ตอนที่ 217 อิจฉาริษยา
ตอนเที่ยง เฉิงอันนั่วกับอาจารย์อาเล็กนั่งรถของมู่เถาเยาไปบ้านตระกูลเฉิงด้วยกัน
หลี่อวี้เสวี่ยกับกู่ย่าทำอาหารอยู่ในครัว
เฉิงหรานคุยกับเหลยโจวอยู่ในห้องรับแขก
พอทั้งสามคนเข้ามา เฉิงอันนั่วก็รู้หน้าที่รีบไปรินน้ำมาให้
เมื่อมู่เถาเยากับอาจารย์อาเล็กนั่งลงแล้ว เหลยโจวก็หยิบเอกสารปึกหนึ่งบนโต๊ะยื่นให้พวกเขา
“อาจารย์อาเล็ก เสี่ยวเยาเยา ลองอ่านประวัติครอบครัวของเจียงเย่ว์ดูนะว่ามีอะไรที่เหนือความคาดหมายไหม”
ตอนที่เขาได้ข้อมูลพวกนี้มาไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไร แต่พอเฉิงหรานได้อ่านก็โมโหมาก
ถามดูถึงได้รู้ ที่แท้ปัญหาใหญ่อยู่ที่พ่อของเจียงเย่ว์
มู่เถาเยากับอาจารย์อาเล็กก้มหน้าอ่านพร้อมกัน
“เจียงจี๋!” อาจารย์อาเล็กร้องด้วยความตกใจ จ้องรูปถ่ายที่อยู่ในเอกสารเขม็ง
มู่เถาเยาพยักหน้า “ค่ะ เจียงจี๋ เขาเปลี่ยนชื่อเป็นใช้อักษรตัวอื่นแล้ว”
อันที่จริงคนของเธอส่งข่าวกลับมาตั้งแต่สองวันก่อน และก็รู้ว่าเจียงจี๋กับเหมียวฉีพ่อแม่ของเจียงเย่ว์มาเย่ว์ตูแล้ว
เรื่องบังเอิญคือ เมื่อวานตอนบ่ายขากลับจากโรงพยาบาลทหาร1111รถของเจียงจี๋เกือบชนกับรถของเธอ
เฉิงหรานมีสีหน้าโมโห “เจียงจี๋คนทุเรศ มีอะไรมาลงกับผมก็ได้ ทำไมต้องวางยาอาถิงด้วย”
อาจารย์อาเล็ก “เสี่ยวเยาเยาพูดถูกจริงๆ เหลยถิงถูกวางยาเพราะต้องการเล่นงานสำนักแพทย์แผนโบราณของพวกเรา พอเจียงเย่ว์รู้ว่าน้าของเหลยถิงคืออาหรานถึงได้ลงมือวางยา เหลยถิงเดือดร้อนเพราะสำนักแพทย์แผนโบราณของพวกเราแท้ๆ”
เหลยโจว “เมื่อครู่อาหรานเพิ่งบอกผมว่าเจียงจี๋คนนี้เคยถูกหมอเทวดาหยวนไล่ออกจากสำนักแพทย์แผนโบราณ”
อาจารย์อาเล็กทำเสียงฮึดฮัดแล้วพูด “เจียงจี๋จิตใจสกปรกมาตั้งแต่สมัยหนุ่มๆ พอศิษย์พี่ใหญ่ของผมจับได้เลยไล่เขาออกจากสำนัก พร้อมทั้งประกาศแก่ภายนอกว่าขอตัดขาดความสัมพันธ์นับแต่นี้ไป”
“มิน่าเขาถึงเปลี่ยนชื่อ” เหลยโจวเข้าใจแล้ว
หากไม่เปลี่ยนชื่อ วงการแพทย์ก็ไม่มีที่ให้เขายืน
อย่างไรเสียโลกนี้ก็มีประชากรเยอะ ใช่ว่าทุกคนจะรู้ว่าลูกศิษย์ของหมอเทวดาหยวนหน้าตาเป็นอย่างไร
เปลี่ยนชื่อ นานวันเข้าใครยังจะสงสัยอีก
พอคนลืมก็คือเจียงจี๋คนใหม่แล้ว!
อาจารย์อาเล็กพูดด้วยความแค้น “เจียงจี๋เย่อหยิ่งทะนงตน อยากเอาชนะศิษย์พี่ศิษย์น้องคนอื่นๆ อยากเป็นเจ้าสำนักแพทย์แผนโบราณมาตลอด…แต่พวกลูกศิษย์ของศิษย์พี่ใหญ่ผมมีคนไหนบ้างที่พรสวรรค์ด้อยกว่าเขา มีคนไหนบ้างที่ทำตัวด้อยกว่าเขา ถึงขั้นที่พยายามมากกว่าด้วยซ้ำ!”
