ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา – บทที่ 498 เพียงสนทนาไม่กี่คำก็เปลี่ยนความคิดได้

บทที่ 498 เพียงสนทนาไม่กี่คำก็เปลี่ยนความคิดได้

บทที่ 498 เพียงสนทนาไม่กี่คำก็เปลี่ยนความคิดได้

เพียงชั่วครู่ แม่ทัพทั้งหลายต่างมีท่าทีลังเลขณะมองซู่เฟิงสลับกับโฉวโยว

ซู่เฟิงทราบดีว่าจุดยืนของพวกเขาเริ่มสั่นคลอน!

แม้จะมีแม่ทัพหลายคน แต่เดิมทีมันเป็นสิ่งที่เขาวางเอาไว้

พวกเขาเพียงปฏิบัติตามคำสั่ง แต่สุดท้ายความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็จบลงที่ผลประโยชน์

เป็นซู่เฟิงที่มอบผลประโยชน์จำนวนมากให้ จนคนเหล่านี้เชื่อฟังคำสั่งจนมอบข้อมูลให้เป็นการชั่วคราว

แต่ทุกสิ่งได้ดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว เขาก็ไม่เหลือสมบัติที่จะสามารถทำให้พวกเขายืนอยู่เคียงข้างได้

มีเพียงการล่อลวงของคำสัญญาอันว่างเปล่าและความเกลียดชังจากการไม่ได้รับโอกาสที่เทียนเม่ยเอ๋อร์มอบให้เท่านั้น ถึงได้สามารถเปิดช่องโหว่ในการทำให้คนพวกนี้อยู่ภายใต้การควบคุม

ซู่เฟิงใช้วิธีเช่นนี้เพื่อรวมพวกเขาเอาไว้ด้วยกัน

ทว่าหลังจากสิ้นคำของโฉวโยว คำสัญญาอันว่างเปล่าก็คล้ายกับเป็นเรื่องจอมปลอม

คนเหล่านี้เริ่มตั้งคำถามกับซู่เฟิง

โฉวโยวทราบดีว่าคำพูดเมื่อครู่ได้ผล ดังนั้นเขาจึงเย้ยหยันอีกครั้ง “หลังจากพวกเจ้าจากไปในวันนั้น จักรพรรดินีก็ไปขอความช่วยเหลือจากบุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ด้วยตัวเอง โดยหวังว่าจะแสวงหาวาสนาครั้งใหม่ให้อีกครั้ง”

“ตอนนี้ดูท่าว่าสิ่งเหล่านี้ไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว!”

ทันทีที่สิ้นคำ แม่ทัพทั้งหลายก็เบิกตากว้าง

“โฉวโยว ที่เจ้าพูดมาเป็นความจริงงั้นหรือ?!”

แม้โฉวโยวจะแตกตื่น แต่สีหน้าของเขากลับไม่แดงระเรื่อ หัวใจก็ไม่ไหวติง “จะจริงหรือเท็จแล้วมันอย่างไร? พวกเจ้าอพยพไปอยู่กับอีกฝ่ายแล้ว ต่อให้มีวาสนาจริง มันก็ไม่ใช่ของพวกเจ้าอีกแล้ว!”

แม่ทัพทั้งหลายในตอนนี้ยิ่งสับสนขณะผลประโยชน์ที่ทั้งสองฝ่ายเสนอกำลังหมุนวนอยู่ในใจอย่างต่อเนื่อง

หากอยู่กับซู่เฟิง พวกเขาจะได้รับสัญญาว่าหลังจากจบเรื่องนี้แล้วก็จะมีทรัพยากรไร้ที่สิ้นสุดให้พวกเขาได้เสพสม ยามจิ้งจอกโลหิตถูกอีกฝ่ายจัดการ ทั่วทั้งเผ่าจิ้งจอกสวรรค์จะก้าวเข้าสู่จุดสูงสุดครั้งใหม่!

ถึงตอนนั้น ไม่ว่าใครในหมู่พวกเขาเดินอยู่บนแผ่นดินหลักก็จะถูกมองด้วยความนับหน้าถือตา นั่นเพราะพวกตนเองมาจากเผ่าจิ้งจอกสวรรค์!

เมื่อเทียบกับอนาคตนี้ที่ยังไม่เกิดขึ้นและคงอยู่เพียงในภาพมายา พวกเขาสู้รับการพัฒนาพละกำลังโดยตรงเสียยังดีกว่า

ถึงอย่างไร… ไม่ว่าจะจงรักภักดีกับซู่เฟิงมากแค่ไหน แต่สุดท้ายพวกเขาก็เป็นเพียงแม่ทัพ พูดตามตรง ไม่มีใครกล้าพูดว่าพวกตนเองจะสามารถดำรงตำแหน่งเป็นแม่ทัพใหญ่ได้

ยิ่งกว่านั้น พวกเขาไม่สนเรื่องศักดิ์ศรี ความนับหน้าถือตาจากโลกหรือความสูงส่งของเผ่า ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องเหลวไหล!

