ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ – ตอนที่ 505 ต่อหน้าทุกคน

ผู้คน​มากมาย​นับไม่ถ้วน​แหงนหน้า​มอง​ ​พยายาม​อ่าน​ข้อความ​บน​กระดาษ​แผ่น​ยาว​นั้น​ ​‘​วันนี้​ตอนเที่ยง​ขอ​เชิญ​ชาวเมือง​ทุกคน​ร่วม​ประ​นาม​ผู้ทำ​ความผิด​’

เมื่อ​อ่าน​จบ​ทุกคน​ก็​มองหน้า​กัน​ด้วย​ความ​งุนงง

นี่​มัน​อะไร​กัน​ ​ประณาม​ผู้ร้าย​คน​ไหน

ทันใดนั้น​ก็​มี​คน​ตระ​โกน​ขึ้น​ว่า​ ​“​ต้อง​เป็น​ผู้ร้าย​ที่​ฆ่า​ภรรยา​ของ​หลี​่​ต้า​หลัง​แน่นอน​”

ความโกลาหล​เกิดขึ้น​ใน​ฝูงชน​ทันใด

“​ผู้ใด​ต้องการ​จะ​แสวงหา​ความยุติธรรม​ให้​แก่​เหนียง​จื่อ​ตระกูล​หลี​่​”

ใน​มือ​ของ​นัก​กายกรรม​ที่อยู่​บน​เก้าอี้ยาว​สะบัด​ออกมา​อีกครั้ง​ ​กระดาษ​อีก​แผ่น​มีตั​วอั​กษร​เขียน​เอาไว้​สาม​ตัว​ยาว​ว่า​ ​‘ณ​ ​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​’

ผู้​ที่​เข้ามา​ล้อมวง​ดู​พากัน​แตกตื่น​ขึ้น​อีกครั้ง

“​เป็น​คน​จาก​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​หรือ​นี่​ ​เป็นเรื่อง​ที่​คาดไม่ถึง​เสีย​จริง​!​”

ผู้คน​ต่าง​พากั​นวิ​พากษ์​วิจารณ์​ ​จาก​เสียง​เบา​ค่อยๆ​ ​ดัง​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​จน​กลายเป็น​เสียง​แซ่ซ้อง

หลง​ต้าน​เอนกาย​ไป​ทาง​ด้านหน้า​ยิ้ม​แล้ว​กล่าว​กับ​อวี​้​จิ​่​นว​่า​ ​“​นายท่า​นข​อรับ​ ​ตอนบ่าย​คาด​ว่า​จะ​มี​คน​หนาแน่น​อย่างแน่นอน​”

“​เป็น​เช่นนั้น​ก็ดี​”​ ​อวี​้​จิ​่น​เผยอ​ยิ้ม​แล้ว​กล่าว​ขึ้น

จะ​ว่า​ไป​แล้ว​การ​ที่​ใช้​แผ่น​ป้าย​ใน​การ​ดึงดูดสายตา​คน​ ​เขา​ได้​เรียนรู้​มาจาก​อา​ซื่อ

ไม่ว่า​วิธีการ​จะ​เก่า​เพียงใด​ ​ขอ​แค่​ใช้งาน​ได้​ก็​พอ

เรื่อง​ที่​อวี​้​จิ​่​นพา​คน​ไป​สร้าง​ความ​ครึกครื้น​ขึ้น​ที่​ถนน​นั้น​ ​ในไม่ช้า​ก็ได้​ยิน​มาถึง​พระ​กรรณ​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​รู้เรื่อง​เข้า​ก็ได้แต่​ตกตะลึง​ ​นาน​ทีเดียว​กว่า​จะ​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​“​คงมี​เพียง​เจ้า​เจ็ด​ที่​หน้าด้าน​หน้า​ทน​เท่านั้น​จึง​จะ​ทำ​เรื่องราว​เช่นนี้​ออกมา​ได้​ ​หาก​เป็น​คนอื่น​ล่ะ​ก็​คง​อยาก​จะ​เก็บ​เรื่องราว​เหล่านี้​เอาไว้​เป็นความลับ​ ​และ​ปิดปาก​พวก​คนที​่​รู้เรื่องราว​ทั้งหมด​ ​แต่​เจ้า​เจ็ด​กลับ​ทำ​ในทางตรงกันข้าม​ ​เขา​ต้องการ​ให้​คน​ทั้งเมือง​รู้เรื่อง​นี้​…​”

