กึกก – ก้อนหินร่วงลงมาบนหัวของแชนายอน เหมือนหยดน้ําที่ตกลงมาเบาๆ บนพื้นดิน พวกมันแค่จักจี้แก้มของเธอเท่านั้น แล้วเธอก็ส่ายหน้าไปมา
“ อื้ออออ”
แชนายอนบิดร่างกายไปข้างๆ ก่อนที่จะส่งเสียงอิดโรยออกมา
“อะ อ๊ากกกกก!”
เธอรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งแขนขาของเธอ และแม้กระทั่งอวัยวะภายในของเธอก็เจ็บปวด
แต่โชคดีที่การบาดเจ็บของเธอไม่ถึงตาย หรือไม่สามารถรักษาได้
“อั๊กก แค่กๆ”
แขนายอนไอค่อกแค่ก ในขณะที่เธอเซไปด้านข้างของเธอซึ่งความเจ็บปวดก็ปะทุขึ้น เลือดไหลออกจากปากของเธอพร้อมกับเศษหิน
“อุกก…”
เธอผ่อนคลายร่างกายที่อ่อนล้าของเธอ และมองไปรอบๆผลลัพธ์ของเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
ทีมสํารวจได้พิชิตหอคอยเป็นส่วนใหญ่แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งพวกเขาเข้าใกล้การพิชิตหอคอย แห่งปาฏิหาริย์แล้ว มันเหลืออีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ทีมกําลังฝ่าอุปสรรคสุดท้าย พื้นก็พังทลายลงทันที แชนายอน พยายามผลักคนอื่นออกไปเพื่อช่วยพวกเขาให้พ้นจากกับดัก แต่…
“ฉีก”
ตัวเธอเองไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
แขนายอนเซ็ดเลือดรอบๆ ปากของเธอและแก้ไขท่าทางของเธอ
จากนั้นเธอก็ตรวจสอบสมาร์ทวอทช์ ซึ่งเธอได้รับข้อความมากมายจากเพื่อนของเธอ
[เธอโอเคไหม?]
[เราชนะการต่อสู้ครั้งสุดท้ายแล้ว รอก่อนนะ เราจะไปช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ…]
แชนายอนกําลังจะตอบกลับ แต่ก็ยกเลิกไปและลดสมาร์ทวอทของเธอ
“เฮ้ออ”
ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมา
หอคอย รางวัล ชีวิต ทุกอย่าง
ในทางใดทางนึง เธอได้สูญเสียแรงจูงใจของเธอไป
เธอมีความกระตือรือร้นและเต็มไปด้วยความหลงใหลเมื่อเข้าสู่หอคอยแห่งปาฏิหาริย์เป็นครั้งแรก และเธอคิดว่าเธอสามารถลืมเรื่องที่ซับซ้อนอย่าง คิมฮาจิน แชจูชึลและแชจินยุนได้
แต่ตอนนี้ เมื่อมาถึงตรงนี้แล้ว เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย
แม้ว่าทีมจะอยู่ห่างจากหอคอยเพียงไม่กี่นาที แต่เธอก็ไม่มีความสุขและรู้สึกว่างเปล่า
เธอเกือบจะรู้สึกว่าเป็นการดีกว่าที่จะตายแบบนี้
แชนายอนซบไหล่ตัวเอง ร่างกายของเธอเย็นชา เธอล้วงเข้าไปในกระเป๋า แต่มันไม่มีอะไร ที่จะเคี้ยวได้หรือสูบบุหรี่เลย และร่างกายของเธอก็เริ่มที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของเธอด้วยตัวเอง
เธอไม่สามารถตายได้ง่ายๆ ด้วยร่างกายของเธอ
“เหอะ…?”
เมื่อเธอคลิกลิ้น ทันใดนั้นเธอก็เห็นอะไรบางอย่างในซากปรักหักพัง
มันเป็นประกายอ่อนๆ ในตอนแรก
มีบางอย่างประกายระยิบระยับในภูเขาหินที่แผ่กระจายไปทั่วพื้นดิน มันเพียงพอที่จะกระตุ้น “ความอยากรู้” ที่ไม่รุนแรง
“นั่นอะไรนะ?”
แชนายอนเดินโซเซ จากนั้นเธอก็เข้าหาแสงสว่างอย่างช้าๆ
กระจกสีเงินแห่งแสงสว่างชัดเจนมากขึ้นเมื่อแชนายอนเข้าไปใกล้ มันเกือบจะเหมือนกับว่ามัน ถูกเรียกว่า แชนายอน
ในไม่ช้า เธอก็มาถึงแหล่งกําเนิดแสง เธอหรี่ตาลงและมองเข้าไปในซากปรักหักพัง
“อะไร?”
สิ่งที่ส่องแสงเป็นหินก้อนเล็ก มันถูกฝังอยู่ในหินสีเทา
แขนายอนเอื้อมมือหยิบขึ้นมา
จากนั้นอักขระแปลกๆ ก็โผล่ขึ้นมาต่อหน้าเธอ
[หินปาฏิหาริย์] [ปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด]
> หนึ่งในรางวัลสุดท้ายของ “หอคอยแห่งปาฏิหาริย์
– เมื่อใช้แล้วผู้ใช้จะได้สัมผัสกับ “การถดถอย” ซึ่งเป็นปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด
– โลกก่อนการถอยหลังและโลกหลังการถอยหลังเป็นโลกที่แยกจากกัน และจะไม่ส่งผลก ระทบต่อกันและกันในทางใดทางหนึ่ง
“…!”
