บทที่ 1 เลิกรา
บทที่ 1 เลิกรา
เซี่ยชิงหยวนเสียชีวิตหลังจากเลิกรากับเสิ่นอี้โจวไปได้สิบปี
เพื่อช่วยเด็กที่กําลังจะโดนรถบรรทุกใหญ่ชน เธอจึงผลักเขาออก และกลายเป็นเธอที่เป็นผู้ประสบอุบัติเหตุแทน
เลือดไหลออกจากปากของเซี่ยชิงหยวนไม่หยุด จนทําให้ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเลือด
หญิงสาวลืมตาขึ้นมองท้องฟ้า ก่อนที่ใบหน้าของเสิ่นอี้โจวจะปรากฏขึ้นในใจของเธอ
เธอไม่คาดคิดว่าช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต สิ่งที่เธอคิดถึงจะเป็นเขา
ผู้คนที่ยืนอยู่โดยรอบต่างบอกให้เธออดทนเอาไว้ เพราะรถพยาบาลกำลังจะมาถึงที่นี่ในไม่ช้า
แต่ถึงอย่างนั้น เซี่ยชิงหยวนกลับไม่ต้องการมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว
หากนี่คือบทลงโทษ เธอก็ยินดีรับมันไว้
ความคิดของหญิงสาวเริ่มยุ่งเหยิง ไม่นานนักเธอก็เห็นหลุมศพของตัวเองอยู่บนเนินเขาที่บ้านเกิดของเธอ
จากนั้นเธอก็เห็นเสิ่นอี้โจว
แม้จะผ่านไปปีแล้วปีเล่า เขาก็ยังคงมาเยี่ยมหลุมศพของเธอ
อีกฝ่ายยังคงสูงและหล่อเหลาเหมือนในความทรงจำ เพียงแต่คิ้วกับดวงตาของเขาดูลึกล้ำขึ้นและบุคลิกก็ดูเงียบขรึมกว่าแต่ก่อน
หญิงสาวเห็นพ่อผู้แก่ชราของตนพูดกับชายหนุ่มว่า “อี้โจว ครอบครัวของฉันต้องขอโทษเธอแล้ว”
เขาส่ายหัว “พ่อชิงหยวน คุณสบายดีใช่ไหมครับ เรื่องในอดีตมันเป็นเพราะความโชคไม่ดีของผมเอง”
เซี่ยชิงหยวนอดไม่ได้ที่จะตะโกนใส่ชายผู้มาเยี่ยมหลุมศพตน “อย่ามาที่นี่อีก!”
“คุณลืมไปแล้วหรอว่าฉันปฏิบัติต่อคุณยังไง?”
“ทำไมคุณถึงดื้อรั้นได้ขนาดนี้”
แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้ยินอะไรเลย
เป็นเวลาหนึ่งปีที่เสิ่นอี้โจวหยุดมาเยี่ยมที่หลุมศพของเธอ
หญิงสาวคิดว่าในที่สุดเขาก็ยอมแพ้ไปแล้ว
แต่แล้วก็มีเสียงสวดมนต์แว่วมาจากเนินเขาด้านหลัง คนที่เดินนำขบวนมาคือ เสิ่นอี้หลินที่เติบโตจากเด็กกลายเป็นชายหนุ่มแล้ว เขาถือป้ายวิญญาณอยู่ด้านหน้า ก่อนจะตามมาด้วยกลุ่มฝูงชนที่เข้ามาร่วมขบวน
เธอวิ่งตามไปอย่างบ้าคลั่ง
เขาจะตายได้ยังไง?
คนดีอย่างเขาจะตายได้ยังไงกัน?
เสิ่นอี้หลินตะโกนขึ้นว่า “พี่ชาย ผมได้ทำตามคำขอและฝังร่างของพี่ไว้ข้างหลังเธอแล้วนะ พี่จะมองดูเธอได้ทุกวัน และเธอจะได้ไม่คิดว่าพี่อาย”
มีภูเขาตั้งอยู่ระหว่างหลุมฝังศพของเขาและเธอ
เขาถูกฝังไว้บนเนินเขาข้างหลังหลุมศพของหญิงสาว เขามองเห็นเธอแต่เธอกลับมองไม่เห็นชายหนุ่มเลย
แม้ตอนตาย เขาก็ยังรักอย่างถ่อมตัว
เมื่อได้ยินแบบนั้น เซี่ยชิงหยวนก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่าง ราวกับว่าเธอกำลังจะหมดสติไป
ผีอย่างเธอจะรู้สึกเจ็บปวดได้ด้วยหรือ?