พาน​ไห่​ไม่ได้​แสดงความคิดเห็น​ใด​ออกมา​ ​เขา​ได้​แต่​ยิ้ม​ไป​ด้วยกัน

วิธี​ทาง​กลับกัน​กับ​ผู้อื่น​ ​เยี​่​ยน​อ๋อง​ใช้ได้​ดีเหลือ​เกิน

ด้วย​ความอยากรู้​อยาก​เห็น​ของ​บรรดา​ชาวบ้าน​ใน​เมืองหลวง​ ​คาด​ว่า​คงจะ​แพร่กระจาย​ไป​ด้วย​ความ​รวดเร็ว​ ​ไม่นาน​นัก​ทุกคน​ล้วน​รู้​ ​และ​ไม่ว่า​อาชาย​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​จะ​ถูก​ตัดสิน​ความผิด​เช่นไร​ทุกคน​ก็​คง​ไม่เชื่อ​ ​ล้วนแต่​พากัน​เผยแพร่​ข่าว​ไม่ดี​ของ​จวน​อ๋อง​ออก​ไป

เมื่อ​ข่าว​เหล่านี้​แพร่กระจาย​ออก​ไป​ ​คนใน​เมือง​ทุกคน​จะ​ได้​เห็น​กับ​ตาว​่า​ญาติ​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​มี​จุดจบ​เช่นไร​ ​นี่​คือ​กลยุทธ์​ดึง​ฟืน​ออกจาก​เตา​ ​แก้ปัญหา​ที่​ต้นตอ​อย่างแท้จริง

เมื่อถึง​เวลา​นั้น​ ​ผู้คน​อาจจะ​พากัน​ยกย่อง​เยี​่​ยน​อ๋อง​และ​พระ​ชายา​ว่า​ไม่​ปกป้อง​ญาติ​

“​รอ​ให้​เยี​่​ยน​อ๋อง​จัดการ​เรื่อง​เหล่านี้​ให้​เสร็จสิ้น​ ​แล้ว​เรียก​เขา​เข้ามา​ใน​วัง​ ​ข้า​จะ​ตำหนิ​เขา​สักหน่อย​ ​ทำ​เรื่องไร้สาระ​เสีย​จริง​”

เขา​เอง​ก็​ไม่รู้​ว่า​ใน​ตอนบ่าย​นี้​ ​การประณาม​คนชั่ว​ร้าย​จะ​ครึกครื้น​เพียงใด​ ​น่าเสียดาย​เหลือเกิน​ที่​ไม่​อาจ​ไป​เห็น​ได้​ด้วย​ตา​ตนเอง

พาน​ไห่​ได้​แต่​กลอกตา​มอง​บน​เงียบๆ​

ฝ่า​บาท​ปาก​ไม่​ตรง​กับ​ใจ​อีกแล้ว

“​ฝ่า​บาท​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ป้าย​ประณาม​ผู้ร้าย​นั้น​ถูก​แขวน​เอาไว้​บน​เก้าอี้​ที่​ต่อกัน​เป็น​ขั้นบันได​สูง​ถึง​ห้า​จั้ง​ ​หาก​เรา​ปีน​ขึ้นไป​บน​อาคาร​สูง​อาจจะ​มองเห็น​ได้​…​”

พระ​เนตร​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เป็นประกาย​ ​ก่อน​จะ​เหลือบมอง​แล้ว​ทำ​สีหน้า​เคร่งขรึม​ ​“​ป้าย​ประณาม​นั้น​มี​อะไร​น่าดู​กัน​”

