
เด็กคนนี้เกิดมาเหนือความคาดหมายของหมอหง แม้อาการทนความหนาวไม่ได้ของไป๋ชิงเหยียนจะค่อยๆ ดีขึ้น ทว่า หมอหงคิดว่าไป๋ชิงเหยียนมีโอกาสตั้งครรภ์ยากมาก หากไม่เก็บเด็กคนนี้ไว้ หญิงสาวอาจไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกเลยตลอดชีวิต
ยาทำแท้งมีฤทธิ์เย็น อาการทนหนาวไม่ได้ของคุณหนูใหญ่เพิ่งดีขึ้น หากทานยาชนิดนี้เข้าไปเพื่อกำจัดเด็กในท้อง ร่างกายของคุณหนูใหญ่จะถูกทำลายตามไปด้วย…
หมอหงตกอยู่ในสถานกาณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก หากคุณหนูใหญ่ร่างกายแข็งแรงคงไม่น่ากังวลมากนัก ปัญหาใหญ่คือร่างกายของคุณหนูใหญ่ไม่ได้แข็งแรงเหมือนคนทั่วไป
เมื่อเซียวหรงเหยี่ยนได้ยินดังนี้จึงกำหมัดที่แนบอยู่ข้างลำตัวแน่น เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นโค้งกายทำความเคารพหมอหง “ท่านหมอหง เหยี่ยนไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนอาเป่าได้ตลอดเวลา หากอาเป่าคลอดเด็กออกมาอย่างปลอดภัยก็ถือว่าดีไป ทว่า หากการคลอดเป็นอันตรายต่อชีวิตของอาเป่า ท่านหมอหงได้โปรดช่วยอาเป่าก่อนเป็นลำดับแรกนะขอรับ”
มือที่วางทาบอยู่บนท้องของไป๋ชิงเหยียนกระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย
หมอหงมองไปทางเซียวหรงเหยี่ยน ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดจู่ๆ เขาจึงนึกถึงฉินหล่างขึ้นมา เขาจำได้ว่าคนที่กล่าวกับเขาเป็นคนแรกว่าให้รักษาชีวิตของภรรยาไว้ก่อนลูกคือฉินหล่าง ตอนนั้นคุณหนูรองคลอดก่อนกำหนด เด็กทารกไม่ยอมกลับหัว ฉินหล่างลากเขาไปกำชับว่าให้ช่วยชีวิตคุณหนูรองเป็นลำดับแรก
หมอหงรู้สึกดีกับเซียวหรงเหยี่ยนมากขึ้นกว่าเดิมไม่น้อย เขาพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้ว!”
เซียวหรงเหยี่ยนโค้งกายคำนับส่งหมอหงจากไป จากนั้นหันไปมองไป๋ชิงเหยียนด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
“อาเป่า…” เซียวหรงเหยี่ยนเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าไป๋ชิงเหยียน คุกเข่าข้างหนึ่งลงบนที่วางเท้า เขากุมมือไป๋ชิงเหยียนขึ้นมาจุมพิตเบาๆ จากนั้นเอื้อมมือจับท้ายทอยของหญิงสาว จรดหน้าผากชนกับหน้าผากของหญิงสาว เขาหลับตาลงพลางกล่าวขอโทษเสียงสะอื้น “ข้าขอโทษ ขอโทษ…”
“ถึงแม้ไม่มีท่านอยู่ข้างกาย ข้าก็จะดูแลตัวเองให้ดี ท่านไม่ต้องรู้สึกผิด พวกเรามีเรื่องต้องทำอีกมากมาย ไม่มีเวลาจมอยู่กับความเสียใจและรู้สึกผิดเหล่านี้” ไป๋ชิงเหยียนก้มมองหน้าท้องของตัวเอง “ลูกมาเกิดแล้ว แม้ว่าจะมาไม่ถูกจังหวะ ทว่า ข้าจะดูแลเขาเป็นอย่างดี นี่คือผลลัพธ์จากการกระทำที่ไม่คิดหน้าคิดหลังของข้า ข้าต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป”