ชื่อเสียงจอมปลอมเหล่านี้เป็นเพียงคำพูดพิธีรีตองสำหรับโอกาส การรอคอยให้เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นเป็นเวลานานย่อมไม่ต่างจากเรื่องอุปโลกน์ที่ไม่มีใครจดจำได้!

ดูอย่างวิญญาณชั่วร้ายกับสัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัวในช่วงสามแสนปีมานี้ที่ต้องยอมจำนนกับการถูกสังหาร ในตอนนั้นมีกี่ชื่อที่โด่งดังเลื่องลือ

แต่เมื่อเวลาผ่านไป มันก็เหมือนกับดวงจันทร์ในกระจก

สิ่งเหล่านี้ทำให้ท้องอิ่มหรือ?!

หากเป็นไปได้ พวกเขาไม่ต้องการชื่อเสียงปลอมเหล่านี้ แต่ต้องการผลประโยชน์ที่จับต้องได้อย่างแท้จริง สิ่งที่พวกตนเองสนใจคือทรัพยากรไร้ที่สิ้นสุดที่ซู่เฟิงพูดถึง

แต่เป้าหมายสูงสุดของการต้องการทรัพยากรก็เพื่อพัฒนาการฝึกยุทธ์ของตนเอง

ตอนนี้หากเทียนเม่ยเอ๋อร์ขอให้ลู่หยวนมอบโอกาสอีกครั้งได้ มันก็จะเป็นผลประโยชน์ไร้ที่สิ้นสุดสำหรับพวกเขา

ถ้าเลือกที่จะไม่ดำรงตำแหน่งแม่ทัพเพื่อแลกกับโอกาสนี้..

การที่โฉวโยวหยิบยกเรื่องที่เทียนเม่ยเอ๋อร์ไปขอร้องขึ้นมา แสดงว่ายังมีโอกาส!

โอกาสนี้ที่ลู่หยวนมอบให้ หากครั้งแรกสามารถมอบได้ แล้วเหตุใดครั้งที่สองจะทำไม่ได้เล่า!

ใบหน้าของแม่ทัพเหล่านั้นล้วนถูกเขียนด้วยคำว่าละโมบ

“โอหัง!”

ซู่เปียวซึ่งอยู่ข้างกายซู่เฟิงพลันเอ่ย น้ำเสียงของเขาทั้งต่ำและสง่างามเล็กน้อย

“เหอะ… พวกเจ้าคิดว่าจะได้รับโอกาสอีกครั้งจริงหรือ?”

“อย่าลืมว่าตอนนี้พวกเจ้าคือคนทรยศ สำหรับเทียนเม่ยเอ๋อร์ พวกเจ้าคือคนที่น่ารังเกียจที่สุด!”

“เมื่อนางจัดการเรื่องนี้ได้เมื่อไหร่ พวกเจ้าจะเป็นกลุ่มแรกที่ถูกฆ่า!”

ซู่เปียวนิ่งไปสักพัก จากนั้นก็พลันแย้มยิ้มขึ้นมา

“เหอะ… เทียนเม่ยเอ๋อร์กลับมาพร้อมกับนักรบชั้นยอดของนาง แต่คนส่วนใหญ่จากเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ยังไม่กลับมา เจ้าคิดว่าพวกนางกลับมาเพื่ออะไร?”

“พวกโง่! ที่นางขอให้พวกเจ้ากลับก็เพื่อทดสอบว่าจะก่อกบฏหรือไม่ต่างหาก! ตอนนี้ข้อสรุปมันแน่ชัดแล้วว่าพวกนางกำลังจะเล่นงานพวกเจ้า!”

“พวกเจ้าถึงกับคิดว่ามีโอกาสที่จะพลิกผันไปสู่สิ่งที่ดีกว่า แต่การคิดที่ว่าจะได้รับโอกาสไปอยู่กับเทียนเม่ยเอ๋อร์เนี่ย เหอะ… ช่างเพ้อฝันนัก!”

ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ แม่ทัพทั้งหลายต่างถูกตอกกลับอย่างแสนสาหัส

ชั่วครู่หนึ่ง ความคิดที่สั่นคลอนก็ถูกระงับอีกครั้ง

แม่ทัพเหล่านี้อาจจะทราบดีอยู่แล้วเช่นกัน

ใช่แล้ว หากเลือกเส้นทางทรยศเจ้านายก็ไม่มีทางให้หันหลังกลับ!

ต่อให้เทียนเม่ยเอ๋อร์ขอโอกาสให้จริง แต่มันก็ไม่มีวันเป็นของพวกเขาอีกแล้ว!

