ตอนที่ 1987 หม่าถงหวางไม่สบอารมณ์
หลิงฮันมองแววตาของหม่าถงกวางที่เปลี่ยนไป ก็เค้นเสียงเบาๆในใจ เขาไม่ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะคิดอะไรอยู่ แต่ถ้าอีกฝ่ายกล้าลงมือล่ะก็ เขาก็จะไม่ปรานี้เช่นกัน
หม่าถงกวางละสายตาออกมาจากสตรีทั้งสามคน และกล่าวกับหลิงฮัน “น้องชายหลิงฮันช่างมีวาสนาดีอะไรอย่างนี้ ที่สามารถนําสตรีที่งดงามทั้งสี่มาเป็นภรรยาได้”
“นับว่าดวงตาของเจ้าเฉียบแหลม!” ทะเลสาบหนิวกล่าวออกไปอย่างไม่ถ่อมตน ท่าทีของนางดูแล้วเหมือนสตรีไร้เดียงสา
หม่าถงกวางดวงตาแข็งค้าง ความงดงามที่ดูบริสุทธิ์ของฮูหนิวนั้นทําให้จิตใจของเขาหวั่นไหว เพียงแต่ไม่ว่าอย่างไรตัวเขาก็คือจักรพรรดิที่สามารถควบคุมจิตใจของตนเองได้ เขาเผยรอยยิ้มพร้อมกับกล่าว “ไม่ทราบว่าแม่นางมีชื่อว่าอะไร?”
“หนิวก็คือซูหนิวของทะเลสาบลิงฮัน!” ฮูหนิวกล่าว ก่อนจะถลึงตามองหม่าถงกวาง “ไอ้ตาแหลม หนิวเตือนเจ้าไว้ก่อนว่าอย่าคิดอะไรไม่ซื้อกับหนิวเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นหนิวจะบดขยี้รูทหารของเจ้าให้แหลก”
จากการที่ได้เห็นหลิงฮันใช้หอก ทะลวงก้นของคนอื่นก่อนหน้านี้ มันทําให้นางรู้สึกอยากจะลองทําเช่นนั้นดูบ้าง
หม่าถงกวางชะงักแข็งค้าง ฮูหนิวมีรูปลักษณ์ที่ดูเหมือนเทพธิดาแสนบริสุทธิ์แท้ๆ แต่นิสัยของนางกลับกลายเป็นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ไปกันได้แล้ว” แน่นอนว่าเขาไม่คิดจะเสียเวลา แนะนําหม่าถงกวางให้แก่จักรพรรดินีและคนอื่นๆ
หม่าถงกวางแสยะยิ้มในใจ เขาจะต้องทําให้หลิงฮันยอมศิโรราบต่อเขาให้ได้ และสตรีทั้งสามคนก็จะตกมาอยู่ในกํามือของเขา
กลุ่มของพวกเขามุ่งหน้าไปขึ้นเรือเหาะ และออกเดินทางไปยังมหาสมุทรวิญญาณหยาง
มหาสมุทรวิญญาณหยาง ที่เป็นสถานที่เป้าหมายในครั้งนี้ ไม่ได้ตั้งอยู่ในพื้นที่ของอาณาเขตสวรรค์ไท่อัน แต่ตั้งอยู่กึ่งกลางของอาณาเขตสวรรค์ซานถู เพียงแต่จากมุมมองทางภูมิศาสตร์แล้ว อาณาเขตสวรรค์ที่อยู่ใกล้มหาสมุทรวิญญาณหยางแห่งนี้มีอยู่ทั้งหมดหกอาณาเขตสวรรค์ เพราะงั้นจอมยุทธระดับโลกียนิพพาน จากทั้งหกอาณาเขตสวรรค์จึงมุ่งหน้าไปที่นี่ เพื่อทะลวงผ่านระดับแบ่งแยกวิญญาณ
เรือเหาะลํานี้ไม่ได้มีเพียงกลุ่มของพวกหลิงฮันเจ็ดคนเท่านั้น แต่ยังมีจอมยุทธระดับโลกียนิพพานขันสูงสุดอีกมากมายแทบเต็มเรือ
พวกหลิงฮันทั้งห้าคนเก็บตัวอยู่ในห้องส่วนตัว โดยที่แท้จริงแล้วพวกเขาอยู่ภายในหอคอยทมิฬ
ถึงแม้พวกเขาจะบรรลุคอขวดของระดับพลังบ่มเพาะแล้ว แต่พวกเขาก็ยังสามารถขัดเกลาอํานาจแห่งกฎเกณฑ์ได้อยู่
หม่าถงกวางต้องการจะเข้ามาพูดคุยกับหลิงฮัน เพื่อแสดงอํานาจให้เห็น แต่หลิงฮันก็ไม่มอบโอกาสให้เขาเข้าไปคุยด้วยเลยแม้แต่น้อย เพราะงั้นเขาจึงทําได้เพียงนั่งอยู่ในห้องของตนเองอย่างไม่สบอารมณ์
พริบตาเดียว เวลาก็ผ่านไปหนึ่งปี พวกเขาเข้าสู่อาณาเขตสวรรค์ชานถูแล้ว แต่เรือเหาะก็ยังคงนําพาจอมยุทธนับร้อย มุ่งหน้าต่อไปยังจุดหมาย
เมื่อเวลาผ่านไปอีกหนึ่งเดือน ในที่สุดเรือเหาะก็หยุดเคลื่อนไหว
ที่นี่คือมหาสมุทรวิญญาณหยางงั้นรึ?
