ตอนที่ 394 อิงอิงคลั่ง!
“อิงอิง”
“เจ้าคะ”
“เอามืออก”
“เจ้าค่ะ เถ้าแก่”
อิงอิงเบ้ปาก ลุกขึ้นด้วยท่าทางที่ไม่พอใจเท่าไร
“ใครเป็นคนสอนเธอ หลินเข่อเหรอ”
สาวน้อยโลลิบ้าคนนั้น สอนอะไรอิงอิงของฉันกันแน่
“ไม่ใช่เจ้าค่ะ ในหนังสือบอกแบบนี้”
โจวเจ๋อพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ทันใดนั้นเขานึกได้ว่าปกติอิงอิงอ่านหนังสือ ‘การฝึกทักษะของสาวใช้’ ตลอด สรุปแล้วหนังสือเล่มนั้นสอนอะไรสาวๆ กันแน่
โจวเจ๋ออยากจะสั่งสอนอิงอิงอย่างจริงจัง คิดว่าตัวเขาเป็นเถ้าแก่ที่ชอบเล่นชู้กับลูกน้องของตัวเองเหรอ แต่เมื่อลองคิดดู ตัวเขาสั่งให้อิงอิงนอนเป็นเพื่อนตัวเองทุกวัน แล้วยังสั่งให้อิงอิงอาบน้ำให้ตัวเอง…ดูเหมือนว่าเถ้าแก่ที่เล่นชู้กับลูกน้องของตัวเองจะไม่ทำเกินเลยเท่าตัวเขาขนาดนี้ โอเค ปล่อยเรื่องนี้ไปก่อน
โจวเจ๋อแบสองมืออกแล้วเริ่มครุ่นคิด เขากำลังคิดว่าถ้าหากเมื่อวานนักพรตเฒ่าอยู่ในห้องน้ำที่นี่ คลำยันต์กระดาษออกมา แล้วเขาน่าจะแปะไว้ตรงไหน บวกกับตอนนั้นนักพรตเฒ่าน่าจะอยู่ในสภาพที่เมาบ้างแล้ว ไม่น่าจะมีสติมากเท่าไร ตอนนี้จึงได้แต่ลองดูสักตั้ง ถึงแม้จะเป็นการเสี่ยงดวง แต่ก็น่าลองดูสักครั้ง
เขามองไปรอบๆ ห้องน้ำห้องนี้ พื้นที่นี้สามารถวางของได้ชั่วคราว…สายตาของโจวเจ๋อจ้องมองไปที่ด้านบนของฝาปิดถังน้ำชักโครก เพราะว่าพื้นสกปรกเป็นอย่างมาก จะวางที่อื่นก็ไม่เหมาะสม ดูเหมือนวางบนฝาปิดถังน้ำชักโครกจะเหมาะสมที่สุดแล้ว และระยะห่างก็กำลังดี
โจวเจ๋อวางมือบนฝาปิดถังน้ำชักโครก บนนั้นไม่มีสิ่งอื่นใด แต่ตอนที่ฝ่ามือของโจวเจ๋อวางไปบนนั้น กลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเหนียวและสากอยู่บ้าง ดูเหมือนว่าแถวนี้จะโดนไฟเผา เพราะมือสัมผัสแล้วรู้สึกแตกต่างจากจุดอื่นบนฝาปิดถังน้ำชักโครก นี่คือความผิดปกติที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า มีแต่ใช้มือสัมผัสเท่านั้นถึงจะรู้
โจวเจ๋อถูไถไปมาไม่หยุด พื้นที่ส่วนนี้ดูเหมือนเขาจะหาเจอแล้ว มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีขอบสี่เหลี่ยมผืนผ้าแบ่งชัดเจน
ด้วยสัญชาตญาณ โจวเจ๋อจึงนึกถึงนักพรตเฒ่าที่มักจะหยิบยันต์กระดาษออกมาจากเป้ากางเกงเป็นประจำ ยันต์กระดาษเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ซึ่งหมายความว่าเมื่อวานตอนที่นักพรตเฒ่ามาฉี่ขณะที่กำลังเมา ได้หยิบยันต์กระดาษออกมาจากเป้ากางเกงของเขาแล้ววางลงบนฝาปิดถังน้ำชักโครก จากนั้นยันต์กระดาษที่วางอยู่บนฝาปิดถังน้ำชักโครกได้แสดงอิทธิฤทธิ์ออกมา ใช่แล้ว ยันต์กระดาษถูกเผาไหม้! ยันต์กระดาษต้องสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง หรือไม่ก็แตะโดนอะไรบริเวณนี้ ดังนั้นจึงเกิดการตอบสนอง!