พาน​ไห่​ได้​แต่​ก้ม​ศีรษะ​ลง​ไป

ผ่าน​ไป​ชั่วครู่​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ลุกขึ้น​เอา​พระ​หัตถ์​ไขว้หลัง​ ​เดิน​ตรง​ออก​ไป​ด้านนอก​ ​“​อ่านหนังสือ​รายงาน​เหล่านี้​นาน​ไป​ก็​รู้สึก​อึดอัด​ ​ออก​ไป​สูด​อากาศ​ด้านนอก​กัน​ดีกว่า​”

พาน​ไห่​ ​“​…​”​ ​การ​มี​เจ้านาย​ที่​ปาก​ไม่​ตรง​กับ​ใจ​ช่าง​เหนื่อย​เหลือเกิน

เมื่อถึง​เวลา​เที่ยง​ ​หลง​ต้าน​รู้สึก​กังวลใจ​จึง​เดินทางออก​มาตร​วจ​สอบ​สถานที่​ ​และ​เขา​ต้อง​ตกตะลึง​อ้าปากค้าง

อวี​้​จิ​่​นที​่​นั่ง​พัก​อยู่​ใน​ห้อง​หนังสือ​เห็น​หลง​ต้าน​เดิน​เข้ามา​ด้วย​ท่าทาง​แปลกประหลาด​ ​เขา​ก็​เหลือบมอง​ไป​แล้ว​ถาม​ว่า​ ​“​เกิดเรื่อง​ใด​ขึ้น​”

หลง​ต้าน​ไม่รู้​ว่า​จะ​หัวเราะ​หรือ​ร้องไห้​ออกมา​ดี​ ​“​นายท่า​นข​อรับ​ ​พวกเรา​ควรจะ​รีบ​เดินทาง​ไป​แล้ว​ ​หาก​ช้า​กว่านี​้​คาด​ว่า​คงจะ​เบียด​เข้าไป​ไม่ไหว​”

“​มากมาย​เช่นนั้น​เชียว​หรือ​”

“​หาก​จะ​กล่าวว่า​ผู้คน​มืดฟ้ามัวดิน​ก็​ไม่​เกิน​ความเป็นจริง​”​ ​บัดนี้​ทั้ง​ข้าง​ถนน​และ​บน​ต้นไม้​ล้วน​เต็มไปด้วย​ผู้คน​…

อวี​้​จิ​่​นครุ​่​นคิด​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​ถ้าอย่างนั้น​เริ่ม​ลงมือ​จาก​ศาลา​ว่าการ​ของ​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​เถิด​”

ใช้เวลา​ประมาณ​ครึ่ง​ชั่ว​ยาม​ใน​การ​เดินทาง​จาก​ศาลา​ว่าการ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิง​ไป​ถึง​สถานที่เกิดเหตุ​ ​เมื่อ​พิจารณา​จาก​สถานการณ์​นี้​อวี​้​จิ​่น​จึง​ได้​เดินทาง​ไป​ก่อนหน้า​หนึ่ง​ชั่ว​ยาม

อาชาย​โต้ว​ถูก​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​กุม​ตัว​ออกมา

หัน​หราน​แสดง​สีหน้า​ค่อนข้าง​ซับซ้อน​ออกมา​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ขอรับ​ ​ผู้คน​มากมาย​ไม่​เป็นระบบ​ระเบียบ​ ​พวกเรา​ต้อง​คอย​ระวัง​คน​ขว้างปา​สิ่งของ​อาจ​ทำให้​นักโทษ​เสียชีวิต​ได้​…​”

“​ขอบพระคุณ​ใต้เท้า​หัน​ที่​ตักเตือน​”​ ​อวี​้​จิ​่น​หันไป​ยิ้ม​ขอบคุณ​แล้ว​หันไป​พยักหน้า​ให้​แก่​หลง​ต้าน