เฉิงหรานพยักหน้า
เขาไม่แคร์ว่าจะได้เป็นเจ้าสำนักหรือไม่ แต่ตำแหน่งนี้จะให้คนจิตใจสกปรกขึ้นนั่งไม่ได้ มิฉะนั้นทำชื่อเสียงของสำนักแพทย์แผนโบราณที่สั่งสมมานับพันปีเสียหายยังไม่เท่าไร แต่กลัวจะเอาชื่อสำนักไปอ้างเพื่อทำเรื่องโสมมจนทำความเสียหายให้ผู้อื่นและตัวเอง…
“คนแบบนี้มีสิทธิ์อะไรเป็นเจ้าสำนัก จนตรอกขึ้นมาก็ใช้วิชาทำพิษที่ตัวเองเก่งที่สุดมาทำยาจนเกือบทำคนอื่นตาย สุดท้ายก็เป็นศิษย์พี่ใหญ่ของผมที่ทยอยรักษาจนหาย…”
พอพูดถึงเจียงจี๋ อาจารย์อาเล็กก็มีท่าทีโมโหมาก
สีหน้าของเฉิงหรานก็แย่ไม่แพ้กัน
คนชั้นต่ำก็ยังคงชั้นต่ำ! ไม่เปลี่ยนเลยสักนิด!
ขี้อิจฉาริษยา แต่กลับไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขาตรงๆ เลือกใช้วิธีสกปรกชั้นต่ำแบบนี้!
มู่เถาเยา “อาจารย์อาเล็ก พี่เขยเหลย ศิษย์พี่ใหญ่ ใจเย็นๆ ค่ะ เจอต้นเหตุก็จัดการง่ายแล้วค่ะ”
เหลยโจวพยักหน้า “ใช่ มีเสี่ยวเยาเยาอยู่ อาถิงไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตแล้ว คนแบบเจียงเย่ว์ ครอบครัวเหลยรับเข้ามาไม่ได้เป็นอันขาด”
ยิ่งถ้ามีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ด้วย เขาไม่ปล่อยไว้แน่
สายตาของอาจารย์อาเล็กกลับไปมองที่เอกสารอีกครั้ง นิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นถึงขยับเอกสารไปทางมู่เถาเยา “เสี่ยวเยาเยา ดูนี่สิ เหมียวฉี…”
“เป็นคนของเผ่าหมาป่าพระจันทร์ ชักน่าสนุกแล้วสิ!”
ผู้หญิงของเผ่าแทบไม่มีใครแต่งออกนอกเผ่า แต่งคนนอกเข้ามาก็น้อยเสียยิ่งกว่าน้อย
เหลยโจวถามด้วยความไม่เข้าใจ “แม่ของเจียงเย่ว์เป็นคนเผ่าหมาป่าพระจันทร์แล้วทำไมเหรอ”
ผู้ชายของประเทศเหยียนหวงที่แต่งคนต่างชาติเข้ามามีไม่น้อย ผู้หญิงที่แต่งกับชาวต่างชาติก็มีเยอะ
“ตอนนี้ยังไม่พบความผิดปกติค่ะ ฉันจะให้คนสืบเรื่องครอบครัวของเธอ”
“เสี่ยวเยาเยา พวกเรายื่นมือไปยุ่งในเผ่าหมาป่าพระจันทร์ไม่ได้…”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำได้”
เฉิงหรานอธิบาย “เสี่ยวเยาเยาเป็นคนเผ่านั้นครับ”
เหลยโจว “…!”
ลูกศิษย์คนเล็กคนนี้หมอเทวดาหยวนไม่ได้เลี้ยงตั้งแต่เป็นทารกมาจนโตเหรอ
เฉิงหราน “เรื่องมันยาว ไว้ค่อยเล่า พวกเราพูดเรื่องครอบครัวเจียงก่อน พี่เขย มีวิธีแยกอาถิงออกจากเจียงเย่ว์ไหม แบบที่เขาจะไม่เสียใจ”
เหลยโจวถอนหายใจ ส่ายหน้า “อาถิงเป็นคนรักแล้วถลำลึก กลัวว่าจะเสียใจไประยะหนึ่งเลยน่ะสิ”
“งั้นก็รอหาหลักฐานที่เจียงจี๋กับเจียงเย่ว์วางยาให้ได้ก่อน พวกเราค่อยเปิดเผยดีไหม”
“อืม”
มู่เถาเยา “พี่เขยเหลยคะ เหลยถิงต้องหางานใหม่ใช่ไหมคะ ถ้าเขาเลิกกับเจียงเย่ว์ งั้นยังจะกลับเมืองหลวงไหม ยังไงซะพวกเพื่อนๆ เขาก็อยู่ที่นั่น”
“แล้วแต่เขาเลือก คนเป็นพ่อแม่ได้แค่สนับสนุน”
“ฉันกลับมีตำแหน่งหนึ่งที่ช่วยแนะนำได้ เป็นธนาคารเพื่อการลงทุนที่มีชื่อเสียงพอสมควร”
