บทที่ 853 ใจประสานใจ
บทที่ 853 ใจประสานใจ
แลกเปลี่ยนสิ่งที่ใฝ่ฝันด้วยพลังธรรมเทพ!
ตอนนี้เฉินซีเพิ่งตระหนักได้ว่า เจดีย์ต้าเหยี่ยนนั้นเกินความคาดหมายอย่างที่เขาจินตนาการไว้ และจากสิ่งนี้ มันก็พอที่จะเห็นเหตุผลแล้วว่า เหตุใดเหล่าผู้บ่มเพาะทุกคนจึงต่อสู้จนตัวตายเพื่อเบียดกันเข้ามา
ต่อจากนั้น ถ้อยคำที่เหลียงปิงกล่าวก็ได้พิสูจน์ข้อเท็จจริงออกมา
ตั้งแต่ชั้นสองของเจดีย์ขึ้นไป จะมีพื้นที่พิเศษอยู่ในแต่ละชั้น ซึ่งมีรายการสมบัติวิเศษ โอสถ หุ่นเชิด สมุนไพร เคล็ดวิชาบ่มเพาะ และสิ่งอื่น ๆ อีกมากมาย
ตราบเท่าที่มีพลังธรรมเทพเพียงพอ ก็จะสามารถแลกเปลี่ยนเป็นสมบัติชิ้นใดในพื้นที่นี้ได้
นอกจากนี้ ยิ่งสามารถขึ้นไปบนเจดีย์ได้สูงเท่าใด สมบัติที่สามารถแลกเปลี่ยนก็จะยิ่งมีมากขึ้น และมูลค่าของมันก็จะสูงขึ้นตาม อีกทั้งยังเป็นของสะสมชั้นยอดที่ยั่วน้ำลายยิ่ง
ถึงขนาดที่ผู้บ่มเพาะสามารถกล่าวได้ว่า สมบัติที่พวกเขาต่างใฝ่ฝันถึงนั้นอยู่ในเจดีย์ทั้งสิ้น และพวกเขาสามารถครอบครองสมบัติเหล่านั้นได้ด้วยพลังธรรมเทพ!
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ แม้แต่เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ ด้วยเป็นเรื่องยากสำหรับชายหนุ่มที่จะจินตนาการว่า การมีอยู่ของเจดีย์ต้าเหยี่ยนนั้นมีความสามารถที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ได้อย่างไร?
ในขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน เหลียงปิงได้นำเฉินซีกับเถิงหลานไปที่บันไดแล้ว
ครืน!
ทันทีที่พวกเขาก้าวเท้าไปที่บันไดขั้นแรก ทะเลเพลิงพลันลุกโชนอยู่ตรงหน้าของเฉินซี มันส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อพัดโหมเข้าหา พร้อมกับเสียงหวีดหวิวที่ดังเข้าใกล้
“นี่ไม่ใช่ภาพลวงตา!”
เฉินซีมั่นใจได้ทันทีว่าทะเลเพลิงนี้เป็นข้อจำกัดชนิดหนึ่ง และมันไม่ใช่การโจมตีของภาพลวงตา แต่มันมีอยู่จริง
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เพียงก้าวขึ้นบันไดก็เทียบเท่ากับเหยียบย่างเข้าสู่โลกใบเล็ก เป็นมิติที่เกิดจากข้อจำกัด!
ทุกสรรพสิ่งล้วนมีโลกเป็นของตัวเอง
ความสามารถที่ไม่ธรรมดาดังกล่าว ทำให้เฉินซีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ข้าจะบรรลุระดับนี้ได้เมื่อใดกันนะ?”
วูบ!
