ตอนที่ 168 ตัวอย่างเลือดไม่พบความผิดปกติ
หลังกินข้าวเสร็จทั้งสี่คนก็กลับมหาวิทยาลัยแพทย์เย่ว์ตูด้วยกัน
บังเอิญเจอเหลยถิงกับเจียงเย่ว์ที่ลานจอดรถพอดี
“ท่านอธิการ คุณน้า”
“อาจารย์อาเล็ก อันนั่ว”
เหลยถิงยิ้มแย้มทักทายทุกคน
เจียงเย่ว์ก็ทักทายตาม
มือข้างหนึ่งของมู่เถาเยาอยู่ด้านหลัง ดึงชายเสื้อของเฉิงหราน
เฉิงหรานอึ้งไปหนึ่งวินาที จากนั้นก็เข้าใจ
“อาถิง ในเมื่อตอนนี้เจอนายพอดี น้าก็ไม่ต้องโทรหาอีก ใกล้ถึงเวลาตรวจสุขภาพประจำปีของครอบครัวเราแล้ว พรุ่งนี้เช้าน้าว่างพอดี นายพาคุณตาคุณยายแล้วก็พ่อแม่มานะ”
“ได้ครับ”
“เมื่อก่อนนายตรวจสุขภาพที่เมืองหลวงมาตลอด ตอนนี้กลับมาแล้ว พรุ่งนี้ก็มาตรวจด้วยกันไปเลยแล้วกัน จะได้ดูด้วยว่าขาดสารอาหารอะไร ทำไมถึงได้ผอมขนาดนี้!”
“น้าครับ ผมรีบร้อนกลับมา ระยะนี้เลยทำงานข้ามคืนบ่อยๆ หักโหมเกินไปก็เลยน้ำหนักลงเร็ว ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านแล้ว เดี๋ยวก็ฟื้นตัวเร็วขึ้นครับ ถ้าคุณน้าเป็นห่วง พรุ่งนี้ผมมาตรวจสุขภาพด้วยก็ได้ครับ”
“อาถิง พวกเราเพิ่งตรวจกันไปเมื่อครึ่งปีที่แล้ว ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานะ”
เจียงเย่ว์เตือนเขา โทนเสียงราบเรียบ ไม่ได้ดูร้อนรน
ในทางทฤษฎี หากผลตรวจสุขภาพไม่ผิดปกติ ตรวจสุขภาพแค่ปีละครั้งก็พอแล้ว
“ไม่เป็นไร ตรวจอีกรอบคนในครอบครัวจะได้สบายใจ เสี่ยวเย่ว์ คุณลาหยุดแล้วไปด้วยกันสิ”
“พรุ่งนี้ฉันเรียนหลายวิชา เป็นวิชาเอกทั้งนั้น ค่อยหาเวลาไปแล้วกัน”
เจียงเย่ว์ปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด
“ได้ ไว้เดี๋ยวผมค่อยไปเป็นเพื่อนคุณอีกรอบ”
“อืม”
“ใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว พวกเธอไปกันก่อนเถอะ”
บรรลุวัตถุประสงค์แล้ว เฉิงหรานก็ไม่รั้งไว้อีก
“ครับ ผมไปส่งเสี่ยวเย่ว์ที่ห้องเรียนเสร็จก็จะกลับบ้าน”
“อืม”
เหลยถิงกับเจียงเย่ว์บอกลาทั้งสี่คนแล้วเดินออกไป
สายตาของมู่เถาเยากับอาจารย์อาเล็กอยู่ที่เจียงเย่ว์ตลอด
อาจารย์อาเล็ก “เสี่ยวเยาเยา มองอะไรออกบ้างไหม”
“เจียงเย่ว์นิ่งมาก ตอนที่พูดว่ายังไม่ถึงเวลาตรวจสุขภาพก็แค่กะพริบตาหนึ่งที เหมือนไม่มีจุดที่น่าสงสัยอะไร”
เฉิงอันนั่ว “อาจารย์อาเล็กครับ หรือว่าจะไม่ใช่เธอ”
ถึงเขาจะไม่ชอบเจียงเย่ว์ แต่ก็ไม่ได้อยากให้เป็นเธอ อย่างไรเสียก็ไม่อยากให้พี่ชายเสียใจ
“ตอบยาก คอยดูไปก่อนแล้วกัน”
เธอรู้สึกว่าเจียงเย่ว์น่าสงสัยที่สุด ก็แค่ไม่พบช่องโหว่
สีหน้าสุขุมแบบนี้ ถ้าไม่ใช่คนที่เล่ห์เหลี่ยมสูงก็คงไร้เดียงสาจริงๆ
เฉิงหราน “เรื่องนี้ไว้ค่อยคุยหลังจากตรวจสุขภาพกับจับชีพจรเสร็จ พวกเราเอาเลือดของผู้อาวุโสถังไปตรวจก่อนดีกว่า”
