ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน – ตอนที่ 157-2 ไม่แข่งได้ที่ไหนกัน (2)

ตอนที่ 157 ไม่แข่งได้ที่ไหนกัน (2)

“นี่คือจะโต้กลับสินะ?”

ฟู่ชางติ่งลอบชม “ปักกิ่งเหลือแค่คนสุดท้ายแล้ว แม้เฉินเจียเซิงจะสิ้นเปลืองปราณไปไม่น้อย แต่ยังคงมีพลังต่อสู้ หานซวี่ หลี่หรานออกจากสนามไปหมดแล้ว ตอนนี้ปักกิ่งเจอเรื่องยุ่งเข้าแล้ว”

ฟางผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย มองสมาชิกทีมคนสุดท้ายของปักกิ่ง “ถ้านายเป็นทีมปักกิ่ง จะไม่เก็บคนคุมท้ายทัพไว้หรือไง?”

ทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เลือกซุนหมิงอวี่นำทัพ เฉินเจียเซิงรั้งท้ายทัพ

เซี่ยงไฮ้ให้ฟางผิงนำทัพ จ้าวเหล่ยคุมท้ายทัพ

คนสุดท้ายฝีมือไม่อ่อนด้อยอยู่แล้ว ไม่งั้นคงจะถูกคนล้มได้ง่ายๆ

คนสุดท้ายของทีมปักกิ่งจะอ่อนแอจริงๆ อย่างนั้นเหรอ?

ทีมปักกิ่งคนสุดท้าย…ฟางเหวินเสียง!

ฟางผิงจำได้ว่าเวลานั้นหลิวหวาหรงแนะนำฟางเหวินเสียงอย่างง่ายๆ ไม่มีความโดดเด่นเท่าไหร่

นักเรียนเกาเข่าที่สอบได้ที่เจ็ดของมณฑลตงหู

ตงหลิน ตงหูและตงอู๋สามมณฑล ต่างอยู่ภาคตะวันออกของประเทศจีน ทั้งถือว่าเป็นเขตเศรษฐกิจรุ่งเรือง

สามารถสอบได้อันดับเจ็ดของมณฑลแบบนี้ อย่างน้อยคงเทียบเท่าอันดับสามของเมืองหนานเจียง

แต่การแข่งขันครั้งนี้มีนักเรียนเกาเข่าอันดับหนึ่งอยู่เยอะแยะ อันดับเจ็ดจึงไม่ดึงดูดความสนใจเท่าไหร่

ฟางเหวินเสียงไม่ได้ใช้อาวุธยาว แต่สวมนวมคู่หนึ่งที่คลุมถึงแขนทั้งสองข้าง

ฟางผิงจ้องตาเป็นมันอยู่บ้าง นวมที่คลุมถึงแขน นี่ถือว่าเป็นอาวุธป้องกันประเภทเกราะได้แล้ว

นึกไม่ถึงว่าเซี่ยงไฮ้จะไม่ให้เขายืมชุดเกราะ!

ระหว่างที่ฟางผิงรู้สึกอิจฉา ฟางเหวินเสียงก็เริ่มประมือกับเฉินเจียเซิง

ดาบหมุนของเฉินเจียเซิงสามารถข่มขวัญคนอื่น แต่ไร้ประสิทธิภาพกับฟางเหวินเสียง

ไม่ว่าจะจู่โจมต่อหน้าหรือด้านหลัง ฟางเหวินเสียงล้วนหมุนแขนปัดป้องได้อย่างว่องไว

อู๋โกวแฉลบถูกสนับแขนจนเกิดประกายไฟ กลับไม่สามารถทำอะไรฟางเหวินเสียงได้

ตัวเฉินเจียเซิงเองก็ต่อสู้มาสองสนามแล้ว ปราณแทบไม่พอใช้ ยังไม่ทันให้เขาได้เปลี่ยนกระบวนท่า จู่ๆ ฟางเหวินเสียงก็คำรามเสียงดัง

