ตอนที่ 163 ไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว (1)
บนเวที
หยางเสี่ยวม่านมองไปทางหานซวี่ กัดฟันในใจ หานซวี่จะกำราบฟางผิงไม่ใช่หรือไง?
ได้ วันนี้จะอัดหมอนี่ให้เละไปเลย ขึ้นเวทีไม่ไหวคงพูดเรื่องกำราบอะไรนั่นไม่ได้อีก!
แม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ฟางผิงแข็งแกร่งที่สุดในเซี่ยงไฮ้แล้วจริงๆ ซัดหานซวี่ให้เจ็บหนัก ก็มีโอกาสที่ฟางผิงจะชนะสูง
สิ้นเสียงของผู้ตัดสิน หยางเสี่ยวม่านพุ่งเข้าหาหานซวี่ทันที
แม้ดวงตาของหานซวี่จะบวมเป่ง แต่เขาก็สามารถเห็นอยู่บ้างเช่นกัน
หากหยางเสี่ยวม่านจะต่อสู้ประชิดตัว หานซวี่คงไม่ออมมืออยู่แล้ว
ตั้งแต่เริ่มการแข่งขันกับทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ เขาก็ถูกคนใช้ไม้แข็งใส่ครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าฝีมือของเขาจะไม่อ่อนด้อย แต่กลับทำให้การต่อสู้เป็นไปอย่างยากลำบาก
แม้เมื่อครู่ฟู่ชางติ่งจะแพ้ ทั้งอาการบาดเจ็บยังหนักกว่าเขา แต่อีกฝ่ายต่อยเขาจนตาบวม ตอนนี้หานซวี่รู้สึกได้แค่ว่าดวงตาเจ็บปวดเหลือทน ในใจจึงยิ่งหงุดหงิดขึ้นมา
หยางเสี่ยวม่านเข้ามาใกล้ ครั้งนี้หานซวี่ไม่คิดหลบหลีก
ครู่ต่อมาหยางเสี่ยวม่านก็พุ่งหมัดเหล็กโจมตีมาที่หน้าของเขา
หานซวี่โมโหยิ่งกว่าเดิม ลงมือย่างไม่สนใจอะไรเช่นกัน ใช้สองมือจับหมัดของหยางเสี่ยวม่านเอาไว้
เขาหลอมกระดูกช่วงล่างเป็นหลัก ทั้งยังเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่หลอมกระดูกสามครั้ง ไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธเขาก็สามารถแสดงฝีมือได้
จับหมัดทั้งสองข้างของหยางเสี่ยวม่านไว้อย่างแรง ก่อนหานซวี่จะระเบิดพลังที่ขา เตะออกไปสุดพลัง
หยางเสี่ยวม่านไม่กลัวเขา ยกขาเตะทันที ไม่ใช่เพื่อป้องกัน แต่ต้องการจะเตะเขา!
“แม่งเอ้ย”
คนของปักกิ่งที่อยู่ด้านล่างอดก่นด่าออกมาไม่ได้ ผู้หญิงจากทีมเซี่ยงไฮ้โหดอะไรกันอย่างนี้?
จุดสงวนอยู่ในกระบวนท่าที่ต้องโจมตีหรือไง?
ครั้งนี้หานซวี่ไม่ได้โมโหขนาดนั้นแล้ว หุบขาทั้งสองข้างหนีบขาของเธอเอาไว้
เขาแค่นเสียงในลำคอ ลูกไม้นี้ใช้กับเว่ยซู่เจี๋ยได้ แต่ไม่ได้ผลกับเขาหรอก
เขาไม่ได้ตาบอด แค่เห็นเลือนรางไปบ้างเท่านั้น
ระหว่างที่หานซวี่คิด มือเท้าของทั้งสองก็มะรุมมะตุ้มกันไปหมด ตอนนี้อยู่ใกล้กันอย่างมาก
หยางเสี่ยวม่านไม่ได้พยายามดิ้นรนอะไรมาก จู่ๆ ก็ทุ่มหัวไปข้างหน้าอย่างแรง
“ปั่ก!”
