Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ – ตอนที่ 2172-2173

ตอนที่ 2172
เธอไง สาวน้อยป๋อจิ่ว
อ้วนหล่ออันดับหนึ่งของโลก?
คำเรียกนี้ทำให้จ้าวซานพั่งที่กำลังหันหลังเดินเข้าครัวตัวแข็งทื่อ
กลางทรวงอกที่เย็นวาบเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังร้อนขึ้น
จ้าวซานพั่งกำมือแน่น หันกลับมาดู พลันมีแสงอ่อน ๆ สาดส่องเข้ามา
เวลานั้นเหมือนจะมีไฟลุกโชน
คล้ายมีแสงสว่างสะท้อนเข้าสู่นัยน์ตาดำขลับของคนคนนั้น
อีกฝ่ายยังมีรูปร่างเป็นเด็กวัยรุ่น สวมชุดเครื่องแบบของพนักงานส่ง
ของด่วน ร่างสูงเพรียว บนหัวสวมหมวกไว้ พอจะเห็นบางอย่างสี
เงินโผล่ออกมา
ตรงใบหูยังสวมตุ้มหูดำ กำลังเปล่งประกายแวววาว
ปีกหมวกปิดบังเสี้ยวหน้ามีเหลี่ยมมุมไว้ เหลือเพียงแนวคางน่าหลงใหล
โผล่ออกมาเท่านั้น
เห็นเพียงคนคนนั้นยกริมฝีปากบางยิ้มอย่างร้ายกาจ ปลายเท้าเหมือน
เหยียบอยู่บนทางช้างเผือก
ตอนมองเขามีท่าทีเกียจคร้านปนหยอกล้อ
“เฮ้ย เฮ้ย!”
นี่คือสิ่งแรกที่จ้าวซานพั่งทำ
จากนั้นก็ปลดผ้าปิดปากอย่างตื่นเต้น ลืมกระทั่งคนรอบด้านไป “เจ้า
แบล็ก! เป็นนายได้ไง! กลับมาตั้งแต่เมื่อไร?”
เจ้าแบล็ก?
เหล่าเด็กสาวที่กินข้าวกันอยู่ได้ยินแล้วหันมามองทางนี้ทันที เห็นแต่
‘พนักงานส่งของ’ ยกมือถอดหมวก เส้นผมสีเงินปรกลงมาเหมือน
แสงสาดสว่าง
เด็กวัยรุ่นคนนั้นเสยผมสีเงินไปด้านหลัง เผยให้เห็นใบหน้าสมบูรณ์
แบบเหมือนปีศาจร้าย
นัยน์ตาคู่นั้นสวยเหลือเกิน
เก่งเรื่องการปลอมตัวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
“ตอนแรกคิดจะมาส่งพัสดุให้แบบเงียบ ๆ เห็นนายหล่อขนาดนี้ ก็
เลยอดโผล่หน้าออกมาไม่ได้” ป๋อจิ่วแยกยิ้มบางตรงมุมปาก ซุกมือ
ซ้ายลงกระเป๋ า มือขวาถือกล่องไม้เล็ก ๆ ไว้ คล้ายกับผู้นำปีศาจใน
การ์ตูน
เหล่าสาว ๆ มองจนตะลึง ทุกอากัปกิริยาเหมือนเป็นภาพช้า
แบล็ก แบล็กพีช Z!
แบล็กพีช Z จริง ๆ ด้วย!
ป๋อจิ่วไม่มองพวกเธอ เดินช้า ๆ ไปหาจ้าวซานพั่ง เลิกคิ้วเล็กน้อย
“ท่านอ้วนไม่ดูหน่อยเหรอว่าฉันเอาอะไรมาให้?”
“เดี๋ยวก่อน!” จ้าวซานพั่งมองด้านหลังเธอ “นายไม่ได้มาคนเดียวแน่
คู่ปรับตัวร้ายของฉันล่ะ เจ้าฉินจอมวางแผน ฉินหน้าไม่อายล่ะ เขา
อยู่ไหน?”
ป๋ อจิ่วคล้ายรู้สึกปวดหัว “ช่วงนี้เขาเย็นชากับฉันมาก หมาโสดอย่าง
นายไม่มีวันปวดหัวเหมือนฉันหรอก”
จ้าวซานพั่ง…ฉันถามว่าเขาอยู่ไหน ไม่ได้ให้นายมาเอามีดมาเสียบ
หัวใจฉัน ตอนนี้อยากโยนเจ้านี่ออกไปจังทำไงดี!
