บทที่ 126 ถังซวงไม่ต้องการพวกคุณแล้ว
บทที่ 126 ถังซวงไม่ต้องการพวกคุณแล้ว
แม่เฒ่าถังโกรธมาก เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เธอทนไม่ได้จึงเดินไปจัดการพวกหญิงชราปากไม่มีหูรูดพวกนั้น
แต่คนเหล่านั้นจะยืนเฉยได้อย่างไร? หญิงชราทั้งหลายจึงล้อมและทุบตีแม่เฒ่าถังด้วยกัน เมื่อถังเจี้ยนกั๋วผ่านมา ก็เห็นแม่ของตนกำลังถูกทุบตี จึงก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยทันที
“โอ๊ย… ตายแล้ว ชายร่างใหญ่ทุบตีคนแก่… ทำไมถึงทำแบบนี้?”
ในหมู่พวกเขามีหญิงชราที่ไม่คุ้นเคยกับแม่เฒ่าถังและถังเจี้ยนกั๋ว ดังนั้นก่อนที่จะได้ทำอะไร เธอก็เริ่มโวยวายและร้องไห้อย่างหนัก
หญิงชราคนอื่น ๆ เองก็เริ่มต่อว่าถังเจี้ยนกั๋วทั้งน้ำตา แม้ว่าจะมีหลายคน แต่พวกเขาก็เป็นคนแก่และผู้หญิงเท่านั้น แน่นอนว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังเจี้ยนกั๋ว
เมื่อเห็นหญิงชราจำนวนมากชี้มาที่เขาพร้อมต่อว่า ถังเจี้ยนกั๋วก็โกรธมาก “เห็นได้ชัดว่าพวกป้ากำลังทำร้ายแม่ฉัน ฉันแค่กันพวกป้าออกไป แล้วตอนนี้ป้ากำลังพูดถึงอะไรกัน?”
“ไม่ได้ตีอะไร ดูเสื้อผ้าฉันสิ แกฉีกมันทิ้งหมดแล้ว”
“ใช่แล้ว ผมของฉันก็ยุ่งเหยิงไปหมด แบบนี้ไม่เรียกว่าเป็นการทุบตีรึไง”
ถังเจี้ยนกั๋วหน้าแดงด้วยความโกรธในขณะที่หญิงชราหลายคนส่งเสียงร้องน่ารำคาญ และครั้งนี้เขาต้องการที่จะทุบตีใครสักคนจริง ๆ แล้ว
เมื่อเห็นถังเจี้ยนกั๋วแบบนี้ หญิงชราก็ยังไม่กลัว “เหอะ… ถังเจี้ยนกั๋ว แกรู้ไหมว่าทำไมแม่ของแกถึงมาทำร้ายเรา? เราแค่พูดความจริง และหล่อนก็รับไม่ได้”
“ใช่ เราแค่พูดว่าชีวิตของเฮ่อหลานดีขึ้นหลังจากออกจากตระกูลถัง ญาติของยายเฒ่าเฮ่อมาตามหา และตอนนี้พวกเขากำลังสร้างบ้านใหม่ให้เธอ และเราก็ได้ยินมาว่าตอนนี้เธอมีครอบครัวใหม่แล้ว คนรักของเฮ่อหลานเป็นถึงผู้นำระดับสูงอีกต่างหาก ดูจากรูปร่างหน้าตาและนิสัยใจคอแล้ว เขายังดูเป็นคนเมืองมากกว่าคนในเมืองเสียอีก พอทั้งสองคนยืนข้างกันแล้วดูเหมาะกันมากเลยด้วย”
“โว้ยยยย…!”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ถังเจี้ยนกั๋วไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป ดวงตาของเขาเบิกกว้างและเตรียมที่จะวิ่งไปข้างหน้าด้วยความโกรธ
แม่เฒ่าถังเห็นอย่างนั้นก็ห้ามเขาทันที เธอรีบดึงลูกชายคนเล็กของเธอกลับมา เธอสู้กับหญิงชราเหล่านี้ไม่ได้ก็จริง แต่ลูกชายของเธอเป็นคนตัวใหญ่และเขาจะถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างแน่นอนหากเขาลงมือกับหญิงชราเหล่านี้ นั่นจะยิ่งแล้วใหญ่หากมีคนบาดเจ็บขึ้นมา พวกเขาจะไม่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้หรือไง?