เหลียงปิงสะบัดแขนเสื้อของนางเบา ๆ ทำให้ทะเลเพลิงดับลงทันที จากนั้นภาพเบื้องหน้าก็เปลี่ยนไป และพวกเขาได้กลับมาที่บันไดอีกครั้ง
ต่อจากนั้น กลุ่มสามคนของเฉินซีก็ก้าวขึ้นไปทีละขั้น ระหว่างเส้นทาง พวกเขาพบกับทะเลเพลิง ภูเขาน้ำแข็ง ฝนใบมีด และปรากฏการณ์อื่น ๆ อีกมากมาย พวกเขาพบกับการโจมตีต่าง ๆ จากข้อจำกัด และอานุภาพของการโจมตีเหล่านี้ก็เทียบเท่ากับการโจมตีของผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายา
นอกจากนี้ ทุกครั้งที่พวกเขาก้าวขึ้นไป ความแข็งแกร่งของข้อจำกัดจะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย
แต่ด้วยการบ่มเพาะขอบเขตเซียนลึกลับของเหลียงปิง ข้อจำกัดเหล่านี้ก็เหมือนกับเศษกระดาษที่สามารถฉีกขาดได้อย่างง่ายดาย พวกมันไม่สามารถขัดขวางฝีเท้าของเฉินซีและคนอื่น ๆ ได้เลย
ในสายตาของคนอื่น ๆ คนทั้งสามดูเหมือนกับกำลังเดินเล่นอยู่ในลานบ้าน และพวกเขาก็ขึ้นไปถึงบันไดขั้นที่เก้าสิบเก้าอย่างง่ายดาย ทำให้เกิดสายตาอิจฉาที่จ้องเขม็งมา
ในเวลานี้ เฉินซีก็พบว่าดวงดาวที่อยู่ภายในแผ่นป้ายธรรมเทพในมือของเขานั้นส่องแสงมากขึ้น และมันก็ส่องแสงอยู่เป็นระยะ ๆ เมื่อชายหนุ่มก้าวผ่านบันไดขั้นที่เก้าสิบเก้า จำนวนดวงดาวที่ส่องแสงในแผ่นป้ายธรรมเทพก็มีถึงห้าหมื่นเจ็ดพันดวง!
โดยไม่คำนึงถึงดาวแห่งพลังธรรมเทพสามหมื่นสี่พันดวงที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ เพียงแค่ขึ้นบันไดเก้าสิบเก้าขั้นนี้ ก็ทำให้เฉินซีได้รับดาวแห่งพลังธรรมเทพถึงสองหมื่นสี่พันดวงแล้ว!
นอกจากนี้ กระบวนการทั้งหมดนี้ยังใช้เวลาเพียงหนึ่งถ้วยชาเท่านั้น
ถึงขนาดที่เฉินซีรู้สึกว่าหากเหลียงปิงเต็มใจ นางก็สามารถนำพาพวกเขาไปถึงบันไดขั้นที่เก้าสิบเก้าได้ทันที!
วิธีได้รับพลังธรรมเทพมาง่าย ๆ เช่นนี้ ไม่ต่างกับการที่เขาหยิบสิ่งของจากถุงย่าม แม้แต่เฉินซีก็ยังรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อ ซึ่งในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมผู้บ่มเพาะเหล่านั้นถึงรุมเข้ามาเหมือนกระแสน้ำ หลังจากที่ได้ยินว่าเจดีย์ต้าเหยี่ยนกำลังเปิดออก
คงไม่มีใครสามารถปฏิเสธการล่อลวงนี้ได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมียอดฝีมือที่ไร้เทียมทานคอยติดตามอยู่เคียงข้าง พวกเขาย่อมสามารถก้าวไปข้างหน้าผ่านอุปสรรคทั้งหมดด้วยพลังอันท่วมท้น ซึ่งความรู้สึกของการเฝ้าดูพลังธรรมเทพทะยานขึ้นอย่างรวดเร็วนั้นน่าตื่นเต้นจริง ๆ
เฉินซีรู้สึกว่าเขาสามารถมาถึงบันไดขั้นที่เก้าสิบเก้าของชั้นที่หนึ่งได้อย่างรวดเร็ว แต่ชายหนุ่มไม่อาจทำสำเร็จได้ด้วยท่าทางที่ผ่อนคลายเหมือนเหลียงปิง
เขามองดูภายในร่างกายของตนเอง และค้นพบว่าคลื่นพลังผันผวนที่เกิดจากแก่นหัวใจ ซึ่งควบแน่นจากพลังงานลึกลับที่มาจากดวงจิตแห่งเต๋าได้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ และถึงขนาดเสียงการเต้นของหัวใจก็ถี่แรงขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับเสียงรัวกลองศึก ในขณะที่คลื่นพลังงานได้แผ่กระจายไปทั่วทั้งร่าง คล้ายมีชีวิตหนึ่งกำลังเติบโตและหายใจอยู่ภายในนั้น
“บางทีแก่นหัวใจของข้าอาจเกิดการเปลี่ยนแปลง หลังจากที่ข้าไปถึงยันชั้นสูงสุดของเจดีย์…” เฉินซีรู้สึกตื่นเต้นและคาดหวังเป็นอย่างมาก
โดยไม่รอช้าอีกต่อไป เฉินซี เหลียงปิง และเถิงหลานได้พุ่งเข้าไปในประตูที่ปกคลุมด้วยแสงเรืองรอง เป็นการบ่งบอกว่าพวกเขาได้มาถึงชั้นที่สองของเจดีย์แล้ว!