หลิงฮันออกมาจากหอคอยทมิฬเดินไปที่ดาดฟ้าเรือ และกวาดสายตามองด้วยสีหน้าประหลาดใจ
ถึงแม้มุมมองที่มองจากท้องฟ้าไปยังเบื้องล่าง จะทําให้วัตถุต่างๆดูเล็กลง แต่ไม่ว่าจะดูอย่างไร “มหาสมุทร” ที่อยู่เบื้องล่างก็มีขนาดเล็กมาก จนสมควรเรียกว่าทะเลสาบขนาดเล็กเท่านั้น
“นั่นเป็นเพียงแค่ทางเข้าของมหาสมุทรวิญญาณหยาง” หม่าถงกวางไม่รู้โผล่มาตั้งแต่ตอนไหน เขามองสีหน้าที่สับสนของหลิงฮันออก จึงได้กล่าวอธิบายออกมา “มหาสมุทรวิญญาณหยางที่แท้จริงนั้น อยู่ในสถานที่ที่ห่างออกไปจากนี้หลายแสนไมล์ และมีขนาดกว้างใหญ่เกินจะพรรณนา”
เขาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ “มีคํากล่าวว่ายิ่งเข้าไปยังมหาสมุทรวิญญาณหยางได้ ก่อนก็จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้มากกว่า”
หม่าถงกวางหยุดกล่าวอีกครั้ง และหันมองหลิงฮัน ราวกับต้องการให้หลิงฮันเอ่ยถามต่อ
เพียงแต่หลิงฮันกลับทําเพียงยิ้มตอบ และไม่ถามอะไรออกไป
หม่าถงกวางเผยสีหน้าเกรี้ยวกราดออกมาอย่างปิดไม่มิด ในดินแดงแห่งเซียนฝังตกวันตก ไม่ว่าเขาจะเปิดปากกล่าวอะไร จักรพรรดิคนไหนบ้างจะไม่ตอบรับเพื่อประจบสอพลอเขา? ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น แต่จอมยุทธที่ต่ําต้อยของดินแดนแห่งเซียนฝั่งตะวันออกกลับกล้าเมินเฉยเขา! ก็ดี เมื่อใดที่ข้ากําราบเจ้าได้ ข้าจะสั่งให้เจ้าก้มหัวให้ข้าทุกวัน!
ทุกคนเดินลงจากเรือเหาะ สถานที่แห่งนี้เป็นทะเลสาบที่เล็กมาก และมีผู้คนมากมายรวมตัวกันอยู่รอบด้านเต็มไปหมด พวกเขาส่วนใหญ่เป็นรุ่นเยาว์ที่ดูองอาจ และมีเพียงส่วนน้อยที่เป็นจอมยุทธชราผมขาว ที่บางคนก็ไม่มีแม้แต่เส้นผมบนหัว จอมยุทธชราเหล่านี้ สมควรเป็นจอมยุทธที่ไม่สามารถทะลวงผ่านระดับแบ่งแยกวิญญาณได้ พลังชีวิตจึงได้รับความเสียหายจากบาปเคราะห์แห่งสวรรค์
“น้องชายหลิง!” ทันใดนั้นเองเสียงทักทายของใครบางคนก็ดังขึ้น ซึ่งแน่นอนว่าหากไม่ใช่เอี๋ยนเซียนแล้วจะเป็นใครไปได้
“หืม รุ่นเยาว์ผู้นั้นเป็นใครกัน เอี๋ยนเซียนลู่ถึงขนาดเป็นคนไปทักทายเขาด้วยตนเอง!”