เมื่อเห็นคนเหล่านี้ค่อย ๆ ได้สติ โฉวโยวก็ลอบเดาะลิ้นอยู่ในใจ

เขาคิดว่าจะสามารถหว่านความขัดแย้งได้ คาดไม่ถึงว่าเจ้าหนูซู่เปียวจะหาทางคลี่คลายได้เช่นนี้

แต่หลังจากเพียงสนทนาไม่กี่คำ สมาชิกเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ทั้งหมดก็เปลี่ยนความคิดได้!

ในที่แห่งนี้ นอกจากผู้ที่ยอมจำนนต่อซู่เฟิงแล้วก็ไม่มีคนอื่นอยู่อีก

แม่ทัพผู้หนึ่งที่อยู่ใต้อาณัติโฉวโยวกลับมาอย่างร้อนรนพลางกระซิบกับเขา “ประตูดินแดนเปิดไม่ได้!”

โฉวโยวคิ้วขมวด เขาจำได้ว่าเป็นเพราะกลิ่นอายของซู่เฟิงอยู่ที่บริเวณค่ายกลทางเข้าออก ทำให้พวกเขาต้องเข้ามาจากที่อื่น!

แม้ซู่เฟิงจะไม่ได้ยินบทสนทนาของอีกฝ่าย แต่เขาก็เข้าใจสาเหตุที่ใบหน้าของโฉวโยวมืดมนในตอนนี้

“เหอะ ๆ โฉวโยว ไม่ว่าเจ้าจะหลอกล่อขยะเหล่านั้นอย่างไรก็ไม่มีทางหนีไปจากที่นี่ได้หรอก”

“สถานที่แห่งนี้ถูกสร้างโดยข้า พวกเจ้าจะได้ออกจากค่ายกลหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับข้าทั้งนั้น!”

ดวงตาของโฉวโยวเต็มไปด้วยจิตสังหาร

หากซู่เฟิงตาย ค่ายกลก็จะถูกทำลาย!

ซู่เปียวโบกมือทันทีเมื่อเห็นจิตสังหารจากโฉวโยว “แม่ทัพทุกท่าน โอกาสที่จะปฏิบัติหน้าที่อย่างมีเกียรติมาอยู่ตรงหน้าแล้ว ใครก็ตามที่สามารถเด็ดศีรษะอีกฝ่ายได้จะเป็นคนแรกที่ได้เลือกทรัพยากร!”

ทันทีที่สิ้นคำ แม่ทัพทั้งหลายจับอาวุธทีละคนด้วยความกระตือรือร้นที่จะลงมือ!

แม้พวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะโฉวโยวแบบตัวต่อตัวได้ แต่ถ้ารุมพร้อมกันก็อาจจะไม่แพ้พ่าย!

โฉวโยวยื่นมือออกไป แล้วดาบยาวก็กวัดแกว่งไปตรงหน้าขณะจิตสังหารปรากฏในดวงตา!

ทันใดนั้น!

ทั้งสองฝ่ายโจมตีอย่างหนักหน่วงขณะแม่ทัพทั้งหลายร่วมแรงกันจัดการโฉวโยวในคราวเดียว!

หลายคนทุ่มพละกำลังทั้งหมดโดยไม่ออมเอาไว้แม้แต่น้อย ทำให้ตอนนี้พวกเขายากที่จะแยกออกจากกันได้!

ซู่เฟิงมองผู้คนทั้งหลายที่กำลังต่อสู้กันด้วยสีหน้าจริงจัง จากนั้นก็ค่อย ๆ ยืนขึ้นแล้วมองไปทางจิ้งจอกโลหิต

“ผ่านไปหนึ่งก้านธูปแล้ว… แต่จิ้งจอกโลหิตยังไม่มา”

ซู่เปียวผู้อยู่ข้างกายเข้าใจความหมายก่อนจะเอ่ยทันที “แม้เทียนเม่ยเอ๋อร์จะไม่แข็งแกร่งมาก แต่ก็ยังมีอำนาจจักรพรรดิจิ้งจอกสวรรค์อยู่กับตัว นางน่าจะสามารถต้านได้นานกว่านี้”

“นอกจากนี้ ถ้าเทียนเม่ยเอ๋อร์ยังไม่ตายในวันนี้ ก็อาจจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายขนาดนั้น เพราะท่านพ่อจะสามารถสืบทอดอำนาจจักรพรรดิจากนางได้!”

ซู่เปียวไม่เอ่ยส่วนที่เหลือหลังจากนี้

หากซู่เฟิงผู้สืบทอดอำนาจจักรพรรดิถึงแก่ความตาย ซู่เปียวก็สามารถสืบทอดต่อได้เช่นกัน!