บทที่ 468 ค่ายกลประหลาด
บทที่ 468 ค่ายกลประหลาด
ขณะทั้งสองกำลังสนทนา หลงเฉียนอวิ๋นก็ติดต่อหาลู่หยวนจากก้นบึ้งของหัวใจ
เสียงของหลงเฉียนอวิ๋นดังขึ้น “นายท่าน หู่เซียวต้องการให้ข้าเชิญท่านไปดินแดนมังกรเกล็ด!”
“และข้าเพิ่งสัมผัสได้ว่าเผ่าจักรพรรดิทั้งสามของดินแดนผู้พิทักษ์อยู่ที่นี่แล้ว! แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง จักรพรรดิเผ่านาคาทะยานกลับยังไม่ปรากฏตัว!”
“ข้าทราบแล้ว”
สิ้นคำ ลู่หยวนก็กลับมามีสติก่อนจะหันมาสนใจกู้ชิงหรันผู้ยืนอยู่ข้างกาย
ลู่หยวนไม่จำเป็นต้องเอ่ยคำใด กู้ชิงหรันก็พยักหน้า นิ้วสีขาวราวกับหยกของนางแตะลงอย่างแผ่วเบา แล้วกระบี่หักก็ปรากฏขึ้นจากด้านข้าง!
“เจ้าจะไปเมื่อไหร่?”
“รอให้หลงเฉียนอวิ๋นมาก่อน”
“ได้!”
ไม่นานจากนั้น หลงเฉียนอวิ๋นก็มาเพียงลำพังขณะเดินลึกเข้าไปในดินแดนของจิ้งจอกสวรรค์
เพราะลู่หยวนรออยู่ในห้องโถงมาพักใหญ่แล้ว หลงเฉียนอวิ๋นจึงมาที่นี่ด้วยความร้อนรน เขาไม่แม้แต่มีเวลาประสานมือทำความเคารพเมื่อเห็นอีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยทันที “นายท่าน หรือว่า… หรือว่าพวกเราไม่ควรไป!”
ลู่หยวนเหลือบมองแล้วเอ่ยว่า “ทำไมหรือ?”
หลงเฉียนอวิ๋นตอบ “ข้าใช้จิตเทวะตรวจสอบรอบข้างตอนมาที่นี่ ทำให้สัมผัสได้ว่าจักรพรรดินาคาทะยานกำลังติดตั้งค่ายกลอยู่!”
“ค่ายกลนี้แปลกประหลาดและเต็มไปด้วยความชั่วร้ายมหาศาล! หากนายท่านไป ข้าเกรงว่า…”
หลงเฉียนอวิ๋นไม่ทันได้เอ่ยสิ่งใด สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความกังวล
ความจริง หลงเฉียนอวิ๋นสัมผัสได้ถึงค่ายกลจนทำให้รู้สึกแตกตื่น แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมดสำหรับลู่หยวน
สิ่งที่เขากังวลยิ่งกว่าก็คือค่ายกลชั่วร้าย รูปแบบเวทมนตร์ชั่วร้ายนี้ตั้งอยู่ในบริเวณดินแดนมังกรเกล็ด!
หากมันถูกเปิดใช้งานขึ้นมา ดินแดนของเขาจะต้องได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน!
คงดีกว่าหากไม่ให้ลู่หยวนเข้าไป!
ลู่หยวนคล้ายกับมองเห็นความคิดของหลงเฉียนอวิ๋นก่อนจะยิ้ม “ข้าทราบว่าเจ้ากังวลอะไร แต่คิดหรือว่าถ้าข้าไม่ไปแล้วค่ายกลจะไม่ทำงาน? หลงเฉียนอวิ๋น เจ้าเป็นคนโง่จริงหรือ?!”
“ตั้งแต่แรกเริ่มแล้วที่เจ้า หลงเฉียนอวิ๋น เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในมือของหู่เซียว ทุกการเคลื่อนไหวของเจ้าอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้ว! นับตั้งแต่ที่ออกมาจากเผ่ามังกรเกล็ด เจ้าก็มีเพียงทางเดียว นั่นก็คือพาข้ากลับไป!”
“หากเรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้ เจ้าจะมีค่าอะไรในสายตาของหู่เซียวอีก? ในเมื่อเป็นแค่ขยะไร้ค่า คิดหรือว่าเขาจะเก็บเอาไว้?”