โจวเจ๋อเม้มปาก เวลานี้โจวเจ๋อเกิดการคาดเดาภายในใจ จากหลักการพูดของทนายอัน ร่างของคำสาปนั่น น่าจะอยู่ในสภาพที่นอนหลับลึก แล้วจึงลองเชื่อมโยงกับนักพรตเฒ่าที่มีร่างกายประหลาดชอบเจอกับเรื่องเสี่ยง เขาจะต้องหยิบยันต์กระดาษออกมาตอนที่เข้าห้องน้ำแน่นอน แล้วเจ้าสิ่งนั้นจึงถูกปลุกให้ตื่น
โจวเจ๋อส่ายหน้า ไม่สนใจสภาพร่างกายของนักพรตเฒ่าชั่วคราว เขาวางสองมือลงบนฝาปิดถังน้ำชักโครก ตอนนี้ได้เบาะแสชัดเจนแล้ว วัตถุคำสาปน่าจะอยู่ในฝาปิดถังน้ำชักโครก!
“เถ้าแก่ อิงอิงจะช่วยเปิดให้ท่านเจ้าค่ะ”
สาวใช้ผู้ซื่อสัตย์เข้ามาอีกครั้ง เพื่อช่วยแก้ปัญหายุ่งยากทุกอย่างให้กับคุณ!
“อย่า!” แต่โจวเจ๋อห้ามช้าไป อิงอิงเปิดฝาปิดถังน้ำชักโครกขึ้นมาโดยตรงอย่างไม่ลังเล! และเวลานี้ตำแหน่งด้านล่างของฝาปิดถังน้ำชักโครก หยกหน้าเด็กที่มีสก็อตเทปติดอยู่ด้านหลังจู่ๆ กลับเปล่งแสงออกมา เหมือนใบหน้าของเด็กเผยรอยยิ้มที่น่าสะพรึงกลัวออกมา
อิงอิงเซไปทั้งตัว รู้สึกถึงอันตรายที่จู่โจมเข้ามา เพื่อไม่เป็นภาระของเถ้าแก่ เธอรีบกัดฟันปิดฝาถังน้ำชักโครกทันทีจากนั้นจึงเซล้มไปข้างหลัง
“อิงอิง อิงอิง เธอไม่เป็นไรใช่ไหม” โจวเจ๋อนั่งลงยองๆ ทันที
“เถ้าแก่…ปะ…ปวดหัวจังเลย…” อิงอิงทำปากจู๋ หันหน้ามองไปที่ชักโครกแล้วพูดว่า “ในนั้น เหมือน…เหมือนจะมีอะไร”
“ไม่เป็นไรก็ดี ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” โจวเจ๋อประคองไป๋อิงอิงขึ้นมาแล้วให้เธอพิงผนัง จากนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วส่งข้อความเข้าไปในกลุ่มวีแชต บอกว่าวัตถุคำสาปน่าจะหาเจอแล้ว จึงสั่งให้ทุกคนมารวมตัวกัน
ก่อนหน้านั้น สาเหตุที่โจวเจ๋อไม่อยากเปิดฝาปิดถังน้ำชักโครกดู ก็เพราะเป็นการป้องกันอย่างหนึ่ง อย่างไรก็ตามทนายอันได้เตือนแล้วว่า สิ่งนั้นน่ากลัวมากเหมือนโรคระบาด ตอนที่ทุกคนยังไม่มารวมตัวกันปรึกษาหารือเพื่อวางแผนที่ปลอดภัยที่สุด ต่อให้หามันเจอ ก็จะแหวกหญ้าให้งูตื่นไม่ได้
