Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ – ตอนที่ 2156-2157

ตอนที่ 2156
เซวียเหยาเย่าไม่ได้พูดอะไร เสไปมองผลไม้เหล่านั้น
ทุกอย่างล้วนแต่เป็นของโปรดของเธอ
เธอเคยคิดว่าเขาคงจำสิ่งที่เธอพูดไม่ได้ เพราะตอนที่เธอพูดกับเขา
เธออ้วนมาก
เวลานั้นต้องไม่มีใครสนใจว่าเธอพูดอะไร ทำอะไร หรือชอบอะไรสิ
ถึงจะถูก
“เหยาเย่า?” หลี่เถาหันมามอง
เซวียเหยาเย่าถึงได้สติ ตอบว่า “อื้อ” สั้น ๆ
หลี่เถาถอนใจยาว “มีพี่ดีเลิศขนาดนี้ ต้องกดดันมากแน่ ๆ พวกนั้น
เคยถามฉันว่าจะตีซี้กับเธอยังไงดีถึงจะได้ข้อมูลติดต่อของคุณทีเอ”
เซวียเหยาเย่าได้ยินแล้วยิ้มขึ้นมา “เมื่อก่อนเคยมีคนมาขอกับฉัน
เหมือนกัน” แต่ไม่ได้มาอย่างมีมารยาทแบบนี้
หลี่เถาพูดต่อ “เหมือนคุณทีเอกลัวว่าจะสร้างปัญหาให้เธอ ก่อนหน้า
นี้ฉันเคยเห็นเขาบอกผู้หญิงคนหนึ่งว่าอย่ารบกวนเธอ ผู้หญิงคนนั้น
เกือบร้องไห้เลย”
เซวียเหยาเย่าหลุบตาลงเพื่อจะเลี่ยงการคุยเรื่องนี้
ทว่ากลับเห็นร่างหนึ่งที่สูงโปร่งแสนสำราญสลัดคราบคุณชายจอม
เจ้าชู้ไม่หลุดยืนอยู่ใต้ต้นไม้
ครั้งนี้เขายืนอยู่คนเดียว เงยหน้ามองมาทางห้องเธอ
เขาปัดใบไม้ที่ร่วงจากต้นมาอยู่บนเส้นผมดำขลับ แต่ยังไม่จากไป
ไหน เอาแต่พิงต้นไม้อยู่อย่างนั้น
เซวียเหยาเย่าหลุบตาลง ดึงม่านหน้าต่างปิด
ไม่รู้ว่าวันนั้นฝนตกหรือไม่ ถึงทำให้เขามองท่าทีของเธอออก
เจียงจั่วไม่ปรากฏตัวในวันต่อมา แต่ผลไม้ก็มาถึงอยู่ดี แถมมีขนม
หวานให้อีกสี่ชุด เหล่ารูมเมทกินกันอย่างมีความสุข
“เป็นคนรักน้องนะเนี่ย”
“เป็นคนรักน้องของแท้เลย เธอว่าถ้าต่อไปเหยาเย่ามีแฟน คุณทีเอจะ
ต่อยผู้ชายคนนั้นไหม”
“มีคุณทีเอคนเก่งเป็นพี่ชาย ใครอยากจะจีบเหยาเย่าก็ต้องคิดแล้วว่า
ตัวเองมีสิทธ์ิไหม”
หลี่เถาหัวเราะ ชนบ่าเหยาเย่าเบา ๆ “ดูสิ มีคนพิจารณาตัวเองแล้ว แถม
คิดว่ามีสิทธ์ิด้วย เหยาเย่า เดือนสุดหล่อของเราเชิญเธออยู่ในเกมย่ะ”
“งานทดสอบเกมน่ะ” พูดจบเธอก็ออนไลน์
เธอมุ่งมั่นกับการหาบัคจากการเล่นและอาการแฮงก์ที่อาจเกิดขึ้นมา
เกือบชั่วโมงกว่าแล้ว
หลี่เถาและเพื่อน ๆ ซักผ้าเสร็จก็ซื้ออาหารกลับมาพอดี พอเข้ามาถึงก็
ดึงแขนเสื้อเธอ “เหยาเย่า เธอรู้ไหมว่าคุณทีเอไข้ขึ้น”
เซวียเหยาเย่าที่กุมมือถืออยู่ชะงัก “ไข้ขึ้นเหรอ”
