บทที่ 69 ทักษะที่ยอดเยี่ยม(รีไรท์)
บทที่ 69 ทักษะที่ยอดเยี่ยม(รีไรท์)
เมื่อหูจื่อเฉียงได้ยินคำพูดของฟู่เซิง เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองและพูดว่า “สหายเสี่ยวถังเพิ่งซ่อมรถก่อสร้างเสร็จ ยังไม่ได้พักผ่อนเลย มันจะไม่มากไปหรือที่นายจะพาตัวเธอไปซ่อมต่อรถน่ะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟู่เซิงก็รู้สึกผิดขึ้นมา จึงถามถังซวงว่า “สหายเสี่ยวถัง ทำไมเราไม่… ไปนั่งในห้องทำงานของเหล่าหูสักพักล่ะ”
ถังซวงส่ายหัวทันทีและพูดกับเขาว่า “ไม่จำเป็นค่ะ ในเมื่อทีมขนส่งอยู่ใกล้ที่นี่มาก งั้นก็ไปกันเลยเถอะค่ะ”
“จะไม่พักจริง ๆ หรือ?”
ถังซวงต้องการรีบกลับบ้าน ดังนั้นแล้วเธอจึงไม่อยากให้เสียเวลา “ค่ะ ไปกันเลย”
เมื่อเห็นการยืนกรานของถังซวง หูจื่อเฉียงก็ไม่พูดอะไร และนำทางเธอไปที่ทีมขนส่งของพวกเขา
“สหายเสี่ยวถัง รถบรรทุกสองคันนี้แหละ ช่วยดูให้หน่อยนะว่ามีอะไรผิดปกติไหม เราได้พยายามทุกวิถีทางแล้ว แต่ก็ไม่ได้ผลเลย”
ถังซวงมองดูมันคร่าว ๆ จากนั้นมองไปที่ฟู่เซิงและพูดกับเขาว่า “หัวหน้าฟู่คะ ฉันต้องการเครื่องมือ จากนั้นฉันจะตรวจสอบเพื่อดูว่ามีอะไรผิดปกติไหม”
“ตกลง ฉันจะให้คนไปเอาเครื่องมือมาให้”
ฟู่เซิงตอบรับอย่างรวดเร็ว และนำเครื่องมือทั้งหมดมาในเวลาอันสั้น ตามมาด้วยชายร่างเตี้ยและอ้วนที่อายุประมาณสี่สิบหรือห้าสิบปี “หัวหน้าหาช่างซ่อมมาซ่อมรถได้จริง ๆ ใช่ไหม? ไปหาจากที่ไหนมาน่ะ? ผมลองหาแล้วแต่ก็ไม่มีใครในอำเภอที่สามารถซ่อมรถพวกนี้ได้เลย”
ชายคนนี้คือเหยี่ยนกง ช่างซ่อมของทีมขนส่ง เขาได้ยินว่าหัวหน้าหาช่างซ่อมรถได้แล้ว จึงรีบมาดู แต่หลังจากมองไปรอบ ๆ เขาก็ไม่พบเงาของช่างซ่อมเลยสักนิด ในบรรดาคนทั้งหมด เขารู้จักตรงนี้มีเพียงผู้จัดการหู แต่เขาไม่รู้จักชายหนุ่มและหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ซึ่งสองคนนี้ดูดีเกินไปและยังเด็กเกินไปที่จะมีส่วนร่วมในเรื่องซ่อมรถ
ก่อนที่เหยี่ยนกงจะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฟู่เซิงได้มองไปที่ถังซวงแล้วและพูดว่า “สหายเสี่ยวถัง ฉันเอาเครื่องมือต่าง ๆ มาให้แล้วเธอช่วยดูทีสิ”
ถังซวงชำเลืองมองที่เครื่องมือและพบว่าครบแล้ว เธอจึงพยักหน้าและพูดว่า “พอแล้วค่ะ”
“หัวหน้า เธอ… เธอคือช่างซ่อมบำรุงที่คุณเชิญมางั้นหรือ?”
เหยี่ยนกงมองไปที่ถังซวงด้วยความตกใจ และไม่อยากเชื่อเลย เด็กสาวตัวเล็ก ๆ ตรงหน้าเขาที่อายุน้อยกว่าลูกสาวของเขาเสียอีก จะซ่อมรถได้อย่างไร?