“ต้องไม่ใช่รุ่นเยาว์ธรรมดาแน่นอน เพราะถึงแม้อาณาเขตสวรรค์ไต่อันจะอ่อนแอ แต่เอี๋ยนเซียนลู่ก็เป็นอัจฉริยะที่เกิดมาพร้อมกับ แก่นกําเนิดนิรันดร์แห่งเต๋า พลังต่อสู้ของเขาจึงไม่ใช่สิ่งที่จะประมาทได้”
“เหอะ แล้วนั่นมันอย่างไรล่ะ หากเอี๋ยนเซียนลู่มายังอาณาเขตสวรรค์ชิงหลง (มังกรดารา) ของข้า ความแข็งแกร่งของเขาไม่อาจติดอยู่ในร้อยอันดับแรกเสียด้วยซ้ํา”
“ฮ่าๆๆ เจ้าจะโอ้อวดเกินไปรึเปล่า เอี๋ยนเซียนลู่เป็นถึงจักรพรรดิ ในอาณาเขตสวรรค์ซิงหลงของเจ้าจะมีจักรพรรดิมากถึงร้อยคนรึไง?”
เมื่อเห็นเอี๋ยนเชียนลู่ ผู้คนมากมายก็เริ่มกระซิบคุยกัน เพราะไม่ว่าอย่างไรเอี๋ยนเซียนลู่ก็เป็นที่รู้จักกันในนามของรุ่นเยาว์อันดับหนึ่งของอาณาเขตสวรรค์ไม่อัน ต่อให้ระดับวรยุทธของอาณาเขตสวรรค์ไม่อันจะต่ําแค่ไหน การที่เป็นอันดับหนึ่งของอาณาเขตสวรรค์ได้ ก็นับว่าเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มากอยู่ดี
“พี่ชายเอี๋ยน” หลิงฮันพยักหน้าตอบเอี๋ยนเขียนลู่
“นั่นใคร?” เอี๋ยนเซียนลู่มองไปยังหม่าถงกวาง และเผยสีหน้าตกตะลึง เนื่องจากกลิ่นอายของหม่าถงกว่าง ทําให้เขารู้สึกกระอักกระอ่วน
อีกฝ่ายต้องเป็นจอมยุทธที่ไม่ธรรมดาแน่นอน ถึงสามารถทําให้เขารู้สึกมีปฏิกิริยาเช่นนี้ได้
“ข้ามีชื่อว่าหม่าถงกวาง จอมยุทธจากดินแดนแห่งเซียนฝั่งตกวันตก” หม่าถงกวางยิ้มเล็กน้อยด้วยท่าที่เป็นมิตร
ดินแดนเชียนฝั่งตะวันตก!
คําเหล่านี้ราวกับว่าเป็นคําอาถรรพณ์ ที่เมื่อกล่าวออกผู้คนรอบด้านก็มีปฏิกิริยาทันที
ถึงแม้ดินแดนแห่งเซียนฝั่งตะวันตก และตะวันออกจะอยู่เคียงคู่กัน แต่เรื่องที่ว่าฝั่งตะวันตกแข็งแกร่งกว่าฝั่งตะวันออก
ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนตระหนักได้เป็นอย่างดีเยี่ยม เซียนลู่ไม่อาจเพิกเฉยได้ และผสานมือทักทายหม่าถงกวาง
หม่าถงกวางเผยสีหน้าภาคภูมิใจเล็กน้อย ต้องแบบนี้สิถึงจะเป็นภาพของดินแดนแห่งเซียนวันตะวันออกที่เขาจินตนาการเอาไว้ ตราบใดที่รู้ว่าเขาเป็นอัจฉริยะจาก ดินแดนแห่งเซียนตะวันตก จอมยุทธที่อ่อนแอของที่นี่ ก็จะต้องหันมาให้ความสนใจต่อเขา
“ปรมาจารย์หลิง!” เสียงอุทานที่แฝงไว้ด้วยความประหลาดใจดังขึ้น พร้อมกับรุ่นเยาว์ผู้หนึ่งได้เดินออกมาจากฝูงชน และแสดงท่าที่เคารพต่อหลิงฮัน ราวกับลูกศิษย์กําลังคารวะอาจารย์
หืม… สถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?
ใบหน้าของหม่าถงกวาง แสดงออกถึงความรู้สึกไม่ยอมรับ นี้เจ้าไม่ได้ยินรึไงว่าข้ามาจากดินแดนแห่งเซียนฝั่งตะวันตก เจ้าถึงได้เมินเฉยข้าและไปแสดงความเคารพต่อคนอื่น?
นี่ต้องเป็นแผนการของหลิงฮัน ที่ไปสั่งการใครบางคนให้มาทําเช่นนี้แน่