จากนั้นสาวใช้ของเขาที่คิดว่าตัวเขามีพลังไม่พอ จึงเป็นคนเปิดฝาปิดถังน้ำชักโครกเอง โจวเจ๋อในตอนนี้ทั้งฉุนทั้งขัน เขานั่งลงยองๆ แล้วจุดบุหรี่หนึ่งมวน สายตาของเขามองไปที่ชักโครกในห้องน้ำที่อยู่ตรงหน้า ชายชราที่เสียชีวิตคนนั้น ทำไมถึงมีของแบบนี้ในบ้าน หรือว่าชายชราคนนั้นเป็นฆาตกรที่ฆ่าคนฝังศพที่ริมน้ำทุกปีคนนั้น
เดี๋ยวก่อนๆ นักพรตเฒ่ารู้จักชายชราที่เป็นฆาตกรฆ่าคนคนนี้ได้อย่างไร แถมยังถูกเขาเชิญมากินข้าวดื่มเหล้าถึงในบ้าน แล้วก็ยังมาใช้ชักโครกในบ้านของเขาอีก มาใช้ชักโครกยังไม่เท่าไร แต่ดันแปะยันต์กระดาษด้วย และยังแปะในตำแหน่งที่ถูกเผง
โจวเจ๋อรู้สึกปวดฟันขึ้นมาทันที ก่อนหน้านั้นจางเยี่ยนเฟิงเรียกเขาไปสืบคดี เขาปฏิเสธแล้วสั่งให้เหล่าจางไปหานักพรตเฒ่า และตัวเขาเองยังพูดอีกว่า ‘ใครได้ใช้งานนักพรตเฒ่ามีแต่ชมว่าดีทั้งนั้น’ และในความเป็นจริงก็เป็นแบบนี้!
ฆาตกรตัวจริง เหตุจูงใจที่แท้จริง เรื่องจริง เรื่องเหนือธรรมชาติ นักพรตเฒ่าสามารถหาเรื่องเสี่ยงให้คุณได้เสมอ…เขามีอายุมาถึงเจ็ดสิบเอ็ดปีได้อย่างไร ในเวลานี้ ไป๋อิงอิงที่นั่งอยู่ข้างโจวเจ๋อพลันลืมตาขึ้นมา ในดวงตาของเธอเริ่มมีสีแดงเลือดฝาด เขี้ยวที่อยู่ในปากก็ค่อยๆ งอกออกมา
วินาทีต่อมา อิงอิงพลันยื่นแขนทั้งสองไปข้างหน้า แต่ระหว่างนั้นกลับทิ้งแขนลงแนบลำตัวทั้งสองข้าง จากนั้นเธอจึงหลับตาอีกครั้ง
โจวเจ๋อดับก้นบุหรี่ หันมามองสาวใช้ของตัวเองที่กำลังหลับตาแล้วถามว่า “ยังทรมานมากใช่ไหม”
“เถ้าแก่…” อิงอิงกัดปากร้องไห้คร่ำครวญ เหมือนกำลังควบคุมอะไรบางอย่าง
“เป็นอะไร อิงอิง”
“เถ้าแก่…”
“หืม ผมอยู่นี่”
“เถ้าแก่…”
“อยู่นี่ไง”
“แทงข้า!”
“…” โจวเจ๋อ
“แทงข้า!”
“…” โจวเจ๋อ
“ใช้แรงแทงข้า!”
“…” โจวเจ๋อ
“เถ้าแก่ อิงอิงรู้สึกว่าจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว รีบใช้เล็บของท่านแทงข้า!”
