ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา – บทที่ 486 มารกระบี่

บทที่ 486 มารกระบี่

บทที่ 486 มารกระบี่

ผนึกยังคงโคจรอย่างเชื่องช้าคล้ายกับมีกลิ่นอายทรงพลังบางอย่างกำลังเวียนวนอยู่ภายใน

สิ่งแรกที่ลู่หยวนสัมผัสได้ก็คือพลังของกระบี่มาร แล้วสิ่งที่ตามมาคือเจตจำนงป่าเถื่อนไร้ที่สิ้นสุด

เขาคาดว่ากระบี่มารแปดแดนร้างกับโลหิตกำเนิดสรรพสิ่งจะต้องอยู่ที่นั่น!

ลู่หยวนถือง้าวมังกรครามแปดแดนร้างเอาไว้ขณะก้าวเข้าสู่ผนึกโดยตรง!

วิ้ง!

ฟ้าดินสั่นสะเทือนในทันที แล้วผนึกก็แตกออก

ลู่หยวนเพียงสัมผัสได้ว่าหลังจากเกิดแสงสว่างวาบ กลิ่นอายดุร้ายอันแรงกล้าพลันสั่นไหวอยู่ภายใน!

ท้องนภาเบื้องหน้าที่เดิมว่างเปล่าพลันเปลี่ยนไป

ลู่หยวนยืนอยู่บนพื้นผิวแบนราบที่ยืนได้ไม่เกินสามคน ซึ่งรอบข้างของเขามีแท่นดินสีเหลืองหลายขนาดลอยอยู่ทั่วบริเวณ

รอบข้างเงียบสงัดจนไม่ได้ยินเสียงใด ๆ

ร่างกายของลู่หยวนปะทะกับแรงกดดันจนสั่นไหว แต่ไม่ช้าเขาก็สัมผัสได้ว่าหลังจากส่งกลิ่นอายออกไป มันก็หายไปในอากาศ

แรงกดดันนี้ไม่เหมือนกับการถูกกลืนกินเมื่อครู่ แต่มันคล้ายกับมีกฎเกณฑ์แปลกประหลาดอยู่ภายในนี้ จึงเป็นการยากที่กลิ่นอายทั้งหมดจะถูกปล่อยออกมาได้

ลู่หยวนเงยหน้าก่อนจะพบว่าแท่นดินสีเหลืองนับไม่ถ้วนก่อตัวขึ้นอย่างต่อเนื่องแล้วกระจายไปทุกทิศทาง จนเป็นเหมือนขั้นบันไดที่นำไปสู่ท้องนภาอันไกลลิบซึ่งมีดวงอาทิตย์สีแดงลอยอยู่อย่างองอาจ โดยมีอักขระสีแดงกระจายไปทั่ว!

“นี่มัน…”

ลู่หยวนมองดวงอาทิตย์สีแดงก่อนจะพบว่ามันผิดปกติ เขาหรี่ตาลงพร้อมกับปรากฏเนตรเทวะขึ้น!

ชายหนุ่มมองเห็นเงาเลือนรางของกระบี่ยาวอยู่ภายในดวงอาทิตย์สีแดงนั้น!

ลู่หยวนก้าวไปข้างหน้าแล้วร่างก็ทะยานออกไป แต่ราวกับถูกพลังบางอย่างที่มองไม่เห็นกำราบเอาไว้ ทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ช้ามาก!

เดิมทีเขาสามารถทะยานตรงสู่ท้องนภาได้โดยใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งอึดใจ

หลังจากลู่หยวนเคลื่อนลงมา แท่นก็สั่นไหวจนแทบยืนไม่ได้

ลู่หยวนทะยานจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง เขาต้องใช้เวลาหนึ่งก้านธูปเต็มจึงจะไปถึงแท่นดินสีเหลืองที่อยู่ด้านบนสุดได้

ในตอนนี้ ลู่หยวนอยู่ห่างจากดวงอาทิตย์สีแดงไม่มากแล้ว

เดิมเขาต้องการให้วั่งไฉพาไปยังจุดหมาย แต่หลังจากเข้าสู่โลกใบนี้ ทั่วร่างกลับเฉยชา ทำให้มังกรน้อยที่ครั้งหนึ่งเคยกระตือรือร้นกลับมีสภาพทรุดโทรมราวกับงูที่ตายแล้ว

ในสถานการณ์เช่นนี้ อย่าว่าแต่พาเขาขึ้นไปเลย แค่พลิกร่างยังเป็นเรื่องยากเสียด้วยซ้ำ!

