ตอนที่ 260 เส้นทางสู่ความเหนือกว่า (2)
หนานเจียง
หวังจินหยางเห็นการจัดอันดับก็ถอนหายใจอยู่บ้าง
เหมือนเพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นานนี้เองที่เขาเห็นฟางผิงเป็นครั้งแรก เด็กหนุ่มมุทะลุคนหนึ่งที่กินยาบำรุงทำให้ปราณพุ่งพรวดจนดึงความสนใจเขาได้เล็กน้อย หลังจากนั้นเรื่องของหวงปินถึงทำให้เขาจดจำฟางผิงได้อย่างแท้จริง
ตอนนี้เวลาแค่ชั่วพริบตาฟางผิงกลับมีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว
“เติบโตไวจริงๆ เป็นแบบนี้อีกไม่นานคงถูกตามทันแล้ว…”
หวังจินหยางเผยรอยยิ้ม สาวน้อยที่นั่งกินขนมอยู่ด้านข้าง เอ่ยอู้อี้ว่า “พี่อยู่ขั้นสี่ตอนปลายแล้วไม่ใช่หรือไง? เขายังห่างอีกไกล”
“เขาก้าวหน้าเร็วทีเดียว ขั้นสามสูงสุดคงไม่ไกลแล้ว หากเข้าสู่ขั้นสามสูงสุด ขั้นสี่ก็อยู่แค่เอื้อมเท่านั้น เวลานั้นฉันน่าจะอยู่ขั้นสี่สูงสุด นับว่าอยู่ระดับเดียวกันแล้ว…”
เขาอยู่ขั้นสามสูงสุด ฟางผิงเพิ่งจะกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ ผลปรากฏว่าเขาอยู่ขั้นสี่สูงสุด ฟางผิงแทบจะก้าวสู้ขั้นสี่แล้ว
ต้องพูดว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่แน่ว่าอาจจะถูกตามทันจริงๆ
สาวน้อยพูดอู้อี้ว่า “งั้นเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่อยู่ดี”
“ไม่เสมอไป…ทุกคนต่างเติบโต ไม่ใช่แค่ศิษย์พี่ของเธอเท่านั้น”
“ปีก่อนหนูก็บอกแล้ว พี่ควรจะดึงเขาเข้ามหาวิทยาลัยหนานเจียง…”
“แบบนั้นอาจจะไม่มีฟางผิงในวันนี้ก็ได้”
หวังจินหยางขำจนตัวสั่น ก่อนจะบิดขี้เกียจว่า “ต้องขยันหน่อยแล้ว หากถูกหมอนั่นตามทันจริงๆ คงขายหน้าคนแย่ แต่ว่า…ตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องรีบขนาดนั้น ถ้ำใต้ดินหนานเจียงกำลังจะปรากฏขึ้น ถึงเวลานั้นเข้าไปครั้งแรกคงจะมีแต่อันตรายทั้งโอกาสด้วยเช่นกัน ฉันจะพยายามทะลวงขั้นห้าหรือกระทั่งขั้นหก เชื่อใจศิษย์พี่ของเธอเถอะ ไม่นานก็จะเป็นปรมาจารย์ จากนั้นก็จะไปหาอาจารย์”
สาวน้อยเม้มริมฝีปาก ก้มหน้าว่า “พ่อ…อันตรายเกินไป อย่าไปเลย ไม่แน่ว่าเขา…เขา…”
หวังจินหยางหัวเราะ พึมพำว่า “ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องเข้าไปดูก่อน แม้ว่า…”
ทั้งสองคนต่างจมดิ่งในความเงียบ
หวังจินหยางคิดล่องลอยไปไกล ประตูถ้ำถูกปิดผนึก ถ้ำใต้ดินเทียนหนานมีกองทัพเคลื่อนพลรอบทิศทาง ปรมาจารย์ถอนตัวออกมา อาจารย์จะยังมีชีวิตอยู่จริงๆ งั้นเหรอ?
บางทีอาจจะ…
แต่ถ้ายังมีชีวิตอยู่ล่ะ?
บางทีตอนนี้อาจารย์อาจกำลังถูกไล่ฆ่าจากคนนับไม่ถ้วน ต้องการความช่วยเหลือจากเขา ล้มเลิกไปตอนนี้ไม่ใช่ว่าจะเป็นการทำลายชีวิตอาจารย์ไปเสียเปล่างั้นเหรอ?
“ถ้ำใต้ดินหนานเจียง…”
หวังจินหยางถอนหายใจ อันตรายหมายถึงโอกาสเช่นกัน เข้าถ้ำใต้ดินครั้งแรก ของรางวัลไม่ใช่น้อยๆ อยู่แล้ว
—
หยางเฉิง
ฟางหมิงหรงได้เลื่อนขั้นอีกครั้งแล้ว!