“คุณโดนคำสาปเหรอ”
โจวเจ๋อเพิ่งตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของปัญหา เดิมทีเขาคิดว่าอิงอิงไม่ใช่คนธรรมดา มีร่างเป็นผีดิบน่าจะมีแรงต่อต้านคำสาปที่แข็งแกร่งมากกว่า แต่คิดไม่ถึงว่า เรื่องราวกำลังจะอยู่เหนือขอบเขตการควบคุม
ในเวลาเดียวกันนั้น หยกที่อยู่ในฝาปิดถังน้ำชักโครก หน้าเด็กที่แกะสลักบนหยกเริ่มยิ้มชัดเจนขึ้น และสิ่งที่สามารถมองเห็นได้ก็คือ หยกเริ่มมีรอยร้าวปรากฏ ในส่วนที่ลึกสุดเหมือนจะมีไฟกลุ่มหนึ่งกำลังลุกไหม้ ราวกับมียันต์กระดาษใบหนึ่งกำลังเดือดพล่านอยู่ในนั้น น้ำที่อยู่ในฝาปิดถังน้ำชักโครกเริ่มเดือดปุดๆ ขึ้นมา และสิ่งที่เดือดพล่านในเวลาเดียวกันยังมีเลือดสีแดงที่อยู่ในนัยน์ตาของอิงอิง!
“โฮก!” อิงอิงเหยียดแขนในทันใดแล้วทิ่มเข้าไปตรงหน้าอกของโจวเจ๋อโดยตรง โจวเจ๋อเอนตัวไปข้างหลังโดยสัญชาตญาณ กลิ้งไปบนพื้นหนึ่งรอบเพื่อหลบการโจมตี
“อิงอิง!”
ไป๋อิงอิงลุกขึ้นมาอย่างเงียบๆ ผมยาวของเธอสยาย อายแชโดว์สีเขียวเริ่มกระจายออกมาจากมุมตา เล็บของทั้งสองมือเริ่มยาวขึ้น และที่น่าสะดุดตาที่สุดคือเขี้ยวทั้งสองข้างของเธอ ซึ่งมาพร้อมกับเสน่ห์ของความตายและเจตนาฆ่า!
“ควบคุมมันให้ได้ อย่าให้มันควบคุมคุณ!” โจวเจ๋อพูดเตือน
“คุณทำได้ คุณต้องควบคุมมัน รอทนายอันมาก่อน รอทนายอันและพวกเขามาแล้ว พวกเราจะแก้ปัญหาได้!”
นัยน์ตาสีแดงของไป๋อิงอิงเริ่มกระเพื่อม แต่ไม่ช้าความกระเพื่อมก็หยุดลง ใบหน้าเด็กคนหนึ่งลอยอยู่ตรงหน้าผากของไป๋อิงอิง ใบหน้าเด็กนั้นแฝงไปด้วยสีหน้าโกรธแค้น
“แกเป็นตัวอะไร รีบออกไปจากร่างของเธอเดี๋ยวนี้!” โจวเจ๋อตวาด
‘วืด!’ อิงอิงหายตัวแวบ จากนั้นมาปรากฏตัวตรงหน้าโจวเจ๋อ
โจวเจ๋อหลบอีกครั้ง หลบกรงเล็บของไป๋อิงอิง แต่ก็ยังถูกไหล่ของไป๋อิงอิงกระแทกล้มอย่างแรง
‘ปึง!’