หลง​ต้าน​ยกมือ​ขึ้น​ ​เสียง​กลอง​ก็​ดัง​ทันที

ผู้คน​มากมาย​โผล่​ศีรษะ​ออกมา​มองดู

หัน​หรา​นที​่​ยืน​อยู่​ด้านหน้า​ศาลา​ว่าการ​ทำ​สีหน้า​บิดเบี้ยว

นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​มี​การ​ตี​ฆ้อง​ตี​กลอง​ต่อหน้า​ศาลา​ว่าการ​ของ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน

ขบวน​ก้าว​ไป​ด้านหน้า​และ​มี​คน​ติดตาม​มากขึ้น​เรื่อยๆ​

อาชาย​โต้​วที​่​สวม​กุญแจมือ​เอาไว้​ดู​มึนงง​ ​แต่​เหมือน​เขา​เพลิดเพลิน​กับ​การถู​กกะ​หล่ำ​ปลี​และ​ผักกาด​ที่​โยน​ลงมา​ทักทาย​ตลอดทาง

“​มา​แล้ว​ ​มา​แล้ว​ ​เขา​มา​แล้ว​!​”

ฝูงชน​ที่​ยืน​รอ​อยู่​เนิ่นนาน​พากัน​เดือด​ดาน​ขึ้น​ทันที

“​นั่นไง​ ​ผู้ร้าย​ที่​ทำให้​เหนียง​จื่อ​ตระกูล​หลี​่​ถึงแก่ชีวิต​หรือ​”

“​ถูกต้อง​แล้ว​ ​เป็น​เขา​นั่นเอง​!​”

ทันใดนั้น​ผัก​และ​ไข่เน่า​ก็​ลอย​ออกมา​นับไม่ถ้วน​ ​อีกทั้ง​ยัง​มี​รองเท้า​ฟาง​ที่​หัก​พัง

สิ่งของ​เหล่านี้​พวกเขา​จัดเตรียม​เอาไว้​นาน​แล้ว​ ​รอก​็​เพียง​เวลานี้​เท่านั้น

ใน​ฐานะ​ชาวบ้าน​ธรรมดา​ที่​ได้​เห็น​เหตุการณ์​เหล่านี้​มานับ​ครั้ง​ไม่​ถ้วน​ ​พวกเขา​รู้​กฎเกณฑ์​เป็น​อย่างดี​ ​อย่างเช่น​วัตถุ​แข็ง​ก้อนหิน​สิ่งของ​เหล่านั้น​จะ​โยน​ออก​ไป​ไม่ได้​ ​หากว่า​ขว้างปา​เสีย​จน​ผู้ร้าย​ถึงแก่ชีวิต​ก็​คงจะ​มีปัญหา​ตามมา​มากมาย

เมื่อ​เดินทาง​มาถึง​ธง​ที่​ปลิว​ไสว​ตาม​สายลม​ ​ขบวน​ก็ได้​หยุด​ลง

หลง​ต้าน​กระโดด​ขึ้นไป​บน​โต๊ะ​แล้ว​ตะโกน​ด้วย​เสียง​อัน​ดัง​ว่า​ ​“​ข้า​คือ​องครักษ์​ของ​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​บัดนี้​ผู้ร้าย​ซึ่ง​อ้าง​ชื่อเสียง​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​ของ​พวกเรา​ทำร้าย​หญิงสาว​ได้​ถูก​นำ​ตัว​มา​แล้ว​ ​พี่น้อง​ทุกท่าน​อย่า​ได้​เกรงใจ​ ​สามารถ​นำ​ผัก​เน่า​และ​ไข่เน่า​เหล่านั้น​ขว้างปา​ไป​ที่​เขา​ได้​ ​เพียงแต่​ระมัดระวัง​สักหน่อย​อย่า​ทำให้​เขา​เป็นอันตราย​ถึง​ชีวิต​ ​เจ้าหน้าที่​องครักษ์​ยัง​จะ​ต้อง​กุม​ตัว​คน​ร้าน​ไป​ที่​หลิ่ง​หนา​นอัน​ห่างไกล​อีก​…​”

