เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包] – บทที่ 983 ไม่ต้องใช้ความพยายาม

เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包]

บทที่ 983 ไม่ต้องใช้ความพยายาม

บทที่ 983 ไม่ต้องใช้ความพยายาม

ในตอนที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น สายตาพลันเหลือบไปเห็นร่างที่คุ้นเคย

คนคนนั้นคือผู้หญิงที่วิ่งอุ้มลูกนั่นเอง

หลังสาวเจ้าออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ ก็เดินเข้าไปรวมในกลุ่มคนที่ยืนหน้าประตู

เธออุ้มแค่เด็ก ไม่มีกระเป๋าติดตัวเลยด้วยซ้ำ ดูก็รู้แล้วว่าไม่ได้กำลังเดินทางเหมือนคนทั่วไป

ไม่ว่าคนเป็นแม่จะเดินทางไปไหนมาไหนกับลูก พวกเธอจะพกของไปด้วยเสมอ

นี่คือจุดที่ทำให้เธอไม่เข้าใจ

รถไฟเริ่มชะลอความเร็วลง ใกล้เทียบท่าแล้ว

เสี่ยวเถียนทนไม่ไหวจึงต้องแหวกเข้าไปในฝูงชน

ถ้าเด็กคนนี้ถูกพวกค้ามนุษย์ลักพาตัวหรือขโมยมา ก็คงยากจะพากลับไปหาครอบครัวได้

การเคลื่อนไหวของเสี่ยวเถียนส่งผลกระทบต่อคนรอบข้าง

“ไอ้หนู ที่บ้านไม่ได้สอนมาหรือยังไง? คนยืนกันเยอะแยะ จะมาเบียดทำไม?”

ผู้โดยสารส่วนใหญ่มีสัมภาระเยอะ

การที่เสี่ยวเถียนแทรกเข้ามาทำให้คนอื่น ๆ พลอยลำบากจึงต้องเอ่ยตำหนิ

“จะรีบอะไรขนาดนั้น? รีบไปเกิดหรือไง?”

“เด็กเดี๋ยวนี้พูดไม่รู้เรื่องเลยจริง ๆ”

เสี่ยวเถียนกำลังร้อนรน แต่อดห่วงความรู้สึกคนอื่นไม่ได้เหมือนกัน

“ขอโทษค่ะ หนูขอโทษนะคะ หนูรีบ ขอรบกวนหน่อยนะคะ!”

เธอเอ่ยอย่างจริงใจ คนบางส่วนจึงยอมถอยให้

ไม่มีใครรู้ว่าเป้าหมายของเธอคือผู้หญิงอุ้มลูกคนนั้น

ด้วยความที่อีกฝ่ายอุ้มเด็กจึงได้รับความเห็นอกเห็นใจมากกว่า และเดินเข้ามาได้อย่างราบรื่น

เวลาเริ่มกระชั้นชิด เสี่ยวเถียนจึงทำตัวไม่ถูก

รถไฟกำลังแล่นช้าลง

แต่ตนยังยืนห่างจากผู้หญิงคนนั้นสองสามเมตร

เธอไปถึงประตูแล้ว

เสี่ยวเถียนแทรกตัวเข้าไปอีก

คนรอบข้างเริ่มหงุดหงิดมากกว่าเก่า

เสี่ยวเถียนหันไปขอโทษไม่หยุด

“ขอโทษค่ะ ขอทางหน่อยค่ะ”

“ขอโทษนะคะ ขอบคุณมากค่ะ”

“ขอโทษที่เบียดนะคะ!”

เด็กสาวก้าวต่อไป

จนกระทั่งรถไฟหยุดลง ในที่สุดเด็กสาวก็มายืนอยู่ข้าง ๆ เธอคนนั้น

ด้วยความที่เวลามีไม่มาก ตนจึงแย่งเด็กไปจากมือทันที

แม้จะรู้ว่ามีความเสี่ยงมากก็ตาม

ถ้าเธอคาดการณ์ผิดและเด็กคนนี้เป็นลูกของผู้หญิงจริง ๆ ก็คงอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังได้ยาก

แต่เธอยินดีขอโทษและชดเชยด้วยเงิน

อีกฟากของตู้รถนอน แม่ของเด็กเพิ่งรู้ตัวว่าลูกหายไป

ทางฝั่งเสี่ยวเถียนที่เพิ่งแย่งเด็กมาได้นั้น คนอุ้มกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลย

คนรอบข้างสับสนกับเหตุการณ์ตรงหน้า

เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง?

“แกทำอะไร? ขโมยลูกฉันไปทำไม?”

หญิงวัยกลางคนเพิ่งจะโต้ตอบ แล้วตะโกนเสียงดังลั่น

แต่ถือว่าไวนะ

เสี่ยวเถียนรีบแกะห่อผ้าออก

อากาศร้อนขนาดนี้ ห่อเด็กจนแน่น แน่นอนว่าเหงื่อไหลท่วมตัวเขาเลย

แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเป็นเด็กที่หน้าตาดีจริง ๆ

เด็กน้อยผิวเนียนละเอียดกำลังนอนหลับอย่างสบายใจ แม้เสียงรอบข้างจะดัง แต่ไม่ได้ปลุกเขาให้ตื่นเลย

เด็กในอ้อมแขนเธอเป็นผู้ชาย ผิวขาวเนียนมาก

เสื้อผ้าหรูหรา เหมือนมาจากครอบครัวร่ำรวย

แต่ดูยัยผู้หญิงตรงหน้านี่สิ แต่งตัวธรรมดามาก

ผิวหนังแห้งกร้าน เหมือนตากลมตากฝนมา

ต่อให้ตอนนี้จะแหกปากว่าโดนขโมยลูกไป แต่แววตากลับล่อกแล่กไม่กล้ามองมาที่เสี่ยวเถียน

อย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย

เสี่ยวเถียนยังแอบเห็นอีกว่าอีกฝ่ายกำลังเหลือบมองไปทางประตู ราวกับว่าจะพุ่งออกไปเมื่อไรก็ได้

นี่ไม่ใช่ปฏิกิริยาของคนเป็นแม่หรอกนะ

ถ้าลูกโดนขโมย เธอจะพยายามอย่างมากเพื่อเอาเขากลับมา

เสี่ยวเถียนมั่นใจมากเลยว่าเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเด็กคนนี้สักนิด

เสี่ยวเถียนเอ่ยขึ้น “แกเป็นกลุ่มค้ามนุษย์!”