ลู่หยวนทำได้เพียงหาทางอื่น

เพียงแต่ลู่หยวนไม่ทราบว่าหลังจากก้าวเข้าสู่โลกใบนี้ได้ไม่นาน สิ่งมีชีวิตคล้ายกับเสือขนาดมหึมาก็เข้ามาเช่นกัน

สัตว์ร้ายตัวนี้มีโครงกระดูกจำนวนมากโดยมีจุดสีแดงประหนึ่งเปลวเพลิงอยู่ในเบ้าตา มันใช้อุบายบางอย่างเพื่อปกปิดกลิ่นอายทั้งหมดเอาไว้ ทำให้แม้แต่ลู่หยวนก็ไม่สังเกตเห็น!

ลู่หยวนยืนอยู่บนแท่นดินสีเหลืองด้านบนสุดขณะคิดหาหนทาง ส่วนสัตว์ร้ายขนาดมหึมาก็เคลื่อนตัวจากด้านล่างขณะตรงมาทางที่ชายหนุ่มอยู่

ยิ่งสัตว์ร้ายเข้าใกล้ ดวงอาทิตย์สีแดงเหนือศีรษะของลู่หยวนก็ส่องแสงอันน่าตกตะลึงออกมา!

แสงสีแดงโลหิตสาดส่องขณะคลื่นสีแดงไร้ที่สิ้นสุดสั่นสะเทือนไปทุกทิศทาง

ทั่วท้องนภาคล้ายกับสั่นสะเทือนเพราะสีแดงดังกล่าว

ขณะที่เนตรเทวะของลู่หยวนยังไม่สำแดงพลังเต็มที่ แต่เขาพบว่ากระบี่ยาวในดวงอาทิตย์สีแดงคล้ายกับได้รับผลบางอย่างจนเริ่มสั่นไหว

ในตอนนี้!

สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาได้ปีนมาอยู่ด้านหลังลู่หยวนแล้ว ส่วนฝ่ายหลังยังคงจดจ้องไปที่อื่น

ปากขนาดใหญ่ของโครงกระดูกสีขาวอ้าออก มันมีแสงสว่างขนาดเล็กอยู่ภายในส่วนลึก!

ร่างของสัตว์ร้ายพลันพุ่งออกไปราวกับลูกศรแหลมคมขณะกลืนกินแท่นทั้งหมดที่ลู่หยวนอยู่!

แสงสว่างขนาดเล็กนี้สว่างวาบขณะปกคลุมทุกสิ่งที่ถูกกลืนกินเข้าไป!

“หึหึ…”

สัตว์ร้ายพลันหัวเราะอย่างเย็นชาด้วยท่าทางที่หยิ่งผยองยิ่ง

แสงสว่างหมองหม่นในร่างกายหยุดเคลื่อนไหว

“มารกระบี่ เป็นไงบ้าง?”

สัตว์ร้ายเปี่ยมด้วยความภาคภูมิขณะเอ่ยขึ้น “แม้เด็กคนนี้จะแข็งแกร่งจนสามารถทะลวงผ่านดินแดนของข้ามาได้ แต่มันกลับไม่สามารถทนต่อความละโมบของตัวเองได้”

“หึ ๆ ๆ หากเจ้าตกลงจะช่วยข้าสร้างร่างขึ้นมาใหม่ ข้าจะยอมแบ่งวิญญาณของเด็กคนนี้ให้ครึ่งหนึ่งก็ได้”

แม้สัตว์ร้ายตัวนี้จะพูดอยู่พักใหญ่ แต่กลับไม่มีเสียงใดตอบกลับมา

มันสับสนมาก เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นดวงอาทิตย์สีแดงในท้องนภายังคงเจิดจ้าขณะแสงสว่างสั่นไหว ซึ่งกระบี่ยาวที่อยู่ภายในนั้นก็ยังเหมือนเดิมไม่มีการแปรเปลี่ยน

“มารกระบี่ ข้าจับเด็กคนนั้นให้แล้ว เจ้าจะไม่สนใจจริงหรือ?!”