“แต่ฉันไม่ได้มาแค่คนเดียวจริง” ป๋อจิ่วหันไป มีเด็กสะพายเป้เดินเข้า
มาจากอีกฝั่งหนึ่ง พร้อมถือถุงของกินไว้ในมือ เป็นของที่อาจารย์เธอ
ซื้อจากข้างทางให้ทั้งนั้น ทำให้เด็กน้อยอยากถอนใจเหลือเกิน
แต่เพราะใบหน้านั่นสวยได้รูป ไร้ซึ่งอารมณ์ ดู ๆ แล้วจึงทำให้คน
รู้สึกว่าน่ารักไปอีกแบบ
“น้องหน้านิ่งก็มาด้วยเหรอ!” จ้าวซานพั่งทำท่าจะเข้าไปลูบหัว ต้องรู้
นะว่าเขาชอบเจ้าเด็ก Bey จะตาย
ป๋ อจิ่วออกมาขวาง “ท่านอ้วน นี่มันลูกศิษย์ฉัน จะลูบหัวก็ได้ แต่ครั้ง
ละร้อยหยวนนะ”
จ้าวซานพั่งได้ยินแล้วมุมปากกระตุก ความชั่วร้ายสามารถสืบต่อกัน
ได้เป็นพันปีจริง ๆ ด้วย ความบ้าเงินก็เช่นกัน
“พูดเป็นจริงเป็นจังนะ นายกลับมาทำไม หรือว่า…” จ้าวซานพั่งมอง
พวกเด็กสาวที่ไร้วิญญาณแวบหนึ่ง “เพราะเรื่องพวกนี้?”
ป๋อจิ่วพลันหัวเราะตามจังหวะที่อีกฝ่ายหันไปมอง
รอยยิ้มนั่นยั่วยวนเหลือเกิน
“ท่านอ้วน” ป๋ อจิ่วเอ่ยช้า ๆ ดูร้ายกาจ “ในสายตาของฉัน พวกนี้ก็แค่
ทำตามวิสัยมนุษย์ มีคนสร้างเรื่องดราม่าก็มีคนตามดู นายว่ามีค่า
พอจะให้ฉันวิ่งแจ้นมาเหรอ ฉันมาก็เพราะนายต่างหาก”
ตอนที่ 2173
กลับมาเขย่าบัลลังก์อีสปอร์ตอีกครั้ง
จ้าวซานพั่งไม่เข้าใจและเลิกคิ้วขึ้น “เพราะฉัน? นายคงไม่ได้หลงใน
ความหล่อของฉันหรอกนะ ฉันรู้ว่าฉันหล่อมาก แต่ตอนนี้ยังไม่คิด
จะแย่งแฟนของฉินเจ้าแผนการ”
ป๋ อจิ่วหัวเราะครั้งหนึ่ง “ท่านอ้วน วางใจเถอะ นายหล่อขนาดนี้ ฉัน
ไม่บังอาจหรอก”
“งั้นเพราะอะไร อยากเรียนทำครัวเหรอ” นิสัยพูดเยอะของจ้าวซานพั่ง
กำเริบอีก “งั้นนายก็มาถูกที่แล้ว จะบอกให้นะว่าฉันทำมะเขือเทศผัด
ไข่ได้อร่อยสุด ๆ”
ป๋ อจิ่วไม่แยแส “คนมีแฟนแล้วไม่จำเป็นต้องเรียนทำกับข้าว ยิ่งฉัน
ยังมีลูกศิษย์คนเก่งอีก”
จ้าวซานพั่ง…คุยต่อไปไม่ไหวแล้วเว้ย!
“ดูพัสดุก่อนเถอะ” ป๋ อจิ่วยิ้มมุมปาก “แล้วจะเข้าใจทั้งหมด”
พัสดุเหรอ
จ้าวซานพั่งมองกล่องไม้เล็ก ๆ ในมือขวาของเธอ
เขารู้สึกว่าการที่ฉินเจ้าแผนการไม่มาด้วย ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ แล้ว
กล่องไม้นี่ใส่อะไรเอาไว้กันแน่?