“เอะอะอะไร สหายเสี่ยวถังซ่อมรถก่อสร้างไปแล้วสองคันนะ เพราะงั้นแน่นอนว่าเธอซ่อมรถบรรทุกนี้ได้แน่ อย่าดูถูกเธอเพียงเพราะเธอยังเด็ก”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เหยี่ยนกงมองไปที่ถังซวงด้วยความไม่เชื่อ
“เธอ… เธอคือคนที่ซ่อมรถก่อสร้างของโรงงานเครื่องจักรน่ะหรือ?”
ถังซวงพยักหน้าตอบรับ “ฉันเองค่ะ” ขณะที่พูด เธอเริ่มตรวจสอบรถ และโม่เจ๋อหยวนก็คอยช่วยส่งเครื่องมือให้เธอเหมือนก่อนหน้านี้อย่างคล่องแคล่ว จากนั้นไม่นาน ถังซวงก็ได้ข้อสรุป “ต้องเปลี่ยนปั๊มเพิ่มแรงดันให้รถคันนี้ค่ะ”
“อ่า… เป็นไปได้ยังไง ปั๊มของรถคันนี้เพิ่งเปลี่ยนได้ไม่นานเองนะ”
ช่างซ่อมรถในทีมขนส่งเป็นคนงานที่เคร่งครัดจึงรู้สถานะของรถแต่ละคัน ปั๊มของรถคันนี้เพิ่งเปลี่ยนไม่นานมานี้ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดว่าเป็นปั๊มที่มีปัญหา
“มันอาจจะพังแล้วก็ได้ค่ะ หรือคุณภาพของปั๊มที่เปลี่ยนครั้งล่าสุดอาจไม่ดีก็ได้”
ถังซวงให้ข้อสรุป
“คุณมีปั๊มเพิ่มแรงดันสำรองไหมคะ? ถ้ามีก็แค่เปลี่ยน มันไม่เป็นปัญหาอะไรใช่ไหม? พอคุณเปลี่ยนเสร็จแล้วก็ลองขับได้เลยค่ะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของถังซวง ฟู่เซิงมองตรงไปที่เหยี่ยนกง และพูดว่า “มีหรือเปล่า? ถ้ามีก็รีบไปเอามาให้เสี่ยวถังเถอะ”
“มีอยู่ครับ”
เหยี่ยนกงไม่พูดอะไรมาก และตรงไปหาปั๊มอันใหม่ทันที
หลังจากที่ถังซวงเปลี่ยนปั๊มเพิ่มแรงดัน เธอมองไปที่ฟู่เซิงและพูดว่า “หัวหน้าฟู่คะ คุณสามารถให้ใครลองขับรถบรรทุกคันนี้ได้เลยค่ะ”
“เยี่ยมเลย”
ก่อนที่ฟู่เซิงจะเรียกหาใครสักคน เหยี่ยนกงได้อาสาตัวเองแล้ว “หัวหน้า ขอผมลองหน่อย”
“ได้ ถ้าอย่างนั้นนายก็ลองดูเลย”
เหยี่ยนกงรีบกระโดดขึ้นไปบนที่นั่งคนขับ และหลังจากที่เขาสตาร์ตรถ เขาพบว่ารถได้รับการซ่อมแซมแล้วจริง ๆ “นี่… สาวน้อยคนนี้น่าทึ่งจริง ๆ เธอซ่อมมันได้จริง ๆ ด้วย”
หลังจากที่เหยี่ยนกงกระโดดลงจากรถ เขามองไปที่ถังซวงด้วยความประหลาดใจและพูดว่า “สหายเสี่ยวถัง เธอเก่งเกินไปแล้ว ปั๊มของรถคันนี้มันเสียจริง ๆ ด้วย พอเปลี่ยนเป็นอันใหม่ มันก็ขับได้ปกติ”
ฟู่เซิงมีความสุขมากเช่นกัน “สหายเสี่ยวถัง เธอรู้วิธีซ่อมรถบรรทุกจริง ๆ ด้วย นี่ฉันขอความช่วยเหลือถูกคนแล้ว”
ถังซวงยิ้มและพูดว่า “เพราะพวกคุณเชื่อฉันไงคะ”
ในตอนท้าย ถังซวงเริ่มตรวจสอบปัญหาของรถอีกคัน และเธอพบปัญหาอย่างรวดเร็ว “รถคันนี้มีปัญหากับระบบเปิดเครื่องค่ะ”
“ตรงไหนหรือ?”