ในเวลานี้ หัวหน้าหมู่บ้านถังเยว่หมินก็มาและเห็นความวุ่นวายที่นี่ เขาตะโกนเสียงดัง “ถังเจี้ยนกั๋ว! นายกำลังจะทำอะไร!?”
ถังเจี้ยนกั๋วหน้าแดงด้วยความโกรธ ถ้าแม่เฒ่าถังไม่ได้ดึงเขาไว้ ป่านนี้เขาคงไปจัดการหญิงแก่พวกนั้นนานแล้ว แต่เขาก็ยังมีสติพอ ชายหนุ่มรู้ว่าหากยังดื้อดึง จะถูกแทงข้างหลังแน่นอน จึงรั้งตัวเองไว้
แม้ว่าแม่เฒ่าถังเองก็โกรธเช่นกัน แต่ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้อย่างที่ใจต้องการ ดังนั้นแม่เฒ่าจึงลากถังเจี้ยนกั๋วกลับบ้านทันที
หลังจากกลับถึงบ้าน แม่เฒ่าถังไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้อีก เธอชี้ไปที่ลูกชายคนเล็กแล้วพูดว่า “ดูสิ่งที่แกทำสิ ทำไมแกถึงเลือกนังแม่ม่ายหลิวคนนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อน ตอนนี้แกคงไม่ได้หย่ากับเฮ่อหลาน ตอนนี้มันควรเป็นพวกญาติตระกูลเฮ่อกำลังสร้างบ้านให้ตระกูลถังของเราสิ ฉันได้ยินมาว่าคราวนี้พวกเขาสร้างอาคารจริง ๆ สร้างอาคาร!”
ในตอนท้ายดวงตาอิจฉาของแม่เฒ่าถังแดงก่ำ
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ถังเจี้ยนกั๋วกำหมัดแน่นด้วยใบหน้าอดกลั้น แต่เขาไม่ได้พูดอะไร สิ่งที่สะท้อนอยู่ในใจขณะนี้คือข้อเท็จจริงที่ว่า เฮ่อหลานมีคนรักใหม่ นังสารเลวเฮ่อหลานไปมีคนรักใหม่จริง ๆ และดูเหมือนว่าจะคบกับผู้ชายคนนั้นมานานแล้ว
เมื่อเห็นว่าลูกชายคนเล็กของเธอเงียบไป แม่เฒ่าถังจึงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เจี้ยนกั๋ว ฉันกำลังพูดกับแก แกได้ยินฉันไหม?”
ในเวลานี้ แม่ม่ายหลิวเพิ่งกลับมาจากข้างนอกและสีหน้าของเธอก็บึ้งตึงมาก เธอมักจะได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเฮ่อหลานตลอดทาง และในขณะเดียวกันเธอก็มักจะถูกเยาะเย้ย
ตอนนี้เมื่อแม่เฒ่าถังเห็นแม่ม่ายหลิว เธอโกรธมากจนอดสาปแช่งไม่ได้
“นังแม่ม่ายต่ำต้อย ทำไมแกถึงยังมีหน้ากลับมาอีก ออกไปทำอะไรข้างนอกได้ทุกวัน?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ แม่ม่ายหลิวก็อดน้อยใจไม่ได้ เธอตวาดกลับว่า “ลูกชายของคุณก็ยังไม่ตาย แต่มาเรียกฉันว่าแม่ม่ายเนี่ยนะ? ทำไม… อยากให้ลูกชายของคุณตายก่อนกำหนดนักรึไง?” เธอเข้าใจแล้ว ไม่มีใครในครอบครัวนี้ปฏิบัติกับเธอดีเลย แล้วทำไมเธอต้องทนกับการดูหมิ่นเหล่านี้ด้วย
“กรี๊ดด…! นังสารเลว ฉันจะฉีกแกเป็นชิ้น ๆ!”