เธอสืบเรื่องเจียงเย่ว์ก็ย่อมสืบเรื่องเหลยถิงด้วย ไม่อย่างนั้นจะตัดสินได้อย่างไรว่าใครมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นคนร้ายมากที่สุด
แต่เหลยโจวกลับเหนือความคาดหมายของเธอไปหน่อย
เขาทำงานที่เมืองหลวงมีเจตนาปกปิดหลบซ่อน ก็ไม่รู้ว่ามีสาเหตุจากอะไร
แต่เธอก็ไม่มีเจตนาไปสืบเสาะความคิดคนอื่น ขอแค่รู้ว่าคนคนนี้ไม่เป็นภัยและมีความสามารถเป็นพอ
“พวกเราต่างหวังว่าอาถิงจะทำงานในบ้านเกิด แต่ก็เคารพการตัดสินใจของเขา ขอบใจนะเสี่ยวเยาเยา”
มู่เถาเยาพยักหน้า “ค่ะ ไว้ฉันจะหาโอกาสลองถามเขาดูค่ะ”
เธอกลับอยากรับเขาเข้าทำงานตอนนี้เลย
เพราะเหลยถิงมีความรับผิดชอบสูง อีกทั้งยังเป็นคนมีความคิด ต่อให้อกหัก เขาก็ไม่มีทางเอาอารมณ์ไปลงเรื่องงาน
มีงานให้จดจ่อ แบบนั้นต่อให้อกหักก็ไม่ส่งผลต่ออารมณ์มากนัก
มีคำพูดหนึ่งว่าไว้ไม่ใช่เหรอ อันลักกี้อินเลิฟ ลักกี้อินเกม
เหลยโจว “เสี่ยวเยาเยา งั้นทางครอบครัวเจียงจะเอาไงดี ได้แค่รอเหรอ”
“ฉันจะส่งคนไปจับตาดูพวกเขาไว้ คนของพี่เขยเหลยก็อย่าเพิ่งบุ่มบ่ามค่ะ”
“แต่ตอนนี้เจียงจี๋น่าจะรู้แล้วว่าเธอเป็นลูกศิษย์ของหมอเทวดาหยวน พี่กลัวเขาจะเล่นงานเธอ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ต่อให้เขารู้ว่าฉันเป็นลูกศิษย์คนเล็กของอาจารย์ใหญ่ ก็ไม่รู้ว่าฉันมีลูกน้อง เขาจะระแวงสำนักแพทย์แผนโบราณ แต่จะไม่ทันระแวงฉัน ยิ่งไปกว่านั้นก็ทำอะไรฉันไม่ได้ด้วย”
“…โอเค”
ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าเสี่ยวเยาเยาเก่งขนาดไหน แต่เห็นน้องเมียกับอาจารย์อาเล็กไม่คัดค้าน เขาก็เลยตามเลย
“พี่เขยเหลยคะ คนวางยาอาจเป็นเจียงจี๋เอง เจียงเย่ว์อาจไม่รู้อะไรจริงๆ”
เธอไม่ได้ช่วยพูดแทนเจียงเย่ว์ แต่ระยะนี้เจียงเย่ว์ไม่มีความน่าสงสัยในทุกด้าน
คนคนหนึ่งอาจเสแสร้งแกล้งทำได้ แต่นานวันเข้าจะต้องเผยช่องโหว่แน่นอน
“ต่อให้เจียงเย่ว์บริสุทธิ์ใจจริง ครอบครัวเหลยของพี่ก็ไม่อยากได้ลูกสะใภ้แบบนี้ เพราะเจียงเย่ว์ไม่เคยรักอาถิงเลย”
ถ้าเจียงเย่ว์รักอาถิงเหมือนที่อาถิงรัก งั้นเขาก็ยังพอจะพยายามพูดโน้มน้าวตัวเองให้ยอมรับได้ ขอแค่ลูกมีความสุขเป็นพอ
เฉิงหรานพยักหน้า “ผมก็มองออก สองคนนี้ความรักที่มีให้ไม่เท่ากัน”
อาจารย์อาเล็ก “ถึงแม้ความรักมันบ่มเพาะกันได้ แต่พ่อเป็นแบบนั้น ลูกสาวนิสัยเป็นยังไงยังต้องจับตาดูต่อไป”
เฉิงอันนั่วอดพูดขึ้นไม่ได้ “ลุงเขยครับ ลุงเขยกับป้าผมน่าจะลองแสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้ให้พี่ผมฟังดูนะครับ พี่ไม่ได้หลงผู้หญิงหนักแบบที่ลุงกับป้าคิด”
“พี่ชายเราน่ะลูกลุงนะ พวกเราต้องรู้จักเขาดีอยู่แล้ว แต่คนเป็นพ่อแม่อย่างเราก็ไม่อยากให้ลูกที่อยู่ตรงกลางต้องลำบากใจ”
เฉิงหรานกับอาจารย์อาเล็กต่างพยักหน้า
มีแค่คนเป็นพ่อแม่เหมือนกันเท่านั้นถึงจะเข้าใจความรู้สึกนี้
หนุ่มสาวไม่เข้าใจหรอก
ตอนต่อไป