สัตว์ร้ายเอ่ยขึ้นอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ

มันคล้ายกับวิตกกังวลขณะพ่นลมออกจมูกอย่างเย็นชา “ข้าสามารถสร้างโชคชะตาได้ด้วยการหลอมวิญญาณของเด็กคนนี้! พลังแค่นั้นมากพอที่จะทำให้ข้าหลุดพ้นจากการคุมขังของโลกใบนี้!”

“ส่วนเจ้าก็เชิญอยู่ที่นี่เหมือนสุนัขที่ตายไปแล้วเถอะ!”

ทันทีที่สิ้นคำ กลิ่นอายของมันก็เริ่มลึกล้ำเพื่อเตรียมจะให้แสงสว่างขัดเกลาลู่หยวนผู้ถูกกลืนกินเข้าไป

แต่แสงสว่างดังกล่าวค้นหาไปรอบด้านก็ไม่พบตัวอีกฝ่าย!

ภายในแสงสว่างมีเพียงแท่นดินสีเหลือง หาได้มีอย่างอื่นไม่

สัตว์ร้ายพลันตกตะลึงขณะสบถอยู่ภายใน

มันขดตัวเพื่อเตรียมจะพุ่งออกจากผนึก

แต่ทันทีที่ขยับตัว สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมานี้ก็สัมผัสได้ว่าร่างกายยิ่งถูกกำราบมากขึ้น!

มันขยับร่างกายอย่างยากลำบากราวกับมีเชือกนับไม่ถ้วนพันเอาไว้อย่างแน่นหนา!

แต่ต่อให้สัตว์ร้ายจะระดมพละกำลังทั้งหมด มันก็ไม่สามารถหลบหนีจากสถานการณ์นี้ไปได้

ในตอนนี้!

เบื้องหน้าของสัตว์ร้ายเกิดผันผวนเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าร่างของลู่หยวนจะเดินออกมาจากตรงนั้น

มือของชายหนุ่มยังคงสร้างผนึกขณะค่ายกลกระจายออกไปเบื้องหน้า

นับตั้งแต่ค่ายกลเหล่านั้นกระจายออกมา เส้นด้ายสีแดงนับไม่ถ้วนก็ปรากฏบนร่างของสัตว์ร้ายขณะพันธนาการและห่อเอาไว้จนไม่ต่างกับโดนจองจำ!

ลู่หยวนลดมือลงขณะยิ้มเย้ยหยัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความขบขัน

“อุบายปกปิดตัวตนของเจ้านับว่าไม่เลว! เพียงแต่มันยังมีความต่างชั้นอยู่บ้าง”

เป็นความจริงที่ลู่หยวนไม่ทราบว่าสัตว์ร้ายขนาดมหึมานั่นมาที่นี่ แต่เมื่อมันเข้ามาใกล้ การเปลี่ยนแปลงที่ไม่เด่นชัดก็เกิดขึ้นกับพื้นที่รอบข้าง

คนอื่นอาจไม่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ แต่มันคือการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่สำหรับลู่หยวน!

ระหว่างนั้นเองที่กลิ่นอายซึ่งไม่เคยมีมาก่อนก็เข้ามา

ลู่หยวนไม่เคยเผชิญกับกลิ่นอายเช่นนี้มาก่อน!

มันเป็นกลิ่นอายของพื้นที่ที่ปกคลุมเอาไว้เมื่อไม่นานมานี้!

ลู่หยวนตัดสินใจได้ทันที ดังนั้นตอนที่สัตว์ร้ายรุกคืบเข้ามา เขาก็คาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าขณะหลบเลี่ยงก่อนจะไปซ่อนตัวอยู่ในห้วงอากาศ!

ลู่หยวนจับจ้องไปที่สัตว์ร้าย เป้าหมายของเขาไม่ใช่โครงกระดูกตรงหน้า แต่เป็นเศษเสี้ยววิญญาณที่อยู่ภายในนั้น

มันคือ ‘มารกระบี่’ ที่สัตว์ร้ายพูดถึงก่อนหน้านี้!

——————————-