อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ] – ตอนพิเศษ 22 นางตาฝาดไปหรือไม่

ตอนพิเศษ 22 นางตาฝาดไปหรือไม่?

ตอนพิเศษ 22 นางตาฝาดไปหรือไม่?

ไท่ฮูหยินลงโทษนางหรือ?

สีหน้าของเย่ฉิงหนานเปลี่ยนเป็นบูดบึ้ง แต่ในขณะที่เขากำลังจะเข้าใกล้ ก็พลันได้ยินเสียงร่าเริงของหลานสุ่ยชิง”ข้านอนไม่หลับ ข้าจึงลุกขึ้นมาฝึกคัดลายมือ เยียนจือ เจ้าอย่าเร่งข้าเลย ไท่ฮูหยินลงโทษให้ข้าคัดตำราสอนหญิง ทำให้ข้าได้ฝึกฝนมากขึ้น ข้าต้องการถูกลงโทษเช่นนี้”

คำกล่าวนี้ไม่ได้เป็นเท็จเลย ไท่ฮูหยินลงโทษเช่นนี้แล้ว เกรงว่านางคงลืมไปแล้วกระมังว่าตนไม่อนุญาตให้หลานนอกสายตาคนนี้อ่านออกเขียนได้

หลานสุ่ยหยวนกลัวว่านางจะขี้เกียจ นางจึงส่งกระดาษเซวียนจื่อมาให้อีกเป็นกอง หลานสุ่ยชิงเห็นเช่นนั้นก็ดวงตาเป็นประกาย กระดาษเหล่านี้มากเกินพอที่จะใช้คัดตำราสอนหญิงหนึ่งจบ ส่วนหนึ่งก็เพียงพอแล้วสำหรับให้นางใช้ฝึกคัดลายมือ ส่วนที่เหลือนางจะใช้คัดคำยากบางคำ แต่นางไม่เคยอ่านเขียนมาก่อน จึงเป็นเรื่องปกติที่ลายมือจะอ่านยากชวนสับสน และอาจคัดได้ไม่สมบูรณ์ทุกคำ

อีกทั้งเนี่ยนเนี่ยนจะมาหาแม่ของนางในวันพรุ่งนี้ เมื่อคิดว่าอาการป่วยของมารดาจะดีขึ้น นางก็ไม่รู้สึกง่วงเลย

“แม่ของข้าหลับอยู่ใช่หรือไม่?” หลานสุ่ยชิงถามเบา ๆ ขณะเขียน

เยียนจือเข้ามาฝนหมึกให้นาง “หลับอยู่เจ้าค่ะ เมื่อครู่นี้แม่นมปู้บอกว่าไท่ฮูหยินส่งคนมาบอก ใจความว่าฮูหยินสอนลูกสาวไม่ได้ นางจึงต้องให้บทเรียน ฮูหยินกล่าวว่านางคุ้นเคยกับคำพูดเหล่านี้อยู่แล้ว นอกจากนี้นางยังบอกอีกว่าฮูหยินจะต้องเสียใจที่คุณหนูเป็นแบบนี้ แต่ฮูหยินก็เตรียมใจฟังจบไปแล้ว และพรุ่งนี้จวิ้นจู่จิ่นซิ่วจะมาจวนหลาน ไท่ฮูหยินจึงไม่น่าจะทำให้ฮูหยินลำบากใจมากเกินไป วันนี้จึงเข้านอนเร็วกว่าปกติเจ้าค่ะ”

หลานสุ่ยชิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าแม่ของนางอีกแล้ว นางกังวลมากว่าสิ่งที่นางทำในวันนี้จะทำให้ไท่ฮูหยินโกรธ และทำให้อู๋ซื่อต้องขายหน้า

สุดท้ายนางก็ต้องพังด้วยน้ำมือของตัวเอง และลมปากของไท่ฮูหยินจะไม่จางหายไป แต่จะถูกส่งต่อไปยังผู้อื่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

โชคดีที่ไท่ฮูหยินยังมีความละอายอยู่บ้าง เพราะการมาเยือนของจวิ้นจู่จิ่นซิ่ว

วันนี้รองเจ้ากรมหลานไปเยี่ยมบ้านสหาย แต่เขายังไม่กลับมา ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะมาหาเรื่องแม่ของนาง และเยาะเย้ยนาง

ฝ่ายไท่ฮูหยินก็ทำได้เพียงเท่านั้น แต่พ่อกับแม่เป็นสามีภรรยากัน หากเขาพูดว่าร้ายก็จะทำให้เจ็บปวดกว่าถูกผู้อื่นว่าเป็นร้อยเท่า

