เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包] – บทที่ 963 ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งมากความคิด

บทที่ 963 ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งมากความคิด

บทที่ 963 ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งมากความคิด

ชั่วขณะหนึ่งที่ความโกรธปะทุจนไม่สามารถระงับไว้ได้

“เสี่ยวเถียน ฉันดูแลเธออย่างดี มาทำร้ายกันทำไม?” แววตาของภรรยาฉางจิ่วแดงก่ำ ได้แต่ขบเคี้ยวเขี้ยวฟันถาม

เสี่ยวเถียนไม่สบายใจ แต่ไม่ได้ปฏิเสธ

เพราะรู้สึกว่ามันเป็นความผิดตนด้วย

ถ้าไม่มีเธอเป็นสะพาน เรื่องพวกนี้คงไม่เกิดขึ้นและคงไม่มีใครรู้ด้วยว่าพี่เสี่ยวเฉ่าไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของลุงฉางจิ่ว

ซูฉางจิ่วได้ยินเช่นนั้นก็รีบเข้าไปรั้งภรรยาไว้

“แม่เสี่ยวเฉ่า เสี่ยวเถียนคงไม่ได้ตั้งใจ เราจะไปโทษหลานได้ยังไงล่ะ!”

ตั้งแต่วินาทีแรกที่เก็บเด็กคนนั้นมาเลี้ยง เขาคิดไว้แล้วว่าสักวันพ่อแม่แท้ ๆ ของเด็กต้องตามหาแน่นอน

แต่ว่าเรื่องนี้กลับช้ากว่าที่คาดไว้เล็กน้อย

แต่ภรรยาไม่คิดแบบนั้น

เจ้าตัวคิดว่าเสี่ยวเถียนช่วยคนนอก หลอกลวงพวกเธอแล้วล่อคนเนรคุณเข้ามาในบ้าน

“ซูเสี่ยวเถียน บอกฉันมา เธอแค้นอะไรฉัน? ทำไมต้องไปช่วยเหลือคนนอกด้วย?”

จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งเข้าไปกระชากแขนเด็กสาวเอาไว้ ก่อนจะตะโกนใส่

เสี่ยวเถียนเจ็บแขนมาก แต่ไม่กล้าขัดขืนเพราะกลัวจะเผลอทำร้ายคุณป้า

“อย่าทำแบบนี้เลย เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดเสี่ยวเถียน อย่าไปโทษหลานมันเลย”

ซูฉางจิ่วกลัวว่าภรรยาจะพลั้งมือทำร้ายเสี่ยวเถียนจึงรั้งตัวไว้

พอเกิดความโกลาหลขึ้น ชาวบ้านละแวกรอบ ๆ จึงวิ่งมาดู

บางส่วนก็อยากมาร่วมชมด้วย ในขณะที่อีกส่วนแค่อยากมาดูเอามันเท่านั้น

ชีวิตในหมู่บ้านน่าเบื่อมาก เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้สามารถเป็นสิ่งบันเทิงที่สุดในชีวิตได้

ยายฉางนำเรื่องหญิงชาวเมืองมาบ้านผู้ใหญ่บ้านไปบอกต่อ ๆ กัน ใครหลายคนจึงรู้เรื่องนี้

อยู่ ๆ สาวงามมาพบกับผู้ใหญ่บ้าน แต่แล้วก็เกิดการทะเลาะเบาะแว้งขึ้นที่บ้าน ไม่ว่าจะคิดยังไงก็เป็นเรื่องซุบซิบแน่นอน!

เสี่ยวเถียนนิ่งเงียบ อดทนต่อความเจ็บปวดเอาไว้

เซี่ยหนานเพิ่งได้สติ พอเห็นภรรยาฉางจิ่วกำลังทำร้ายเสี่ยวเถียนก็ไม่สนใจความเสียใจอีกต่อไป

เธอรีบเข้าไปกอดแขนเอาไว้แล้วขอร้อง

“พี่สะใภ้ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเสี่ยวเถียนค่ะ เด็กมาด้วยความตั้งใจดี ถ้าจะตีหรือดุด่าก็ทำฉันเถอะค่ะ มันเป็นความผิดฉันเอง คุณจะทำร้ายเด็กไม่ได้นะ!”

ภรรยาฉางจิ่วไม่มีความตั้งใจแบบนั้นอยู่แล้ว แต่ตอนนั้นเธอกำลังหัวตื้อน่ะ

แต่พอได้ยินแบบนั้นก็เปิดฉากใส่เซี่ยหนานทันที

“ออกไปซะ ในเมื่อรู้ว่าเป็นความผิดตัวเองก็ออกไป อย่ามารบกวนชีวิตครอบครัวฉัน”

คนข้างนอกเริ่มพูดคุยกันแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น

บ้างก็ว่าผู้ใหญ่บ้านทำเรื่องมิดีมิร้าย ไม่มีความชัดเจนต่อหญิงเมืองกรุงจนเจ้าตัวต้องมาหาถึงบ้าน

และเรื่องราวเล็กน้อยพวกนี้กำลังจะถูกปั้นน้ำเป็นตัวในไม่ช้า

มีบางคนเดินเข้ามาในบ้านเพื่อดูจากระยะใกล้ ๆ

สองสามีภรรยาเก็บความลับนี้ไว้ยี่สิบกว่าปี ไม่มีใครรู้เลยสักคน

ถึงคนในหมู่บ้านจะอยากคาดเดาก็คงคิดไม่ถึงเรื่องนี้หรอก

เมื่อเห็นคนเยอะขึ้นเรื่อย ๆ เสี่ยวเถียนก็เริ่มเป็นกังวล ถ้าทะเลาะอยู่แบบนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ

“ลุงฉางจิ่ว เราเข้าบ้านดีกว่าไหมคะ?”