ผีสาวทิ้งตัวลงบนโลงศพที่คลุมด้วยธงสีแดง ดินที่ถูกตักลงมาเพื่อฝังโลงศพ ตกลงมาผ่านร่างโปร่งใสของเธอ
เขากําลังจะถูกฝังที่นี่
เซี่ยชิงหยวนร้องไห้ แต่กลับไม่มีน้ำตา
หญิงสาวตะโกนสุดเสียงว่า “เสิ่นอี้โจวฉันไม่เคยอยากให้คุณเป็นแบบนี้!”
“คุณคิดว่าฉันจะรักคุณมากจริง ๆ เหรอ?”
“คุณต้องการทําให้ฉันรู้สึกผิดและลืมคุณไม่ได้ใช่ไหม?”
“เสิ่นอี้โจวเพื่อฉันแล้วคุณต้องลุกขึ้นมาสิ!”
หญิงสาวสะอื้นไห้ ท้องฟ้าที่มืดครึ้มก็เริ่มมีฝนตกลงมา ทันใดนั้นโลกของเธอก็ดำมืดลง
…
เซี่ยชิงหยวนลืมตาขึ้นอีกครั้ง สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้าคือหลังคาเต็นท์สีขาว
เธอมองไปรอบ ๆ ก็เห็นกําแพงอิฐสีแดง ตู้เสื้อผ้าสีแดง หน้าต่างแกะสลักเป็นลวดลายดอกไม้ นี่ไม่ใช่บ้านใหม่ที่เธอกับเสิ่นอี้โจวมีในตอนนั้นหรอกหรือ?
จากนั้นเซี่ยชิงหยวนก็มองไปที่ปฏิทินที่แขวนอยู่บนผนัง ปี 1983!
บนกระจกข้างเตียงสะท้อนใบหน้าที่สวยสดแต่ซีดเซียว
นั่นคือหน้าตาในวัยเยาว์ของเธอ
นี่เธอย้อนกลับไปเมื่อตอนอายุยี่สิบเอ็ดปีอย่างนั้นหรือ?
“คุณตื่นแล้วเหรอ” ร่างสูงเดินออกมาจากประตู
เสิ่นอี้โจวสวมกางเกงขายาวสีเขียวของทหาร เสื้อเชิ้ตสีขาวทับอยู่ข้างในเสื้อผ้าที่เปียกชื้นห่อหุ้มร่างกายของชายหนุ่มเอาไว้
ในขณะที่ก้าวเดิน กล้ามเนื้อต้นขาและแขนที่แข็งแรงของเขากำลังเต้นตุบ ๆ แต่ร่างกายของชายหนุ่มก็ไม่ได้ใหญ่เทอะทะ มันกลับเต็มไปด้วยพลังที่พร้อมจะระเบิดออกมา
เนื่องจากการฝึกฝนหลายปี ฝีเท้าของเขาจึงมั่นคงและทรงพลัง นอกจากนี้ร่างกายของเสิ่นอี้โจวยังสูงและคล่องแคล่วว่องไว
เซี่ยชิงหยวนจ้องมองอีกฝ่ายที่เดินมาหาเธอด้วยสายตาว่างเปล่า
เมื่อชายหนุ่มเดินใกล้เข้ามา คิ้วและดวงตาที่พร่าเลือนในความทรงจำของเธอก็ชัดเจนขึ้น
คิ้วหนาเฉี่ยวคมดั่งดาบ ดวงตาเรียวชี้ขึ้นคล้ายนกฟีนิกซ์ ริมฝีปากบางเม้มเล็กน้อย ทุกส่วนของเขาดูดีมาก แม้จะมีอาการหนาวสั่นเล็กน้อยก็ตาม
นี่คืออดีตสามีในชีวิตก่อนของเธอ และตอนนี้ก็ยังเป็นสามีคนปัจจุบันของเธอ เขาคือเสิ่นอี้โจว
ดีเหลือเกินที่ตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่
ดวงตาของหญิงสาวเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา เธอพยายามที่จะกลั้นก้อนสะอื้นไว้ในลำคอ
หญิงสาวอ้าแขนออกและกำลังจะโผเข้าหาอีกฝ่าย แต่เธอกลับได้ยินเขาพูดว่า “ถ้าคุณต้องการหย่าจริง ๆ ผมก็จะทำให้คุณ”
เซี่ยชิงหยวนหยุดชะงักไปทันที “หย่า?”
เสิ่นอี้โจวเหลือบมองดวงตาที่เปียกชื้นของหญิงสาวด้วยแววตาที่อธิบายไม่ได้ น้ำเสียงของเขาแหบแห้งแต่หนักแน่น “คุณเสี่ยงชีวิตเพื่อที่จะหย่ากับผมไม่ใช่เหรอ?”