ซึ่งชั้นที่สองของเจดีย์ก็คล้ายกับชั้นที่หนึ่ง มันมีประตูเก้าสิบเก้าบานอันกระจายอยู่ทั่วชั้น ทว่าจำนวนขั้นบันไดลดลงเหลือแปดสิบเอ็ดขั้น หลังจากมาถึงที่นี่ มันเริ่มยากขึ้นสำหรับผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายา ผู้บ่มเพาะหลายคนต้องนั่งสมาธิอยู่เป็นระยะหนึ่ง หลังจากก้าวขึ้นไปทีละขั้น ในขณะที่ผู้บ่มเพาะขอบเขตเซียนปฐพีไม่พบอุปสรรคมากนัก
สิ่งที่น่าตกใจเป็นพิเศษสำหรับเฉินซีก็คือ มีดวงแสงลอยอยู่ที่ประตูอย่างน่าประหลาดใจ ดวงแสงนี้มีขนาดเท่ากำปั้นและใสราวกับหยดน้ำ ซึ่งขยายใหญ่ขึ้นเป็นพันเท่า
เมื่อมองดูสมบัติต่าง ๆ ที่อยู่ภายในนั้นชั่วครู่หนึ่ง มันก็มีทั้งสมบัติวิเศษ โอสถ เคล็ดวิชาบ่มเพาะ อุปกรณ์ โอสถวิญญาณ และสมบัติประเภทอื่น ๆ อีกมากมาย ซึ่งแทบไม่มีสิ่งใดซ้ำกันเลย อีกทั้งยังมีดวงแสงคล้าย ๆ กันนี้อยู่ที่หน้าประตูอื่น ๆ
เถิงหลานที่อยู่ใกล้ ๆ อธิบายด้วยเสียงที่แผ่วเบาว่า “ดวงแสงนี้เรียกว่า ‘หมื่นสรรพสิ่ง’ ซึ่งหมายความว่าดวงแสงนี้ได้รวบรวมทุกสิ่งในโลก เจ้าสามารถตรวจสอบสมบัติที่อยู่ข้างในโดยส่งจิตสัมผัสเทพของเจ้าเข้าไป สมบัติทุกชิ้นจะระบุปริมาณของพลังธรรมเทพที่ต้องใช้ในการแลกเปลี่ยน และถ้าเจ้าต้องการแลกเปลี่ยนบางอย่าง เพียงวางแผ่นป้ายธรรมเทพของเจ้าลงในดวงแสงก็พอ”
เฉินซีลองตรวจสอบด้วยจิตสัมผัสเทพของเขา แน่นอนว่าชายหนุ่มได้พบเข้ากับสมบัติต่าง ๆ เรียงแถวลอยอยู่อย่างเงียบงันในโลกของดวงแสง และพวกมันต่างถูกระบุจำนวนของพลังธรรมเทพที่ต้องใช้สำหรับแลกเปลี่ยน
สมบัติบางอย่างเป็นวัตถุที่แม้แต่เขายังไม่เคยได้ยินมาก่อน ตัวอย่างเช่น สมุนไพรวิญญาณที่ถูกเรียกว่า ‘ผลกระบี่สมบัติ’ มันมีรูปร่างเหมือนกระบี่ที่คมกริบ และเมื่อกินเข้าไป มันจะสามารถขจัดสิ่งปนเปื้อนในเส้นลมปราณได้
มีโอสถอีกชนิดหนึ่งที่เรียกว่า ‘เข้าใจโดยปริยาย’ เมื่อคนสองคนกินเข้าไป หัวใจของพวกเขาจะตอบสนองกันและกัน อีกทั้งยังสามารถรับรู้ถึงความตั้งใจหรือความคิดของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจนในระยะสองร้อยห้าสิบลี้ โดยผลของมันจะคงอยู่ได้ราวหนึ่งก้านธูป
มีสมบัติที่แปลกประหลาดและแปลกใหม่อีกมากมาย ทำให้เฉินซีรู้สึกราวกับว่าโลกทัศน์ของเขาได้เปิดกว้างขึ้น แต่สมบัติภายในดวงแสงนี้สามารถพิจารณาได้ว่าเป็นของธรรมดาเท่านั้น และพวกมันมีค่าเทียบเท่ากับระดับปฐพี ดังนั้นพวกมันจึงไม่มีประโยชน์ต่อการบ่มเพาะในปัจจุบันของชายหนุ่ม
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เฉินซีพลันถอนจิตสัมผัสเทพของเขาออก ก่อนจะใช้พลังธรรมเทพสามดวงเพื่อแลกกับโอสถ ‘ใจประสานใจ’ และเก็บมันไว้ในเจดีย์บำเพ็ญทุกข์
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เถิงหลานอดไม่ได้ที่จะถามพร้อมด้วยรอยยิ้ม “โอสถทิพย์นี้มักจะใช้ระหว่างคู่บำเพ็ญ เจ้าซื้อมันเพื่อมอบเป็นของกำนัลให้แก่หญิงสาวหรือ?”