ทุกคนพยักหน้าแล้วเดินไปที่ตึกทดสอบ
มหาวิทยาลัยแพทย์เย่ว์ตูมีเครื่องมือทางการแพทย์ที่ทันสมัยที่สุด แค่ตรวจตัวอย่างเลือดเป็นเรื่องที่ง่ายมาก
มู่เถาเยาใช้หุ่นยนต์ตรวจ ไม่นานก็ได้ผลตรวจออกมา
พวกเขาเข้าไปรุมอ่านผลตรวจ
“ไม่แตกต่างจากคนทั่วไปเหรอ” อาจารย์อาเล็กมีสีหน้าตะลึง
“เหมือนจะเป็นแบบนั้น” มู่เถาเยากลับไม่รู้สึกอะไร
หลังจากที่ได้รักษาอาการป่วยของตี้อู๋เปียน เธอก็ยิ่งรู้สึกถึงความมหัศจรรย์ของบางสิ่งและบางปรากฏการณ์
เฉิงหราน “เสี่ยวเยาเยา ถึงอาการป่วยของคุณชายเล็กจะไม่เหมือนกับตรวจเลือดนี่ แต่ก็ตรวจไม่พบความผิดปกติเหมือนกัน ทั้งๆ ที่สองคนนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกัน ทำไมผลตรวจถึงเหมือนกันล่ะ”
มู่เถาเยา “มีจุดที่เหมือนกันค่ะ”
“ว่าไงนะ”
“ดอกไม้สองชีวิตเป็นสมุนไพรโบราณที่มีความมหัศจรรย์ เดิมทีก็เป็นการมีตัวตนที่ฝืนธรรมชาติอยู่แล้ว ถึงแม้วิชาหุยหยางจะสร้างโดยอิงจากห้าธาตุและหยินหยาง แต่ก็เป็นการสู้กับสวรรค์เพื่อให้อายุยืนเหมือนกัน”
คนอื่นๆ คิดแล้วก็เห็นด้วย
อาจารย์อาเล็กยิ้มพูด “เสี่ยวเยาเยา นี่ถ้าไม่ได้เห็นกับตา อาจารย์ไม่กล้าเชื่อเลยนะว่าจะมีเรื่องที่วิทยาศาสตร์อธิบายไม่ได้แบบนี้จริงๆ”
มู่เถาเยายิ้ม “โลกนี้กว้างใหญ่ มีเรื่องที่คาดไม่ถึงอีกเยอะค่ะ”
เธอกับเสด็จแม่ อาจารย์ จากแผ่นดินจงโจวมาที่นี่ได้ ก็อธิบายไม่ได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ
เฉิงหราน “เสี่ยวเยาเยา เธอเก็บเลือดมาสองหลอด อยากทดสอบหลายครั้งเหรอ”
“ค่ะ เก็บตัวอย่างเลือดที่เหลือเอาไว้ก่อน ฉันค่อยหาวิธีทดสอบโดยเติมสิ่งอื่นๆ เข้าไปอีก”
“เสี่ยวเยาเยา เธอมีเรื่องที่อยากทำเยอะแยะไปหมด อย่ากดดันตัวเองให้มากนักนะ”
อาจารย์อาเล็กปวดใจ
“ไม่หรอกค่ะ”
“อืม”
“หนูจะส่งตัวอย่างเลือดกลับไปเก็บไว้ที่ห้องทดลองตระกูลตี้ อาจารย์อาเล็ก ศิษย์พี่ใหญ่ อันนั่ว แยกย้ายไปทำงานเถอะค่ะ พรุ่งนี้เช้าฉันค่อยไปโรงพยาบาลผิงคังอีกรอบ”
“เดี๋ยวให้อันนั่วไปรับนะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันเรียกรถไปสะดวกกว่า”
อาจารย์อาเล็ก “เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปรับเสี่ยวเยาเยาเอง”
เฉิงหราน “พรุ่งนี้อาจารย์อาเล็กก็ว่างเหรอครับ”
“แค่ครึ่งวันหาเวลาได้อยู่”
ถึงเขาจะไม่รู้จักคนครอบครัวเหลย แต่เฉิงหรานเป็นคนที่เขาสนิทที่สุด ครอบครัวเหลยเป็นญาติใกล้ชิดกับเฉิงหราน เขาก็ต้องเป็นห่วงหน่อย
เฉิงหรานพยักหน้าพูด “ได้ครับ ตามนั้น เสี่ยวเยาเยา เดี๋ยวฉันไปส่งเธอที่เซิ่งซื่อฉางอันค่อยกลับโรงพยาบาล”
“ค่ะ”
พอพวกเขาออกไปนอกประตูก็แยกย้ายไปสามทาง