“อื้ม ได้ยินว่าหนักเอาการนะ อาจเป็นเพราะเมื่อวานตกฝนหรือเปล่า
ก็ไม่รู้” หลี่เถาเอ่ยเสียงเบา “ตอนนี้เหมือนจะอยู่ในห้องพยาบาล
พวกเพื่อน ๆ พูดกันอยู่ เหยาเย่า พี่เธอกลัวว่าเธอจะเป็นห่วงหรือ
เปล่า ถึงได้ไม่บอกเธอว่าตัวเขาไข้ขึ้นอะ”
เซวียเหยาเย่าได้ยินแล้วแววตาเคร่งขรึม
เสียงของหลี่เถาเหมือนอยู่ห่างไกลจากตัวเธอไปเรื่อย ๆ
“มิน่าล่ะวันนี้คุณทีเอถึงไม่มา”
เซวียเหยาเย่าลุกขึ้น จัดการงานที่เหลืออยู่ให้เสร็จ “ฉันจะไปดูเขาที่
ห้องพยาบาลหน่อย”
“อื้ม ๆ ไปเถอะ ไปเถอะ”
ก็พี่ชายแท้ ๆ ไม่สบาย คงพิลึกถ้าไม่ไปดูสักหน่อย
เซวียเหยาเย่าไม่ได้อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างกันให้คนอื่นรับรู้
ทว่าเมื่อเดือนมหาวิทยาลัยชวนเธอกินข้าว เธอกลับตอบเพียงว่า “ที
เอเขาไม่สบาย ฉันต้องไปดูเขาหน่อย”
ทีเอ?
เรียกพี่ตัวเองแบบนี้ หลินหยางชะงักมือ เอ่ยกลั้วยิ้มว่า “เหมือนจะไม่
เคยได้ยินเธอเรียกคุณทีเอว่าพี่เลยนะ”
“พวกเราไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันน่ะ” เซวียเหยาเย่าคิด ๆ แล้วก็บอก
ความจริงกับอีกฝ่ายในที่สุด “พวกเราเป็นพี่น้องเพราะพ่อเขากับแม่
ฉันแต่งงานใหม่กัน”
ตอนที่ 2157
มาเยี่ยมเจียงจั่ว
ประโยคเดียวของเซวียเหยาเย่าทำให้แววตาของหลินหยางสะดุดกึก
ลางสังหรณ์ที่เกิดขึ้นตอนเห็นผู้ชายคนนั้นเป็นครั้งแรกกลับคืนมาอีก
ครั้งในเวลานี้
ผู้ชายคนนั้นชอบเหยาเย่าเหมือนdyo
ต่อให้คนคนหนึ่งปิดบังสักเท่าไร สายตาก็ปิดบังไม่มิด
นับตั้งแต่ผู้ชายคนนั้นปรากฏตัว สายตาก็เหมือนจะมีแค่เซวียเหยาเย่า
คนเดียว
ตอนที่เขาได้ยินว่าฝ่ายนั้นเป็นพี่ชายของเธอก็โล่งอก แต่ตอนนี้ดู
เหมือนจะไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว
เหยาเย่ารู้ตัวไหม?
พี่ชายต่างสายเลือดชอบเธออยู่
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หลินหยางคิดว่าเธอรู้แน่นอน
ไม่อย่างนั้นด้วยนิสัยของเธอแล้วจะห่างเหินกับพี่ชายตัวเองขนาดนั้น
หลินหยางคิดเสมอว่าเขาใช้วิธีค่อย ๆ ใกล้ชิดจะดีกว่า
แต่ตอนนี้เขาไม่คิดเช่นนั้นแล้ว
ชายหนุ่มหลุบตาลง เสี้ยวหน้าหล่อเหมือนหนุ่มยุคโบราณ “เหยาเย่า
พวกเราเจอกันหน่อยไหม”
เซวียเหยาเย่าย่นหัวคิ้ว “ตอนนี้เหรอ?”
หลินหยางตอบ “ใช่”
เซวียเหยาเย่าคิดครู่หนึ่ง “พี่มีงานอะไรที่ต้องการเจอฉันเหรอ?”
ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ “เปล่า แค่อยากชวนเธอกินข้าว”
เซวียเหยาเย่าตอบมาด้วยข้อความเสียง “ต้องขอโทษด้วยนะ ฉันมี
ธุระพอดี ถ้าไม่ใช่ปัญหาเรื่องงาน ฉันขอไม่ไปนะคะ”
หลินหยางไม่ล้มเลิกความตั้งใจ “งั้นพรุ่งนี้เจอกันตอนเลิกเรียน ฉัน
จะรอเธอที่ห้องสมุด”
“อืม” เซวียเหยาเย่ากำลังพะวงเรื่องอื่นในใจ จึงรับปากไปโดยไม่ได้
คิดมาก เพราะอย่างไรเธอก็ต้องเจอกับเขาเป็นการส่วนตัวบ่อย ๆ
เรื่องข้อมูลฟีดแบคที่ได้รับ
ตอนนี้เธอกำลังคิดว่านักศึกษาอย่างเธอจะเข้าหอพักของคุณทีเอได้
อย่างไร
เธอไปที่ห้องพยาบาลมาแล้ว และได้รับคำตอบมาแล้ว
ครูห้องพยาบาลบอกว่าไข้ขึ้นหนักเพราะเปียกฝน ต่อจากนี้ต้อง
พักผ่อนมาก ๆ
หลังจากกล่าวคำขอบคุณ เซวียเหยาเย่าก็ไปที่หอพักเจ้าหน้าที่ของ
มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นตึกสองชั้นของวิทยาเขตเก่า
มหาวิทยาลัย C มีขนาดใหญ่ แต่กลับมีทีเอไม่กี่คน
เธอถือยาและผลไม้ที่ซื้อมาด้วย คิดว่าหากเข้าไม่ได้จริง ๆ ก็จะอ้างว่า
เป็นญาติเอาของมาฝากให้คนอื่นเอาขึ้นไปให้
โชคดีที่เธอมีสถานะพิเศษ
“น้องสาวของทีเอเจียงนี่นา มาเยี่ยมพี่ชายเหรอ?” มีคนเดินลงมาเห็น
เธอเข้าพอดี จึงยิ้มให้
เซวียเหยาเย่าตอบรับก่อนจะถาม “ทราบไหมคะว่าพี่ชายฉันอยู่ห้อง
ไหน?”
“ห้องแรกที่อยู่ซ้ายมือ ฉันอยู่ห้องเดียวกับเขา” ชายคนนั้นยิ้มบาง ๆ
“กำลังจะไปซื้อยาให้เขาพอดี ในเมื่อเธอมาแล้ว งั้นฉันก็ไม่แบกสังขาร
ละ เพราะยังต้องเขียนข้อมูลที่ใช้สอนด้วย ขอไปห้องสมุดก่อนแล้ว
กัน”
เซวียเหยาเย่าเว้นทางให้ “รบกวนแล้วค่ะ”
“ก็ฝึกงานด้วยกัน ไม่รบกวนอะไรหรอก แต่พี่เธอเป็นกรณีพิเศษ”
ชายคนนั้นว่าแล้วก็โบกมือเดินจากไป
เธอจึงหิ้วข้าวของขึ้นไปข้างบน
ด้วยเหตุที่เป็นวิทยาเขตเก่า ผนังจึงกระดำกระด่าง บันไดก็เป็นแบบ
สมัยก่อน เหยียบทีส่งเสียงดังเล็กน้อย
ระเบียงยาวทอดตัวผ่านสี่ห้องด้วยกัน เธอหาห้องแรกที่อยู่ซ้ายมือ
เจอก็ยกมือเคาะประตู
แต่ไม่มีใครตอบรับ
เซวียเหยาเย่าขมวดคิ้วเบา ๆ พลางบ่นในใจ ตามที่ทีเอคนเมื่อกี้พูด
แสดงว่าต้องมีคนอยู่ด้านในสิ หรือว่าเขาป่วยหนักมาก?
เซวียเหยาเย่าเคาะประตูอีกเมื่อคิดมาถึงตรงนี้
เวลานี้เธอเพิ่งได้ยินเสียงฝีเท้า
เมื่อประตูเปิดออก ใบหน้าหล่อเหลาซีดขาวพลันปรากฏออกมา เขา
ดูต่างไปจากเวลาปกติ แม้จะสูงส่งเย็นชา แต่ดูอ่อนแรงด้วยอาการ
ป่ วยไข้ เสียงแหบเครือหนักอึ้งกว่าตอนปกติมาก “ไม่ได้เอากุญแจ
ไปด้วยเหรอ…”