จากกองการศึกษาจับผลัดจับผลูมาอยู่ในศาลากลาง รับตำแหน่งรองผู้อำนวยการสำนักงานของศาลากลาง
เป็นถึงรองผู้อำนวยการ ไม่ใช่ระดับธรรมดาอยู่แล้ว
ฟางหมิงหรงไร้คำจะโต้ตอบ เผชิญหน้ากับคำยินดีของคนนับไม่ถ้วน เขาบอกไม่ถูกว่าเป็นความรู้สึกยังไง
ลูกชายของฉันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย หนีตายจากเงื้อมมือของขั้นหก คนอื่นเห็นเป็นเรื่องมีเกียรติศักดิ์ศรี เขาเห็นแค่ความอันตรายเท่านั้น
ขั้นสามเอาชนะขั้นหก!
“ตกลงพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับอะไร?”
ฟางหมิงหรงเกิดความสงสัยอย่างยิ่ง!
ความสงสัยนี้วงเวียนอยู่ในหัวของใครหลายคนเช่นกัน!
ทำไมถึงมีผลการรบแบบนี้ได้?
ฉินเฟิ่งชิงบุกทะลวงออกมาจากทัพทหารสังหารผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ตอนปลาย บุกทะลวงออกมาจากทัพทหาร? ชมเกินจริง? หรือยกยอเท่านั้น?
ฟางผิงหนีรอดจากยอดฝีมือขั้นหก ทำไมถึงมียอดฝีมือขั้นหกไล่ฆ่าได้?
ประเทศจีนยังมีกฎหมายควบคุม ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกคนหนึ่งไล่ฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสาม เห็นพวกยอดฝีมือไร้ประโยชน์แล้วหรือไง?
“ศัตรูของพวกเขาคือใครกัน? อยู่ที่ไหน?”
“ตกลงพวกเขากำลังต่อสู้กับใคร? การรุกรานจากต่างชาติ? หรือกองกำลังที่ไม่รู้ที่มา?”
“ประเทศจีนแข็งแกร่งขนาดนี้ ปรมาจารย์เยอะขนาดนี้ ไปอยู่ที่ไหนกันหมด?”
ข้อสงสัยต่างๆ ผุดขึ้นมาในหัวของทุกคน ในอินเทอร์เน็ตมีหลายคนกำลังถกประเด็นเรื่องนี้
พวกผู้ฝึกยุทธ์ของประเทศจีนกำลังปิดบังอะไรอยู่กันแน่?
ในอินเทอร์เน็ตค่อยๆ มีข่าวลือบางส่วนเผยแพร่ออกมา ผู้ฝึกยุทธ์ลัทธินอกรีต!
ไม่ใช่ถ้ำใต้ดิน เป็นผู้ฝึกยุทธ์นอกรีต
กลุ่มผู้ฝึกยุทธ์ที่ยึดการทำลายโลกและมนุษยชาติเป็นเป้าหมาย!
หลายคนต่างตกตะลึงอย่างยิ่ง พวกเขาเพิ่งจะรู้ว่าในประเทศจีนยังมีผู้ฝึกยุทธ์นอกรีตเคลื่อนไหวอยู่ด้วย!
ช่วงเวลาสั้นๆ ผู้ฝึกยุทธ์นอกรีตก็กลายเป็นเป้าโจมตีของผู้คนทันที
—
ตอนที่ฟางผิงเห็นข่าวพวกนี้ก็รู้ว่าประเทศจีนกำลังชี้นำความคิดให้ประชาชน
ปล่อยเรื่องผู้ฝึกยุทธ์นอกรีตออกมาก่อน ให้ทุกคนมีที่ระบายออกมาแล้วค่อยๆ ยอมรับว่าโลกของผู้ฝึกยุทธ์ไม่ได้สงบสุข พวกเขากำลังปกป้องมวลมนุษยชาติ ปกป้องทุกคน กำลังทำสงครามกับผู้ฝึกยุทธ์นอกรีต
เข้าสู่มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ นั่นหมายความว่าต้องสังหารคนพวกนี้ นักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ไม่ได้เป็นแค่ชนชั้นอภิสิทธิ์ มีชีวิตสวยหรูเหมือนที่ทุกคนคิด
—
วันที่ 2 กรกฎาคม อุโมงค์ทางเดินถ้ำใต้ดินถูกเปิดอีกครั้ง เคลื่อนย้ายร่างของมนุษยชาติที่ตายในสงครามครั้งแรกออกมา
มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้
ประตูใหญ่เปิดออก!
ธงชาติจีนและธงของมหาวิทยาลัยที่อยู่หน้าประตูต่างถูกลดลงจากเสา
“ทำความเคารพ!”
เฉินเจิ้นหวาใบหน้าเคล้าคลอด้วยน้ำตา ตะโกนเสียงดัง พวกอาจารย์และนักศึกษาที่อยู่ด้านหลังต่างทยอยทำความเคารพ
นอกประตูมหาวิทยาลัยมีคนมารวมตัวเป็นจำนวนมากเช่นกัน
ผู้ฝึกยุทธ์ในแวดวงนักธุรกิจ การเมือง หน่วยทหารและในสังคมทั่วไปของเซี่ยงไฮ้…คนพวกนี้ไม่ได้เข้ามาในมหาวิทยาลัย
พวกเขาต่างค้อมคารวะด้วยน้ำตาอยู่ด้านนอก
บางคนในนั้นจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้
อยู่มั่นคงมาถึงหกสิบปี ลูกศิษย์ของเซี่ยงไฮ้กระจัดกระจายอยู่ทั่วหล้า คุ้มครองมาถึงหกสิบปีจนถึงตอนนี้ ในที่สุดก็มีวันที่สิ้นสุด
ร่างกายสูญสลาย เถ้ากระดูกไม่หลงเหลือ
ยอดฝีมือของมนุษย์ ไม่มีจุดจบที่ดีสักคน!