อีกฝ่ายไม่คิดเลยว่าจะได้ยินเด็กสาวเอ่ยออกมาโต้ง ๆ

จึงได้แต่ยืนตกใจ

แต่หลังจากนั้นก็โต้กลับทันที

เธอปรบมือบนต้นขาและน้ำตาไหล

“ต้องแจ้งความคนชั่ว ลูกฉันโดนขโมยไม่พอ ยังโดนกล่าวหาว่าเป็นพวกค้ามนุษย์อีก บนโลกใบนี้ยังมีความยุติธรรมหลงเหลืออยู่บ้างไหม?”

“พวกคุณก็คงเห็นว่าฉันยืนอุ้มลูกอยู่ดี ๆ แต่โดนยัยเด็กนี่มันมาแย่งไป”

คนรอบข้างเพิ่งได้สติ

เราเห็นแบบนั้นจริง ๆ

ตาชั่งในใจอดเอนเอียงไปฝั่งคนเป็นแม่ไม่ได้

และไม่คิดว่าสิ่งที่เสี่ยวเถียนพูดจะน่าเชื่อถือด้วย

เมื่อเทียบกับเด็กผู้หญิงแต่งตัวดีอย่างเสี่ยวเถียนแล้ว หญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวเรียบ ๆ ดูซื่อสัตย์มากกว่าอีก

ดูไม่เหมือนกลุ่มค้ามนุษย์สักนิด

“ไอ้หนู อายุเพิ่งจะเท่านี้ คิดทำเรื่องไม่ดีแล้วหรือไง?”

บางคนเอ่ยตำหนิ

“เป็นเด็กเป็นเล็กไม่รู้จักตั้งใจเรียน จับมันไปเลย”

“เจ้าหน้าที่ไปไหนแล้ว ทำไมยังไม่มาอีก”

บางคนพร้อมจะแย่งเด็กไปจากเสี่ยวเถียนแล้ว

เธอต้องคอยระวังผู้โดยสาร และเด็กคนนี้ไปด้วย

เธอไม่สนใจข้อกล่าวหา แต่ยิ้มเยาะแล้วจ้องเขม็งไปยังผู้หญิงคนนั้น

รถไฟเทียบท่าแล้ว

เสี่ยวเถียนพร้อมที่จะรั้งผู้หญิงคนนั้นไว้เสมอ

และในขณะนั้นก็เห็นชายอุ้มลูกเบียดฝ่าฝูงชนเข้ามา

เธอดีใจมาก กลัวว่าเขาจะลงไปพร้อมกับเด็กแล้ว

เธอเพียงรอโดยที่ไม่ต้องใช้ความพยายามเลยด้วยซ้ำ!

“เธอทำอะไร? เอาลูกฉันมานะ!”

ฝ่ายชายเป็นกังวลตอนเห็นเด็กในอ้อมแขนเสี่ยวเถียน

สินค้าชั้นดีโดนคนอื่นแย่งไปได้ยังไงกัน?

เขาไม่ได้คิดจริงจังกับเด็กสาว

เพราะคิดว่าจะเอาชนะได้อย่างแน่นอน

เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包]

เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包]

Status: Ongoing
ซูเสี่ยวเถียนผู้มีชีวิตล้มลุกคลุกคลานได้ย้อนเวลามายังยุค 70 แล้วเกิดใหม่ในร่างเดิมครั้งเมื่ออายุ 7 ขวบ ผู้ซึ่งถูกล้อมรอบไปด้วยพี่ชายสุดคลั่งรักเก้าคน โดยการทะลุมิติในครั้งนี้มีระบบวิเศษติดตัวมาด้วย คือ ‘ระบบอ่านหนังสือ’ ซึ่งมาพร้อมกับห้องสมุดส่วนตัว เธอสามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าไม่มีปัญหาใดที่หนังสือไม่อาจแก้ไขได้ แต่หากแก้ไขไม่ได้ล่ะ? ก็อ่านหนังสือเพิ่มอีกสักสองเล่มแล้วกัน! หากว่ายังไม่พอก็อ่านเพิ่มอีกสักหลายเล่มหน่อย เธอไม่เพียงแต่อ่านมันคนเดียวเท่านั้น แต่ยังโน้มน้าวพี่ชายสุดแสบทั้งเก้าให้อ่านหนังสือกับเธออีกด้วย ทั้งยังชักชวนให้ผู้เป็นบิดาและมารดาให้มาอ่านหนังสือด้วย แม้แต่คุณปู่และคุณย่าก็ไม่อาจรอดพ้นไปได้!เมื่อทำภารกิจสำเร็จ จะได้รับรางวัลเป็นของตอบแทน ยิ่งทำภารกิจสำเร็จมากเท่าไร ก็จะได้รางวัลมากขึ้นเท่านั้น! ความรู้ที่เพิ่มมากขึ้นจากการอ่านหนังสือจะทำให้เส้นทางชีวิตของเธอไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท