บทที่ 330 อดีต
บทที่ 330 อดีต
พื้นที่ลับในจวนตระกูลชิว
ชิวสิงซ่อนตัวอยู่ในถ้ำมืดมิด กำลังจดจ่อกับการฝึกฝน แต่กลับไม่มีการโคจรพลังรอบข้าง มีเพียงพลังในทะเลลมปราณที่ไหลย้อนกลับอย่างต่อเนื่อง ทำให้พลังปราณบนท้องนภากลับตาลปัตร ดูผิดปกติอย่างยิ่ง!
หากผู้อื่นมาเห็นการย้อนกลับของทะเลลมปราณและปราณวิญญาณ พวกเขาอาจจะอ้าปากกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า
ถึงอย่างไร เหตุการณ์ดังกล่าวจะนำความปั่นป่วนมาสู่ฟ้าดิน และนำไปสู่การติดขัดของการบ่มเพาะ ในหลายกรณีที่ร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิต!
ทันใดนั้น!
สีหน้าหมองหม่นของชิวสิงพลันเปลี่ยนไป เขาลืมตาแล้วยื่นมือขวาออกมา โดยลำแสงสีขาววูบไหวอยู่ในฝ่ามือ มันเต็มไปด้วยร่องรอยของพลังในตัวเอง!
พลังนั้นกำลังปั่นป่วนอย่างต่อเนื่อง แต่เพียงไม่กี่อึดใจ มันก็หายลับไป!
นี่แสดงให้เห็นว่าพลังถูกใครบางคนสัมผัส!
สายตาของชิวสิงสั่นไหว
พลังซึ่งเดิมอยู่กับตัวเขาถูกมอบให้คนผู้หนึ่ง!
นั่นก็คือชิวเสวียน!
บัดนี้พลังนั้นกำลังขาดหาย หมายความว่าอีกฝ่ายต้องใช้พลังนี้เป็นแน่!
เขาสั่งชิวเสวียนไปแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่าย่างเท้าออกจากตระกูลแม้แต่ก้าวเดียว?
แล้วอีกฝ่ายจะมีโอกาสใช้พลังได้อย่างไร?
“เรียกผู้อาวุโสใหญ่มา!”
ชิวสิงเอ่ยคำสั่ง แล้วพลังอันมหาศาลก็ระเบิดออกมาจนดังก้องไปทั่วทั้งพื้นที่
ยอดฝีมือตระกูลชิวสามคนกำลังคุ้มกันผนึกอยู่ด้านนอก พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวเมื่อได้ยินเสียงนี้
สิ้นเสียง แต่ละคนต่างคุกเข่าคำนับอยู่หน้าถ้ำ
“น้อมรับคำสั่ง!”
คนผู้หนึ่งยืนขึ้นด้วยความยำเกรง จากนั้นแสดงความเคารพที่หน้าถ้ำก่อนจะจากไป
หลังจากผู้อาวุโสใหญ่ทราบข่าว ขาของเขาถึงกับอ่อนยวบขณะสายตาสั่นไหว
เมื่อผู้ถ่ายทอดคำสั่งเห็นเช่นนี้ก็พอจะคาดเดาได้อยู่ในใจ ผู้อาวุโสใหญ่ต้องลอบกระทำบางอย่างจนถูกบรรพชนพบเข้า!
เหอะ!
ถึงกับกล้าปกปิดแม้กระทั่งกับบรรพชน ผู้อาวุโสใหญ่คนนี้คงไม่รักตัวกลัวตายเสียกระมัง!
ผู้รับคำสั่งปกปิดร่องรอยของความเย้ยหยัน เขาเพียงประสานมือแล้วเอ่ยว่า “ขอผู้อาวุโสใหญ่รีบมาโดยเร็ว บรรพชนรอท่านอยู่”
สิ้นคำ เขาสะบัดชุดคลุมแล้วจากไปทันที
ผู้อาวุโสใหญ่แน่นิ่งอยู่กับที่ เป็นความจริงที่บรรพชนเคยเรียกพวกเขาไปสนทนาบางเรื่องอยู่หลายครั้ง
แม้เคยถูกเรียกไปเข้าพบหลายครั้ง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่คราวนี้เขาเกิดความสงสัยขึ้นในใจ
การที่บรรพชนเรียกให้ไปพบในวันนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องของชิวเสวียนไม่ผิดแน่!