เฉินซีรีบกล่าวว่า “ไม่ใช่ขอรับ ข้าเก็บไว้ให้บุตรชายและตัวข้า ข้าห่างหายจากเขามาหลายปีแล้ว ข้าจึงไม่รู้ว่าเจ้าตัวน้อยกำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นข้าจึงอยากลองกับยาเม็ดนี้ และบางทีข้าอาจจะสามารถเข้าใจชีวิตของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา”
“บุตรชายหรือ?”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ไม่ใช่แค่เถิงหลานที่ตกตะลึงและมีแววตาแปลก ๆ แม้แต่ดวงตาของเหลียงปิงที่อยู่ใกล้เคียงก็ยังเบิกกว้าง ในขณะที่จ้องมองเฉินซีด้วยความประหลาดใจ หญิงสาวดูจะไม่เคยคิดมาก่อนว่าชายหนุ่มจะมีภรรยาอยู่ก่อนแล้ว
เฉินซีรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากที่ถูกคนทั้งสองจ้องมองเช่นนี้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะกล่าวอย่างเร่งรีบว่า “รีบไปกันเถอะ มันอาจจะลำบากถ้าหลัวจื่อเซวียนครองตำแหน่งที่ได้เปรียบ”
เหลียงปิงกล่าวด้วยความรังเกียจว่า “อย่าได้กังวลเลย เขาเป็นคนใจแคบและอาฆาตพยาบาท อีกทั้งเขายังมุ่งมั่นที่จะได้ไม้บรรทัดหยั่งรู้สวรรค์ที่อยู่ในความครอบครองของข้า ดังนั้นเขาคงกำลังรออย่างเชื่อฟังที่ชั้นที่แปดอย่างแน่นอน”
ในขณะที่กล่าว สีหน้าของนางก็ได้เปลี่ยนไป พร้อมกับมองไปยังชายหนุ่มอย่างจริงจังพร้อมกับกล่าวว่า “หากเกิดการต่อสู้ขึ้นเมื่อเราไปถึงชั้นที่แปด เจ้าก็สามารถเพิกเฉยต่อทุกสิ่งและพุ่งเข้าสู่ชั้นที่เก้าได้เลย ข้าจะเปิดเส้นทางให้เจ้าพร้อมกับไม้บรรทัดหยั่งรู้สวรรค์ เพื่อให้เจ้าสามารถขึ้นสู่ชั้นที่เก้าได้อย่างราบรื่น”
เฉินซีตกตะลึง เพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าเหลียงปิงจะตัดสินใจเช่นนี้ ‘นี่ไม่ได้หมายความว่านางกำลังวางเดิมพันทั้งหมดไว้กับข้าหรือ?’