หลังจากได้เห็นทักษะการซ่อมของถังซวง เหยี่ยนกงก็รู้ว่าเด็กสาวตัวเล็ก ๆ คนนี้เก่งมาก เขาจึงเชื่อว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นต้องถูกต้องแน่ เขาเลยอยากเห็นปัญหาของรถคันนี้ด้วย
ด้านโม่เจ๋อหยวนที่อยู่ข้าง ๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นเหยี่ยนกงเข้ามาใกล้เด็กสาว เขาจึงยืนอยู่ข้างหน้าถังซวงนิ่ง ๆ คั่นกลางระหว่างทั้งสองคนเอาไว้ ทำให้เหยี่ยนกงทำได้เพียงมองอยู่ตรงนั้น
เหยี่ยนกงที่ไม่ได้สังเกตอะไรเลย มองไปที่ถังซวงอย่างตื่นเต้น
ในทางกลับกัน หูจื่อเฉียงก็มองไปที่โม่เจ๋อหยวนแล้วยิ้มออกมาอย่างรู้เท่าทัน
คนหนุ่มสาวนี่มันดีจริง ๆ เห็นแล้วมันชื่นใจ…
ถังซวงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอแค่ชี้ไปที่ปัญหาโดยตรงและพูดว่า “ตรงนี้ค่ะ” ขณะที่พูด เธอก็เริ่มซ่อมมันแล้ว และจากนั้นไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย “เอาล่ะ มาลองขับคันนี้อีกเถอะค่ะ”
“มา ๆ ฉันเอง”
เหยี่ยนกงกระโดดขึ้นไปบนรถอีกครั้งและพบว่ามันได้รับการซ่อมแซมแล้ว ตอนนี้เขารู้สึกชื่นชมถังซวงเป็นอย่างมาก
“สหายเสี่ยวถัง แม้ว่าฉันจะแก่กว่าเธอ แต่ต้องบอกเลยว่าทักษะของเธอดีกว่าฉันมากจริง ๆ” แม้ว่าถังซวงอายุยังน้อย แต่เทคนิคการซ่อมนั้นเก่งกาจมาก ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด เหยี่ยนกงจึงมองไปที่ฟู่เซิงแล้วพูดว่า “หัวหน้าครับ สหายเสี่ยวถังเก่งมาก คุณไม่คิดจะจ้างเธอให้เข้าร่วมทีมขนส่งของเราหรือ?”
“โอ้… เป็นความคิดที่ดีนะ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟู่เซิงก็ตอบรับลูกน้องทันที เขารีบมองไปที่ถังซวงอย่างกระตือรือร้นและถามว่า “สหายเสี่ยวถัง เธออยากเข้าร่วมทีมขนส่งของเราไหม? ไม่ต้องกังวลนะ เรื่องเงินเดือนไม่ใช่ปัญหาเลย ฉันจะช่วยเธอให้ได้ข้อเสนอที่ดีที่สุดแน่นอน”
เดิมทีหูจื่อเฉียงยังไม่ได้คิดอะไรมาก แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของฟู่เซิง เขาก็พูดทันทีว่า “เหล่าฟู่ นายจะโหดร้ายกันเกินไปแล้ว ฉันเป็นคนแนะนำเธอให้นะ แต่ตอนนี้นายต้องการรับสหายเสี่ยวถังเข้าทีมขนส่งนายแล้วหรือ อย่าคิดไปไกลนักสิ” เขามองไปที่ถังซวง และถามว่า “สหายเสี่ยวถัง เธออยากมาทำงานที่โรงงานเครื่องจักรของเราไหม? ไม่ต้องห่วง ฉันให้ข้อเสนอที่ดีที่สุดสำหรับเธอเหมือนกัน”
เมื่อได้ยินสิ่งที่หูจื่อเฉียงและฟู่เซิงพูด ถังซวงก็อดยิ้มไม่ได้และพูดว่า “ผู้จัดการหู หัวหน้าฟู่ ฉันยังต้องไปโรงเรียนหลังจากวันหยุดฤดูร้อนนี้น่ะค่ะ ไม่ได้วางแผนที่จะเริ่มทำงานเร็วขนาดนั้น ดังนั้นคงต้องทำให้คุณสองคนต้องผิดหวังแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ”
“สหายเสี่ยวถัง เธอไม่คิดเรื่องนี้เลยจริง ๆ หรือ?”
ทั้งหูจื่อเฉียงและฟู่เซิงไม่พอใจเล็กน้อย ท้ายที่สุดถังซวงก็มีทักษะที่ยอดเยี่ยมตั้งแต่อายุยังน้อยและเธอเป็นพรสวรรค์ที่หายากจริง ๆ
ถังซวงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันต้องไปโรงเรียนจริง ๆ ค่ะ แต่ถ้าคุณมีปัญหาที่โรงงานเครื่องจักรหรือทีมขนส่ง คุณสามารถมาหาฉันได้ทุกเมื่อค่ะ”