นับตั้งแต่ชิวเสวียนเกิดมา ท่านก็ให้การดูแลดีมาตลอด
ตอนที่เกิดมาก็มีปรากฏการณ์แปลกประหลาด ในเขตฟ้าร้องนอกจวนตระกูลชิว ฟ้าผ่านับพันพลันปรากฏราวกับจะทำลายทั้งตระกูลให้สิ้น
ผู้คนนับไม่ถ้วนจากตระกูลชิวต่างพากันซ่อนตัว บางคนถึงขั้นเอ่ยว่านี่เป็นการลงทัณฑ์จากสวรรค์ ต้องมีสิ่งชั่วร้ายอยู่ภายในตระกูลชิวไม่ผิดแน่
ในตอนนั้นผู้อาวุโสใหญ่กำลังคุ้มกันอยู่นอกบ้านภรรยา ซึ่งภายในบ้านภรรยาส่งเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดเป็นครั้งคราว ทำให้เขาย่างก้าวด้วยความวิตกกังวล
ขณะที่กาลเวลาผันผ่าน เสียงฟ้าผ่าด้านนอกยิ่งดังสนั่น
จนกระทั่งเด็กคลอดออกมา ฟ้าผ่านับพันก็เคลื่อนลงมา ทำให้ค่ายกลทั้งหมดสามพันแห่งนอกจวนตระกูลชิวถูกบดขยี้
ก่อนจะทันได้ตอบสนอง พลังมารอันน่ารังเกียจก็ปรากฏขึ้นในห้อง
ผู้อาวุโสบุกเข้าไปในบ้าน ก่อนพบภรรยานอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียง
ส่วนลูกของเขาอยู่ในมือสมาชิกตระกูลชิวคนอื่น หนึ่งในนั้นเอ่ยด้วยสีหน้าชั่วร้าย “นี่มันเมล็ดพันธุ์มาร! อย่าเอามันไว้! ฆ่าทิ้งซะ!”
พลังมารยังคงปลดปล่อยออกมาจากร่างของเด็กทารก ผู้อาวุโสใหญ่ก็ประหลาดใจกับเหตุการณ์นี้เช่นกัน
สมาชิกตระกูลชิวคนหนึ่งเงื้อกระบี่ยาวเพื่อหมายจะแทงหน้าอกของเด็ก
ทันใดนั้น!
ร่างหนึ่งวูบไหวอยู่ตรงหน้าผู้อาวุโสใหญ่ก่อนพุ่งเข้าไปสกัด
พรวด!
สิ้นเสียงโลหะกระทบเนื้อ ธารโลหิตก็ทะลักจนกระเซ็นใส่ใบหน้าของผู้อาวุโสใหญ่
เขาจ้องมองในสภาพตัวแข็งทื่อจนเห็นว่าภรรยาถูกแทงจนตายด้วยกระบี่ของใครคนหนึ่ง
ส่วนผู้สังหารภรรยาเขากำลังเงื้อกระบี่เพื่อหมายจะฆ่าเด็กอีกคน
ผู้อาวุโสใหญ่รู้สึกได้ว่าฟางเส้นสุดท้ายในใจได้ขาดสะบั้น เขาพลันลงมือด้วยการรวบรวมพลังแห่งวิถีคุณธรรมเอาไว้ในมือ
พรวด! พรวด! พรวด!
สิ้นเสียงดังกล่าว ทั่วทั้งห้องก็เต็มไปด้วยกลิ่นโลหิต
ผู้อาวุโสใหญ่อุ้มเด็กไว้ในอ้อมแขน เขาต้องใช้เวลาพักใหญ่จึงกลับมามีสติ ทว่าเขายังคงรู้สึกสับสน
เขาจะอธิบายเหตุการณ์นี้ให้ตระกูลทราบได้อย่างไร?!
