บทที่ 217 แค่เป็นคุณนายเสิ่นให้สบาย
บทที่ 217 แค่เป็นคุณนายเสิ่นให้สบาย
สีหน้าของเสิ่นอี้โจวเปลี่ยนไป เขาหันกลับและปิดประตู
เขาพูดเบา ๆ “ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”
เห็นได้ชัดว่าเป็นคำถามทั่วไป แต่เซี่ยจื่ออี้ฟังดูเหมือนเขากำลังสอบสวนเธอมากกว่า
หญิงสาวยังคงยิ้มให้ และพูดว่า “ซูอวี้รู้สึกปวดท้องมาสองวันแล้วน่ะ ฉันมาหาหมอเป็นเพื่อนเธอ บังเอิญว่าเธอก็รอตรวจกับหมอหมิ่นด้วย”
รอยยิ้มของเธอยังคงโค้งอย่างสมบูรณ์แบบ ราวกับว่าเธอกำลังพูดเรื่องธรรมดาที่สุด ราวกับว่าเธอไม่ได้เพิ่งได้ยินความลับบางอย่างมา
เสิ่นอี้โจวพยักหน้า “เอาล่ะ งั้นผมขอตัวก่อน”
เมื่อพูดจบ เขาก็เดินจากไปทันที
เมื่อเห็นเสิ่นอี้โจวเดินผ่านหน้าเธอ เซี่ยจื่ออี้ก็จับกระเป๋าถือของตัวเองแน่น
เธอดึงความกล้าหาญออกมาและหยุดเขาไว้ “เลขาธิการเสิ่น มีบางอย่างที่ฉันอยากจะพูดค่ะ”
เสิ่นอี้โจวหยุดเดิน หันศีรษะและเหลือบมองเธอเบา ๆ “เรื่องอะไร?”
“ที่นี่มีคนเดินไปมา ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะจะพูดคุย ส่วนซูอวี้ไปห้องน้ำ เธอคงใกล้จะกลับมาแล้ว” เธอพูดต่อว่า “เดินไปคุยกับฉันในที่เงียบ ๆ ได้ไหมคะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เสิ่นอี้โจวก็เดินตามเธอไปที่มุมลับตาคน
มุมทางเดินไม่กว้างนัก เซี่ยจื่ออี้และเสิ่นอี้โจวยืนเผชิญหน้ากันโดยมีระยะห่างระหว่างกันราวๆ หนึ่งเมตร
เสิ่นอี้โจวยังคงเงียบ เซี่ยจื่ออี้มองลงไปที่เท้าของเธอราวกับว่ากำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับบางสิ่ง
แม้จะอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่เมตรเดียว แต่เซี่ยจื่ออี้ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองอยู่ห่างไกลจากเสิ่นอี้โจวมาก เธอไม่สามารถรู้ได้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่ และไม่สามารถเข้าใกล้ได้
เธอพิจารณาคำพูดตัวเองในใจและถามออกมา “แม้คำถามของฉันจะดูไม่เหมาะสมไปหน่อยก็เถอะ แต่คนรักของคุณรู้เกี่ยวกับอาการป่วยของคุณไหมคะ?”
ดวงตาฟีนิกซ์ของเสิ่นอี้โจวจ้องที่เธอทันที ไม่แสดงความสุขหรือความโกรธใด
เซี่ยจื่ออี้อธิบายอย่างรวดเร็ว “ฉันขอโทษด้วย ฉันแค่บังเอิญได้ยินอะไรบางอย่างน่ะ”
เธอโบกมือเป็นพัลวัน “คุณคือคนที่พ่อของฉันชื่นชม และฉันก็ถามเรื่องนี้เพราะเป็นห่วงเท่านั้น ไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่รู้ส่วนที่เหลือหรอกค่ะ”
แม้จะบอกว่าเธอไม่รู้ส่วนที่เหลือ แต่สิ่งที่เธอได้ยินคือข้อมูลที่สำคัญที่สุดแล้ว
เสิ่นอี้โจวพ่นลมหายใจออกเบา ๆ “ผมไม่คิดว่าเธอจำเป็นต้องรู้อะไร”
แววตาของเซี่ยจื่ออี้มีความประหลาดใจ “แต่เธอเป็นภรรยาของคุณ เธอควรรู้เพื่อที่จะได้ดูแลคุณอย่างเหมาะสมซิ”
เสิ่นอี้โจวทำหน้าเหมือนได้ยินเรื่องตลก มุมปากของเขายกขึ้น “ภรรยาของฉันแค่ต้องเป็นคุณนายเสิ่นอย่างสบายเท่านั้น ส่วนที่เหลือเรื่องอื่นเธอไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับอะไรทั้งสิ้น”
ปล่อยให้เขาแบกรับเรื่องเลวร้ายทั้งหมดก็พอ
อารมณ์ที่ซับซ้อนฉายบนใบหน้าของเซี่ยจื่ออี้ และแม้แต่รอยยิ้มก็ยังดูยิ้มมากกว่าปกติเล็กน้อย “ฉันเข้าใจเจตนาของคุณ แต่ฉันคิดว่าเธอจะรู้ไม่ช้าก็เร็ว ซึ่งเธอจะรู้แน่ ๆ แล้วเมื่อเธอรู้ภายหลัง เธอจะไม่ตำหนิคุณเหรอ?”
ทันทีที่พูดจบ เซี่ยจื่ออี้รู้สึกว่าอากาศรอบตัวเธอเย็นลง
ดวงตาของเสิ่นอี้โจวเปลี่ยนเป็นเย็นชา “แล้วทำไมเธอถึงจะได้รู้?”บราวนี่ออนไลน์
ในปัจจุบัน มีเพียงเสิ่นอี้โจว หมอหมิ่น และเซี่ยจื่ออี้เท่านั้นที่รู้ หากเซี่ยชิงหยวนรู้มันก็หมายความว่าคนที่ปากสว่างคือเซี่ยจื่ออี้ใช่ไหม?
เมื่อเห็นดวงตาเย็นชาของเขา เซี่ยจื่ออี้พลันรู้สึกตื่นตระหนกอย่างอธิบายไม่ได้
เธอตั้งสมาธิอย่างรวดเร็ว ยิ้มตอบและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ ฉันจะเก็บความลับไว้ให้คุณเอง”
เมื่อเป็นแบบนี้ระยะห่างระหว่างพวกเขาสองคนก็จะยิ่งใกล้กันมากขึ้น โดยเริ่มต้นจากการมีความลับร่วมกัน
เสิ่นอี้โจวพยักหน้าอย่างเฉยเมย “ขอบคุณ”
และจากไปโดยไม่ลังเล
เซี่ยจื่ออี้ยังคงยืนอยู่ตรงจุดนั้นมองไปที่ด้านหลังของเสิ่นอี้โจว ดวงตาของเธอมืดลง
เสียงของฉินซูอวี้เรียกเธอมาจากข้างนอก และเธอก็เดินออกไปอย่างไม่เร่งรีบ
เมื่อเสิ่นอี้โจวมาถึง เซี่ยชิงหยวนกำลังจะเข้าไปในห้องตรวจพอดี
เธอถามเสิ่นอี้โจวทันที “หมอพูดว่ายังไงบ้าง?”
เสิ่นอี้โจวยิ้มและจับมือเธอ “หมอบอกว่าผมดีขึ้นแล้ว ให้กินยาต่อไปและกลับมาตรวจให้ตรงเวลาน่ะ”
พอได้ยินแบบนั้น เซี่ยชิงหยวนก็ไม่ได้สงสัยอะไรเลย “ดีแล้ว ๆ”
จากนั้นเธอพูดว่า “ใบรับรองหมอของหมออยู่ที่ไหนเหรอ? ขอฉันดูหน่อยสิ”
แต่ในเวลานี้เอง นางพยาบาลคนหนึ่งกำลังเรียกชื่อเธอพอดี
เสิ่นอี้โจวดันหลังภรรยาให้เข้าไปข้างใน “ไปเร็ว หมอกำลังรอคุณอยู่”
เซี่ยชิงหยวนไม่มีทางเลือกนอกจากเข้าไปข้างในห้องตรวจก่อน
เสิ่นอี้โจวมองดูเธอเข้าไปในห้องตรวจด้วยรอยยิ้ม และมุมปากของเขาก็ไม่ลดลงจนกระทั่งประตูปิด
ให้เวลาเขาอีกสักนิด เขาจะอยู่กับเธอนานมากขึ้น
พอจบงานนี้เขาจะหาเหตุลางานสักพักใหญ่
เพื่อกลับไปเป็นสามีที่คอยเลี้ยงดูเธออย่างดี
เขาเดินไปที่ถังขยะใกล้ ๆ ฉีกใบผลตรวจของหมอออกเป็นชิ้น ๆ แล้วโยนลงถัง
เมื่อเซี่ยชิงหยวนออกมาจากห้องตรวจอีกครั้ง พยาบาลเป็นคนพยุงเธอไว้
ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอซีดและดูไม่สบายมาก
เสิ่นอี้โจวซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้าง ๆ ยืนขึ้นทันที
เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ช่วยพยุงเซี่ยชิงหยวนจากนางพยาบาลและถามว่า “คุณพยาบาล ภรรยาของผมเป็นอะไรไปครับ?”
พยาบาลสาวอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เสิ่นอี้โจวมากขึ้น แก้มของเธอแดงระเรื่อ “เธอสบายดีค่ะ แค่เจ็บระหว่างการตรวจ เป็นเรื่องปกติ”
เสิ่นอี้โจวดูทุกข์ใจมาก แต่ยังคงพูดว่า “ขอบคุณครับ”
เขาช่วยเซี่ยชิงหยวนพยุงและพาไปนั่ง
ชายหนุ่มเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของภรรยา แล้วได้ยินเธอพูดว่า “การตรวจนี้ทรมานจริง ๆ”
เมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนี้ เสิ่นอี้โจวก็ลืมความรู้สึกเจ็บปวดจากการตรวจของเขาเองที่ถูกสอดท่อจากคอลงไปถึงในท้องทันที
เซี่ยชิงหยวนจับมือของเขาแน่น “ฉันสบายดี ใจเย็น ๆ นะ”
เครื่องมือตรวจที่เย็นเฉียบมันสอดแทรกเข้าไปในร่างกายส่วนล่าง มันไม่สบายเลยจริง ๆ
หลังจากนั้นพยาบาลก็ออกมาจากห้องหมอ และตะโกนว่า “คนไหนคือ เซี่ยชิงหยวนคะ โปรดเข้ามาข้างในได้เลยค่ะ”
จากนั้นเสิ่นอี้โจวก็ช่วยเธอเข้าไปด้วยกัน
เมื่อเขาเข้าไปในห้อง หมอฮวงกำลังดูผลการตรวจของเซี่ยชิงหยวนดู
เมื่อเห็นพวกเขาเข้ามา เธอก็พยักหน้า “นั่งลงเลยค่ะ”
จากนั้นเธอก็วางผลการตรวจลงในมือ เหลือบมองเซี่ยชิงหยวนและพูดว่า “ผลการตรวจของคุณเหมือนกับที่ตรวจในโรงพยาบาลก่อนหน้านี้ ท่อนำไข่ด้านหนึ่งถูกปิดกั้น และอีกด้านหนึ่งเปิดอยู่ อาจกล่าวได้ว่าสถานการณ์ดังกล่าวเป็นเรื่องยากมากที่จะตั้งครรภ์ได้ค่ะ”
เธอหยุดชะงัก พลางมองไปที่เซี่ยชิงหยวนและเสิ่นอี้โจวด้วยความเสียใจ “ฉันมีตัวเลือกการรักษาสองทาง หนึ่งคือผ่านการขุดลอกท่อนำไข่ เพื่อเอาสิ่งที่ขวางกั้นออก แต่ว่าวิธีการนี้ยังไม่ได้รับการรับรองในประเทศของเราในปัจจุบันและมีความเสี่ยงสูง ความประมาทเพียงเล็กน้อยจะทำให้ท่อนำไข่ทั้งหมดเสียหายอย่างถาวรได้ ส่วนวิธีที่สองคือการใช้วิธีการรักษาแบบหมอแผนจีนของประเทศเรา ผสมผสานการรมยา ฝังเข็มแบบแผนจีน คุมอาหาร ออกกำลังกาย แล้วค่อยมาตรวจเรื่อย ๆ ดูว่าดีขึ้นไหม แนวทางที่สองนี้ที่หมอแนะนำว่ามีข้อเสียคือใช้เวลานานและพลังงานมาก อีกทั้งคุณต้องมาที่นี่เป็นระยะ ๆ”
เสิ่นอี้โจวและเซี่ยชิงหยวนมองหน้ากัน แล้วพูดแทบจะพร้อมกันทันที “หมอฮวงครับ เลือกแผนที่สองเลยครับ”
“แต่…” เซี่ยชิงหยวนลังเล
มันใช้เวลาค่อนข้างมากในการไปและกลับมาที่เมืองหลวงของมณฑล
หมอฮวงกล่าวว่า “วันนี้ฉันจะทำให้คุณก่อนค่ะ และหลังจากเสร็จแล้วฉันจะบอกคุณเกี่ยวกับจุดชีพจร คุณสามารถกลับบ้านไปรมยาได้ด้วยตัวเองทุก ๆ สามวันนะคะ และฉันจะสั่งยาจีนโบราณให้คุณดื่มค่ะ”
“ฉันจะเขียนรายการให้กับคุณ ซึ่งคุณค่อยสนใจเมื่อกลับไปแล้วก็ได้ค่ะ สำหรับการออกกำลังกายก็มีรูปแบบของมันอยู่ และพยาบาลจะสอนคุณเองค่ะ”
“สำหรับการฝังเข็ม คุณต้องกลับมาทุก ๆ สิบวัน และฉันจะทำการปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมตามสถานการณ์ของคุณค่ะ”
ฟังหมอฮวงพูดเช่นนี้ เซี่ยชิงหยวนก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด
สิบวันครั้งเธอยังพอทำได้
ทั้งสองขอบคุณหมอฮวงหลังจากทำการรักษาให้เสร็จ รับยาและกลับไปด้วยกัน
หลังจากที่ทั้งสองเดินออกจากห้องทำงานของหมอฮวง ผู้หญิงร่างเพรียวบางคนหนึ่งก็มาเคาะประตูและเดินเข้ามา
