เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包] – บทที่ 827 เป็นที่เคารพนับถืออย่างสูง

บทที่ 827 เป็นที่เคารพนับถืออย่างสูง

บทที่ 827 เป็นที่เคารพนับถืออย่างสูง

“ที่นี่คือบ้านผมเอง ได้ยินว่าคุณหมอจะมาอยู่ที่นี่พักนึง ไว้ว่าง ๆ มาเที่ยวเล่นก็ได้นะครับ หลานสาวคนโตของผมตอนนี้อายุ 10 ขวบแล้ว อาจจะพอคุยเล่นกับคุณหมอได้นะ”

เลขาอันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหลานสาวจะสามารถสนิทกับคนเก่ง ๆ แบบเสี่ยวเถียนได้ เขาเป็นเลขาหมู่บ้านมาตั้งหลายปี จะไม่รู้วิธีสร้างมิตรกับคนเก่ง ๆ เพื่อให้ตัวเองเก่งขึ้นด้วยได้ยังไงล่ะ แต่หมู่บ้านของเรามีขนาดไม่ใหญ่ ไม่ค่อยมีคนมากพรสวรรค์ บวกกับลูกหลานอายยุยังน้อย เขาก็เลยยังไม่เจอคนที่เหมาะสมสักที

การปรากฏตัวของเสี่ยวเถียนทำให้เขาได้พบกับคนแบบนั้น จากการคาดคะเนดูแล้ว เด็กคนนี้น่าจะอายุใกล้เคียงกับหลานสาวคนโตของตนเอง

ช่วงเวลาหลายปีที่อยู่เมืองหลวง ทำให้เสี่ยวเถียนไม่ได้เจอลมเจอแดดผิวพรรณก็เลยเรียบเนียนขาวผ่องยองใย เพราะงั้นในสายตาเลขาอันจึงเห็นว่าเธอน่าอายุ 12-13 เหมือนกับหลานสาวคนโตตนเอง

เสี่ยวเถียนเห็นความกระตือรือร้นก็พูดไม่ออก จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย พอก้าวเข้าไปก็เห็นคนหลายคนอยู่ในลานบ้าน ผู้คนประมาณสี่ห้าคนกำลังคุยกันใต้ต้นหอมหมื่นลี้ แค่เห็นก็รู้ได้เลยว่าพวกเขาไม่ใช่สมาชิกในครอบครัวเลขาอัน

เหตุผลคือการแต่งกายที่แตกต่างจากปกติ พวกเขาสวมเครื่องแบบเจ้าหน้าที่ทหารเอาไว้ คนชนบทในยุคนี้ รวมถึงกรรมการในหมู่บ้านไม่ค่อยเต็มใจใช้เงินซื้อเสื้อผ้าเต็มยศแบบนี้ใส่หรอกนะ

พอเลขาอันเห็นก็ตกใจ ก่อนรีบวิ่งไปโน้มตัวจับมือ

“เลขาอัน ไม่เคยเห็นหน้าสาวน้อยคนนี้เลยนะ”

หนึ่งในนั้นเหลือบมาเห็นเสี่ยวเถียนจึงเอ่ยทัก

“นายกเหลียง ท่านนี้คือคุณหมอจากเมืองหลวงครับ เธอมากับอาจารย์เสิ่นน่ะ” เลขาอันรีบแนะนำ

ทุกคนดูสับสนกับคำว่าคุณหมอที่เลขอันแนะนำ เขาเรียกสาวน้อยคนนี้ว่าคุณหมอ? พวกเรารู้อยู่แล้วว่าสำหรับนักวิชาการเราจะเรียกเขาว่าคุณ คนที่เป็นแพทย์หรือหมอดูฮวงจุ้ยก็เช่นกัน แต่เด็กสาวที่อายุแค่นี้ไม่น่าเป็นหมอดูฮวงจุ้ย หรือคนที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยหรอกนะ

แน่นอนว่าการเป็นแพทย์ก็เช่นกัน

มีหมอที่ไหนไม่มีหนวดเคราบ้าง?

“คุณหมอครับ ผมขอแนะนำให้ท่านรู้จัก ท่านนี้คือนายกเหลียงเป็นนายกอบต.ทงเหลียง ส่วนท่านนี้คือเลขาเฉียน อีกสองท่านคือผู้อำนวยการตู้และสหายเฮ่อโจวครับ พวกเขาเป็นเจ้าหน้าที่คณะกรรมการของตำบลทงเหลียงของเรา”

พอได้ยินว่าเธอมาจากเมืองหลวง พวกเขาก็เงยหน้าขึ้นมอง

เพราะเป็นคนในเมือง ประสบการณ์มักจะแตกต่างกับพวกเราอยู่ แต่ไม่คิดว่าเลขาอัน ชายวัย 60 ปี จะใช้คำเรียกอันทรงเกียรตินี้กับเสี่ยวเถียน พวกเราเลยไม่ค่อยเข้าใจเล็กน้อย

“เลขาอัน แล้วเธอเป็นยังไงมายังไงล่ะ?”

เฮ่อโจวเป็นคณะกรรมการประจำในหมู่บ้านจึงเข้าไปถามเรื่องนี้กับเลขาอันทันที เลขาอันไม่ใช่คนโง่ เขาไม่มีทางเรียกคนจากเมืองหลวงด้วยความเคารพแบบนี้หรอกนะ ความเป็นไปได้อย่างเดียวคือเธอต้องไม่ใช่คนธรรมดา

หรือจะสืบเชื้อสายมาจากปราชญ์ขงจื๊อผู้ยิ่งใหญ่?