แม่เฒ่าถังทนไม่ได้เมื่อเธอได้ยินแบบนั้นและระบายความไม่พอใจออกมาในเวลาเดียวกัน “ถ้าไม่ใช่เพราะแก เจี้ยนกั๋วกับเฮ่อหลานของเราคงไม่เป็นอย่างนี้ พวกเขาคงไม่หย่าร้างกัน ทั้งหมดเป็นความผิดของแก นังชาติชั่ว!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ แม่ม่ายหลิวก็หัวเราะออกมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า… งั้นฉันจะบอกความจริงกับคุณก็ได้ แม้ว่าจะไม่มีฉัน เฮ่อหลานก็คงจะหย่ากับถังเจี้ยนกั๋วอยู่ดี”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ถังเจี้ยนกั๋วมองที่เธอด้วยดวงตามืดมน และถามว่า “เธอหมายความว่ายังไง?” เขานึกถึงเรื่องระหว่างเฮ่อหลานกับชายคนนั้นทันที เป็นไปได้ไหมว่าทั้งสองคบกันก่อนหน้าที่เธอจะหย่ากับเขา
แม้แต่แม่เฒ่าถังก็หยุดและมองไปที่แม่ม่ายหลิวด้วยความงุนงง
เมื่อเห็นความไม่เชื่อบนใบหน้าของพวกเขา แม่ม่ายหลิวก็หัวเราะออกมา
“รู้ไหมว่าทำไมจู่ ๆ วันนั้นฉันก็มาหาพวกคุณที่บ้าน? มันเป็นเพราะถังซวงรู้เรื่องของเรา เธอขู่ว่าถ้าฉันไม่มาแต่งงานกับคุณ เธอจะทำให้ทุกคนรู้และจะทำให้เราสองคนถูกนินทา ฮ่าฮ่าฮ่า… เป็นถังซวงเองต่างหากที่ไม่ต้องการตระกูลถังของพวกคุณอีกต่อไปแล้ว”
“อะไรนะ… เป็นไปไม่ได้”
แม่เฒ่าถังปฏิเสธทันทีว่าเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
ถังเจี้ยนกั๋วมองแม่ม่ายหลิวอย่างสั่นไหวแล้วถามว่า “ถังซวงไปหาเธอจริง ๆ หรือ?”
“เหอะ… ก็ใช่น่ะสิ มันเป็นเรื่องจริง เธอจงใจให้คุณกับเฮ่อหลานหย่ากัน เธอต้องการแยกพวกแกสามแม่ลูกไปให้ไกลจากตระกูลถัง ตอนนี้คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าตั้งแต่ออกจากตระกูลถังไป ชีวิตของสามแม่ลูกดีแค่ไหน”
“หึ… นังเด็กนี่!”
แม่เฒ่าถังนึกถึงถังซวง และรู้สึกว่านังเด็กนั่นอาจจะทำเรื่องนี้จริง ๆ “เจี้ยนกั๋ว เราจะปล่อยมันไปไม่ได้นะ”
ก่อนที่ถังเจี้ยนกั๋วจะพูดอะไร แม่ม่ายหลิวก็พูดออกมาเมื่อได้ฟังก็ราวกับถูกสาดด้วยน้ำเย็น
“คุณคิดว่าคุณจะทำอะไรได้งั้นหรือ? เฮ่อหลานในตอนนี้ไม่ใช่คนที่คุณจะไปทำอะไรก็ได้หรอกนะ” หลังจากพูดแบบนี้เธอก็เพิกเฉยต่อแม่เฒ่าถังกับถังเจี้ยนกั๋ว และกลับไปที่ห้องของเธอ
ถังเจี้ยนกั๋วมองไปที่แม่ม่ายหลิวที่กำลังเดินออกไปด้วยดวงตาที่มืดมน
ในอีกด้านหนึ่ง ถังซวงซึ่งถูกตระกูลถังเกลียดชังมองไปที่เฮ่อเจียรุ่ยอย่างตกตะลึงและพูดว่า “พี่เจียรุ่ย ทำไมพี่กับลุงไม่บอกเราล่ะ ถ้ารู้เร็วกว่านี้ พวกเราคงมาที่นี่แล้ว”
เฮ่อเจียรุ่ยหัวเราะเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้
“น้องซวง ฉันกับพ่อจะจัดการเรื่องนี้เอง เธอกับอาหญิงไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะเอาแบบให้ดูหลังจากฉันวาดเสร็จแล้วนะ ถ้ามีอะไรที่อยากแก้ก็บอกได้เลย”
เมื่อเห็นรอยยิ้มที่จริงใจของเฮ่อเจียรุ่ย ถังซวงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธอพยักหน้าและพูดว่า “ตกลงค่ะ”