แชนายอนก้าวถอยหลังอย่างตกใจ มือที่สั่นเทาของเธอปล่อยหินตกลงไปที่พื้น
ทําให้หินส่งเสียงก้องกังวาน แต่หน้าต่างที่อยู่ด้านหน้าของแชนายอนไม่ได้หายไป
– เมื่อใช้แล้ว ผู้ใช้จะได้สัมผัสกับ “การถดถอย” ซึ่งเป็นปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด
แชนายอนจ้องที่ประโยคนี้อย่างว่างเปล่า
จากนั้นเธอก็ลูบตาซ้ําแล้วซ้ําอีก เธอคิดว่ามันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่สิ่งที่ไร้สาระจะหายไป
– เมื่อใช้แล้วผู้ใช้จะได้สัมผัสกับ “การถดถอย” ซึ่งเป็นปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด
อย่างไรก็ตาม ข้อความยังคงอยู่ในอากาศ ในความเป็นจริงมันปล่อยแสงที่สว่างกว่าออกมา และชักชวนแชนายอน
…อีก
แชนายอนกลืนน้ําลายอย่างหนัก อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเธอก็ส่ายหัว
แม้ว่าสถานการณ์นี้จะไม่ใช่ความฝันและเป็นรางวัลจาก หอคอยแห่งปาฏิหาริย์” จริงๆ เรื่องของชินมยองซุล และ ศิลากลับคืน เป็นเรื่องราวก่อนนอนที่เป็นที่รู้จักกันดีในตอนนี้
เนื่องจากมีผลข้างเคียงกับปาฏิหาริย์ในระดับของการย้อนเวลากลับไป มันจึงไม่ใช่สิ่งที่สา มารถทําได้อย่างง่ายดาย
แต่…
ร่างกายของเธอไม่ได้ทําตามสมอง
“มันจะมีปัญหาถ้าหินก้อนนี้ตกอยู่ในมือของคนอื่น…” เธอหาเหตุผลให้ตัวเองนั้น
แชนายอนถือ [หินปาฏิหาริย์] พลังเวทย์มนตร์ที่มีอยู่ในหินนั้นไหลเวียนบนฝ่ามือของเธอและ สร้างลมกระโชกเล็กๆ
– เมื่อใช้แล้วผู้ใช้จะได้สัมผัสกับ “การถดถอย” ซึ่งเป็นปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด
แชนายอนจับมือเธอแน่นบนก้อนหิน
การทําเช่นนั้นเธอได้รับการเตือนตามธรรมชาติว่า “บางที
บางทีหินปาฏิหาริย์อาจนําความคิดของเธอไปในทิศทางนั้น
ไม่ว่าในกรณีใด เธอนึกถึงความสัมพันธ์ของเธอกับคิมฮาจิน ซึ่งบิดเบี้ยวตั้งแต่แรก
แชนายอนเกลียดคิมฮาจิน แต่ก็รักเขาในเวลาเดียวกัน ทั้งความรักและความเกลียดชังของเธอ กลับไม่สิ้นสุด
อย่างไรก็ตาม ปาฏิหาริย์ที่สามารถแก้ไขปัญหาอย่าง เปลี่ยนแปลงไม่ได้” นี้เพิ่งปรากฏขึ้น
แชนายอนจ้องที่หินปาฏิหาริย์ด้วยท่าทางที่งุนงง
“…”
เธอครุ่นคิด
หากเธอมีจุดจบที่ดีกว่า เธอจะมีสิทธิ์เลือกไหม?
ถ้าเธอทํา นั่นจะเป็นการสิ้นสุดที่ดีขึ้นจริงหรอ? หรือว่าเธอแค่วิ่งหนีจากความเป็นจริง?
“ เฮ้ออ”
แขนายอนไม่ไตร่ตรองนานนัก คําตอบนั้นชัดเจน ดังนั้นเธอจึงส่ายหัวเท่านั้น
“สรุปว่าคิดแล้วสินะ?”
มันเป็นความจริงที่ว่าจะได้สิ่งนี้มานั้นมันยาก แต่มันก็นาความหายนะมาสู่ที่อื่นอย่างไม่ต้องสงสัย
และเช่นเดียวกับที่แขนายอนกําลังจะกําจัด (หินปาฏิหาริย์] ออกไป
– เมื่อบาอัลถูกทําลายล้างแล้ว บาอัลจะไม่มีอยู่จริงในโลกหลังจากการถดถอย
แชนายอนตัวแข็งที่อ
เธอดูข้อความที่สร้างขึ้นใหม่ แสงสว่างที่ส่องสว่างข้อความนั้นไหลผ่านดวงตาของเธอ กลุ่มของแสงนี้กลายเป็นข้อความที่กระซิบใส่หูของเธอ
ข้อความได้ตัดสินความกังวลทั้งหมดของเธอ
ปัญหาระหว่างแชนายอนและคิมฮาจิน ไม่ใช่คิมฮาจินที่ฆ่าแชจินยุนมันไม่ใช่การพบกันของ พวกเขาเช่นกัน
มันเป็นเพราะปีศาจที่รู้จักในนาม “บาอัล
โดยปราศจากบาอัล แชจินยุนไม่จําเป็นต้องตาย และแชนายอนกับคิมฮาจินจะไม่มีเหตุผลที่จะต่อสู้กัน…