ทุกคนเห็นเพียงหมัดสองข้างของเขาคล้ายกับกรงเล็บมังกร รวดเร็วและรุนแรงราวกับพยัคฆ์ ชกเข้ากับอู๋โกวของเฉินเจียเซิงเสียงดังลั่น

เห็นได้ชัดว่าเฉินเจียเซิงต้านไม่ไหวอยู่บ้าง ถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว

แต่ฟางเหวินเสียงเคลื่อนไหวอย่างว่องไว ไม่สนใจการโจมตีของอู๋โกว ยังคงประชิดตัวชกจู่โจมกลับไป!

“หมัดสะท้านฟ้าของตระกูลฟางตงหู!”

หลิวหวาหรงมองกระบวนท่าของฟางเหวินเสียงออกทันที ต่อมาก็เอ่ยอย่างตกใจ “หมัดคู่ปะทุปราณเกือบห้าสิบแคล นี่ถือเป็นหนึ่งคนที่มีเคล็ดวิชาต่อสู้ลึกล้ำที่สุดในวันนี้!”

พลังหมัดของฟางเหวินเสียง ปราณแตะสูงถึงห้าสิบแคล

เฉินเจียเซิงถูกชกจนถอยหลังไปหลายก้าว สีหน้ายิ่งซีดขาวขึ้นเรื่อยๆ รอจนถูกหมัดโจมตีกันติดต่อกันสี่ครั้ง เฉินเจียเซิงก็กระอักเลือดสดออกมา คุกเข่าอยู่บนพื้น

แม้จะเห็นว่าหมัดสุดท้ายของฟางเหวินเสียงพุ่งตรงมาที่หัวเขา เฉินเจียเซิงกลับกัดฟันแน่น ไม่ยอมพูดยอมแพ้ออกมา

ด้านบน ในที่สุดก็มีปรมาจารย์ถอนหายใจว่า “ยอมแพ้!”

ผู้ตัดสินเคลื่อนไหวทันที ใช้มือบังหมัดของเหวินฟางเสียงเอาไว้

“ทีมปักกิ่งเป็นฝ่ายชนะ!”

ผู้ตัดสินประกาศผลการแข่งขันเสียงดัง

ทว่าเฉินเจียเซิงยังคงคุกเข่าที่พื้น กระอักเลือดออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าซึม

การแข่งขันรอบแรก ทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้พ่ายแพ้อย่างน่าอนาถ!

แม้จะสู้สุดตัวจนมาถึงคนสุดท้าย แต่สมาชิกทีมหลักห้าคนต่างได้รับบาดเจ็บหนักทั้งสิ้น เขาเองตอนนี้ก็บาดเจ็บภายในไม่น้อยเช่นกัน

ฝีมือของทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ไม่ได้อ่อนด้อย แต่เจอกับทีมปักกิ่งที่แข็งแกร่งกว่า ทีมพวกเขาจึงบาดเจ็บหนักกันถ้วนหน้า

—

“ทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้แพ้แล้ว พรุ่งนี้ยังต้องลงสนามอีก สมาชิกทีมหลักเหลือเพียงเฉินเจียเซิงและไป๋อิ่นเท่านั้น”

จ้าวเสวี่ยเหมยถอนหายใจเบาๆ ทีมหลักห้าคน พรุ่งนี้มีสามคนไม่สามารถลงสนามได้แล้ว

หากพรุ่งนี้แพ้อีก หลังจากนี้อาจไม่มีโอกาสได้ขึ้นเวทีอีกแล้ว

ยึดตามระบบการแข่งขัน หากพวกฟางผิงชนะทีมพันธมิตรแปดมหาวิทยาลัย จากนี้ก็ต้องแข่งขันกับทีมปักกิ่ง

หากชนะทีมปักกิ่งได้ ทั้งทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้แพ้ให้กับทีมพันธมิตรแปดมหาวิทยาลัย ทั้งสองฝ่ายก็จะไม่มีโอกาสพบเจอกันแล้ว