หญิงสาวตกตะลึง
อะไร? นี่มันเกิดอะไรขึ้น
ความทรงจำในอดีตปรากฏขึ้นทีละน้อย
หญิงสาวตระหนักได้ทันทีว่า เพราะคําพูดของป้าเสิ่นอี้โจวในตอนนั้น บวกกับความแค้นที่เธอมีต่อเขามาเป็นเวลานาน เธอจึงบังคับให้เขาหย่ากับเธอด้วยการกระโดดลงไปในแม่น้ำ
และเสิ่นอี้โจวก็เป็นผู้ช่วยชีวิตเธอ
แต่ปฏิกิริยาของเขาในความทรงจําของเธอมันไม่ใช่แบบนี้!
ชั่วขณะนั้น เซี่ยชิงหยวนไม่สามารถเข้าใจได้ หญิงสาวรู้เพียงว่าตอนนี้เธอจะสูญเสียเขาไปไม่ได้อีกแล้ว!
ดังนั้นเธอจึงกอดเอวของเสิ่นอี้โจว และฝังศีรษะของตนไว้ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม “ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”
เมื่อพูดจบ เธอก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของชายหนุ่มแข็งทื่อไป จากนั้นเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ “ชิงหยวน ผมบอกคุณแล้วว่าจะปล่อยคุณไป ดังนั้นคุณไม่จําเป็นต้องทำอะไรอีก”
คําพูดของเสิ่นอี้โจวทำร้ายหัวใจของเซี่ยชิงหยวนทีละน้อย แต่มันกลับชัดเจนในความรู้สึกของเธอมาก
ในเวลานี้ของชาติที่แล้ว เธอไม่ไว้ใจใครเลย คิดว่าสามีไม่รักเธอและเข้าใจผิดเกี่ยวกับเขาหลายเรื่อง เธอจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อขอหย่ากับเขา
เขาคิดว่าเธอโกหกเขาอีกแล้วหรือ?
ด้วยความสำนึกผิดที่เพิ่มขึ้นในใจของเธอ เซี่ยชิงหยวนจึงทำได้เพียงกอดชายหนุ่มให้แน่นขึ้น
เธอเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยน้ำตาที่ไหลอาบหน้า “อี้โจว คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ”
การกระทำที่นุ่มนวลและน้ำเสียงที่น่าสงสารของหญิงสาว เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยแสดงต่อหน้าเสิ่นอี้โจวเลย
เซี่ยชิงหยวนเอนกายพิงผู้เป็นสามี และในไม่ช้า เสื้อผ้าของเธอก็เปียกโชกตามอีกฝ่ายที่ยังไม่มีเวลาผลัดเปลี่ยนมัน
หน้าอกอันนวลนุ่มของเธอกดลงบนตัวของอีกฝ่ายอย่างแนบแน่น และอุณหภูมิร่างกายที่เย็นกว่าเขาเล็กน้อยก็ถูกส่งไปยังร่างกายหนาที่อยู่ตรงหน้าผ่านเสื้อเชิ้ตบางที่เปียกอยู่
ความรู้สึกของเขาสั่นไหวและเจือด้วยความหงุดหงิด
มันไม่ควรเป็นแบบนี้
เขาอยากจะยื่นมือออกไปเพื่อผลักอีกฝ่ายออก แต่เมื่อฝ่ามือใหญ่ของเขาสัมผัสแขนเรียวของเซี่ยชิงหยวน ชายหนุ่มก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง
ผู้หญิงคนนี้บอบบางและอ่อนนุ่มเกินไป
เขากลัวว่าถ้าไม่ระวัง เขาอาจจะทำให้เธอบาดเจ็บได้
แม้แต่ในเวลานี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงหญิงงามที่ตนเองคิดถึงเป็นบางคราว
เอวบางที่เขาสัมผัสโดน และดวงตาที่ร้องไห้จนแดงก่ำของหญิงสาว
เธอในตอนนี้คล้ายกับเธอในเวลานั้นมาก
เสิ่นอี้โจวหลับตาและหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง “ชินหยวนปล่อยผม”
เธอคงคิดว่าเขาจะทุกข์ใจและพูดกับเธออย่างหนักแน่นเหมือนที่เคยทํามานับครั้งไม่ถ้วนในอดีต “ฉันจะไม่หย่ากับคุณ”