“วันนี้ ตราบที่เจ้ากลับไปเพียงลำพัง หลังจากนั้นเผ่ามังกรเกล็ดก็จะถูกกำจัดจนสิ้นซาก”
เมื่อหลงเฉียนอวิ๋นได้ยินเช่นนี้ เขาก็รู้สึกเย็นยะเยือกไปทั่วทั้งร่าง
ใช่แล้ว หากสูญคุณค่าอันน้อยนิดไป เช่นนั้นหู่เซียวก็จะสังหารเขาอย่างแน่นอน!
เผ่ามังกรเกล็ดก็จะถูกทำลายล้าง!
หลงเฉียนอวิ๋นมองลู่หยวนด้วยความหวาดกลัว สำหรับหู่เซียว เขาเป็นเพียงตัวหมากที่เอาไว้ล่อลู่หยวน สำหรับลู่หยวน เขาก็เป็นเพียงตัวหมากที่เอาไว้ใช้ประโยชน์เท่านั้น
หลังจบการต่อสู้นี้ เขายังจะไปไหนได้อีก?!
ไม่ว่าฝ่ายไหนจะชนะ เขาก็คงไม่มีประโยชน์อีกต่อไป!
ลู่หยวนลุกขึ้นมองหลงเฉียนอวิ๋นก่อนจะแย้มยิ้ม
อักขระปรากฏบนหน้าผากของหลงเฉียนอวิ๋นอีกครั้ง แล้วคลื่นความร้อนก็แผ่ซ่านไปทั่วจิตเทวะของเขา!
หลงเฉียนอวิ๋นตกตะลึงชั่วขณะ แล้วยอมคุกเข่าลง!
ความรู้สึกหวาดกลัวก่อตัวขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจของหลงเฉียนอวิ๋นเป็นพักใหญ่!
ความสงสัยที่เพิ่งก่อตัวขึ้นในใจก็หยุดนิ่งในพริบตา!
แม้ไม่ทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากผ่านเหตุการณ์นี้ แต่เขาทราบดีหากกล้าหักหลังลู่หยวน เผ่ามังกรเกล็ดก็จะถูกทำลายล้างด้วยความคิดของลู่หยวน!
“นายท่านอภัยให้ข้าด้วย!”
หลงเฉียนอวิ๋นคุกเข่ากับพื้นพลางรีบขอโทษ
ลู่หยวนเมินอีกฝ่ายก่อนจะพากู้ชิงหรันออกไปข้างนอก
หลงเฉียนอวิ๋นรีบลุกขึ้นตามไป!
ทั้งสามมาถึงดินแดนมังกรเกล็ดไม่เร็วและไม่ช้าจนเกินไป!
ค่ายกลตรีศูลสีทองของลู่หยวนที่เดิมจมอยู่ในทะเลสาบสีดำก็ถูกทำลายสิ้น!
หู่เซียวไม่ปกปิดตัวตนขณะนำทั้งสามเผ่ามารอในดินแดนดังกล่าว!
“บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่”
หู่เซียวเป็นคนแรกที่ตะโกน น้ำเสียงหมองหม่นและแหบพร่าของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร
ลู่หยวนหยุดนิ่ง ไม่เอ่ยคำใด
ดวงตาของหู่เซียวจับจ้องกู้ชิงหรันผู้อยู่ข้างกายลู่หยวนในตอนนี้ เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน!
นางดูไม่เหมือนผู้หญิงที่ลู่หยวนพามาจากแดนมัชฌิม!
ทว่า หู่เซียวไม่ได้คิดมากแต่อย่างใด หลังจากตรวจสอบ เขาก็ทราบว่าผู้หญิงคนนี้หาได้ทรงพลังไม่ ต่อให้นางเข้าร่วมการต่อสู้ก็ไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้!
หลังจากหลงเฉียนอวิ๋นนำคนมาที่นี่ เขาก็ก้าวไปด้านข้างแล้วยืนก้มหน้าโดยไม่ตั้งใจจะมีส่วนร่วมกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้!
เมื่อจักรพรรดิจูอั้นเห็นเช่นนั้น เขาจะไม่ทราบได้อย่างไรว่าหลงเฉียนอวิ๋นกำลังคิดอะไรอยู่?
