อัจฉริยะหญิงเทพสมุนไพร – ตอนที่ 300 ใครเจ๋งก็เอาตำแหน่งไป

ตอนที่ 300 ใครเจ๋งก็เอาตำแหน่งไป

ปาอินกับเฉิงอันนั่วกินอาหารเย็นที่ตำหนักพระจันทร์เสร็จก็หอบหนังสือกลับไปหนึ่งถุง

เย่ว์หลั่งขึ้นชั้นบนไปโทรออดอ้อนเป่ยซี

อวิ๋นไป๋ตื๊อใช้ข้ออ้างซื้อของฝากให้มู่เถาเยาหลอกล่อเย่ว์เลี่ยงออกไปด้วยกัน

ผู้อาวุโสทั้งสองไปเดินเล่นที่สวนหย่อม

พ่อบ้านจงขอไปช่วยงานลุงหลานให้ได้

เย่ว์จือเหิงกับตี้อู๋เปียนมองหน้ากันอยู่ในห้องรับแขก

“อู๋เปียน เห็นเสี่ยวเยาเยาบอกว่าคนของนายกำลังตามหาดอกไม้สองชีวิตกับหญ้าพิษชีวิตเหรอ”

“ครับ ส่งคนจำนวนมากกระจายไปตามป่าดงดิบอื่นๆ ยกเว้นป่าเซียนโหยว”

แม้แต่สำนักแพทย์โบราณกับผู้อาวุโสตระกูลถังก็ยังให้คนของตัวเองมาช่วยด้วย

“ค่อยเป็นค่อยไป เสี่ยวเยาเยาต้องรักษานายหายแน่”

ตี้อู๋เปียนพยักหน้า

เขาต้องหายดี ไม่อย่างนั้นจะทำความปรารถนาของย่าเย่ว์ที่อยากเห็นหลานสาวของหลานสาวได้ยังไง

“พี่ใหญ่ครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจวิชาป้องกันตัวของพี่เท่าไร เหมือนจะรวมเอาสุดยอดวิชาของหลายสำนักหรือเปล่าครับ”

“ใช่ ฉันมีอาจารย์สอนวิชาป้องกันตัวหลายคน แต่เรียนจากผู้บัญชาการของทหารตระกูลเป่ยมากที่สุด ส่วนใหญ่เน้นการฆ่า”

“ซาลาเปาน้อยบอกว่า พี่ใหญ่เก่งไม่แพ้พี่รองในเรื่องต่อสู้ ถ้าไม่ใช้วิชาตัวเบา พี่ใหญ่อาจเก่งกว่าพี่รองด้วยซ้ำ”

“น้องสาวฉันพูดเรื่องนี้กับนายด้วยเหรอ”

ดวงตาของเย่ว์จือเหิงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ครับ ผมกับซาลาเปาน้อยคุยกันทุกเรื่อง”

“มิน่านายถึงติดตามน้องสาวฉันได้”

ตี้อู๋เปียน “…”

ไม่ว่าด้านไหนเขาก็ไม่ด้อยหรือเปล่า ยกเว้นเรื่องสุขภาพ

“ซาลาเปาน้อยบอกว่า ไว้กลับหมู่บ้านเถาหยวนจะสอนผมใช้จุดตันเถียน[1]สะสมพลัง”

ทั้งยังต้องฝึกโยคะ…

“หืม? ไหนว่าต้องรอถึงหน้าหนาวถึงจะกระโดดโลดเต้นเหมือนคนทั่วไปได้ไม่ใช่เหรอ ทำไมสิ้นเดือนก็ให้เรียนวิชาต่อสู้ได้แล้วล่ะ”

“แค่เรียนการกำหนดลมหายใจฝึกกำลังภายในครับ ไม่ใช่เรียนเตะต่อย เอ่อ…แต่ก็เรียนโยคะก่อนได้…”

ตี้อู๋เปียนหูแดง

เขารู้สึกว่าฝึกโยคะมันดูไม่แมนเท่าไร

ใจเขาไม่อยากฝึก แต่กลับต้องเชื่อฟังซาลาเปาน้อย

“โยคะเป็นศาสตร์โบราณที่ช่วยเพิ่มความสามารถทางร่างกาย จิตใจ อารมณ์ และจิตวิญญาณ หากฝึกฝนได้ดีก็จะทำให้ร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณรวมเป็นหนึ่งเดียวได้ อืม คิดๆ ดูนี่คงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการออกกำลังกายสำหรับนาย เชื่อฟังเสี่ยวเยาเยา ตั้งใจฝึกนะ”

เย่ว์จือเหิงไม่มีอคติต่อโยคะ

สังคมยุคนี้ จุดประสงค์ของการออกกำลังกายก็เพื่อให้ร่างกายแข็งแรง ไม่เหมือนยุคโบราณที่ส่วนมากจะเพื่อป้องกันตัว

ในสายตาของเขา ขอแค่บรรลุวัตถุประสงค์ที่ต้องการได้ แบบนั้นก็เป็นสิ่งที่ดี ไม่ต้องสนว่าใช้วิธีไหน

แต่ตี้อู๋เปียนไม่เหมือนเย่ว์จือเหิง

เนื่องจากมีปัญหาด้านสุขภาพ เขาจึงรังเกียจตัวเองที่ไม่มีความแมนแบบผู้ชายมาตลอด ถึงได้ไม่ค่อยสนใจวิธีออกกำลังกายที่นุ่มนิ่มแบบนี้

สิ่งที่เขาอยากทำมากที่สุดคือฝึกวรยุทธ์แบบซาลาเปาน้อย แข็งแกร่งยิ่งใหญ่ไม่มีใครเทียบได้!