แต่หากเซี่ยงไฮ้แพ้ให้ปักกิ่ง ทั้งสองฝ่ายก็ยังคงมีโอกาสต่อสู้กันอยู่

จะมีการแข่งครั้งที่สามหรือไม่ ประเด็นสำคัญอยู่ที่ผลการแข่งขันของทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ในวันพรุ่งนี้

หากพวกเขาชนะ คงมีโอกาสพลิกหน้าขึ้นมา แต่ถ้าแพ้ ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดอาจจะได้ที่สาม อย่างแรกต้องเอาชนะเซี่ยงไฮ้ที่แพ้จากปักกิ่งให้ได้ก่อน

ฟางผิงกลับไม่ได้สนใจมากมาย หมุนกายว่า “ไปเถอะ ตอนบ่ายเป็นตาของพวกเราแล้ว”

เขากำลังเตรียมจะออกมา จู่ๆ ถังเฟิงก็เอ่ยขึ้นว่า “อาจารย์ของเธอออกไปข้างนอกอีกแล้ว แต่รู้ว่าคนของตระกูลฟางตงหูมา ให้ฉันมาถ่ายทอดคำพูดว่า ครั้งนี้หากล้มคนของตระกูลฟางตงหูไม่ได้ อาจารย์ของเธอจะจัดการเธอแทน!”

“ผม…”

ฟางผิงแทบจะกระอักเลือดออกมา เรื่องอะไรก็โยนให้แต่ฉัน!

ให้ฉันเอาชนะหานซวี่ ให้ตอนบ่ายฉันชนะห้าคนรวด ให้ฉันล้มฟางเหวินเสียงของตระกูลฟางตงหู…

ผลประโยชน์ไม่เอ่ยถึง มีแต่เรื่องราวมากองให้

ถังเฟิงหัวเราะว่า “อย่าร้อนใจไป อาจารย์ของเธอและตระกูลฟางคนนั้นมีบัญชีแค้นร่วมกันมาหลายปี หากเธอช่วยอาจารย์แก้แค้น ถึงเวลานั้นอาจจะมีประโยชน์ต่อเธอก็ได้”

“ฟางเหวินเสียงงั้นเหรอ?”

ฟางผิงพึมพำเสียงเบา อีกฝ่ายฝีมือแข็งแกร่ง อาจไม่อ่อนด้อยกว่าหานซวี่ด้วยซ้ำ

อย่างน้อยหมัดสะท้านฟ้าที่ออกมาติดต่อกันครั้งสุดท้าย ปราณยังคงอยู่ที่ห้าสิบแคลตลอด แทบจะแตะถึงขั้นเคล็ดไม้ตายแล้ว

นักศึกษาใหม่พวกนี้เพื่อการหลอมกระดูกแล้ว จึงฝึกฝนเคล็ดวิชาต่อสู้ได้ไม่ลึกซึ้งเท่าไหร่ ยังไงก็เด็กเกินไป ทั้งเวลามีเพียงน้อยนิด สามารถมาถึงขั้นเคล็ดไม้ตายได้ ถึงว่าไม่ง่ายแล้ว

อย่างน้อยในรอบแรกสมาชิกทีมหลักของปักกิ่งและพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ แทบไม่มีใครแสดงวิชาต่อสู้จนถึงขั้นเคล็ดไม้ตายออกมา

แต่ปกติแล้วการใช้เคล็ดวิชาต่อสู้ ปราณจะระเบิดที่สามสิบแคลเป็นอย่างต่ำ

“ไว้ค่อยว่าเถอะ ยังไงก็มีเวลาอีกนาน”