ฝูงชน​ที่​เข้ามา​มุง​ดู​ต่าง​เงียบ​ลง​ ​จากนั้น​พากั​นวิ​พากษ์​วิจารณ์

“​ส่งตัว​ไป​ที่​หลิ่ง​หนาน​หรือ​ ​ถูก​เนรเทศ​หรือ​”

“​โทษหนัก​ถึงขนาด​ต้อง​เนรเทศ​เลย​หรือ​”

โทษประหาร​ใน​ราชวงศ์​ต้า​โจว​มี​ไม่​มาก​นัก​ ​โดยมาก​แล้ว​จะ​ถูก​เนรเทศ​ไป​ที่​กองทัพ​ทหาร​กองกำลัง​เสริม​ ​อาชาย​โต้ว​บีบบังคับ​ให้​สตรี​ต้อง​ถึงแก่ชีวิต​บน​ท้องถนน​ ​แม้ว่า​โทษ​นี้​จะ​ไม่เบา​ ​แต่​ชาวบ้าน​คิดไม่ถึง​ว่า​จะ​ร้ายแรง​ถึงขั้น​เนรเทศ

เหตุผล​นั้น​ง่ายดาย​ยิ่งนัก​ ​เนื่องจาก​บรรดา​คุณชาย​ตระกูล​มั่งคั่ง​รังแก​ลวนลาม​หญิงสาว​นับว่า​เป็นเรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​ทุกวัน​ ​หากว่า​จะ​เนรเทศ​ไป​เสีย​ทุกคน​ ​คาด​ว่า​ผู้คุ้มกัน​นักโทษ​ก็​ยัง​ไม่พอ

ท่ามกลาง​ฝูงชน​ ​ไม่รู้​ว่า​ใคร​ตะโกน​ออกมา​ว่า​ ​“​พวก​เจ้า​กล่าวว่า​เนรเทศ​ก็​เนรเทศ​จริง​งั้น​หรือ​ ​หากว่า​ลับหลัง​พวกเรา​แล้ว​ปล่อย​เขา​ไป​เล่า​!​”

หลังจาก​นิ่งเงียบ​ไป​ชั่วครู่​ ​เสียง​ผู้คน​มากมาย​ก้องกังวาน​ดัง​ขึ้น​ว่า​ ​“​นั่นสิ​ ​เพียงแค่​หลอกลวง​พวกเรา​ใช่​หรือไม่​”

จู่ๆ​ ​ก็​มี​ชาย​คน​หนึ่ง​วิ่ง​เข้ามา​ ​ผมเผ้า​ของ​เขา​ยุ่งเหยิง​ ​ใบหน้า​เคร่งขรึม​ดุดัน​ ​“​ไอ้​สัตว์ร้าย​ ​ไอ้​สารเลว​ ​เอา​เมีย​ข้า​คืน​มา​!​”

หลี​่​ต้า​หลัง​!

คน​สอง​คน​เข้าไป​กุม​ตัว​หลี​่​ต้า​หลัง​เอาไว้​ ​“​ต้า​หลัง​ ​เจ้า​อย่า​ได้​หุนหันพลันแล่น​ไป​ ​ไม่​คุ้ม​เลย​ที่จะ​เอา​ตัวเอง​เข้าไป​เกี่ยวข้อง​เพราะ​คน​เช่นนี้​ ​เจ้า​ไม่ได้​ยิน​หรือ​ ​เจ้าหน้าที่​กล่าว​แล้ว​ว่า​จะ​เนรเทศ​นักโทษ​ผู้​นี้​”