เอ่อ บรรยายถึงซาลาเปาน้อยแบบนี้ก็ไม่ดี เห็นๆ อยู่ว่าเธอน่ารักตะมุตะมิขนาดนั้น…แม้จะแรงเยอะมากก็ตาม

ตี้อู๋เปียน “…แม่ช่วยหาอาจารย์ให้ผมแล้วครับ”

ครอบครัวของเขาเชื่อฟังซาลาเปาน้อยทุกอย่างเพื่อสุขภาพของเขา

“ดีแล้ว”

“ไว้ผมแข็งแรงแล้ว ซาลาเปาน้อยบอกว่าจะพาผมเข้าเขตป่าชั้นใน ผมว่าผมดวงดีใช้ได้ เข้าไปในป่าเซียนโหยวอาจพบเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึง”

“แบบนั้นไม่ได้ นายจะไปเป็นตัวถ่วงของน้องสาวฉัน”

เย่ว์จือเหิงย่อมไม่เห็นด้วย

เขตป่าชั้นในอันตรายขนาดนั้น พาคนที่ไม่เป็นสักอย่างไปด้วยก็คือตัวถ่วง

ตี้อู๋เปียนถึงกับจุก

เขาเถียงไม่ออกเลยจริงๆ

แต่ถ้าเขาไม่ไปด้วย จะพาซาลาเปาน้อยไปหาหญ้าร้อยรส ดอกพันวัน และก็ผลหมื่นปีได้ยังไง

เสี่ยวฉยงก็ไม่มีเท้า นำทางให้ไม่ได้

“ไว้ถึงตอนนั้นค่อยว่ากันครับ พอผมหายดีแล้วต้องฝึกวิชาเอาตัวรอดก่อน” อย่างน้อยเวลาเกิดเหตุจะได้ไม่เป็นตัวถ่วงคนอื่น

เย่ว์จือเหิงพยักหน้า ตอบอืม

ตี้อู๋เปียนมองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจอีกครั้งว่ามีกันแค่สองคน จากนั้นถึงกระซิบ “พี่ใหญ่ครับ หลายวันมานี้ผมลองวิเคราะห์ดูแล้ว รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้มากว่าที่ซาลาเปาน้อยหายตัวไปจะเป็นความแค้นเพราะรักครับ…”

“พ่อฉันไม่เคยนอกใจ”

พ่อเขารักแม่จะตาย!

ทุกวันพวกเขาต้องถูกยัดอาหารหมากันจนอิ่มยังการันตีไม่ได้อีกเหรอ!

“ไม่ใช่แบบนั้นครับ เหมียวฉีอาจแอบรักลุงเย่ว์แต่ไม่มีใครรู้ก็ได้ ไม่สู้ลองสืบไปทางนี้ดูครับ”

“สืบอยู่”

ตี้อู๋เปียน “…” ไหนเมื่อกี้ยังปฏิเสธอยู่เลย

“อู๋เปียน ขอบใจที่ก่อนหน้านี้นายเตือน” ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่มีทางคิดไปในทางนั้น

เพราะพ่อกับแม่ของพวกเขารักกันมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยมีมือที่สามเข้ามาแทรก มีเหรอที่จะคิดว่า ‘การแอบรัก’ จะนำมาซึ่งผลลัพธ์แบบนี้

คนเผ่าหมาป่าพระจันทร์เปิดเผยตรงไปตรงมา ไม่ชอบการแอบรักอะไรทำนองนั้น

ชอบใครก็ไปสารภาพ สำเร็จก็ดี ไม่สำเร็จก็ปล่อยวาง

ถึงแม้ประชากรของเผ่าหมาป่าพระจันทร์จะสู้เหยียนหวงไม่ได้ แต่อัตราส่วนของผู้ชายกับผู้หญิงก็พอๆ กัน

“…ผมยังแอบคิดว่าพวกพี่ใหญ่ไม่อยากสืบไปในทางนั้น ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ลุงเย่ว์แน่นอน แต่กับคนอื่นก็พูดยากแล้ว ชีวิตจริงโศกนาฏกรรมที่เกิดจากแค้นเพราะรักมีมากจริงๆ ครับ”

