บทที่ 488 กระบี่มารแปดแดนร้างแตกสลาย!
บทที่ 488 กระบี่มารแปดแดนร้างแตกสลาย!
“ถูกต้อง!”
มารกระบี่ไม่ลังเลที่จะตอบตามตรง!
“นายท่านช่างปราดเปรื่องนัก!”
“ตั้งแต่หลายแสนปีก่อน เมล็ดพันธุ์มารทั้งหลายต่างค้นพบที่นี่ แต่ไม่มีใครที่ทรงพลังและปราดเปรื่องเท่ากับนายท่านอีกแล้ว!”
หลังจากรอยยิ้มปรากฏในดวงตาของมารกระบี่ มันก็ก้าวมาข้างหน้าแล้วคุกเข่าตรงด้านหน้าลู่หยวนอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือขวาออกไป แล้วดวงอาทิตย์สีแดงในท้องนภาก็สั่นไหว!
แสงโลหิตเข้มกระจายออกไป ทำให้ทุกหนแห่งสั่นสะท้าน!
วิ้ง!
ฟ้าดินเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นแสงสว่างก็วาบไหวก่อนกลิ่นอายมารนับไม่ถ้วนจะพุ่งออกมา!
กระบี่ยาวพลันทะยานออกมาจากดวงอาทิตย์สีแดงแล้วลงมาอยู่ข้างกายมารกระบี่!
มารกระบี่กุมกระบี่ด้วยสองมือแล้วเอ่ยเสียงดัง “นายท่านโปรดรับกระบี่มารแปดแดนร้างเพื่อให้ข้ายอมรับท่านด้วยเถอะ!”
ลู่หยวนหยิบกระบี่ยาวก่อนจะพบว่ากระบี่เล่มนี้แตกต่างจากเล่มอื่น!
กระบี่ยาวทอประกายเย็นเยือกพร้อมกับมีแสงแวววาวอยู่เหนือคมของมัน เพียงถือไว้ในมือ ลู่หยวนก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังมารที่พลุ่งพล่านอยู่ภายใน!
เมื่อกลิ่นอายมารของลู่หยวนสั่นสะท้าน พลังมารในกระบี่ยาวก็เผยท่าทียอมจำนน!
เมื่อมองอย่างละเอียด เขาพบว่ามีรอยขีดข่วนอันเด่นชัดบนคมกระบี่ยาว
รอยขีดข่วนดังกล่าวเหมือนกับการฟันและการเฉือนทั่วทั้งกระบี่ยาว!
ลู่หยวนยกมือขึ้นแล้วลูบรอยขีดข่วนบนกระบี่ยาวอย่างแผ่วเบา เขาถึงกับสามารถสัมผัสได้ถึงพลังไร้ที่สิ้นสุดซึ่งอยู่ภายใน!
พลังนี้แปลกประหลาดมาก แม้อาจกล่าวได้ว่ามันอยู่เคียงข้างกับวิถีสวรรค์ แต่ก็มีความแตกต่างออกไปมาก!
พลังของมันหนักหน่วง แม้จะไม่แข็งแกร่ง แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้พลังมารในกระบี่มารแปดแดนร้างรวมตัวอยู่ในบริเวณเดียวได้ยาก!
“เทพธิดาผู้นั้นก้าวเข้าสู่พรมแดน ไม่มีใครทราบต้นกำเนิดของนาง แต่ในวันนั้น นางถือเพียงกระบี่หักแต่กลับสามารถต่อสู้กับราชันมารได้อย่างสูสี!”
“การต่อสู้ครั้งนั้นกินเวลานานหลายเดือน ในท้ายที่สุด ราชันมารก็เป็นฝ่ายปราชัยในการโจมตีเพียงครั้งเดียว! เผ่าพันธุ์อื่นก็ฉวยโอกาสเพื่อกำราบเผ่าพันธุ์มารทั้งหลาย!”
เมื่อมารกระบี่เอ่ยคำจบ มันก็นิ่งงัน
“ทว่าเทพธิดากลับไม่ได้ประโยชน์อะไร! ในที่สุดราชันมารก็ทุ่มพลังทั้งหมดเพื่อโจมตีจนทำให้ร่างของนางถูกทำลายสิ้น วิญญาณสูญสลายก่อนจะตกลงสู่ห้วงไร้สิ้นสุด!”