โจวเจ๋อโดนกระแทกไปชนประตูข้างหลังก่อนจะล้มเข้าไปในห้อง ตัวของเขาไหลลื่นไปตามพื้นกระเบื้องห่างออกไประยะหนึ่ง
“ซี้ด…”
โจวเจ๋อยื่นมือเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก จากนั้นเขาจึงลุกขึ้นมาช้าๆ ไป๋อิงอิงเดินมาที่หน้าประตู ผมของเธอยาวสยาย ในเวลานี้เหมือนอสูรที่เพิ่งคลานออกมาจากนรก สาวใช้ที่น่ารักขี้อ้อนของตัวเองแต่เดิม เวลานี้กลับไม่มีการแสดงออกทางสีหน้าแม้แต่นิดเดียว นอกจากความเย็นชาแล้วก็มีแต่ความเย็นชา
“อิงอิง อิงอิง” โจวเจ๋อตะโกนเรียกเธอต่อไป หากจะพูดจาที่ไม่เพราะสักหน่อย นักพรตเฒ่าเกิดเรื่องก็คือเกิดเรื่อง ไม่ว่าอย่างไรต่อให้ตาแก่ไม่เกิดเรื่องเขาก็วิ่งอยู่บนเส้นทางที่ก่อให้เกิดเรื่องได้ทั้งวัน แต่ท่าทางของอิงอิงในตอนนี้ ทำให้โจวเจ๋อไม่สบายใจจริงๆ เขาจิตใจว้าวุ่น ร้อนใจสุดขีด
อิงอิงพุ่งเข้ามาอีกครั้ง แยกเขี้ยวของตัวเองออกมาพร้อมกับลมหนาวที่น่าสะพรึงกลัว
เล็บทั้งสองมือของโจวเจ๋องอกยาวออกมาโดยสัญชาตญาณ เล็บของทั้งสองคนปะทะกัน วินาทีต่อมาโจวเจ๋อเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เล็บงอกยาวออกมาอีก เล็บทั้งห้านิ้วเป็นคานงัดกับไป๋อิงอิงโดยตรง ส่วนเล็บของมืออีกข้างหนึ่งกำลังจะทิ่มไปที่คอของไป๋อิงอิง
แต่วินาทีที่เล็บกำลังจะโดนผิวของไป๋อิงอิง โจวเจ๋อกลับหยุดมือมองผิวขาวเนียนที่ลำคอของเธอ โจวเจ๋อรู้สึกเสียดาย
เขานึกถึงตอนแรกที่เผชิญหน้ากันยามที่ไป๋อิงอิงตื่นขึ้นมาครั้งแรก โจวเจ๋อใช้เล็บของตัวเองต่อสู้กับไป๋อิงอิงจนเธอคุกเข่าลงไปกับพื้นร้องขอชีวิตแล้วเขาก็ยังไม่หยุด แต่ตอนนี้เขาทำไม่ลงจริงๆ…และระหว่างที่เขาเหม่อลอย ไป๋อิงอิงที่หาจังหวะได้จึงหันหน้า อ้าปากแล้วกัดไปที่แขนของโจวเจ๋อโดยตรง
‘ฉึก…’ เขาถูกไป๋อิงอิงกัดเนื้อออกมาชิ้นหนึ่ง ส่งผ่านความเจ็บปวดที่น่ากลัวเข้ามา โจวเจ๋อจึงหลบทันที แต่เมื่อเขาเดินผิดหนึ่งก้าว ก้าวต่อไปจึงผิด โดยเฉพาะช่วงนี้ไป๋อิงอิงได้รับคำแนะนำจากทนายอันให้ไปเรียนเทควันโดยามว่าง ตอนที่โจวเจ๋อหมุนตัวหลบ แขนข้างขวาของเขาถูกไป๋อิงอิงจับเอาไว้ พลังอันน่ากลัวของผีดิบสาวได้ปรากฏออกมาอย่างชัดเจนในเวลานี้
เธอไม่ได้สู้กับฝ่ามือของโจวเจ๋อ เพราะเล็บนั่นทำให้เธอหวาดกลัว สองมือของเธอจับไปที่ไหล่ของโจวเจ๋อแล้วออกแรงบิด!
‘กึก…’ เถ้าแก่โจวเจ็บปวดหน้าซีดขาว เขารู้ว่าตัวเองแขนหักแล้ว…
………………………………………………………………………..