“อืม ห้ามปล่อยประเด็นที่น่าสงสัยไปแม้แต่ประเด็นเดียว ต่อให้มันจะดูงี่เง่าก็ตาม”

ตี้อู๋เปียนพยักหน้าเห็นด้วย

คนบางคน เรื่องบางอย่าง มองผิวเผินไม่เกี่ยวข้องกันสักนิด แต่ผลลัพธ์มักทำให้เหนือความคาดหมายเสมอ

“ทางเมืองหลวงมีพี่รองของผมดูอยู่ ถ้ามีข่าวอะไรจะรีบแจ้งมาทันทีครับ”

“ดี จะว่าไปฉันกับพี่รองของนายเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวเมื่อห้าปีก่อน ตอนนั้นฉันไปเยือนประเทศเหยียนหวงพร้อมอา ไปเยี่ยมชมการฝึกของกองทัพประเทศนาย ได้ยินว่าเขาเป็นผู้รับช่วงต่อกองทัพตระกูลเยี่ยเหรอ”

ตี้อู๋โยวที่เมื่อห้าปีก่อนเพิ่งจะอายุสิบเก้าสร้างความประทับใจให้เขาไว้มาก

ทั้งๆ ที่บุคลิกเหมือนคนสายวิชาการ สุภาพใจเย็น แต่กลับทำให้เขารู้สึกเหนือความคาดหมายจริงๆ

“ลุงเยี่ยวางแผนไว้แบบนั้น แต่เยี่ยเซียวก็ไม่ด้อยไปกว่าพี่รอง สุดท้ายใครจะได้รับช่วงต่อก็ยังตอบยากครับ”

เยี่ยเซียวเป็นลูกศิษย์ที่ลุงเยี่ยสอนมาเองกับมือ พี่รองย้ายจากเหล่าทัพหนึ่งไปยังอีกเหล่าทัพหนึ่ง อาจารย์จึงมีครบทั้งทหารอากาศ ทหารบก ทหารเรือ เป็นทักษะวิชาของทุกเหล่าทัพ

พวกเขาสองคนถนัดกันคนละแบบ

ตระกูลตี้ไม่เคยให้ตำแหน่งเพราะเห็นแก่คนของตระกูลตัวเอง

ใครเจ๋งก็เอาตำแหน่งไป

ในฐานะที่เป็นคนมองดู เขาเองก็ค่อนข้างตั้งความหวังไว้กับพี่รอง

ไม่ใช่เพราะเป็นคนในครอบครัว แต่เพราะพี่รองเป็นคนฉลาดหลักแหลม มีไหวพริบ วิธีการเยอะ ความคิดสร้างสรรค์

คนแบบนี้ถ้าเป็นยุคโบราณให้เป็นแม่ทัพก็ได้ หรือจะเป็นกุนซือก็รุ่ง

ในสายตาของเขา คนนิสัยอย่างเยี่ยเซียวเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดที่จะมาเป็นผู้ช่วย

ไม่ใช่ว่าความสามารถกับความมุ่งมั่นไม่ไหว แต่เป็นเรื่องสภาพจิตใจ เยี่ยเซียวมักเอาแต่เชื่อฟังลุงเยี่ยตามความเคยชิน จึงไม่ค่อยคิดเองเท่าไร…

จุดนี้ลุงเยี่ยเองก็จนปัญญา

นี่ก็เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมต้องส่งเยี่ยเซียวไปรับการฝึกพิเศษที่หมู่บ้านเถาหยวน

ถ้าเอาชนะข้อบกพร่องในเรื่องนี้ได้ เยี่ยเซียวก็ไม่ด้อยไปกว่าพี่รอง

“เยี่ยเซียวคนคนนี้…ใช้ได้เลยทีเดียว ประเทศเหยียนหวงของพวกนายมีตัวเลือกเยอะจริงๆ”

“เผ่าหมาป่าพระจันทร์ใช้ระบบสืบทอดหัวหน้าเผ่า อำนาจรวมศูนย์ แตกต่างจากประเทศเหยียนหวงครับ”

“ไม่เหมือนกันจริงๆ”

“ตอนนี้เผ่าหมาป่าพระจันทร์สงบสุข ต่อไปซาลาเปาน้อยรับช่วงต่อ ไม่รู้ว่าจะสร้างความตะลึงให้โลกขนาดไหนนะครับ” แม้แต่ปู่ของเขายังบอกว่าซาลาเปาน้อยมาเป็นนายหญิงของประเทศเหยียนหวงก็ยังได้

อายุเท่านี้ก็เก่งขนาดนี้แล้ว วันหน้าจะไม่ยิ่งสร้างความตื่นตะลึงเลยเหรอ

“อืม”

เย่ว์จือเหิงเห็นด้วยอย่างยิ่ง

น้องสาวของเขาจะต้องเป็นหัวหน้าเผ่าที่ยอดเยี่ยมที่สุด!

ห้ามใครไม่เห็นด้วย!

[1] จุดเลือดลมที่อยู่ใต้สะดือประมาณสามนิ้ว