มีชีวิตยืนยาวเพื่ออะไรกัน?
ชีวิตมีแค่ชาติเดียวเท่านั้น!
ไม่คงอยู่เพื่อชีวิตที่ยืนยาว ไม่ใช้ความแข็งแกร่งรังแกคนอ่อนแอ ไม่ครองอำนาจใหญ่เพียงลำพัง…
กล้าต่อสู้ รบจนตัวตายในสงคราม ไม่หวั่นเกรงต่อความตาย!
ไม่ใช่แค่ผู้ฝึกยุทธ์ ยังมีทหารพวกนั้นที่อยู่ประจำการณ์เงียบๆ ในถ้ำใต้ดิน คนพวกนี้ถึงจะเป็นจอมยุทธ์ผู้กล้าหาญอย่างแท้จริง
—
เขตทางใต้
ร่างของพวกอาจารย์ค่อยๆ ถูกฝัง
ส่วนร่างของพวกนักศึกษาก็เริ่มทำการเผาเช่นกัน
บางคนไม่มีแม้แต่ร่างกลับมา ตายในถ้ำใต้ดิน ฝังในถ้ำใต้ดิน เหลือเพียงชื่อเสียงเรียงนามอันน้อยนิด น้อยจนทำให้คนรุ่นหลังไม่อาจจำได้ด้วยซ้ำ
แม้ว่าจะเป็นอธิการเฒ่าก็มีแค่อนุสาวรีย์เท่านั้น
เขตทางใต้ มีคนมากหน้าหลายตาเข้ามา อันที่จริงฟางผิงจำได้หลายคน หากเป็นก่อนหน้านี้บางทีอาจจะเข้าไปทักทายตีสนิทแล้ว
ตอนนี้กลับไม่มีใจแม้แต่น้อย ยืนอยู่หน้าป้ายหลุมศพอย่างใจลอยเท่านั้น
คนที่ใจลอยไม่ได้มีแค่เขา หลายคนสับสนงุนงงไม่น้อยเช่นกัน
ร่างทองขั้นแปดยังตายง่ายๆ แบบนี้ แล้วพวกเขาล่ะ?
ในอนาคตไม่ไกลนี้ พวกเขาก็จะมีแค่หลุมฝังศพเหมือนกันใช่หรือเปล่า?
—
ช่วงบ่ายฟางผิงและนักศึกษาส่วนหนึ่ง เริ่มวิ่งเต้นแจ้งข่าวการตายของทุกคน
มีคนรับไม่ได้ บางคนร้องไห้จนเสียงหาย บางคนเจ็บปวดรวดร้าว บางคนตกตะลึงจนพูดไม่ออก…
เห็นฉากพวกนี้ ฟางผิงได้แต่พึมพำในใจ “ฉันไม่อยากให้ตัวเองมีวันนี้ มีคนยกเถ้ากระดูกไปส่งให้คนที่บ้าน”
“ฉันทำได้แค่ต้องแข็งแกร่งขึ้น แข็งแกร่งกว่านี้ แข็งแกร่งจนไม่มีใครฆ่าฉันได้!”
“ฉันไม่อยากให้พ่อแม่ร้องไห้ผิดหวัง ฉันไม่อยากให้แววตาน้องสาวมีแต่ความเคียดแค้น…”
“ตัวฉันในเมื่อก่อนขาดแคลนแรงกระตุ้น ตอนนี้ไม่ขาดแคลนอีกต่อไปแล้ว”
—
ออกมาจากบ้านหลังสุดท้าย ฟางผิงก็หัวโล่งทันที มีเป้าหมายชัดเจนแล้ว
แข็งแกร่งขึ้น!
“ฉันพร้อมแล้ว ไร้คู่ต่อสู้ในขั้นสาม ไร้ต่อสู้ในขั้นสี่ ไร้คู่ต่อสู้จนถึงขั้นเก้า ต้องมีวันหนึ่งที่ฉันแข็งแกร่งจนถึงขั้นที่ไม่มีใครฆ่าฉันได้ มีแค่ฉันที่ฆ่าคนอื่นได้! ต้องมีวันหนึ่งที่ความเคียดแค้นของทุกคนมาถึงจุดจบ มาถึงจุดอวสาน!”
วันนี้ฟางผิงขับรถกลับหยางเฉิง
กลับไปดูครอบครัวแล้ว ตัวเองก็ถึงเวลาต้องก้าวสู่เส้นทางที่เหนือกว่าสักที
————————-