ความยากลำบากของวันนี้จบลงแล้ว

“แต่ว่าคุณหนู ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ท่านต้องดีใจที่ได้ยินเจ้าค่ะ” เยียนจือถูมือไปมาสองครั้ง จากนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “เมื่อเย็นมีเสียงตำหนิจากไท่ฮูหยิน วันนี้หญิงที่เฝ้าประตูหลังถูกทุบตีด้วยเจ้าค่ะ”

หลานสุ่ยชิงคลี่ยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นตามที่คาดไว้ พยักหน้าและพูดว่า “เข้าใจแล้ว”

วันนี้เดิมทีหญิงที่เฝ้าประตูหลังต้องเป็นแม่นมฟู่ แต่ครั้งหนึ่งแม่นมฟู่เคยเป็นหนี้บุญคุณของแม่นมปู้ และแม่นมฟู่ก็ดูแลแม่นมปู้อย่างดีเสมอ ทั้งสองจึงกลายเป็นดั่งพี่น้องที่ดีต่อกัน และยังดีกับหลานสุ่ยชิงมากเช่นกัน

เมื่อก่อนตอนที่หลานสุ่ยชิงแอบออกไปทางประตูหลัง นางมักจะเลือกเวลาที่แม่นมฟู่ปฏิบัติหน้าที่โนเวล-พีดีเอฟ

แต่วันนี้เมื่อนางออกจากจวน ไท่ฮูหยินจะต้องจัดการคนเฝ้าประตูแน่นอน หลานสุ่ยชิงไม่ต้องการทำร้ายแม่นมฟู่ จึงให้นางออกไป

ไท่ฮูหยินมีหญิงชราคนหนึ่งชื่อแม่นมเหลียงอยู่ด้วยมานานหลายปี ลูกสะใภ้ของแม่นมเหลียงก็ทำงานในจวนเช่นกัน แต่มือของนางค่อนข้างสกปรก และมักแอบฉกฉวยเอาของในจวนออกไปขายตลอด ซึ่งช่วงหลังมานี้ก็เริ่มทำบ่อยขึ้น

อันที่จริงบางคนรู้ดีว่านางทำเช่นนั้น แต่เพราะต้องการรักษาหน้าแม่นมเหลียง จึงพูดอะไรไม่ได้มาก และทำได้แค่เมินเฉย

เพียงแต่การนำของในจวนไปขายนั้นไม่อาจทำอย่างเปิดเผยได้ นางจึงต้องเข้าออกทางประตูหลังบ่อย ๆ หรือแม้กระทั่งขอทำงานพิเศษด้วยการเฝ้าประตูหลัง ทุกครั้งที่นางเข้าเวรก็จะแอบไปซื้อขายกับคนทางประตูหลัง

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เนื่องจากต้องไปร่วมงานเลี้ยงที่ตำหนักอ๋องซิว จวนแห่งนี้จึงใช้เงินเป็นจำนวนมาก เพื่อบำรุงโฉมหลานสุ่ยหยวนกับน้องสาว แม้แต่อาหารก็ประณีตขึ้นกว่าเดิมมาก พวกเขาเชื่อว่าการกินรังนกและเห็ดหูหนูขาวมากขึ้น จะสามารถทำให้รูปร่างหน้าตางดงามขึ้นได้ ดังนั้นจึงมีวัตถุดิบชั้นดีอยู่มาก ลูกสะใภ้ของแม่นมเหลียงจึงไม่ต้องการปล่อยโอกาสนี้ไป

เพียงแต่นางไม่ได้เข้าเวรมาสองสามวันแล้ว นางจึงเริ่มกระสับกระส่าย หากปล่อยเวลาผ่านไปนานเกิน วัตถุดิบเหล่านั้นอาจเน่าเสียได้ นางจึงรอเวลาที่จะได้เข้าเวรไม่ไหวแล้ว

นั่นเป็นตอนที่แม่นมฟู่มาหาที่ประตูพอดี และพูดด้วยสีหน้าลำบากใจว่านางไม่สบาย และต้องการให้ช่วยอยู่เวรสามวันแทนนับจากเมื่อวาน

ลูกสะใภ้ของแม่นมเหลียงตอบตกลงทันที และปล่อยให้แม่นมฟู่กลับไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