แต่เขาจะไม่หวั่นไหว
เซี่ยชิงหยวนเงยหน้าขึ้น มองเข้าไปในดวงตาที่เย็นชาของอีกฝ่าย “ชินหยวนเป็นคุณที่ไม่ต้องการผม”
เมื่อได้ยินแบบนั้น หญิงสาวก็ยืดตัวขึ้นอย่างรวดเร็วและคุกเข่าลงบนเตียง
เธอเอื้อมโอบรอบคอของเขา และดึงชายหนุ่มเข้าหาตัว “ฉันไม่คิดที่จะปล่อยมือจากคุณ”
ริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันของเธอขึ้นสีชมพูอ่อน ใบหน้านั้นซีดเล็กน้อยเพราะตกลงไปในน้ำ
หุ่นของเธอเพรียวบาง ในขณะที่เขาแข็งแรงกำยำ หญิงสาวเกาะร่างของเขาเอาไว้แน่นราวกับดอกหญ้าอ่อนแอที่น่ารังแก
เสิ่นอี้โจวจ้องมองไปที่หญิงสาวตรงหน้า ความปราถนาที่จะบดขยี้อีกฝ่ายปรากฏขึ้นอีกครั้ง
เซี่ยชิงหยวนเมินเฉยต่อเสียงหัวใจของชายหนุ่มและจูบไปที่ริมฝีปากบางของเขา
เสิ่นอี้โจวไม่สามารถตอบสนองได้ทันการ เขาหลบเลี่ยงเล็กน้อย แต่คอของเขาก็โน้มตามอีกฝ่ายไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
สัมผัสที่เย็นและนุ่มนวลพร้อมกลิ่นหอมจาง ๆ ของสาวน้อยทำให้เขาหายใจติดขัด
เซี่ยชิงหยวนฉวยโอกาสกัดริมฝีปากอีกฝ่ายเบา ๆ
เสิ่นอี้โจวเผลอส่งเสียง “อืม” ออกมา
จากนั้นเขาก็ถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อหลบเลี่ยงจากอีกฝ่าย
ถึงอย่างนั้น ชายหนุ่มกลับประคองเอวของเธอด้วยฝ่ามือใหญ่ข้างนั้น และจะยอมปล่อยหลังจากเขาแน่ใจว่าหญิงสาวทรงตัวได้แล้วเท่านั้น
“ช่วงนี้ผมอยู่ที่บ้าน คุณลองคิดดูให้ดีแล้ว ส่วนเรื่องพ่อแม่กับงาน ผมจะลองหาทาง…”
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังพูดนั้นเอง เสียงสาปแช่งของหญิงคนหนึ่งก็ดังมาจากข้างนอก “บ้าอะไร ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ?”
“หน้าตาดีมีประโยชน์อะไร?”
“เธอไม่ใช่แม่ไก่ที่ออกไข่ไม่ใช่รึไง?”
“คำพูดของฉันมันผิดตรงไหนฮะ? เธอถึงกับรนหาที่ตายเลยเรอะ?”
“เพราะนังนั่นคือครอบครัวของแก แกถึงหวงแหนมันราวกับสมบัติ!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเสิ่นอี้โจวกับเซี่ยชิงหยวนก็เปลี่ยนไป
แววตาของเสิ่นอี้โจววาวโรจน์ขึ้น ก่อนจะหันไปหาหญิงสาวและพูดว่า “คุณพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจะออกไปดูเอง”
ด้วยเหตุนี้ ชายหนุ่มจึงได้ออกไป
เสียงสาปแช่งที่ดังขึ้นด้านนอกประตูยังคงไม่หยุด เซี่ยชิงหยวนที่นั่งอยู่บนเตียง อดไม่ได้ที่จะกําผ้าปูที่นอนด้วยมือบอบบางของเธอ
ถ้าไม่ใช่เพราะการดูถูกและการยั่วยุของผานเยว่กุ้ย เธอจะกลั้นหายใจและกระโดดลงไปในแม่น้ำโดยไม่คิดหน้าคิดหลังอย่างนั้นหรือ?
อาศัยความเป็นป้าของเสิ่นอี้โจว อีกฝ่ายถึงกับบุกรุกบ้านของเธอเพื่อรบกวนความสงบและกล้าชี้หน้าสั่งหน้าพวกเธอได้อย่างไม่เกรงกลัว
หากอีกฝ่ายคิดว่าเธอยังคงเป็นเซี่ยชิงหยวนคนเดิมที่ถูกรังแกได้ง่าย ๆ เช่นเมื่อก่อน บอกเลยว่าเธอคิดผิดถนัด!
เซี่ยชิงหยวนลุกจากเตียงทันที หญิงสาวประคองร่างกายที่อ่อนแอของตนก่อนจะเดินออกไป
—————————