เสียงนี้ค่อนข้างดังอย่างมาก
ก่อนต่อมาทั้งสองคนจะแยกออกจากกัน หยางเสี่ยวม่านถอยหลังอย่างโงนเงนไปหลายก้าว หน้าผากมีเลือดไหลเต็มไปหมด
หานซวี่ยิ่งแล้วใหญ่ ร่างเซตุปัดตุเป๋ไปอีกทาง
ผู้ฝึกยุทธ์ต่ำกว่าขั้นสามไม่ได้หลอมกะโหลก!
เดิมทีหน้าก็ถูกฟู่ชางติ่งอัดหลายหมัดแล้ว เวลานี้มาถูกหยางเสี่ยวม่านทุ่มหัวใส่เกือบตายอีก
—
ด้านล่างเวที
“ผู้ฝึกยุทธ์หญิง…”
หลายคนพึมพำอย่างยากจะอธิบาย ผู้ฝึกยุทธ์หญิงบ้าคลั่งกันไปหมด อย่าคิดแต่งงานกับผู้ฝึกยุทธ์หญิงจะดีที่สุด!
อาจารย์ของเซี่ยงไฮ้ที่อยู่ชั้นสองหลายคนถึงกับตกตะลึง
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่นักศึกษาหญิงในทีมดุดันขนาดนี้?
จ้าวเสวี่ยเหมยห้าวหาญ พวกเขารู้ดี
แต่หยางเสี่ยวม่านไม่เคยโหดเหี้ยมขนาดนี้มาก่อน?
การทุ่มหัวชนครั้งนี้ไม่มีความลังเลสักนิด หานซวี่ต้านไม่ไหว หยางเสี่ยวม่านก็ต้านไม่ไหวเช่นกัน ผู้หญิงคนนี้ไม่กลัวเสียโฉมหรือไง?
—
ฟางผิงที่อยู่ด้านหลังเวทีหดคอเล็กน้อย เผยสีหน้าลำบากใจ ผู้หญิงคนนี้ขออย่ามาทำแบบนี้กับเขาก็พอแล้ว
เห็นได้ชัดว่าหยางเสี่ยวม่านไม่ได้เกิดความคิดอย่างกะทันหัน เธอตั้งใจสกัดมือเท้าของอีกฝ่ายไว้ เพื่อรอการณ์นี้โดยเฉพาะ
—
“สมาชิกหญิงของทีมเซี่ยงไฮ้…”
“สู้ได้ยอดเยี่ยมจริงๆ” หลิวหวาหรงยังพูดไม่ทันจบ เฉินเสวี่ยเยี่ยนเอ่ยต่อว่า “ผู้ฝึกยุทธ์หญิงไม่ได้ด้อยไปกว่าชายอยู่แล้ว!”
หลิวหวาหรงเห็นท่าทีกระตือรือร้นอยากลองวิชาของเธอก็ขำแห้ง หลบหลีกจากเธออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ผู้ฝึกยุทธ์หญิงเหมือนจะบ้าคลั่งกันไปหมดแล้ว
ระหว่างที่ทุกคนพูด หยางเสี่ยวม่านก็ได้สติขึ้นมาเล็กน้อย พุ่งตัวเข้าหาหานซวี่อีกครั้ง!
ตอนนี้หานซวี่ดีขึ้นบ้างแล้วเช่นกัน แต่ยังคงปวดหัวอย่างมาก
หอกที่ถูกเขาทิ้งไปเมื่อครู่ กลับมาอยู่ในมืออีกครั้ง หานซวี่ไม่คิดจะใช้หอก ดึงกระบี่ยาวออกมา แทงไปหาหยางเสี่ยวม่าน
หยางเสี่ยวม่านกลับไม่คิดที่จะหลบ
ทั้งสองมือกำเป็นหมัด คว้าจับกระบี่ยาวตรงๆ ปล่อยให้มันเคลื่อนไปตามแรง ก่อนหัวกระบี่จะแทงเข้าที่ไหล่เธอ
ตัวคนกลับมาอยู่ข้างหน้าหานซวี่ ทุ่มหัวเข้าใส่เขาอีกครั้ง
“แม่งเอ้ย!”