“ไอ้ขยะขี้ขลาด!”
จักรพรรดิจูอั้นสบถอย่างเกรี้ยวกราด หลงเฉียนอวิ๋นผู้นี้ไม่เหลือความกล้าอีกแล้ว
ในเมื่อล่อลู่หยวนมาที่นี่แล้ว พวกเขาย่อมมั่นใจว่าสามารถฆ่าได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
หลงเฉียนอวิ๋นมีท่าทีเช่นนี้เหมือนกับจะมีการต่อสู้ในภายหลัง!
“บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ ท่านไม่กลัวเลยหรือ”
หู่เซียวเผยรอยยิ้มอย่างเย็นชาขณะเหลือบมองท้องนภา เท่าที่นับดูแล้วยังเหลืออีกสิบอึดใจก่อนค่ายกลจะเริ่มทำงาน!
“กลัวอะไรเล่า?”
ลู่หยวนยืนเอามือไพล่หลัง “ลำพังแค่เจ้าจะปลิดชีวิตข้างั้นหรือ? ช่างประเมินความสามารถตนเองสูงเหลือเกิน!”
“บุตรศักดิ์สิทธิ์ทราบงั้นหรือ?”
หู่เซียวจับจ้องหลงเฉียนอวิ๋นขณะจิตสังหารก่อตัวขึ้นภายใน
เขาเกลียดคนทรยศมากที่สุด!
หลงเฉียนอวิ๋นถึงกับแพร่งพรายความลับ!
ลู่หยวนเกียจคร้านเกินกว่าจะมาพูดจาเหลวไหลกับหู่เซียว เขายื่นมือออกไปก่อนง้าวมังกรครามแปดแดนร้างจะปรากฏ จากนั้นอำนาจมังกรเจินหลงก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายอย่างเกรี้ยวกราด!
เงามังกรศักดิ์สิทธิ์สีทองปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของลู่หยวนก่อนจะทะยานเข้าสู่ง้าวมังกรครามแปดแดนร้าง!
“ว่าอย่างไร? ยังเตรียมการไม่เสร็จอีกหรือ?”
ลู่หยวนยิ้มหยันขณะปราณวิญญาณทั่วร่างเริ่มหมุนวน ทำให้พื้นที่รอบข้างเริ่มถูกบีบอัด!
แม้กระทั่งหู่เซียวก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดัน!
“ข้าไม่รอหรอกนะ!”
สิ้นคำ ลู่หยวนพลันเคลื่อนไหว แล้วอำนาจมังกรก็ทะยานออกไปพร้อมกับคลื่นอันเกรี้ยวกราด!
พวกหู่เซียวสัมผัสได้ว่าลู่หยวนผู้อยู่ไกลออกไปกลายเป็นมังกรเจินหลงเกรี้ยวกราดขณะแผ่จิตสังหารมาทางพวกเขา!
‘วิ้ง!’
เสียงสั่นสะเทือนจากสวรรค์ชั้นเก้าดังก้องในส่วนลึกของวิญญาณ ทำเอาสั่นสะท้านเป็นเวลาเนิ่นนาน!
พลังทั้งหมดในร่างของลู่หยวนหยุดนิ่งในบัดดล!
ฝูงชนต่างเงยหน้ามองก่อนจะพบว่าท้องนภาที่เดิมสดใสกลับมืดมิด แล้วเส้นของค่ายกลที่เป็นสีแดงประหนึ่งโลหิตยังคงแผ่ขยายออกไปทุกทิศทาง!
อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นโลหิตที่ชวนให้สะอิดสะเอียน!
อักขระค่ายกลปกคลุมทั่วท้องนภาในพริบตา ทั่วฟ้าดินคล้ายกับถูกปกคลุมด้วยใยแมงมุมสีแดง สรรพสิ่งทั้งหลายที่อยู่ใต้ค่ายกลดังกล่าวคล้ายกับตกเป็นเหยื่อของผู้ครอบครองใยแมงมุม!
ลู่หยวนมองอักขระค่ายกลที่แผ่กระจายออกไปตามใยแมงมุม หลังจากเหลือบมองสักพักก็ขมวดคิ้ว
อักขระค่ายกลนี้… แปลกประหลาดนัก!
ดูเหมือน… จะยังไม่สมบูรณ์!
——————————-