มู่เถาเยาลงจากรถที่หน้าทางเข้าเขตเซิ่งซื่อฉางอัน บอดี้การ์ดตระกูลตี้ที่อยู่เฝ้าออกมารับเธอเข้าไป
“หมอเทวดาน้อย เอ่อคือ…ยากำลังภายใน…”
“ตอนนี้มีคนอยู่ที่นี่แค่ไม่กี่คนไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ครับใช่ เจ้านายไม่มีใครอยู่เลย บางคนก็เลยกลับเมืองหลวงไปแล้ว บางคนก็ลาหยุดครับ”
ตอนที่คุณชายเล็กไปหมู่บ้านเถาหยวนซานก็ไม่ได้พาบอดี้การ์ดไปสักคน ต่อมาอาคุนกับพ่อบ้านถึงไปด้วย
“ไว้รอคนมาครบค่อยเอาให้ หลังจากกินแล้วฉันต้องสอนวิธีเดินลมปราณด้วย ไม่อย่างนั้นนั่งสอนทีละคนเสียเวลาแย่”
“อ่อครับ ผมก็นึกว่าหมอเทวดาน้อยลืมแล้ว”
บอดี้การ์ดรู้สึกอายเล็กน้อย
“เรื่องไหนที่ฉันรับปากไว้ไม่มีทางลืม”
“ขอบคุณครับหมอเทวดาน้อย”
“ไม่เป็นไร”
“เมื่อไรคุณชายเล็กจะกลับเย่ว์ตูเหรอครับหมอเทวดาน้อย”
“เขากลับเมืองหลวงวันศุกร์ วันอาทิตย์น่าจะกลับมาพร้อมฉันนะ”
“ครับ”
มู่เถาเยาให้บอดี้การ์ดไปส่งที่ห้องวิจัย
หลังจากเอาตัวอย่างเลือดไปเก็บเสร็จแล้วเธอก็กลับเรือนอุ่นรัก
ปั่นน้ำผลไม้ยกไปที่ห้องหนังสือ เปิดคอมพิวเตอร์ เช็กอีเมล
เป็นข้อมูลที่คนที่ไปสืบหาพี่ชายหมอลู่ที่ทางตะวันตกส่งกลับมา
หลังจากอ่านอีเมลจบเธอก็โทรหาตี้อู๋เปียน
“ซาลาเปาน้อย ทำไมโทรมาเวลานี้ล่ะ ไม่ได้เรียนอยู่เหรอ”
“เปล่า วันนี้มีธุระ ตี้อู๋เปียน คนของคุณสืบเรื่องอาเล็กกับอาสะใภ้เล็กของหมอลู่ได้หรือยัง”
“ยังไม่มีข่าวคราวเลย ซาลาเปาน้อย ทางเธอสืบได้ความแล้วเหรอ”
“ก็ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์เหมือนกัน ประเทศเหยียนหวงคนเยอะ คนที่ชื่อเหมือนกันอายุเท่ากันมีเยอะมาก หลังจากที่ตัดคนที่มีครอบครัวปกติทิ้งค่อยไล่สืบหาทีละคนก็ต้องใช้เวลาอีกสักระยะ”
“ซาลาเปาน้อย ใจเย็นๆ นะ สี่สิบปีก่อนไม่มีอะไรเลย งมเข็มในมหาสมุทรตามหาคนที่สูญหายไม่ง่ายเลยจริงๆ ถ้าตายไปแล้ว…”
“อืม ฉันไม่รีบ ไว้ฉันทำธุระต่างๆ เสร็จแล้วถ้าหมอลู่ยังไม่ออกมาจากป่า งั้นก็เทียบจากดีเอ็นเอในคลังข้อมูลเอา”
“ได้ ตอนนี้หมอลู่ยังเดินเข้าไปข้างในอยู่ ดูท่าทางจะไม่ออกมาเร็วๆ นี้จริงๆ”
“เข้าใจแล้ว ตี้อู๋เปียน ต่อให้คลาดสายตาก็ไม่เป็นไร ขอแค่หมอลู่ออกมาก็ตามหาได้ไม่ยากหรอก ฉันขอให้ลู่หันซูส่งข่าวหาหมอลู่แล้ว พอหมอลู่ออกมาเห็นข้อความต้องตอบกลับแน่นอน”
ชัวร์!
“ลู่หันซูเหรอ นักศึกษาที่คว้าอันดับหนึ่งในการแข่งขันทักษะทางการแพทย์น่ะเหรอ”
ถึงแม้ปกติเขาจะไม่ออกไปไหน แต่ในความเป็นจริงไม่มีเรื่องไหนที่เขาไม่รู้
“ใช่ ลู่หันซูถือเป็นลูกศิษย์ของหมอลู่ ดังนั้นไม่ต้องจับตาดูโซนในก็ได้ คนของนายต้องออกมาอย่างปลอดภัยนะ”
“เข้าใจแล้ว”
เสี่ยวฉยงปลอดภัยเสียยิ่งกว่าปลอดภัย!