เด็กที่เกิดขึ้นมาถึงกับเป็นเมล็ดพันธุ์มารซึ่งเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลชิวแห่งวิถีคุณธรรม!
เป็นเพราะเมล็ดพันธุ์มารนี้ เขาจึงต้องสังหารพวกพ้องอย่างโหดเหี้ยม!
สายตาของผู้อาวุโสใหญ่ยังคงกวาดมองรอบข้างขณะครุ่นคิดหาทางอยู่ในใจ
เมื่อกำลังตกอยู่ในห้วงความคิด เสียงหนึ่งก็ดังมาจากด้านหลัง
“อย่ากลัวไปเลย”
เพียงคำสองสามคำ แต่กลับทำให้อารมณ์ของเขาสงบลงได้
ผู้อาวุโสใหญ่หันหลังไป ก่อนจะพบร่างของชิวสิง
ผู้อาวุโสใหญ่ตกตะลึง ก่อนคุกเข่าพร้อมกับอุ้มเด็กไว้
ในตอนนั้นเขาคิดว่าชิวสิงสัมผัสได้ถึงพลังมารที่แผ่ออกมาจากตัวเด็ก ดังนั้นอีกฝ่ายจึงมาสังหารด้วยตัวเอง
แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือชิวสิงไม่เพียงเอ่ยถึงเรื่องนี้ ทั้งยังช่วยปลอบประโลมเขา
จากนั้นพลังแห่งวิถีคุณธรรมบริสุทธิ์ของชิวสิงก็แผ่ออกมาจากร่างกายก่อนเข้าสู่ร่างของเด็กน้อย
“ดูแลเด็กคนนี้ให้ดี เขาจะมีอนาคตที่สดใส!”
ชิวสิงทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้ก่อนจะจากไปทันที
เมื่อผู้อาวุโสใหญ่ผุดยืนขึ้นอีกครั้ง สิ่งรอบข้างก็เปลี่ยนไป
สมาชิกตระกูลชิวบางส่วนที่เขาเพิ่งสังหาร รวมถึงภรรยาล้วนอันตรธานหายไป
เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดบรรพชนถึงทำเช่นนี้ แต่เมื่อออกจากที่นั่น ฟ้าผ่าซึ่งอยู่ด้านนอกก็สงบลง
ทุกคนในตระกูลชิวต่างแสดงความเคารพ ทำให้สายเลือดของเขาที่มีอยู่น้อยนิดได้รับการสนับสนุน!
สมาชิกตระกูลชิวครึ่งหนึ่งที่เขาสังหารคล้ายกับอันตรธานหายลับไปในอากาศ จึงไม่มีใครเอ่ยถึงชื่อพวกเขาอีก
ยิ่งเวลาผ่านไป เขาก็ยิ่งตระหนักได้ว่าบรรพชนค่อนข้างโปรดปรานเด็กคนนี้ จนถึงขั้นมอบทรัพยากรทั้งหมดของตระกูลชิวให้อีกฝ่าย
เด็กผู้นี้มีชื่อว่าชิวเสวียน เขายังคงเติบใหญ่ภายใต้การดูแลของอีกฝ่าย
เพียงแต่บรรพชนมีคำสั่งชี้ขาดว่าห้ามปล่อยให้เขาก้าวออกจากตระกูลชิวเด็ดขาด!
ผู้อาวุโสใหญ่คอยเฝ้าระวังทั้งคำพูดและการกระทำของเด็กคนนี้มาหลายปี เขาน้อมรับคำสั่งของบรรพชนจนไม่กล้าละเลยแม้แต่น้อย
จนกระทั่ง…
ชิวเสวียนหลบหายจากการเฝ้าระวังของทุกคนแล้วหนีออกไปได้!