หานซวี่มีโทสะอย่างยิ่ง อดก่นด่าออกมาไม่ได้
มีการแข่งขันทุ่มหัวชนกันแบบนี้ด้วยหรือไง?
จ้าวเหล่ยไม่ใช่เหรอที่ฝึกวิชาศีรษะเหล็ก?
เธอเป็นผู้หญิง อย่ามาทำแบบนี้สิ!
แม้จะด่าอย่างนั้น แต่หยางเสี่ยวม่านฝืนจับดาบของเขา กระดูกสะบักได้รับบาดเจ็บไปแล้ว ไม่คิดจะเปิดโอกาสให้เขาหนีเช่นกัน
“ปั่ก!”
เสียงกระทบกันดังขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้หานซวี่ต้านไม่อยู่แล้ว กุมหัวถอยไปด้านหลัง รู้สึกเวียนหัว เบื้องหน้าดำมืดไปหมด
หน้าผากของหยางเสี่ยวม่านมีเลือดไหลเยอะกว่าเดิม ดูน่ากลัวอย่างมาก
ผู้หญิงนี้คนนี้ครองโอกาสได้เปรียบ เป็นฝ่ายใช้หัวโจมตีอีกฝ่าย จึงทำให้เธอมีสติมากกว่าหานซวี่
พอหานซวี่ถอยหลัง หยางเสี่ยวม่านก็จู่โจมอย่างรวดเร็วประหนึ่งราชสีห์อีกครั้ง
หานซวี่ที่ได้ยินความเคลื่อนไหว รีบหลบอย่างว่องไว แต่สายตาของเขาไม่ค่อยดี สักพักหยางเสี่ยวม่านจึงไล่ตามขึ้นมาทัน
ครั้งนี้เธอดุดันยิ่งกว่าเดิม ไม่จับกระบี่นั่นอีกแล้ว ปล่อยให้กระบี่ยาวเสียบอยู่ที่ไหล่ ใช้หัวพุ่งเข้าหาเขาอีกครั้ง
หานซวี่แทบจะบ้าอยู่รอมร่อ รีบเอนหัวไปด้านหลัง
ครู่ต่อมาหยางเสี่ยวม่านค่อยเปิดเผยจุดประสงค์ที่แท้จริง ใช้เท้าเตะไปหาเขาอย่างแรง
“แม่งเอ้ย!”
หานซวี่ใช้ขาทั้งสองข้างหนีบขาเธอไว้แน่น กลับไม่รู้ว่าเป็นเพราะช้าไปหรือถูกเตะโดนแล้ว
บนหัวของหานซวี่ปรากฏหยาดเหงื่อผสมปนเปกับเลือดไหลลงมาที่หน้า
หยางเสี่ยวม่านจะไม่ไหวแล้วเช่นกัน ไหล่มีเลือดพรั่งพรูออกมา ทว่ายังคงลงมืออย่างดุร้าย ใช้สองมือจับไหล่เขา ก่อนจะทุ่มหัวเข้าหาอีกฝ่ายซ้ำอีกรอบ
“ปั่ก!”