ไป๋ชิงเหยียนเงยหน้ามองเซียวหรงเหยี่ยนนิ่ง น้ำเสียงราบเรียบ ทว่า จริงจัง “ไม่ว้าวุ่นใจ ไม่ยึดติดกับความรู้สึก ไม่ประมาท ไม่จมปลักอยู่กับความผิด ไม่หวาดกลัวอนาคต ไม่ยึดติดกับอดีต อาเหยี่ยน หนทางที่พวกเราต้องเดินไปยังอีกยาวไกล บัดนี้ไม่ได้เหลือเพียงแค่ต้าโจวและต้าเยี่ยน ข้าเคยบอกแล้วว่าไม่ควรดูถูกจักรพรรดินีแห่งซีเหลียง…”
ที่สำคัญตอนนี้ต้าเยี่ยนทำสัญญากับหรงตี๋ว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับซีเหลียงเป็นเวลาสามปี นี่คือเวลาที่ดีที่สุดที่ต้าโจวจะบุกโจมตีซีเหลียง นี่คือเหตุผลที่อาอวี๋ไม่นำหรงตี๋มาเข้าร่วมกับต้าโจวเสียที
ไป๋ชิงเหยียนมอบอำนาจทางทหารของกองทัพไป๋ทั้งหมดให้ไป๋ชิงฉีเพราะต้องการให้ไป๋ชิงฉีและไป๋จิ่นถงเริ่มเตรียมความพร้อมตั้งแต่เดินทางผ่านชายแดนซีเหลียงกลับมายังต้าโจว
บัดนี้ไป๋ชิงเหยียนรอให้เสี่ยวซื่อเดินทางกลับมาจากต้าเหลียง รอให้ไป๋จิ่นซิ่วผลักดันการปกครองระบอบใหม่ในต้าเหลียงให้สำเร็จราบรื่น
ขอเพียงการปกครองระบอบใหม่ดำเนินไปอย่างราบรื่น ราชสำนักทำตามกฎหมาย ถึงแม้จักรพรรดินีอย่างนางจะไม่อยู่ แคว้นก็จะสามารถเดินหน้าต่อไปได้อย่างปกติ
วันที่สอง เดือนสองคือวันที่ไป๋ชิงเหยียนนำทหารไปล้อมอวิ๋นพั่วสิงไว้ได้และปล่อยตัวเขากลับไป ไป๋ชิงเหยียนจะประกาศสงครามกับซีเหลียงในวันนั้น จะไม่ให้ช้าไปแม้แต่วันเดียว
เมื่อสัญญาสามปีมาถึง…
ทายาททุกคนที่ยังมีชีวิตอยู่ของตระกูลไป๋จะมุ่งหน้าไปยังหนานเจียงเพื่อทำตามสัญญาที่ไป๋ชิงเหยียนเคยให้ไว้แก่กองทัพไป๋…สัญญาที่จะพาพวกเขาไปแก้แค้นให้กองทัพไป๋
ไป๋ชิงเหยียนเคยจำต้องปล่อยอวิ๋นพั่วสิงไปเพราะถูกกดดันทางอำนาจ เพราะต้องการเหลือทางรอดให้ตระกูลไป๋และกองทัพไป๋
บัดนี้นางจะลงสนามแก้แค้นอวิ๋นพั่วสิงอย่างสง่าผ่าเผย
เซียวหรงเหยี่ยนมองสบตาที่มุ่งมั่นของไป๋ชิงเหยียน วินาทีนั้นเขารู้สึกว่าใจของไป๋ชิงเหยียนแข็งแกร่งกว่าใจของเขามาก บางทีอาจเป็นเพราะการอบรมสั่งสอนของตระกูลไป๋ไม่เหมือนกับตระกูลอื่น ยิ่งไม่เหมือนกับการอบรมสั่งสอนของราชวงศ์
เซียวหรงเหยี่ยนโอบเอวของไป๋ชิงเหยียนไว้หลวมๆ “เมื่อใต้หล้ารวบรวมเป็นหนึ่ง ไม่ว่าต้าเยี่ยน ต้าโจวหรือซีเหลียงได้ครอบครองใต้หล้าแห่งนี้ ข้าจะทิ้งอำนาจทั้งหมดแล้วแต่งเข้าตระกูลไป๋ ข้าอิจฉาในคุณธรรมของตระกูลไป๋มาก ข้าหวังว่าลูกของเราไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงจะได้รับสืบทอดนิสัยของตระกูลไป๋มาจากอาเป่า วันหน้าพวกเขาจะกลายเป็นคนที่ได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดแห่งนั้น”
เมื่อไป๋ชิงเหยียนได้ยินคำกล่าวของเซียวหรงเหยี่ยนจึงยิ้มออกมาน้อยๆ “วิญญูชนกล่าวแล้ว…”
“ไม่มีวันคืนคำ!” เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวเสียงหนักแน่น
ต่งซื่อและหมอหงยืนปรึกษากันอยู่ที่หน้าประตูตำหนัก ต่งซื่ออยากรบกวนให้หมอหงย้ายมาอยู่ใกล้ตำหนักของไป๋ชิงเหยียนเพื่อป้องกันไว้ก่อน วันหน้าหากเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกจะได้รับมือได้ทัน
**********************