หลี​่​ต้า​หลัง​ถุยน้ำลาย​ออกมา​ ​“​ถุย​!​ ​พวก​เจ้าหน้าที่​ล้วน​ปกป้อง​กันเอง​ ​สิ่ง​ที่​พวกเขา​กล่าว​เชื่อถือได้​หรือ​ ​แท้จริง​แล้ว​พวก​เจ้า​ก็​รู้ดี​ ​บัดนี้​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ทำท่า​ทาง​ดูดี​ ​แต่​เมื่อ​ลับหลัง​พวกเรา​ก็​คงจะ​ปล่อย​เจ้า​หมอนั​่น​ไป​ ​เมื่อถึง​เวลา​นั้น​เมีย​ข้า​ก็​ตาย​เปล่า​”

เขา​กล่าว​จบ​ก็​ร้องไห้​ออกมา

น้ำเสียง​ร้องไห้​ที่​เจ็บปวด​หัวใจ​อัน​น่า​โศกเศร้า​เช่นนี้​ ​ทำให้​ผู้คน​เมื่อ​ครู่​ที่​เข้ามา​มุง​ดู​อย่างกระตือรือร้น​พากัน​เงียบเสียง​ลง​แล้ว​มอง​ไป​ทาง​หลี​่​ต้า​หลัง​และ​อาชาย​โต้​ซึ่ง​อยู่​ออก​ไป​ไม่​ไกล​นัก

ชายหนุ่ม​ร่างกาย​สูงใหญ่​เดิน​เข้าไป​หยุด​อยู่​ตรงหน้า​หลี​่​ต้า​หลัง

รูปร่างหน้าตา​งดงาม​ดุจดั่ง​หยก​แกะสลัก​ออกมา​ ​ทันทีที่​เขา​ปรากฏ​กาย​ขึ้น​ก็ได้​รับ​ความสนใจ​จาก​ผู้อื่น​ไม่น้อย

เสียงสะอื้น​ของ​หลี​่​ต้า​หลัง​หยุด​ลง​ชั่วขณะ​ ​เขา​ได้ยิน​ชายหนุ่ม​รูปงาม​ผู้ดู​สูงส่ง​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​คือ​เยี​่​ยน​อ๋อง​”

บรรยากาศ​ ณ​ ​ที่​นั้น​เงียบ​ลง​ทันใด

“​ท่าน​ไม่เชื่อ​หรือว่า​ผู้ร้าย​คน​นี้​จะ​ถูก​เนรเทศ​จริงๆ​”​

หลี​่​ต้า​หลัง​จ้อง​ไป​ที่​อวี​้​จิ​่​นอย​่าง​ระมัดระวัง​และ​ไม่​กล่าว​สิ่งใด​ออกมา​

สำหรับ​ชาวบ้าน​ธรรมดา​แล้ว​นั้น​ ​คน​เช่น​ท่าน​อ๋อง​อยู่​สูงส่ง​ดุจ​ท้องฟ้า​ที่​เอื้อม​ไม่​ถึง

อวี​้​จิ​่น​ ​ยกมือ​ขึ้น​คำนับ​หลี​่​ต้า​หลัง​ ​“​ข้า​ขอ​เชิญ​เจ้า​เดินทาง​ไป​พร้อมกับ​เจ้าหน้าที่​เพื่อ​คุมตัว​เขา​ไป​ด้วย​เป็น​เช่นไร​ ​เจ้า​ก็​จะ​ได้​เห็น​กับ​ตาว​่า​เขา​ถูก​เนรเทศ​ไป​ยัง​หลิ่ง​หนาน​จริง​หรือไม่​”

เมื่อ​กล่าวถึง​ตรงนี้​เขา​ก็​หยุด​ลง​ชั่วขณะ​แล้ว​กล่าว​ต่อไป​ว่า​ ​“​ข้า​จะ​ให้เงิน​อีก​หนึ่ง​พัน​ตำลึง​แก่​เจ้า​ ​ถือว่า​เป็น​ค่า​เสียแรง​เสียเวลา​”