และในวันนี้หลานสุ่ยชิงก็พาเยียนจือออกไป ในขณะที่นางกำลังแอบติดต่อกับใครบางคนอยู่

เมื่อเหตุการณ์นั้นถูกเปิดเผย ลูกสะใภ้ของแม่นมเหลียงย่อมต้องถูกลงโทษ มันบังเอิญมากที่ช่วงนี้แม่นมเหลียงไปที่บ้านแม่ของนางเพื่อเยี่ยมพี่ชายที่ป่วยแทนไท่ฮูหยินในช่วงเวลานี้ นางจึงไม่อยู่ และแม่นมซ่งที่ไปตรวจสอบเรื่องนี้ก็ไม่พอใจ ที่ไท่ฮูหยินโปรดปรานนางมานานแล้ว เมื่อรู้ว่าลูกสะใภ้แม่นมเหลียงทำเช่นนั้น นางก็ใส่สีตีไข่จนอีกฝ่ายถูกจัดการ

หลานสุ่ยชิงเม้มปากและยิ้มอย่างมีความสุข แม่นมเหลียงกับลูกสะใภ้เป็นคนไม่ดี ที่ผ่านมานางอาศัยความโปรดปรานของไท่ฮูหยิน จึงไม่เคยเคารพนางกับแม่เลย ซ้ำร้ายแม่นมเหลียงยังใช้คำพูดทำร้ายแม่ของนางครั้งแล้วครั้งเล่า คราวนี้ถึงเวลาที่นางต้องถูกถลกหนังบ้างแล้ว

หนานหนานมองเข้ามาจากด้านนอก หลังจากถูกลงโทษ นางยังคงยิ้มได้อย่างไม่สนอะไร ช่างเป็นหญิงไร้หัวใจจริง ๆ

วันนี้เมื่อเห็นนางอยู่อย่างสุขสบายและยังคิดจะแก้แค้นคนอื่นได้ แสดงว่านางใช้ชีวิตอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ราวกับว่านางไม่ได้คิดถึงเขาเลย

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่ฉิงหนานก็รู้สึกหงุดหงิด

เขาสะบัดแขนเสื้ออย่างเย็นชา แล้วหันหลังเดินจากไป

ทันใดนั้น หลานสุ่ยชิงที่กำลังเขียนหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นวางพู่กันแล้วรีบวิ่งออกไป

เยียนจือตกตะลึง เมื่อกลับมามีสติก็รีบวิ่งตามออกไป แล้วตะโกนเรียกว่า “คุณหนู คุณหนู ท่านกำลังทำอะไรหรือเจ้าคะ?”

หลานสุ่ยชิงไม่สนใจนาง เพียงแค่กวาดสายตามองไปรอบ ๆ

ไม่มี…

เมื่อสักครู่นี้นางอาจจะตาฝาดไปหรือเปล่า?

หลานสุ่ยชิงส่ายหน้า ถอนหายใจเบา ๆ และรู้สึกเสียใจเล็กน้อยโดยไม่มีเหตุผล

เมื่อเย่ฉิงหนานที่ยังไม่ได้ไปไหนไกลเห็นเช่นนั้น อารมณ์ฉุนเฉียวเมื่อสักครู่นี้ก็หายเป็นปลิดทิ้ง เขาหยุดนิ่งสักพัก แล้วหันหลังเดินจากไป

หลานสุ่ยชิงอยู่ข้างนอกต่อสักพัก เมื่อเยียนจือกำลังจะถามอีกครั้ง นางก็หันหลังกลับ

เยียนจือรู้สึกสับสนกับนาง จึงเกาหัวแล้วก้าวเท้าเดินตามไป

ทันใดนั้นร่างของหลานสุ่ยชิงที่เดินอยู่ข้างหน้าก็หยุดกะทันหัน จนเยียนจือประหลาดใจ “คุณหนู เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ?”

“เยียนจือ เจ้ากลับไปนอนก่อน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า อย่ามัวรอช้าเลย” หลานสุ่ยชิงเอียงคอและไม่หันกลับมามอง เพียงพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

เยียนจือต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่น้ำเสียงของคุณหนูช่างหนักแน่น ราวกับว่าไม่ต้องการให้นางอยู่ที่นี่ นางจึงได้แต่เกาศีรษะอีกครั้งและตอบเสียงเบาว่า “เจ้าค่ะ”

จนกระทั่งเสียงฝีเท้าของเยียนจือค่อย ๆ หายไป หลานสุ่ยชิงก็ก้าวไปสองสามก้าว แล้วมองไปยังสิ่งที่วางอยู่บนขอบหน้าต่าง

……………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

คุณหนูใหญ่หลานร้ายกาจ วางแผนกำจัดปลาเน่าในจวนได้แนบเนียนมาก

รู้ใช่ไหมว่าหนานหนานมาหา?

ไหหม่า(海馬)