เซี่ยงไฮ้อยากจะเจอกับปักกิ่ง ต้องชนะการแข่งตอนบ่ายให้ได้ก่อน

พรุ่งนี้ถึงจะเป็นการแข่งขันระหว่างทีมพันธมิตรแปดมหาวิทยาลัยและพันธมิตรมหาวิทยาลัยทั่วไป วันมะรืนก็จะถึงตาพวกเขาและทีมปักกิ่ง

ถังเฟิงไม่พูดอะไรอีก สุดท้ายเอ่ยว่า “ตอนบ่ายระวังด้วย อย่าทำพลาดกลางคันล่ะ”

“เข้าใจแล้วครับ”

“…”

หลังจากพวกฟางผิงจากไป ผู้ชมด้านล่างเวทีก็เริ่มสลายตัวเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้พวกเขากลับไม่มีความกระตือรือร้นและคึกคักเหมือนตอนแรกอีกแล้ว หลายคนตกอยู่ในความเงียบงัน

ตอนเช้าแข่งกันทั้งหมดแปดรอบ ไม่มีคนตาย

แต่ผู้เข้าแข่งขันที่ลงสนามทั้งสิบคน นอกจากฟางเหวินเสียงที่ลงสนามคนสุดท้าย คนอื่นๆ ต่างได้รับบาดเจ็บทั้งหมด

ทั้งยังมีสามคนที่เจ็บหนัก การแข่งขันนั้นดุเดือดกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก

นี่ยังแค่รอบแรก แล้วหลังจากนี้ล่ะ?

การแข่งขันตอนบ่ายจะเหมือนกับช่วงเช้าหรือเปล่า?

รอจนถึงรอบสุดท้ายถึงตัดสินผลแพ้ชนะได้ ทั้งจะน่าสังเวชใจกว่านี้หรือเปล่า?

ทุกคนไม่มีใครรู้ ทั้งมีบางอย่างที่ไม่เข้าใจอยู่บ้าง ทำไมนักศึกษาพวกนี้ถึงต้องต่อสู้สุดตัวอย่างไม่คำนึงถึงชีวิตเช่นนี้!

ทีมหลักห้าคนของพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ หากไม่ต่อสู้จนหมดเรี่ยวแรงจริงๆ คงไม่มีใครยอมแพ้เลยสักคน แม้จะรู้ว่าสู้อีกฝ่ายไม่ไหวก็ตาม

—

เดินออกมาจากสนามกีฬา ฟางผิงก็ถอนหายใจเบาๆ

ยังไม่ทันได้พูดอะไร จู่ๆ กลับได้ยินคนตะโกนเคล้าด้วยเสียงร้องไห้ “พี่!”

สิ้นเสียงนั้นฟางหยวนก็กระโจนสู่อ้อมกอดของฟางผิง สะอึกสะเอื้อนว่า “ตอนบ่ายไม่แข่งแล้วได้หรือเปล่า? พี่ พวกเราไม่…”

ฟางผิงลูบหัวเธอเบาๆ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “คิดอะไรอยู่? ฉันเป็นหัวหน้านะ…”

“พี่ พวกเราอย่าแข่งเลย! พวกเขา…พวกเขาเลือดเย็นกันจริงๆ…”

ใบหน้าของฟางหยวนแฝงความหวาดกลัวและคราบน้ำตา การแข่งขันแปดรอบในตอนเช้าทำให้เธอตกใจจริงๆ

ผู้ฝึกยุทธ์ในจินตนาการของเธอนั้นเหมือนกับดารา ส่องสว่างสดใส สูงส่งสง่างาม

พี่ชายในความทรงจำของเธอคือใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม หลอกเอาเงินค่าขนมจากเธอ บิดแก้มกลมเธอจนผิดรูป

ไม่ได้เหมือนกับผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่บนเวทีในวันนี้ ลงสนามแล้วมีแต่คำว่าแพ้กับชนะ ต่อสู้อย่างเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย!