ครั้งที่สาม หัวทั้งสองคนชนกันแล้ว หยางเสี่ยวม่านหงายหลังล้มไปทันที
หานซวี่ซวนเซเสียหลัก ก่อนจะกลิ้งลงตกจากขอบเวที ทั่วร่างมีเพียงหน้าอกที่ขยับขึ้นลง นอกเหนือจากนั้นก็ไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหวอีกแล้ว
—
“การ…การแข่งครั้งนี้ เป็นการเปิดหูเปิดตาของการต่อสู้แบบใหม่…”
หลิวหรงหวาพูดกระอึกกระอัก ก่อนจะเอ่ยว่า “แต่สมาชิกทีมของเซี่ยงไฮ้ มีปณิธานแกร่งกล้าจริงๆ หยางเสี่ยวม่านคนนี้ เทียบกับผู้ชายแล้ว ต่อสู้ได้…”
เขาอยากพูดว่าป่าเถื่อน แค่คำพูดนี้ไม่อาจเอ่ยออกมาได้
เฉินเสวี่ยเยี่ยนกลับเผยรอยยิ้มอย่างเห็นได้ยาก เอ่ยว่า “ผู้ฝึกยุทธ์หญิงก็เป็นเช่นนี้ ต่อสู้ได้อย่างยอดเยี่ยม! เด็ดขาด! หยางเสี่ยวม่านไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหานซวี่ แม้ก่อนหน้านี้หานซวี่จะสิ้นเปลืองปราณไปไม่น้อย แต่การเคลื่อนไหวของหยางเสี่ยวม่านยังคงสู้เขาไม่ได้ อาจจะผลาญปราณเขาไม่ได้เสมอไป แต่ตอนนี้หานซวี่ถูกโจมตีไปสามครั้ง ร่างกายได้รับบาดเจ็บ ฉันว่าการแข่งพรุ่งนี้มีความเป็นไปได้ที่เขาจะไม่เข้าร่วมเช่นกัน”
“เว่ยซู่เจี๋ย หลงเทา หานซวี่ล้วนไม่อาจแข่งต่อแล้ว ครั้งนี้หากปักกิ่งแพ้ พรุ่งนี้ยังจะมีแรงปะทะกับทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หรือเปล่านะ?”
“เซี่ยงไฮ้ก็เหมือนกัน จ้าวเสวี่ยเหมยและหยางเสี่ยวม่านไม่อาจเข้าร่วมการแข่งพรุ่งนี้ได้แล้ว ฟู่ชางติ่งพอมีโอกาส หลังจากนี้หากมีคนบาดเจ็บอีก เซี่ยงไฮ้แพ้ขึ้นมา พรุ่งนี้อาจต้องเอาชนะทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ที่มีผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองรักษาการณ์อยู่”
“การแข่งขันครั้งนี้มีการเปลี่ยนแปลงกลับไปกลับมาไม่แน่นอน ทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้อาจจะมีโอกาสพลิกฟื้นก็ได้…”
“รอบต่อไป ทีมปักกิ่งฟางเหวินเสียงพบกับถังซงถิงจากเซี่ยงไฮ้”
—
ด้านหลังเวที ฟางผิงมองหยางเสี่ยวม่านที่ถูกยกลงมา ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงอยู่บ้าง
ตอนนี้ถังซงถิงต้องขึ้นเวทีแล้ว ฟางผิงทำได้เพียงให้ความสนใจทางนี้ ครุ่นคิดก่อนจะบอกกับทุกคนว่า “พวกนายไปดูหยางเสี่ยวม่านเถอะ ผู้หญิงพวกนี้ ไม่รู้…”
ไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ!
ระหว่างที่พูด ฟางผิงยังกวาดตามองฟู่ชางติ่งที่เพิ่งเดินกลับมาอย่างทุลักทุเล ถอนหายใจว่า “พวกเธอลงมือเหี้ยมโหดกว่านายซะอีก”
ฟู่ชางติ่งหอบหายใจ เอ่ยอย่างจนใจว่า “อย่ามองพวกเธอเป็นผู้หญิง…อวิ๋นซียังพอว่า…”
เฉินอวิ๋นซีสีหน้าเปลี่ยนทันที ถลึงตามองเขา ก่อนจะเดินไปทางห้องพยาบาล
ฟู่ชางติ่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ฟางผิงก็ไม่สนใจพวกเขา มองไปทางถังซงถิง “อย่าบาดเจ็บล่ะ หากเจ็บหนักอีก การแข่งรอบตัดสินคงไม่มีคนแล้ว”
การแข่งรอบตัดสินผู้หญิงทั้งสองคนไม่อาจเข้าร่วมแล้ว เหลือแค่เขา ฟู่ชางติ่ง และจ้าวเหล่ย
แต่ถ้าถังซงถิงไม่อาจลงสนามได้ คงไม่สามารถรวบรวมผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งสูงสุดได้ครบห้าคนแล้ว
ถังซงถิงพยักหน้างึกงัก ก่อนจะสาวเท้าเดินออกไป
————–