“ข้า…” เฉินซีอ้าปากจะกล่าว
“ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรทั้งนั้น” เหลียงปิงโบกมือของนาง และขัดจังหวะเขาโดยไม่ลังเล “เมื่อหลายปีก่อน อาหลีสามารถขึ้นไปบนยอดเจดีย์ได้ ดังนั้นเจ้าย่อมบรรลุเป้าหมายนี้ได้เช่นเดียวกัน ข้าแค่หวังว่าเจ้าจะพยายามอย่างเต็มที่และมุ่งมั่นที่จะได้รับเคล็ดวิชาบ่มเพาะนั้น”
ในขณะเดียวกัน เถิงหลานพลันกล่าวจากด้านข้างว่า “คุณชายเฉินซีไม่จำเป็นต้องกังวลเกินไป เจ้าเป็นปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระที่โดดเด่นที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมา ดังนั้นการขึ้นไปยังชั้นที่สิบของเจดีย์จึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเจ้าแน่”
เฉินซีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ และในที่สุดเขาก็ไม่กล่าวอะไรอีก เพียงแค่พยักหน้าเป็นเชิงตกลง
ชายหนุ่มตระหนักได้เป็นอย่างดีว่า ตนไม่สามารถปฏิเสธภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ได้ และดูเหมือนว่าเขาจะไร้ประโยชน์เกินไป หากยังคงลังเลอีก
แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า เหลียงปิงกับเถิงหลานจะเชื่อใจตัวเขามากขนาดนี้ ซึ่งสิ่งนี้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกกดดันยิ่งขึ้น
“เคล็ดวิชาบ่มเพาะนั้นสำคัญมากจริง ๆ หรือ?” เฉินซีถาม
“มันเป็นสิ่งสำคัญมาก” หญิงสาวไม่ได้ปิดบังอะไรและพยักหน้า “เมื่อข้ามีเคล็ดวิชาบ่มเพาะนี้ ตระกูลเหลียงของข้าจะสามารถควบคุมโถงอันดับที่เก้าได้อย่างสมบูรณ์ และด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะรักษาความปลอดภัยของพิภพยันต์อักขระได้ มิฉะนั้น เมื่อหลัวจื่อเซวียนได้มันไป ไม่เพียงแต่ตระกูลเหลียงของข้าจะไม่สามารถอยู่ในพิภพยันต์อักขระต่อไปได้ พิภพยันต์อักขระทั้งหมดก็จะตกอยู่ในอันตรายไปด้วย”
“เพราะเหตุใดหรือ?” เฉินซีถามด้วยความประหลาดใจ
“เจ้าจะเข้าใจเมื่อได้รับเคล็ดวิชาบ่มเพาะแล้ว ความสำคัญของมันไม่ง่ายเหมือนเคล็ดวิชาบ่มเพาะอื่น ๆ แน่นอน” เหลียงปิงไม่ได้อธิบายอะไรมาก หรือบางทีแม้นางจะอธิบาย แต่เฉินซีก็อาจไม่เข้าใจ ดังนั้นจึงมีเพียงปล่อยให้เขาได้สัมผัสกับตัวเองเท่านั้น
จากนั้นทั้งสามคนก็เดินขึ้นบันไดไปเรื่อย ๆ แต่หัวใจของเฉินซีกลับไม่ผ่อนคลายเหมือนก่อนหน้านี้
ชั้นที่สอง
ชั้นที่สาม
…
เมื่อพวกเขามาถึงชั้นที่ห้าของเจดีย์ ที่นั่นมีผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงยืนกรานจะเดินขึ้นบันได ยิ่งกว่านั้น จากลักษณะของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง
ด้วยการปกป้องของเหลียงปิงกับเถิงหลาน เฉินซีจึงไม่รู้สึกถึงภัยใดจากข้อจำกัดที่อยู่เบื้องหน้า แต่เขาสามารถอนุมานได้ว่า ข้อจำกัดที่อ่อนแอที่สุดบนบันไดหลังจากชั้นที่ห้าขึ้นไป ย่อมไม่ด้อยไปกว่าความแข็งแกร่งของขอบเขตเซียนปฐพีอย่างแน่นอน!
แต่นับว่าโชคดี ขณะที่พวกเขาเดินขึ้นไป จำนวนขั้นบันไดก็ค่อย ๆ ลดลง และเหลือเพียงห้าสิบหกขั้น เมื่อพวกเขามาถึงชั้นที่ห้า
เมื่อทั้งสามคนมาถึงชั้นที่หก แม้แต่เหลียงปิงกับเถิงหลานก็ระมัดระวังมากขึ้น ทำให้พวกเขาเดินช้าลง แต่ไม่ใช่เพราะข้อจำกัดบนบันไดสามารถฆ่าพวกเขาได้ แต่เป็นเพราะแรงกดดันและการโจมตีที่เกิดจากข้อจำกัด ที่มีมากมายราวกับฝูงตั๊กแตนที่ถาโถมเข้ามา ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดให้หมดไป ทำให้พวกเขาต้องเสียเวลามากกว่าเดิม
“ช้าก่อน!” จู่ ๆ เฉินซีก็หยุดทันทีเมื่อมาถึงชั้นที่เจ็ด และเขากำลังจ้องมองไปยังดวงแสงหมื่นสรรพสิ่งที่ลอยอยู่กลางอากาศ ก่อนที่ชายหนุ่มจะค้นพบว่าสมบัติบางชิ้นที่เขาต้องการนั้น กลับอยู่ในดวงแสงหมื่นสรรพสิ่งตรงหน้าอย่างน่าประหลาดใจ!