ลู่หยวนปล่อยให้มารกระบี่เอ่ยอยู่เช่นนั้น ขณะมองกระบี่ยาวโดยไม่พูดอะไร
มารกระบี่เอ่ยคำอยู่พักใหญ่ แต่เมื่อเห็นลู่หยวนยังคงหลุบตามองกระบี่อยู่พักหนึ่ง ดวงตาของมันก็ปรากฏรอยยิ้ม
เหอะ… เมล็ดพันธุ์มาร…
ถ้าจำไม่ผิด นี่คือเมล็ดพันธุ์มารคนที่สิบสามที่มาเยือน!
ไม่สิ หากรวมกับผู้ที่ฉีกผนึกข้างนอกก่อนหน้านี้ก็ถือว่าเป็นคนที่สิบสี่!
ในบรรดาเมล็ดพันธุ์มารสิบสี่คน คนผู้นี้นับว่าแข็งแกร่งที่สุด!
เดิมทีแล้วร่างของเมล็ดพันธุ์มารถูกสร้างโดยราชันมาร!
ขอเพียงเด็กคนนี้ยอมรับกระบี่แล้วให้มันติดตาม ไม่ช้ากระบี่เล่มนี้ก็จะฟื้นคืน!
เมื่อหายดีแล้ว มันจะไปหาราชันมารเพื่อช่วยให้อีกฝ่ายกลับสู่จุดสูงสุดอีกครั้ง!
หากเด็กคนนี้ทนได้ก็อาจยังมีประโยชน์อื่นอีก!
รอให้ราชันมารกลับมาก่อนเถอะ!
ถึงตอนนั้น เผ่ามารจะกลับมาเรืองอำนาจอีกครั้ง!
หลังจากผ่านไปไม่กี่อึดใจ ลู่หยวนก็เงยหน้ามองมารกระบี่ แล้วมุมปากก็ยกยิ้มขึ้น
มารกระบี่เพียงรู้สึกเย็นยะเยือกที่ด้านหลัง ด้วยเหตุผลบางอย่าง รอยยิ้มนี้คล้ายกับมีความหมายลึกล้ำ!
“เหอะ”
ลู่หยวนพลันเอ่ยขึ้น “กระบี่มารแปดแดนร้างหรือ? ข้าคิดว่าเจ้าไม่ได้กำลังตามหานายท่านหรอก แต่เป็นเมล็ดพันธุ์มารที่สามารถลบรอยขีดข่วนได้ต่างหาก!”
มารกระบี่นิ่งงัน ลูกตาพลันหดลง มันเงยหน้าแล้วเอ่ยด้วยความร้อนรน “นายท่านพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?”
ลู่หยวนยิ้มเย้ยหยัน
ใช่แล้ว หากกระบี่ยาวนี้อยู่ในมือ ด้วยพละกำลังตอนนี้ของลู่หยวน นอกจากจะสามารถรับรู้ถึงพลังทั้งสองที่แตกต่างกันแล้ว ก็ยังมีอีกหลายส่วนที่ยังไม่เข้าใจ!
ทว่าเขามีระบบที่ไม่มีสิ่งใดต้านทานได้!
หลังจากสอบถามระบบเมื่อครู่ เขาก็ตระหนักได้ว่าพลังที่เทียบเท่ากับวิถีสวรรค์ช่างทรงพลังยิ่ง แต่รอบข้างของมันถูกปกคลุมด้วยกลิ่นอายมารอย่างต่อเนื่อง ซึ่งกลิ่นอายมารเหล่านี้ป่าเถื่อนราวกับพยายามที่จะกลืนกินพลังนี้อย่างเชื่องช้าจนสิ้น!
แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะพึ่งพลังมารในกระบี่ยาวเพียงอย่างเดียว!
หากต้องการสั่นสะเทือนรากฐานของพลังนี้ก็ต้องอาศัยพลังภายนอก ส่วนจะเอาพลังจากโลกภายนอกมาอย่างไรนั้น…
แน่นอนว่าก็ต้องอาศัยลู่หยวน!
ลู่หยวนยิ้มเย้ยหยันอยู่ภายใน
การคำนวณของมารกระบี่ผู้นี้ค่อนข้างดี
ลู่หยวนถือกระบี่ไว้ในมือซ้ายแล้วสะบัดมือขวาลงไปที่ตัวกระบี่
วิ้ง!
คมกระบี่สั่นไหวภายใต้แรงกระแทกดังกล่าวขณะเกิดเสียงทุ้มต่ำดังอย่างต่อเนื่อง
กระบี่มารไม่เข้าใจว่าลู่หยวนทำไปเพื่ออะไร
แต่ก่อนจะทันได้คิดไปมากกว่านี้ มันก็สัมผัสได้ถึงพลังอันน่ารังเกียจยิ่งที่ปรากฏขึ้นรอบตัว!