“เด็กโง่…นี่ถือจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่แท้จริง…ไม่แข่งได้ที่ไหนกัน…”

ฟางผิงพูดเสียงอู้อี้ มาถึงขั้นนี้แล้ว หากเขาไม่แข่ง หลังจากนี้อย่าได้คิดจะอยู่ในวงการผู้ฝึกยุทธ์อีกเลย

มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ไม่ยอมรับ กระทรวงศึกษาไม่ยอมรับเช่นกัน!

หรือกระทั่งพูดให้ร้ายแรงกว่านี้หน่อย ทางการคงไม่ยอมรับเหมือนกัน!

ผู้ฝึกยุทธ์ของประเทศจีนหวาดกลัวต่อสนามรบได้ แต่ไม่อาจเลือกถอยในเวลานี้ได้ หวาดกลัวต่อการแข่งขันที่เปิดเผยต่อสาธารณะชนเป็นครั้งแรก

นี่เป็นการแข่งขันขนาดใหญ่ของผู้ฝึกยุทธ์ที่เปิดเผยกับภายนอกเป็นครั้งแรก เขาขึ้นชื่อว่าเป็นหัวหน้าทีมของเซี่ยงไฮ้

หวาดกลัวกลางคัน นี่ไม่ได้ส่งผลกระทบแค่มหาวิทยาลัยแห่งเดียว แต่กระทบกับความรู้สึกที่คนทั้งหมดมีต่อผู้ฝึกยุทธ์ด้วย

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ พี่ชายของเธอแข็งแกร่งจะตาย ตอนบ่ายผู้ฝึกยุทธ์พวกนั้นมีแต่คนอ่อนแอ ตอนบ่าย เธอดูพี่ชายว่าจะกำราบพวกเขายังไงแล้วกัน วางใจเถอะ…”

กล่าวปลอบใจน้องสาวแล้ว ฟางผิงเบนสายตามองไปยังพวกอู๋จื้อหาว

คนพวกนี้ต่างเผยสีหน้าซับซ้อน มองฟางผิงเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง

เมื่อวานพวกเขายังอิจฉาฟางผิงที่ยืนโดดเด่นท่ามกลางสายตาผู้คน แต่วันนี้กลับไร้ซึ่งความอิจฉานั้นอีกแล้ว

การแข่งขันช่วงเช้าทำให้พวกเขาเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ความภาคภูมิใจที่ยืนอยู่บนเวทีเมื่อวานต้องจ่ายค่าตอบแทนออกมามากมาย

“ลำบากพวกนายแล้ว ไม่มีอะไรหรอก ตอนกลางวันคงไม่ได้กินข้าวเป็นเพื่อนทุกคน พวกเราต้องปรึกษาเรื่องกลยุทธ์ต่อสู้ น้องสาวฉัน…”

“พี่!” ฟางหยวนตาแดงก่ำ ดึงชายเสื้อเขาไม่ปล่อย

“พอได้แล้ว ร้องไห้ทำไมกัน พี่ชายเธอต่อสู้กับขั้นหนึ่งจนไร้คู่ต่อสู้แล้ว ขั้นสองก็ใช่ว่าไม่เคยต่อสู้มาก่อน จากที่คาดการณ์คงไม่มีอะไรหรอก แต่เธอเอาแต่ร้องไห้ ถ้าฉันเกิดเรื่องขึ้นมา…”

ฟางหยวนหยุดร้องไห้ทันที ไม่รู้ต้องทำยังไงถึงจะดี

“ไปเถอะ ตอนบ่ายนอนให้เต็มอิ่มสักหน่อย ไม่ต้องมาดูการแข่งแล้ว ฉันจะให้คนอัดคลิปไว้ให้เธอดู ถึงเวลานั้นเธอจะได้รู้ว่าพี่ชายเธอน่าเกรงขามขนาดไหน…”

เอ่ยหยอกเย้าขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนฟางผิงจะทิ้งฟางหยวนให้พวกอู๋จื้อหาว สาวเท้าเดินจากไปพร้อมพวกฟู่ชางติ่ง

———————