เฮ่อโจวคาดเดาไปต่าง ๆ นานา

“สหายเฮ่อ สหายเสี่ยวเถียนไม่ธรรมดาเลยนะ เธอเป็นหมอที่เก่งกว่าหมอรอบตัวเราอีก หลานชายบ้านอันหรงเสวียตกน้ำเมื่อวานจนหมดสติ ก็ได้คุณหมอช่วยไว้นี่แหละ”

แววตาเลขาอันเต็มไปด้วยความเคารพอย่างไม่อาจปิดบัง

เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานอย่างรวดเร็ว

จากนั้นก็บอกว่า “คุณหมอท่านนี้ไม่เพียงแต่เป็นเลิศด้านการแพทย์เท่านั้น แต่ยังมีจิตใจเมตตากรุณาอีกด้วยนะ ท่านยินดีสอนความรู้ให้กับพวกเรา”

นี่คือประเด็นสำคัญ

ทุกคนคาดไม่ถึงเลยว่าเด็กคนนี้ไม่ได้เก่งแค่ด้านการแพทย์เท่านั้น แต่ยังยินดีที่สอนความรู้ให้ด้วย อาชีพแพทย์เป็นอาชีพที่ให้ความสำคัญกับการสืบทอดมาก ๆ ปกติแล้วมันไม่ได้สอนกันง่าย ๆ น่ะ

แต่เด็กสาวเพิ่งจะอายุแค่นี้เอง จะเก่งขนาดไหนเชียว?

โกหกหรือเปล่า?

“หนูไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกค่ะ มันก็แค่วิธีการปฐมพยาบาลง่าย ๆ ไม่ได้มีอะไรมากมายเลย”เสี่ยวเถียนอายเหลือเกิน จึงตอบกลับอย่างสุภาพ

เป็นเพราะเลขาอันเป็นคนแนะนำเสี่ยวเถียน และเธอก็มากับอาจารย์เสิ่นด้วยจึงไม่มีใครดูแคลนเธอ จากนั้นชายชราก็เชิญเธอนั่ง รวมถึงเชิญคนอื่น ๆ มากินข้าวด้วยกัน

“เพื่อเป็นการขอบคุณ วันนี้แม่สามีของผมได้ทำอาหารพิเศษเพื่อต้อนรับคุณหมอไว้ครับ” เขาแทบซ่อนความสุขในแววตาไม่มิดเลย

จะไม่มีความสุขได้ยังไง? วันนี้ชาวบ้านทั้งเจ็ดแปดคนได้รับการฝึกผายปอด แถมยังมีคนดูกันเต็มไปหมด แม้จะทำได้ไม่ดีแต่ก็สามารถรับมือได้หากเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินขึ้น

“ดูเหมือนว่าเลขาอันจะมีความสุขมากเลยนะ ผมไม่เคยเห็นคุณเป็นแบบนี้มาก่อนเลย!” เฮ่อโจวกล่าว

“จริงนะสหายเฮ่อ คุณอาจจะไม่รู้ แต่คุณหมอท่านนี้มีความสามารถมาก ๆ ทั้งบอกวิธีการช่วยเหลือคนจมน้ำว่าควรทำยังไง และยังสาธิตให้ชาวบ้านของเราได้ดูด้วย เพื่อให้พวกเขาได้เรียนรู้จากมัน!”

ยิ่งพูดเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกว่าเสี่ยวเถียนเก่งมากเท่านั้น!

เลขาอันแกชื่นชมจนคนอื่น ๆ ยิ่งอยากรู้มากกว่าเดิม ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้ไปพูดจาแบบไหนถึงทำให้เลขาอันชื่นชมได้มากขนาดนั้น ถ้าลงมือทำจริงจะใช้ได้ใช่ไหม? ไม่ใช่มัวแต่แสดงให้ดูอยู่ครึ่งค่อนวัน พอทำจริง ๆ กลับไม่ได้ผลล่ะ ผู้อำนวยการตู้คิดก่อนจะเอ่ยถามวิธีปฐมพยาบาลจากเสี่ยวเถียน

เสี่ยวเถียนไม่ได้คิดปิดบังอะไร เพราะตนเองสอนคนในหมู่บ้านไปหมดแล้ว การบอกคนพวกนี้ก็ไม่ได้มีปัญหาตรงไหน บางทีพวกเขาอาจจะเอาไปโปรโมทเพื่อให้ประชาชนทราบถึงวิธีการปฐมพยาบาลเบื้องต้นสำหรับคนจมน้ำก็ได้

เสี่ยวเถียนอธิบายอย่างชัดเจน และเป็นเหตุเป็นผล จากนั้นคนอื่น ๆ รวมทั้งนายกเหลียงก็เริ่มสงสัย และถามเพิ่มในเรื่องสำคัญที่ไม่เข้าใจมาก่อน เด็กสาวก็อธิบายอย่างอดทน

วิธีการปฐมพยาบาลก็มีในชทบทนะ แต่คนที่ทำได้จริง ๆ กลับมีไม่เยอะ ทงเหลียงเป็นเมืองแห่งน้ำ ถึงจะมีคนว่ายน้ำเก่งแต่ก็มีคนจมน้ำทุกปีเหมือนกัน และปัญหานี้ก็กวนใจพวกเขามาโดยตลอด