ไม่มีใครอยากให้ชาวบ้านรู้ความลับของเสี่ยวเฉ่าหรอก

เพราะฉะนั้น อย่าให้พวกเขาได้รับรู้เลย

ชาวบ้านปากมาก ขี้นินทา ถ้าข่าวแพร่งพรายออกไปจะต้องเกิดความวุ่นวายเป็นแน่

ซูฉางจิ่วมองภรรยา จากนั้นก็มองเซี่ยหนานที่มีสีหน้าตื่นกลัว ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

เสี่ยวเฉ่าไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเรา ต่อให้เลี้ยงมาเองจนโต เราก็ไม่มีสิทธิ์ไม่ให้ลูกเจอแม่ผู้ให้กำเนิดนะ

แถมคนคนนี้ยังเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ชีวิตดีกว่าพวกเราเยอะ ถ้ามีเส้นสายกับคนระดับบน ๆ อาจจะช่วยให้เสี่ยวเฉ่ามีชีวิตที่ดีขึ้นได้

แต่ถ้าจะยกลูกให้คนอื่น เขาก็ทำใจไม่ได้

ซูฉางจิ่วกุมหัว

ตนดำรงตำแหน่งหัวหน้ามาครึ่งชีวิต แต่พอเจอปัญหาครอบครัวตัวเองกลับไม่รู้จะทำยังไงดี โนเวล-พีดีเอฟ

ไม่ว่าอะไรก็ปวดหัวปวดใจไปหมด

เสี่ยวเถียนรู้สึกว่าตัวเองทำเกินไป

ถ้าให้ย่ามาแทน เรื่องราวคงไม่บานปลายใช่ไหม?

แต่ที่มันกลายเป็นแบบนี้เพราะเธอ เสี่ยวเถียนจึงทำได้แค่เผชิญหน้าและพยายามจัดการทุกอย่างให้ชัดเจน

สิ่งแรกคือขอโทษคุณป้าก่อน

“คุณป้า มันเป็นความผิดหนูเองค่ะ หนูสงสารอาจารย์… ถ้าโมโหช่วยดุหรือด่าหนูแทนได้ไหมคะ?”

เสี่ยวเถียนเอ่ยเสียงแผ่ว

ภรรยาฉางจิ่วโมโหจึงว่าเสี่ยวเถียนที่พาเซี่ยหนานมาที่บ้าน

แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่า ถึงเสี่ยวเถียนจะไม่พามา เซี่ยหนานย่อมมีทางมาที่นี่เองอยู่ดี

ขอแค่ได้รู้ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางยอมแพ้แน่

ไม่ว่ายังไงก็ต้องเกิดเรื่องแบบนี้อยู่ดี

แต่เธอไม่อยากยกลูกสาวให้

อุตส่าห์บากบั่นทำงานเลี้ยงดูจนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้ ทำไมต้องให้คนอื่นได้ผลประโยชน์ไปด้วย?

ตอนนี้ความโกรธของภรรยาฉางจิ่วหายไปแล้ว จึงเริ่มมีเหตุมีผลขึ้นมาบ้าง

จะเป็นการดีกว่าถ้าไม่พูดต่อหน้าคนเยอะ ๆ เราเข้าไปพูดในที่ส่วนตัวจะดีกว่า

ภรรยาฉางจิ่วมองชาวบ้านรอบ ๆ “ไม่มีงานการทำหรือไง? ถอนหญ้าถอนอะไรเสร็จหมดแล้วหรือยังไง ถึงได้มาสนใจเรื่องชาวบ้านเขา?”

เธอหันไปพ่นคำผรุสวาท ดูก็รู้ว่าไม่อยากให้คนอื่น ๆ มายืนดู

แต่บางคนที่อยากใส่ใจเรื่องชาวบ้านก็อยากจะรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“พี่สะใภ้ ผู้ใหญ่บ้านทำอะไรให้พี่เสียใจใช่ไหม? ถ้าจริงก็บอกเราเถอะ เราจะช่วยพี่เองนะ!”

คนพูดไม่สนใจอะไรสักนิด คิดแต่จะดูเอาสนุก

ภรรยาฉางจิ่วพลันตวาดใส่ “แกก็เพิ่งทำให้ภรรยาเสียใจไม่ใช่หรือไง ผัวฉันเป็นคนยังไง ชาวบ้านเขาจะไม่รู้เลยหรือไง? ปากมากจริง ๆ ลองพูดอีกสิฉันจะฉีกปากแกเป็นชิ้น ๆ เลย!”

อย่าหาว่าภรรยาฉางจิ่วเป็นคนเกรี้ยวกราดแบบนี้เลยนะ ถึงทุกวันนี้จะไม่เหมือนเมื่อก่อน แต่เราก็ยังต้องระวังความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงอยู่ดี

ถ้าข่าวหลุดออกไปว่าผู้ใหญ่บ้านมีปัญหาชีวิตส่วนตัว เขาโดนจับกุมแน่ ๆ อาจจะไม่ได้ดำรงตำแหน่งนี้ต่อด้วยซ้ำ

เธอไม่อยากส่งลูกสาวคืน และไม่อยากให้ตัวเองมีโทษติดตัวหรอกนะ

เดิมทีเธอก็เป็นคนมีอำนาจอยู่แล้ว พอได้ยินชายคนนี้พูดพล่ามไร้สาระก็คว้าไม้กวาดมาไล่

——————————————————-