จ้าวซานพั่งยื่นมือไปเปิดออก ก็เห็นของที่คล้าย ๆ แท็บเล็ต แต่ดูบาง
เล็กกว่าไอแพดที่เห็นกันทั่วไปมาก
เขาเงยหน้ามองป๋ อจิ่ว “นายทำเองเรอะ”
ป๋อจิ่วเอ่ยเสียงยานคาง “สาระสำคัญคือสิ่งที่อยู่ด้านใน”
“ด้านในอะไรวะ…” จ้าวซานพั่งพูดได้ถึงตรงนี้ก็ชะงักทันที สองตา
ค่อย ๆ เบิกกว้าง ภายในเหมือนมีคลื่นลมโหมพัดขึ้นมาได้ ชัดเจนจน
ดวงตาเขาสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด “นะ นี่มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร?”
“สามวันก่อน” ป๋ อจิ่วนั่งลงเอามือข้างหนึ่งเท้าคาง เส้นผมสั้นสีเงิน
ปรกลงมา ดูเหมือนแวมไพร์จากฝั่งตะวันออก “เป็นไง? จะกลับมา
ไหม?”
จ้าวซานพั่งพยายามข่มความรู้สึกที่โหมพัดในช่องอก เอ่ยเสียงแหบ
เครือว่า “กลับไปทำไม? ลาออกมาแล้ว นายก็รู้ว่าพวกนั้นทำอะไรกับ
ลั่วลั่วบ้าง แล้วก็รู้ด้วยว่าทำไมพวกเราสามคนถึงถอนตัว ยิ่งตอนนี้
ได้ยินที่พวกนั้นพูด จะกลับไปทำไมอีก?”
“ถามฉันเรอะ คำตอบฉันก็ง่าย ๆ” ป๋ อจิ่วลุกขึ้นมา เสี้ยวหน้าสวยที่
เรียบเฉยหันมานิด ๆ “กลับมาเขย่าวงการอีสปอร์ตด้วยกันอีกครั้งไง
แล้วบอกพวกเขาให้รู้ว่า พ่อก็เป็นพ่ออยู่วันยังค่ำ”
จ้าวซานพั่งอึ้งไปป เมื่อเงยหน้าอีกครั้ง พายุในดวงตากำลังโหมพัด
ส่วนพวกเด็กสาวที่นั่งด้านข้างงงงัน
ป๋อจิ่วเดินเข้ามา พลางยิ้มให้นิด ๆ “อันที่จริงฉันไม่สนหรอกว่าพวก
เธอจะพูดอะไร แต่มีอย่างหนึ่ง พวกเธอจะให้แฟนคลับฉันเป็นแพะ
รับบาปอะไร มีคนบอกว่าชอบทีมเซียงหนานใช่ไหม ก็คนที่ยืนตรง
หน้าพวกเธอนั่นแหละคือจ้าวซานพั่งของทีมเซียงหนาน อ้อ ไม่สิ
ตัวแทงค์อันดับหนึ่งของทั้งเซิร์ฟเวอร์ แชมป์ สามสมัยซ้อน ถึงแม้ว่า
เกมสุดท้ายทีมไดมอนด์ของพวกฉันจะเอาชนะได้ก็เถอะ”
จ้าวซานพั่ง…ถ้านายไม่พูดประโยคสุดท้าย ฉันก็คงนึกว่านายชมฉัน
หรอก!
“แต่เขาก็ยังเป็นอันดับหนึ่งของเซิร์ฟอยู่ดี” ป๋ อจิ่วค่อย ๆ ก้มเข้าไป
กระซิบข้างหูของหนึ่งในนั้น “คนที่ให้กำลังใจพวกเราจนมาถึง
ตอนนี้ ไม่เคยมีใครเหมือนพวกเธอหรอก”
ว่าแล้วเธอก็เงยหน้ามองจ้าวซานพั่ง “ท่านอ้วน นายรู้สึกว่าไม่คุ้มค่า
เพราะคนส่วนหนึ่ง ก็เลยจะไม่กลับมางั้นเหรอ? ฉันชอบลั่วลั่วมา
ตลอด เขารู้ว่าโลกนี้เป็นยังไง แต่ก็ยังถือไม้กายสิทธ์ิยืนอยู่กลางแผนที่
เมื่อมีเขาอยู่ด้วย เวลาพวกเราสู้กับทีมเซียงหนานที เป็นต้องคิดหนัก
ว่าจะฝ่าไปได้ยังไง จะเผลอโดนเขาควบคุมหรือเปล่า เขาไม่ได้ลาออก
เพราะคนพวกนี้นี่”
ป๋อจิ่วค่อย ๆ เหยียดตัวตรง ยืนหันหลังให้แสงสว่าง “เขารู้สึกว่า
ตัวเองขยับมือช้าลง ตามไม่ทันทีม เขาน่ะอยากให้พวกนายชนะ”