มารกระบี่เงยหน้าขึ้นด้วยความไม่อยากเชื่อ
“พลังแห่งวิถีคุณธรรมหรือ?!”
ร่างของลู่หยวนถูกปกคลุมไปด้วยพลังแห่งวิถีคุณธรรม โดยเสื้อผ้าของเขาปลิวไสวไปมาแม้ไม่มีลมขณะดวงตาแผ่แสงสีขาวออกมา!
ทั่วร่างยืนอยู่บนท้องนภาราวกับเป็นบุตรแห่งทวยเทพ!
“เป็นไปไม่ได้!”
มารกระบี่ตกตะลึง
วิถีคุณธรรมและวิถีมารเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน ผู้ที่ครอบครองร่างของเมล็ดพันธุ์มารจะเชี่ยวชาญพลังแห่งวิถีคุณธรรมได้อย่างไร?!
“กระบี่มารแปดแดนร้างเป็นของดีอย่างไม่ต้องสงสัย”
ลู่หยวนเอ่ยขณะรอยยิ้มปรากฏในดวงตา เขาคล้ายกับตัดสินใจบางอย่างได้
“กระบี่เล่มนี้เป็นของดีหากอยู่ในมือของข้า แต่ข้าไม่ต้องการวิญญาณกระบี่ที่คิดตีตัวออกห่าง!”
สิ้นคำ พลังแห่งวิถีคุณธรรมนับไม่ถ้วนก็รวมตัวที่มือขวาของลู่หยวน
ลู่หยวนสะบัดนิ้วอีกครั้ง แล้วพลังแห่งวิถีคุณธรรมนับไม่ถ้วนก็ระเบิดออกไปในทันทีก่อนจะตรงเข้าหากระบี่ยาว!
วิ้ง!
พลังแห่งวิถีคุณธรรมนับไม่ถ้วนถึงกับข้ามผ่านเขตอาคมทั้งหมดขณะกระหน่ำใส่ร่างกระบี่
เสียง ‘คลิก’ อันแจ่มชัดดังขึ้น กระบี่มารแปดแดนร้างถึงกับแตกสลายไปตามรอยขีดข่วน!
ในเวลาเดียวกัน พลังวิถีคุณธรรมอันน่ายำเกรงก็พลุ่งพล่านออกจากมารกระบี่ราวกับเปลวเพลิง!
ทว่าต่อให้กระบี่มารแปดแดนร้างจะแตกสลาย แต่มันก็ยังถูกพลังที่ไม่รู้จักที่มาเกาะติดเอาไว้ ทำให้ไม่แยกจากกันโดยสมบูรณ์
ลู่หยวนยกยิ้มก่อนจะเงยหน้ามองท้องนภา
เคร้ง!
เสียงกระบี่ยาวอันแหลมคมที่ถูกดึงออกมาจากฝักดังก้องไปทั่วฟ้าดิน
เมื่อมารกระบี่เงยหน้าขึ้นก็พบกระบี่ขนาดใหญ่รวมตัวอยู่ใต้ดวงอาทิตย์สีแดงอย่างรวดเร็ว
กระบี่ใหญ่เล่มนี้ถูกสร้างขึ้นโดยพลังวิถีคุณธรรมอันน่ายำเกรงนับไม่ถ้วน มันยืนหยัดอย่างองอาจพร้อมกับพลังที่จะทะลวงท้องนภาได้
ปลายของมันชี้ตรงไปที่มารกระบี่!
แรงกดดันเคลื่อนลงมาหาอีกฝ่ายทันที!
มารกระบี่ไม่สามารถถอยหนีได้!
หากกระบี่มารแปดแดนร้างถูกควบคุมโดยลู่หยวน ตอนนี้มันจึงหมดทางหนีแล้ว!
ส่วนพละกำลังของมันถูกกำราบโดยพลังแห่งวิถีคุณธรรมที่ปลดปล่อยออกมาจากลู่หยวน ทำให้ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้!
กระบี่ใหญ่ฟาดลงมาพร้อมกับเสียงอันดังลั่น!
ตู้ม!
กระบี่ฟาดลงมาอย่างคลุ้มคลั่งก่อนจะแยกร่างของมารกระบี่ออกเป็นสองส่วน!
ในตอนนี้ กระบี่มารแปดแดนร้างเองก็แตกสลายจนสิ้นแล้ว!
——————————-
